Αλλά το «καπάκι» πάνω στον αγώνα των εργατών που η κυβέρνηση κατάφερνε και κρατούσε με δυσκολία, έχει ανοίξει.
Περίπου 1,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, ανάμεσα τους και 245 χιλιάδες καθηγητές, προχώρησαν σε απεργία επ´αόριστον από την Τετάρτη 18 Αυγούστου.
Τα πάντα από τα σχολεία μέχρι τις υπηρεσίες του Υπουργείου Εσωτερικών, τα δικαστήρια και τα νοσοκομεία είναι κλειστά αφού οι εργαζόμενοι παλεύουν για αυξήσεις 8,6% στους μισθούς και στεγαστικό επίδομα 88 λίρες το μήνα.
Οι εργαζόμενοι απήργησαν την Τρίτη 17/8 και χιλιάδες διαδήλωσαν στο Ντέρμπαν, στο Κέιπ Τάουν και στην Πρετόρια για να αναγκάσουν την κυβέρνηση να αποδεχτεί το αίτημα τους.
Η κυβέρνηση ζήτησε να ακυρωθούν οι επόμενες απεργίες ενώ θα επανεκτιμούσε τη θέση της και πρότεινε μια αύξηση 7% από το 6,3%, αλλά αρνήθηκε να αυξήσει το επίδομα.
Σε δήλωσή της την Τρίτη 17/8 το βράδυ, μετά από συνεννόηση με τα μέλη του σε όλη τη χώρα, η Συνομοσπονδία των Συνδικάτων Δημόσιου Τομέα της Νότιας Αφρικής (Cosatu) ανακοίνωσε: «Σήμερα ανακοινώνουμε ότι μετά από 4 μέρες συνεννοήσεων τα μέλη μας απέρριψαν την προσφορά. Ξεκινώντας από αύριο η απεργία των συνδικάτων δημόσιων υπηρεσιών θα συνεχιστεί μέχρι τη στιγμή που θα αποδεχτούν τα αιτήματα μας. Θα υπάρχουν απεργιακές φρουρές σε κάθε χώρο δουλειάς και στις 26 Αυγούστου θα υπάρξουν μαζικές διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα- και στις εννιά επαρχίες».
Η Νομούζα Τσέμπι, εκπρόσωπος του συνδικάτου των καθηγητών Sadtu, καταδίκασε την κριτική της απεργίας από τον Πρόεδρο Τζέικομπ Ζούμα. «Η κυβέρνηση έχει ευθύνη να εκτιμήσει τα αιτήματα των εργατών χωρίς να τα ευτελίζει. Η τρέχουσα μακροοικονομική πολιτική ευθύνεται για τους χαμηλούς μισθούς στις δημόσιες υπηρεσίες. Το πρόγραμμα των απεργιών θα περιλαμβάνει ολοκληρωτικό κλείσιμο των ιδρυμάτων».
Η κυβέρνηση και τα αφεντικά κάνουν κριτική στις απεργίες υποστηρίζοντας ότι τα αιτήματα για αυξήσεις ξεπερνούν κατά πολύ το επίσημο ποσοστό πληθωρισμού που ήταν 4,2% στο τέλος του Ιουνίου του 2010. Αλλά το κόστος των βασικών αναγκών των εργατών σε σχέση με τους μισθούς τους παραμένει υψηλό. Το 15% του πληθυσμού-περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι-ζούνε σε καλύβες και σχεδόν το 48 % του πληθυσμού ζουν με κάτω από 28 λίρες το μήνα. Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία ύδρευσης επίσης απειλούν με απεργίες, πράγμα που θα μπορούσε να σταματήσει τον εφοδιασμό ολόκληρης της χώρας.
Οι απεργίες και οι απειλές για απεργίες αντικατοπτρίζουν τον βαθύ θυμό και την αίσθηση προδοσίας που νιώθουν οι εργάτες.
Φτώχεια
Οι ρητορείες για ευημερία για όλους και για ένα «έθνος-ουράνιο τόξο» κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα της ολέθριας φτώχειας για την πλειοψηφία.
