Συνεντεύξεις
Θανάσης Καμπαγιάννης: Συνεχίζουμε τον αγώνα

7 Οκτώβρη 2020 - Η μέρα της καταδίκης της Χ.Α. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Ο Θανάσης Καμπαγιάννης, δικηγόρος της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής μίλησε στον Δημήτρη Δασκαλάκη.

Κλείνουμε τον ένα χρόνο από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής αλλά οι ρατσιστικές πολιτικές, που της έδωσαν τροφή, εντείνονται από την πλευρά της κυβέρνησης. Ποια είναι τα επόμενα βήματα που χρειάζεται να κάνει το αντιφασιστικό κίνημα; 

Η μάχη για την καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής ήταν μια από τις σημαντικότερες μάχες που έχει δώσει το αντιφασιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Σημείωσε μια τεράστια νίκη με την καταδίκη των νεοναζί και την απόφαση του δικαστηρίου, πέρυσι στις 7 Οκτώβρη, η οποία δεν θα ήταν εφικτή αν δεν υπήρχε η διαρκής κινητοποίηση και παρέμβαση του αντιφασιστικού κινήματος τόσο μέσα όσο και έξω από την αίθουσα αλλά και η έκρηξη μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Σήμερα ξέρουμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποτελεί τον μεγαλύτερο χορηγό των ιδεών και των πρακτικών της άκρας δεξιάς. Η υπουργοποίηση των τριών πρώην στελεχών του ΛΑΟΣ σε κεντρικά υπουργεία, η στοχοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών μέσα από την πολιτική του Μηταράκη, τα pushbacks στα σύνορα, καθώς και το χάιδεμα ακροδεξιών φωνών μέσα στην ίδια την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, είναι αυτές οι πολιτικές που δημιουργούν ξανά τις συνθήκες προκειμένου να έχουμε και πάλι φασιστικά μορφώματα. 

Το αντιφασιστικό κίνημα χρειάζεται να βρεθεί ξανά στην πρώτη γραμμή απέναντι σε αυτές τις πολιτικές και γι' αυτό η φετινή κινητοποίηση στις 9 Οκτώβρη είναι κομβική, προκειμένου να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στους πρόσφυγες και τους μετανάστες και να αναδείξουμε τα ζητήματα του θεσμικού ρατσισμού. Η 9 Οκτώβρη είναι μια μέρα που πρέπει να μπει στο ημερολόγιο του καθενός από τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που βρέθηκαν έξω από το Εφετείο και που κινητοποιήθηκαν σε όλη την Ελλάδα πέρυσι στις 7 Οκτωβρίου. 

Απέναντι στο φασισμό δεν χωράει ούτε πανικός ούτε και εφησυχασμός. Δεν έχουμε να περιμένουμε το πότε θα βγουν τα νέα φασιστικά μορφώματα, το πότε θα ξαναξεμυτίσουν. Έχουμε να ξεκινήσουμε να οργανώνουμε από τώρα, και η 9 Οκτώβρη είναι μια κρίσιμη τέτοια ημερομηνία. 

Πιστεύεις ότι μια εκλογική επιτυχία του σχήματος Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή στις επερχόμενες εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας θα μπορούσε να παίξει ενισχυτικό ρόλο στους αγώνες του εργατικού κινήματος αλλά και για το αντιφασιστικό κίνημα;

Για εμάς ο ΔΣΑ θα πρέπει να είναι ένας κέρβερος όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα αλλά και τη μάχη ενάντια στον φασισμό και τον ρατσισμό. Αυτός είναι ο ρόλος του, ένας ρόλος που δεν έχει να κάνει καν με τις πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές της Εναλλακτικής Παρέμβασης. Είναι ένας ρόλος ο οποίος αναλογεί στην ιδιότητα του δικηγόρου και στον τρόπο με τον οποίο αυτή είναι αποτυπωμένη στον Κώδικα Δικηγόρων και στον Κώδικα Δεοντολογίας του δικηγορικού λειτουργήματος. Ο δικηγόρος είναι, ως θεσμός, ένας υπερασπιστής των φιλελεύθερων εγγυήσεων του κράτους δικαίου. Κι αυτό δεν είναι κάτι το οποίο είναι δεδομένο, επειδή το κράτος στο οποίο ζούμε ισχυρίζεται ότι είναι κράτος δικαίου. Είναι ένα αντικείμενο αγώνα και διεκδίκησης. Είναι πάντοτε ένα χαράκωμα, μια μάχη. 

Από αυτή την άποψη ο ΔΣΑ θα πρέπει να ανταποκριθεί σε αυτόν του τον ρόλο, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει αν δεν έρθουν κυριολεκτικά τα πάνω κάτω. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα εκλογικό αποτέλεσμα στο οποίο πραγματικά το ριζοσπαστικό ρεύμα θα αφήσει το αποτύπωμά του ώστε να εκφραστούν τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις των νέων δικηγόρων. Γι' αυτό το αποτέλεσμα παλεύουμε. 

