Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη συμμετοχή και πλούσια συζήτηση το Σάββατο 25/9 στην Κυψέλη η πρώτη από τις εκδηλώσεις που οργανώνουν οι τοπικές ΚΕΕΡΦΑ σε γειτονιές της Αθήνας και άλλων πόλεων. Στο πάνελ των ομιλητών ήταν ο Δημήτρης Ζώτος, δικηγόρος της πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών στη δίκη της Χρυσής Αυγής, η Ρουκία Κοχεστανί, Αφγανή προσφύγισσα, η Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ, δημοσιογράφος, ο Γιάλα, καλλιτέχνης από το Κονγκό και ο Γιώργος Πίττας, δημοσιογράφος. Τη συζήτηση συντόνισε η Ευγενία Βρούσω από την ΚΕΕΡΦΑ Πατησίων.
Πρώτος μίλησε ο Δημήτρης Ζώτος. “Κάνουμε αυτή την εκδήλωση στη Φωκίωνος Νέγρη, όπου πριν από 30 χρόνια, το 1990, ξεκίνησε η δράση της ΧΑ. Εδώ είναι ένα από τα πρώτα θύματα της δράσης της, ο Γιώργος Πίττας. Εδώ τον τραυματίσανε και από τότε ξεκινήσαμε τη μάχη για να βάλουμε τη ΧΑ στη φυλακή. Σήμερα στις γειτονιές και στις πόλεις μας δεν περιπολούν πια τα τάγματα εφόδου της ΧΑ, η ηγεσία και τα βασικά στελέχη της είναι στη φυλακή. Πρόκειται για μια ιστορική νίκη. Είναι όμως μια μεγάλη μάχη στον πόλεμο ενάντια στον φασισμό και τους ναζί.
Πρέπει να θυμηθούμε ότι όταν ξεκινούσε αυτή η δίκη πολύ λίγοι περίμεναν ότι θα νικήσουμε. Σήμερα βρισκόμαστε ξανά σε μια περίοδο όπου ξεκινάνε νέες επιθέσεις όπως αυτή στο Λασίθι. Χρειαζόμαστε λοιπόν τα διδάγματα αυτής της περιόδου γιατί βρισκόμαστε μπροστά σε καινούριες προκλήσεις.
Το ότι πετύχαμε σε αυτή τη δίκη δεν ήταν τυχαίο. Ήταν αποτέλεσμα βασικών επιλογών. Η πιο βασική ήταν ότι πρόκειται για μια μάχη που χρειάζεται να τη δώσουμε μαζί με τη μεγάλη δημοκρατική πλειοψηφία, που καταλάβαινε τι κίνδυνο αντιπροσώπευε η ΧΑ για τις δημοκρατικές ελευθερίες όλων των εργαζομένων. Άλλωστε οι επιθέσεις για τις οποίες καταδικάστηκε η ΧΑ είναι εμβληματικές: οι Αιγύπτιοι ψαράδες συμβόλιζαν τους μετανάστες. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, έγιναν στόχος γιατί η ΧΑ, δεινός υποστηρικτής του κεφαλαίου, ήθελε να μην υπάρχουν συνδικάτα, να μη διεκδικούν οι εργαζόμενοι. Ο Παύλος Φύσσας ήταν ένας από τους χιλιάδες αντιφασίστες που είχαν στρατευθεί σε όλη την Ελλάδα ενάντια στη ΧΑ. Όλοι τους συμβόλιζαν τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων στην Ελλάδα.
Την πρώτη μέρα της δίκης έγιναν έξω από τα δικαστήρια μεγάλες διαδηλώσεις με δεκάδες σωματεία, με την ΑΔΕΔΥ, με φοιτητικούς συλλόγους και όλες τις αντιφασιστικές κινήσεις. Έτσι δεν μπόρεσαν οι Χρυσαυγίτες να τρομοκρατήσουν τους 150 μάρτυρες που ήρθαν το επόμενο διάστημα στο δικαστήριο. Σε όλη τη διάρκεια της δίκης σε δεκάδες πόλεις, με τα συνδικάτα μπροστά, ποτέ δεν αφήσαμε τους φασίστες να βγουν στο δρόμο και να διεκδικήσουν δημόσιο χώρο, αλλά ούτε και χρόνο στην τηλεόραση γιατί είχαμε καταφέρει χάρη στην απόφαση της ΠΟΣΠΕΡΤ να κηρύσσεται απεργία κάθε φορά που ήταν να προβληθεί ο Μιχαλολιάκος...
