Γράμματα και σχόλια
Άκης Τσοχατζόπουλος: Πώς κατάντησε ο “Ωραίος Μπρούμελ” αποδιοπομπαίος καταχραστής;

Στο πρόσωπο του Άκη Τσοχατζόπουλου, που πέθανε στις 27 Αυγούστου σε ηλικία 82 χρονών, καθρεφτίζεται με τον πιο συμβολικό τρόπο η πορεία του ΠΑΣΟΚ και τα αδιέξοδα του κοινοβουλευτικού δρόμου. Η εξέλιξη ενός κόμματος που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 με την υπόσχεση ότι θα έφερνε με εκλογές τον «σοσιαλισμό», εξελίχθηκε σε ένα κόμμα που πρωτοστάτησε στην επιβολή της λιτότητας και των μνημονίων και τελικά οδηγήθηκε στην κατάρρευση μέσα από την προδοσία των ελπίδων εκατομμυρίων κόσμου και με την ηγεσία του να εμπλέκεται σε κάθε είδους οικονομικά σκάνδαλα.

Αγωνιστής του αντιδικτατορικού κινήματος, ο Τσοχατζόπουλος οργανώθηκε στη Φρανκφούρτη στο Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ), την οργάνωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1974, μετά την πτώση της δικτατορίας, ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και εκλεγόταν βουλευτής από το 1981 μέχρι το 2004, ενώ βρέθηκε πολλές φορές σε υπουργικές θέσεις. Όταν έγινε υπουργός Δημοσίων Έργων στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ανθούσαν οι υποσχέσεις ότι επιτέλους οι εργολάβοι θα βρουν τον τιμωρό αυτών που τρώνε τα λεφτά και αφήνουν τα δημόσια έργα να γίνονται παγίδες. 

Ο "Άκης" πάντα καλλιεργούσε για τον εαυτό του την εικόνα του εκφραστή της «αριστερής πτέρυγας» του κόμματος. Για παράδειγμα, το 1996, μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, διεκδίκησε στην κοινοβουλευτική ομάδα και στο συνέδριο του κόμματος την ηγεσία απέναντι στον «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, προβάλλοντας ως ο εκπρόσωπος του «παλιού καλού ΠΑΣΟΚ», αλλά απέτυχε με μικρή διαφορά. Βολεύτηκε με τη θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας.

Κατρακύλα

Το κύκνειο άσμα του ήρθε το 2010 μετά το ξέσπασμα της πρόσφατης οικονομικής κρίσης και τις αποκαλύψεις για εμπλοκή του σε οικονομικά σκάνδαλα και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος την περίοδο που διαχειριζόταν τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα ως υπουργός ΥΠΕΘΑ ανάμεσα στο 1996 και το 2001. Καταδικάστηκε το 2013 σε 20 χρόνια φυλακή και το ΠΑΣΟΚ τον διέγραψε. Το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα βρήκε στο πρόσωπό του έναν αποδιοπομπαίο τράγο για όλες τις βρωμιές που ξερνούσε η πολιτική κρίση, δεν αναιρεί την πραγματικότητα της κατρακύλας του ανθρώπου που δήλωνε σοσιαλιστής και διακήρυχνε στην ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ την «κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο», στον πάτο του βαρελιού με τις μίζες των εκατομμυρίων από τα εξοπλιστικά.

Τον Απρίλη του 2013, όταν ξεκινούσε η δίκη του, γράφαμε στην Εργατική Αλληλεγγύη: «Η δίκη του Άκη Τσοχατζόπουλου που ξεκίνησε τη Δευτέρα φέρνει ξανά στο προσκήνιο τη διαφθορά που βασιλεύει στο πολιτικό σύστημα. Φέρνει όμως και άλλο ένα ερώτημα: πώς καταντάνε έτσι άνθρωποι που ξεκίνησαν δηλώνοντας σοσιαλιστές;… Με πόση θλίψη άραγε θα παρακολουθούν και οι εναπομείναντες ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ αυτό το ντόμινο της κατάρρευσης, την πρώην ηγεσία του κόμματος να καρφώνει ο ένας την πλάτη του άλλου… Το αστικό κράτος και οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί του είναι σαν ένας βρικόλακας που χρειάζεται διαρκώς νέο αίμα για να συνεχίζει. Οι νέοι τότε υπουργοί του ΠΑΣΟΚ του 1981 ήταν η πρώτη εναλλαγή με τη δεξιά μετά από δεκαετίες. Αλλά χωρίς ρήξη με το κεφάλαιο, κατάντησαν σκέτο φρεσκάρισμα σε ένα σάπιο σύστημα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχει σημασία να χτίσουμε όχι την Αριστερά της νέας “ρεαλιστικής” διαχείρισης, αλλά την Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής».

Κώστας Πίττας