Η συμμετοχή του σχήματος «Εναλλακτική Παρέμβαση – Δικηγορική Ανατροπή» έρχεται μετά από δύο χρόνια πανδημίας της οποίας η διαχείριση από την κυβέρνηση έχει χτυπήσει σκληρά την εργατική τάξη αλλά και τους “μικρούς” και νέους δικηγόρους. Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

Η «Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων Αθήνας» είναι μια παράταξη που εκφράζει το ριζοσπαστικό ρεύμα των δικηγόρων εδώ και 30 χρόνια, με διαρκή δράση στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας (ΔΣΑ). Το μεγαλύτερο διάστημα αυτών των 30 χρόνων εκπροσωπείται και στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΣΑ. Στις φετινές εκλογές πραγματοποιούμε μια αναβαθμισμένη παρέμβαση και στην κάλπη των συνδυασμών, συμμετέχοντας με το συμμαχικό σχήμα «Εναλλακτική Παρέμβαση-Δικηγορική Ανατροπή» και στην κάλπη του προέδρου, συμμετέχοντας, ομόφωνα, με την δική μου υποψηφιότητα. 

Θεωρούμε ότι αυτή η παρέμβαση είναι αναβαθμισμένη επειδή τα προηγούμενα χρόνια αναδείχτηκε ένα μαζικό ριζοσπαστικό ρεύμα μέσα στους δικηγόρους και τους νομικούς, που το είδαμε στις διαδηλώσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα, ενάντια στις απαγορεύσεις των συναθροίσεων, για τα δικαιώματα των κρατούμενων, για τα ζητήματα της έμφυλης βίας, κοκ. 

Το βλέπουμε και μέσα στον ίδιο τον κλάδο σε σχέση με τα ζητήματα των νέων δικηγόρων οι οποίοι αντιμετωπίζουν συχνά μια κατάσταση γαλέρας. Περνάνε μέσα από μια διαδικασία μαθητείας, αυτή της άσκησης, που στην πραγματικότητα πολύ συχνά εξελίσσεται σε απλήρωτη εργασία για δικηγορικά γραφεία και εταιρείες. Στη συνέχεια ακολουθεί μια περίοδος “συνεργασίας”, όπου οι νέοι δικηγόροι δουλεύουν σε μεγάλα γραφεία με την ελπίδα ότι στο μέλλον θα αποκτήσουν ένα δικό τους, χωρίς όμως να έχουν σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα τα βασικά δικαιώματα που ορίζονται από το εργατικό δίκαιο. Αυτός ο κόσμος, που είναι πάρα πολύς, αξιώνει όλο και περισσότερο τα δικαιώματά του. Το είδαμε εξάλλου και στην περίπτωση ενός άλλου κλάδου, των διανομέων, με την απεργία της e-food. Και νομίζουμε ότι αυτό που μπορεί να είναι πραγματικά ανατρεπτικό σ' αυτές τις εκλογές είναι να εκφραστεί αυτός ο κόσμος στην κάλπη. 

Πέρα από τις διεκδικήσεις του κλάδου, έχουμε δει το πανό της παράταξής σας από τα αντιρατσιστικά συλλαλητήρια ως τις πανεργατικές απεργίες. Ποια είναι πιστεύεις η θέση των μαχόμενων δικηγόρων στους αγώνες του εργατικού κινήματος;

Οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, θα έπρεπε να είναι τα προπύργια των δικαιωμάτων και των ελευθεριών. Και άρα εμείς υποστηρίζουμε μια αντίληψη του δικηγόρου υπερασπιστή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και θεωρούμε ότι αυτό πρέπει να αποτυπώνεται και στα συλλογικά όργανα των δικηγόρων.

Είναι προφανές ότι αυτό δεν συνέβη από την πλευρά της ηγεσίας του δικηγορικού σώματος και των δικηγορικών συλλόγων στην περίοδο της πανδημίας. Ενώ δηλαδή έγιναν τεράστιες υπερβάσεις και αυθαιρεσίες, και από την εκτελεστική εξουσία -την κυβέρνηση- και από τη δικαστική εξουσία και από μηχανισμούς όπως η αστυνομία, που θα έπρεπε να είχαν κινητοποιήσει τους δικηγορικούς συλλόγους, αυτοί ήταν, με ευθύνη της ηγεσίας τους, οι μεγάλοι απόντες. 

Αυτό το κενό, εμείς σαν παράταξη αλλά και με πολύ άλλο κόσμο, προσπαθήσαμε να το καλύψουμε συμμετέχοντας στην Πρωτοβουλία Δικηγόρων και Νομικών που δημιουργήθηκε στις κινητοποιήσεις για τα δημοκρατικά δικαιώματα και πάντοτε συμμετέχοντας δίπλα στα αγωνιζόμενα τμήματα της κοινωνίας. Η συμμαχία μας με τους εργαζόμενους, η παρουσία μας στις μεγάλες εργατικές απεργίες και τις συγκεντρώσεις ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη αποτυπώνουν το γεγονός ότι εμείς βλέπουμε τη δικηγορία σε συμμαχία με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, με την εργαζόμενη πλειοψηφία. 

Αυτό δεν είναι απλά μια ιδεολογική-πολιτική επιλογή. Αποτυπώνει τα πραγματικά συμφέροντα της πλειοψηφίας των δικηγόρων, των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων. Να δώσω ένα παράδειγμα: είμαστε σε μια κατάσταση που μετά από τόσα χρόνια διάλυσης των ασφαλιστικών ταμείων δεν έχουμε χωριστά ταμεία από τους εργαζόμενους. Το ταμείο μας είναι ενιαίο, κοινό. Οποιαδήποτε λογική ελιτισμού, όπως αυτή των κυρίαρχων κομματιών στο ΔΣ, ότι δηλαδή εμείς είμαστε κάτι χωριστό από τους εργαζόμενους, ότι έχουμε να προασπίσουμε μια χωριστή θέση, δεν έχει πλέον κανένα υλικό υπόβαθρο. Έχουμε κοινά ταμεία, κοινά προβλήματα και κοινά συμφέροντα.