Σήμερα υπάρχουν καινούριες προκλήσεις αλλά έχουμε την εμπειρία. Έχουμε όμως και την επίγνωση ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι η πιο ρατσιστική των τελευταίων ετών. Έχει φτιάξει στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την Ελλάδα. Είναι από τις μόνες κυβερνήσεις που θεωρούν ακόμα το Αφγανιστάν ασφαλή χώρα και δεν σταματά τις επαναπροωθήσεις. Αρνείται το πολιτικό άσυλο σε όλους τους πρόσφυγες. Αρνείται στα προσφυγόπουλα το δικαίωμα να πάνε στα σχολεία, στους μετανάστες το δικαίωμα να έχουν χαρτιά και εργασία και στους πρόσφυγες να μένουν στις πόλεις και τους φυλακίζει σε στρατόπεδα.
Και είναι αυτή η πολιτική που αποτελεί το θερμοκήπιο για να ξεπροβάλλουν ξανά οι φασιστικές ιδέες, πρακτικές και οργανώσεις. Έχουμε τη δύναμη, και το πρώτο βήμα που έχουμε να κάνουμε είναι το συλλαλητήριο στις 9 Οκτώβρη για να διαδηλώσουμε με δεκάδες χιλιάδες κόσμου για την επέτειο της νίκης ενάντια στη ΧΑ, αλλά και για τα αιτήματα των προσφύγων και των μεταναστών: άσυλο στους πρόσφυγες, οι μετανάστες με χαρτιά και δουλειά στις πόλεις και τα χωριά μας, τα προσφυγόπουλα να πάνε στα σχολεία, σύνορα ανοιχτά για όλους τους μετανάστες.
Στη συνέχεια η Ρουκία Κοχεστανί, αφού μίλησε πρώτα για τα δεινά που έχουν επιφέρει η αμερικανική κατοχή στο Αφγανιστάν και τώρα η ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, τόνισε πως λόγω αυτής της κατάστασης “πάρα πολλοί θέλουν να φύγουν”.
“Εμείς από την πλευρά μας ζητάμε να ανοίξουν τα σύνορα που είναι κλειστά”, συνέχισε. “Η καθημερινότητα των προσφύγων είναι πολύ δύσκολη. Οι πρόσφυγες που ζουν στην Ελλάδα ζουν σε άθλιες συνθήκες. Εγώ είμαι μια από αυτούς. Έχω ένα γιο 14 χρονών που πάσχει από ψυχική διαταραχή και έχει απομονωθεί από τα υπόλοιπα παιδιά. Δεν είναι καταγεγραμμένος σε κανένα πρόγραμμα και δεν συμμετέχει σε καμία δραστηριότητα.
Οι νέοι πρόσφυγες χρειάζονται κέντρα ελληνομάθειας. Είναι απαραίτητο για τη ζωή μας μέσα στην ελληνική κοινωνία να μάθουμε τη γλώσσα, αλλά τα παιδιά μας δεν πάνε καν σχολείο και τα χρήματα που μας δίνει το υπουργείο δεν φτάνουν ούτε για τρόφιμα για τα παιδιά μας. Όταν οι πρόσφυγες παίρνουν από τα περιφερειακά γραφεία ασύλου μια θετική απάντηση τους κόβουν αμέσως το μικρό επίδομα που έπαιρναν. Όταν παίρνουν άδεια παραμονής τους διώχνουν από τα διαμερίσματα στα οποία στεγάζονταν.
Μια καλύτερη ζωή
Εχθές είχα συνέντευξη για το άσυλο, αλλά εκεί με ρωτούσαν διαρκώς για την Τουρκία και αν θα ήταν καλά για μένα να γυρίσω εκεί. Εμείς δεν θέλουμε να γυρίσουμε στην Τουρκία. Έχουμε έρθει εδώ αναζητώντας μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας και θέλουμε να μείνουμε εδώ”.
