Στις 23 Αυγούστου, μετά από διαρροή σε μια δεξαμενή 15.000 τόνων πετρελαίου στο εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας Baniyas, στη Συρία, δημιουργήθηκε μια τεράστια πετρελαιοκηλίδα που άρχισε να κινείται στην θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Συρία, την Κύπρο και την Τουρκία.
Μια πρόσφατη δορυφορική ανάλυση βρήκε πως η πετρελαιοκηλίδα κάλυπτε μία έκταση 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μία τεράστια διαφορά από τις αρχικές εκτιμήσεις που έκαναν λόγο για 26 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Ήταν η δεύτερη πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε φέτος στην Ανατολική Μεσόγειο. Τον Φεβρουάριο μια διαρροή πετρελαίου 1.000 τόνων από τάνκερ γέμισε με πίσσα και τοξικές ουσίες εκατοντάδες χιλιόμετρα στις ακτές του Ισραήλ και του Λιβάνου.
Πως αντιμετωπίζεται η πολύ μεγαλύτερη μόλυνση που προκλήθηκε από την πρόσφατη διαρροή στη Συρία;
Ο υπουργός Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος της Κύπρου, Καδής δήλωσε ότι το αντιρρυπαντικό σκάφος Αλεξάνδρεια βρίσκεται σε ετοιμότητα στην περιοχή και ότι «ο κύριος όγκος της πετρελαιοκηλίδας κινείται προς τις ακτές της Τουρκίας και της Συρίας, ωστόσο φαίνεται ότι μικρά κομμάτια της έχουν αποσπαστεί» αλλά «δεν υπάρχει κάποια ανησυχία για το μικρό μέρος που αποσπάστηκε από τον κύριο όγκο της».
Η κυβέρνηση στην Λευκωσία ζήτησε επίσης την συνδρομή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Ασφάλεια στη Θάλασσα (EMSA) μέσω του Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας της ΕΕ που απάντησε ότι «θα στείλει» στην περιοχή ειδικό σκάφος κατά των πετρελαιοκηλίδων, ενώ ενημέρωσε ότι εξετάζεται «να ενεργοποιηθεί και το Σχέδιο που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία μαζί με την Ελλάδα και το Ισραήλ για μεγάλο περιστατικό ρύπανσης».
«Κανένα πρόβλημα στη θαλάσσια περιοχή βορειοανατολικά του Ακρωτηρίου Κάβο Γκρέκο δεν προκύπτει από την πετρελαιοκηλίδα» επιμένει ο υπουργός Γεωργίας της Κύπρου. «Δεν εντοπίστηκε ρύπανση από την πετρελαιοκηλίδα στις ακτές της Κερύνειας», δήλωσε αντίστοιχα ο αρμόδιος υπουργός της Βορείας Κύπρου την ίδια μέρα, ενώ νωρίτερα, η κυβέρνησή του ζήτησε την βοήθεια του τουρκικού κράτους που έστειλε σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού Υποδομών της, δύο πλοία με πλωτό φράγμα.
Από τα παραπάνω, είναι προφανές ότι αυτό που ενδιαφέρει τις εμπλεκόμενες κυβερνήσεις -που παρακολουθούν με αγωνία τα ρεύματα και τους ανέμους- είναι να μην φτάσει η πετρελαιοκηλίδα στις «δικές» τους ακτές. “Η πετρελαιοκηλίδα αναμένεται να διαλυθεί με τις μέρες, αλλά οι επιπτώσεις μπορεί να είναι δραματικές, καθώς συγκεντρωμένα κομμάτια της έχουν κολλήσει στην πυθμένα, σύμφωνα με τoν Guardian. Η συγκεκριμένη θαλάσσια περιοχή φιλοξενεί περίπου 17.000 διαφορετικά είδη θαλάσσιας ζωής, τα οποία αποτελούν το 18% όλων των θαλάσσιων ειδών του πλανήτη”. Aλλά ποιος δίνει δεκάρα;
Σφυρίζουν αδιάφορα
Σίγουρα όχι οι κυβερνήσεις της Κύπρου, της Ελλάδας, της Τουρκίας του Ισραήλ, που σκοτώνονται για τον έλεγχο του υπεδάφους και για τις ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου. Σίγουρα όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Μητσοτάκης που παρουσιάζονται σαν οι «πρωτοπόροι των πράσινων επενδύσεων» και οι «αμύντορες» του περιβάλλοντος απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Ενώ το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να «εκκενώνουν» τα χωριά και να παρακολουθούν τα δάση να καίγονται, τις θάλασσες να νεκρώνονται. Να βρίσκονται «σε ετοιμότητα» (και αυτό παιζόμενο) στις ακτές και να αφήνουν την θάλασσα να μολύνεται. Μέχρι εκεί τους κόβει, μέχρι εκεί τους νοιάζει.
Άλλωστε, ο Μητσοτάκης διάλεξε τον Χ. Στυλιανίδη από την Κύπρο (και την ΕΕ) για υπουργό στο «νέο» υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας λόγω της εμπειρίας του. Ίσως για να είναι έτοιμος μόλις σκάσει πετρελαιοκηλίδα στην Αλεξανδρούπολη από τη μετατροπή της σε «ενεργειακό κόμβο» παρέα με τον αμερικανό πρέσβη.
Στη Σύνοδο των μεσογειακών χωρών, της Med-EU που πραγματοποιείται στις 17 Σεπτεμβρίου, αυτός ο καρνάβαλος θα κάνει ότι συζητάει για «πράσινη πολιτική» και πράσινα άλογα.