Την τελευταία εβδομάδα μία ερώτηση στη Βουλή αποκάλυψε ότι οι εργάτες στο νέο σταθμό ενέργειας στο Μεντούπι παίρνουν άδεια για ένα γεύμα αξίας 1,76 λίρες και πολλοί έχουν φάει σαπισμένα φαγητά. Την τελευταία εβδομάδα 140 εργαζόμενοι έπαθαν τροφική δηλητηρίαση-για δεύτερη φορά.
Για να κερδίσουν αληθινές αλλαγές χρειάζεται η δράση των εργατών. Και η δύναμη των εργατών στη Νότια Αφρική φαίνεται στην τρέχουσα γενική απεργία από τους 31 χιλιάδες εργάτες στην αυτοκινητοβιομηχανία.
Κάθε εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων έχει κλείσει, συμπεριλαμβάνοντας χώρους που ανήκουν στη Νισάν, την Τογιότα, την Φορντ, την Φολκςβάγκεν, την Μπεμβέ, την Τζένεραλ Μότορς και τη Μερσέντες.
Η παραγωγή στις βιομηχανίες ανταλλακτικών αυτοκινήτου έχει αποδιοργανωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Οι εργάτες απαιτούν πανεθνική αύξηση 15% και την υπεράσπιση υψηλότερης αμοιβής για δουλειά το Σαββατοκύριακο. Επίσης, ζητούν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης για τους εποχικούς εργάτες μετά από τους τρεις μήνες.
Η Τζένεραλ Μότορς προφανώς μπορεί να κάνει την αύξηση. Παρουσίασε κέρδη 834 εκατομμύρια λίρες μόνο για το δεύτερο τρίμηνο αυτής της χρονιάς.
Ο Άιρβιν Τζιμ, Γενικός Γραμματέας της Εθνικής Ένωσης Μεταλλεργατών Νότιας Αφρικής, που εκπροσωπεί τους εργαζόμενους είπε στο Socialist Worker ότι η φτώχεια και η ανισότητα οδηγεί τους εργάτες να δράσουν.
«Οι εργάτες δεν μπορούν άλλο να σηκώνουν αυτό το φορτίο», δήλωσε. «Τα έξοδα για το φαγητό είναι μεγαλύτερα, οι τιμές των καυσίμων έχουν ανέβει και τώρα ακούμε ότι τα τιμολόγια του ρεύματος θα ανέβουν 35%. Οι μισθοί μας δεν ανεβαίνουν τόσο. Δεν υπάρχει εκτενές κοινωνικό δίκτυ ασφάλειας για τους άνεργους. Στις βιομηχανίες μας έχουμε δει περίπου 52 χιλιάδες ανθρώπους να χάνουν τη δουλειά τους και από τότε που χτύπησε η ύφεση πάνω από ένα εκατομμύριο έχουν φύγει έξω από τα σύνορα. Οι εργάτες δεν έχουν να κοιτάξουν μόνο τους εαυτούς τους , προσφέρουν επίσης σε εκείνα τα μέλη των οικογενειών τους που δεν έχουν δουλειά».
Ο Άιρβιν είναι ξεκάθαρος πάνω σε μια από τις λύσεις για τα προβλήματα της χώρας. «Έχει έρθει η ώρα τα κέρδη από αυτές τις πολυεθνικές εταιρίες να αναδιανεμηθούν στους εργαζόμενους».
Οι απεργίες στις αυτοκινητοβιομηχανίες θα συνεχιστούν και αυτήν την εβδομάδα αφού οι εργοδότες αρνούνται να δώσουν τις αυξήσεις.
Όσο η ύφεση χτυπάει πολλοί Νοτιοαφρικάνοι εργάτες αναρωτιούνται για τη λογική ενός συστήματος που αναγκάζει την τεράστια πλειοψηφία του πληθυσμού να ζει στη φτώχεια, ενώ οι πολυεθνικές εταιρίες βγάζουν κέρδη και παίρνουν τον πλούτο τους έξω από τη χώρα. Στη Νότια Αφρική η ιδέα ότι οι εργαζόμενοι δεν θα παλέψουν κατά τη διάρκεια της ύφεσης δοκιμάζεται. Και με αυτές τις απεργίες οι εργάτες ψάχνουν για απαντήσεις πως θα ξεριζώσουν την ανισότητα που ο καπιταλισμός έχει κατοχυρώσει.
Από την εφημερίδα Socialist Worker