“Είμαι Ολλανδέζα ανταποκρίτρια και ασχολούμαι με το προσφυγικό από το 2012”, είπε ξεκινώντας η Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ. “Από τότε κάθε μέρα η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Υπάρχουν 73 καμπς στην Ελλάδα. Το πιο γνωστό ήταν η Μόρια. Αλλά δεν ήταν το μόνο... Στη Σάμο ανάγκασαν όσους έμεναν στο καμπ στο Βαθύ να πάνε σε αυτή την καινούρια φριχτή, δυστοπική, βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας φυλακή. Εκεί έχουν τοποθετήσει ένα σύστημα παρακολούθησης αγορασμένο από το Ισραήλ που ελέγχει τους πρόσφυγες κάθε δευτερόλεπτο. Δεν θα μπορούν να βγούν για πάνω από δύο ώρες. Στις πύλες υπάρχει έλεγχος με κάρτες παρόλο που αυτή η φυλακή βρίσκεται 20 χιλιόμετρα από το πιο κοντινό χωριό, δίχως ίσκιο, χωρίς ίχνος πρασίνου... Και μέσα σε αυτή τη φυλακή έχουν προβλέψει μια δεύτερη φυλακή για όσους Σύριους έχουν πάρει απορριπτική απάντηση και πρέπει να φύγουν για την Τουρκία, που επειδή όμως στην πράξη αυτό δεν γίνεται, θα κρατούνται εκεί μέσα...
Η χώρα μου η Ολλανδία, η Ουγγαρία και η Αυστρία δεν δέχονται πρόσφυγες. Όμως όλες οι χώρες πρέπει να δεχτούν... Δεν πρόκειται για ‘παράνομους μετανάστες’. Είναι πρόσφυγες. Στην Ευρώπη έχουμε άπλετο χώρο. Και 50 εκατομμύρια θα μπορούσαμε να δεχτούμε, αλλά η Δεξιά αντιδρά υστερικά για λιγότερο από 3 εκατομμύρια. Εμένα με συλλάβανε εδώ γιατί φιλοξενούσα τον Φεραϊντούν, έναν πρόσφυγα από το Αφγανιστάν στο σπίτι μου στην Ύδρα... Ήταν μεγάλο τραύμα για μένα και για αυτόν, και κινδυνεύω με πρόστιμο και ένα χρόνο φυλακή. Εάν στην Ελλάδα τιμωρείται η φιλοξενία, τότε πάει ο ελληνικός πολιτισμός”.
Επόμενος μίλησε ο Γιάλα, που έχει έρθει στην Αθήνα από τη Σάμο. “Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι στη Σάμο, όπου έζησα δύο χρόνια περιμένοντας την απάντηση για το άσυλο, οι πρόσφυγες χρειάζονται δομές ένταξης και πάνω απ' όλα ένα κέντρο εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Υπάρχουν πολλά παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν αλλά δεν μπορούν...
Αντί για αυτό φτιάχνουν τώρα ένα νέο στρατόπεδο, το οποίο στην πραγματικότητα είναι μια φυλακή. Αντί να καλυτερεύσει η κατάσταση για τους πρόσφυγες χειροτερεύει και την ίδια στιγμή τους φυλακίζουν για όλο και μεγαλύτερο διάστημα. Κάποια παιδιά γεννιούνται μέσα εκεί, μεγαλώνουν εκεί, χωρίς καμία επαφή με την κοινωνία, χωρίς εκπαίδευση. Έτσι θα τα αφήσουμε; Να καταλήξουν να μην είναι χρήσιμα στην κοινωνία;”
“Το απαραίτητο θερμοκήπιο για την καρποφορία των φασιστικών ιδεών συνεχίζει να υπάρχει” είπε μεταξύ άλλων ο Γιώργος Πίττας. “Από τον Μπογδάνο που δημοσιοποίησε τα ονόματα των νηπίων μεταναστών μέχρι την υπουργοποίηση των τριών παλιών στελεχών του ΛΑΟΣ, νομιμοποιόντας έτσι την ακροδεξιά. Είναι μια συνειδητή επιλογή. Κάνουν πράξη το διαίρει και βασίλευε, γιατί ξέρουν πως βρίσκονται σε απομόνωση καθώς έχουν αποτύχει στη διαχείριση της πανδημίας. Κόντεψαν να κάψουν τη μισή Ελλάδα και κατηγορούσαν μια Αφγανή που υποτίθεται πως είχε βάλει φωτιά στο Πεδίο του Άρεως.
