Η Άποψή μας
Πάμε γερά, με τον αέρα της νίκης

22/9, Απεργία στην efood. Φωτό: Μάνος Νικολάου

Η νίκη των απεργών στη σύγκρουση με την efood φουσκώνει τα πανιά της εργατικής αντίστασης σε όλα τα μέτωπα. 

Πρώτα απ’ όλα είναι ένα δυνατό μήνυμα κόντρα στην εκστρατεία των αφεντικών για ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων σε όλους τους χώρους. Παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα, οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν την πανδημία σαν ευκαιρία για να «επαναπροσλάβουν» εργαζόμενους σπάζοντας συλλογικές συμβάσεις και καθιερώνοντας την ατομική συμφωνία με τον καθένα χωριστά. Ακόμα και ειδικό όνομα έχουν καθιερώσει στα αγγλικά για αυτό το κόλπο: «fire and rehire». Τώρα ξέρουν ότι από την άλλη μεριά υπάρχει η απάντηση: απεργία και σύμβαση αορίστου χρόνου.

Ταυτόχρονα, η νίκη στην efood είναι χαστούκι για την κυβέρνηση και την εκστρατεία του Χατζηδάκη να κατοχυρώσει την εργοδοτική επίθεση νομικά. Ο Χατζηδάκης έτρεξε να ψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο μέσα στο καλοκαίρι για να δώσει τη δυνατότητα στα αφεντικά να μπουν στην «ανάκαμψη» της οικονομίας με όρους «fire and rehire». Τώρα οι απεργοί έδειξαν ότι ο νόμος μπορεί να μείνει στα χαρτιά.

Δυστυχώς, τις θεωρίες ότι η εργατική τάξη έχει αλλάξει και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιες επιθέσεις, τις έχουν καταπιεί και διανοούμενοι της Αριστεράς. Έγραφε, παραδείγματος χάρη ο Κώστας Δουζίνας πριν από λίγο καιρό στην Εφημερίδα των Συντακτών: 

«Δικτυωμένοι ατομιστές»;

«Ό,τι και να λένε τα κλασικά εγχειρίδια του μαρξισμού και της κοινωνιολογίας, η παραγωγική διαδικασία, η εργασία και οι τάξεις προχωρούν σε μια άυλη μορφή που δεν έχει σχέση με ό,τι η δική μου γενιά ήξερε εμπειρικά και θεωρητικά. … Ο εργαζόμενος της κεϊνσιανής εποχής είχε τα ίδια χαρακτηριστικά στις δραστηριότητές του, στη δουλειά, στο σπίτι, στο μπαρ, στο συνδικάτο και το σωματείο, στα γήπεδα. Ο δικτυωμένος ατομιστής ζει μια σύνθετη πραγματικότητα, με διαφορετικές και αντικρουόμενες πλευρές στη δουλειά, τον ελεύθερο χρόνο, τις διάφορες κοινωνικές και ταυτοτικές ομάδες στις οποίες συμμετέχει με φυσική παρουσία ή στο Διαδίκτυο».

Τώρα, οι «δικτυωμένοι ατομιστές» έδειξαν στην πράξη ότι η εργατική τάξη είναι εδώ και παλεύει με όλα τα «παραδοσιακά» όπλα της.

Αυτή η εξέλιξη δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι λαθεμένη η αντίληψη ότι το προηγούμενο διάστημα ο κόσμος είχε πέσει στους καναπέδες και τώρα «θα» ξυπνήσει. Οι πανεργατικές απεργίες όταν ψηφιζόταν ο νόμος του Χατζηδάκη είχαν στείλει το μήνυμα για το τι έρχεται. Οι απεργοί στα Νοσοκομεία είχαν ανοίξει αυτό το δρόμο ακόμα και σε συνθήκες καραντίνας από τον Απρίλη του 2020 μέχρι σήμερα ξανά και ξανά.

Το πραγματικό ζητούμενο είναι να αξιοποιήσουμε τη δυναμική που ανοίγεται. Και είναι επείγον. Ο Μητσοτάκης τρέχει να προλάβει να περάσει όσο το δυνατό περισσότερα χτυπήματα πριν πέσει. Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ είναι κραυγαλέο παράδειγμα. Και δεν είναι μόνο. Τα εξοπλιστικά προγράμματα που κλείνει με τον Μακρόν είναι άλλη μια πρόκληση. Ο Μητσοτάκης δήλωσε στο Παρίσι ότι «έχω την ευθύνη να τα αντιμετωπίσω και να παραδώσω στη συνέχεια στον διάδοχό μου ή στην διάδοχό μου».

Δεν θα τον αφήσουμε να παραδώσει την εκστρατεία των απολύσεων, του ρατσισμού και του σεξισμού σε κανέναν και καμιά «διάδοχο». Οι φρεγάτες του Μακρόν και του Μητσοτάκη απειλούν να μετατρέψουν τη Μεσόγειο σε υγρό νεκροταφείο και για τους πρόσφυγες και για τους στρατευμένους για χάρη των πολυεθνικών της ενέργειας, ενώ την ίδια στιγμή καλούν τις γυναίκες να γίνονται μητέρες γρήγορα γιατί το έθνος χρειάζεται περισσότερα παιδιά.

Δεν αφήνουμε καμιά πρόκληση αναπάντητη. Αυτό το Σάββατο 2 Οκτώβρη οι γυναίκες βγαίνουν στο Σύνταγμα ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις. Το άλλο Σάββατο, 9 Οκτώβρη ξεσηκωνόμαστε ενάντια στο ρατσιστικό κλείσιμο των συνόρων για να πούμε ΝΑΙ στους πρόσφυγες και ΟΧΙ στους φασίστες ένα χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Στις 21 Οκτώβρη οι εργάτες της Υγείας απεργούν πανελλαδικά και διαδηλώνουν στην Αθήνα. 

Βήμα-βήμα, με τον αέρα της νίκης και με τη δύναμη της τάξης μας στο κέντρο, κλιμακώνουμε τη δράση και συσπειρωνόμαστε στην αντικαπιταλιστική Αριστερά, αυτήν που είχε και έχει εμπιστοσύνη στην προοπτική της εργατικής τάξης να βάλει τέρμα σε αυτό το άθλιο σύστημα.