Αντιμετωπίζουν την εργατική αντίσταση, όπως είδαμε με την efood, και παίζουν το χαρτί του ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας εγκαινιάζοντας στρατόπεδα στη Σάμο και εξαφανίζοντας πρόσφυγες... Προσπαθούν να ντύσουν αυτό το ρατσισμό με ένα προοδευτικό μανδύα περί προστασίας των γυναικών, ενώ όλα αυτά τα είκοσι χρόνια της κατοχής οι πρόσφυγες έρχονταν για να ξεφύγουν από την καταπίεση της κατοχής. Μας λένε οι ΗΠΑ πως θα προστατέψουν τις γυναίκες, όταν στο Τέξας απαγορεύουν τις εκτρώσεις... Πρόκειται για απόλυτη υποκρισία και μια ακραία ισλαμοφοβική πολική”.
“Είναι όμως στο δικό μας χέρι, και μπορούμε, να τους σταματήσουμε”, συνέχισε. “Όπως το κάναμε με αγώνες για τους μετανάστες από την Αλβανία που ήρθαν το 1990 και ο μπαμπάς Μητσοτάκης τους βάφτιζε “λαθρομετανάστες” και τελικά νομιμοποιήθηκαν το 1997-98, όπως το κάναμε το 2015 με το καλοκαίρι της αλληλεγγύης που άφησε ενάμιση εκατομμύριο πρόσφυγες να περάσουν στην Ευρώπη. Όπως το κάναμε και στη γειτονιά μας: δεν αφήσαμε ποτέ την Κυψέλη να γίνει Άγιος Παντελεήμονας. Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε για όλη την Ελλάδα, για όλους τους πρόσφυγες.”
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Σουλεϊμάν Ασούρ, νόμιμος εκπρόσωπος της οικογένειας Παγρί η οποία έχασε το παιδί της στο στρατόπεδο της Μαλακάσας πριν από οχτώ μήνες “κάτω από τις ρόδες ενός φορτηγού που εκτελούσε εργασίες για την επέκταση του καμπ με εντολή του κ. Μηταράκη”. Σαν να μην έφτανε αυτό οι αρχές “προχώρησαν σε ταφή ενός παιδιού που οι γονείς του είναι μουσουλμάνοι στο χριστιανικό κοιμητήριο στο Σχιστό” συμπλήρωσε ο Σουλεϊμάν.
Καταπάτηση
“Έχουμε ξεκινήσει έναν αγώνα για καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων... Έχουμε μια κυβέρνηση που αδιαφορεί για τα νόμιμα αιτήματα των μουσουλμάνων... 10 μήνες δεν μας έχουν απαντήσει. Προχώρησαν σε ταφή χωρίς να μας ρωτήσουν. Ζητάμε εκταφή και να ταφεί το παιδί στον τόπο που ζει η οικογένεια του και όχι στην Κομοτηνή όπως λένε. Είναι το ελάχιστο δικαίωμα όσων χάνουν κάποιον δικό τους. Να μπορεί να ταφεί κοντά τους. Θα προσφύγουμε στην δικαιοσύνη. Αν η Κεραμέως δεν δώσει άδεια για δημιουργία μουσουλμανικού νεκροταφείου στην Αθήνα, θα κάνουμε προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Όλοι μαζί Έλληνες και μετανάστες, μουσουλμάνοι και μη, να γίνουμε μια φωνή ενάντια στη ρατσιστική κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας”.
Στη συνέχεια μίλησε η Αθανασία Κατσούλη, εκπαιδευτικός στο 8ο ΓΕΛ Πατησίων. “Το σχολείο μου είναι ένα σχολείο μεταναστών” είπε. “Το 95% των μαθητών μας είναι μεταναστόπουλα. Πριν είκοσι χρόνια όταν πρωτοήρθα είχαμε λίγους μαθητές Αλβανούς. Όμως έκτοτε έγινε πολυπολιτισμικό και τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουμε και προσφυγόπουλα. Ζήσαμε με τους μετανάστες, τους καμαρώσαμε γιατί προοδεύσανε μέσα στο σχολείο μας. Τώρα αρχίζουμε να ζούμε και με τους πρόσφυγες.
Τα προσφυγόπουλα πριν 4 χρόνια ερχόντουσαν στο σχολείο με την προσδοκία ότι θα φύγουν για κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης. Τώρα πια είναι πεισμένα ότι θα μείνουν εδώ και θέλουν να μάθουν ελληνικά και να μπουν στην κοινωνία μας. Έχουν όμως πολλές δυσκολίες. Τους διώχνουν από τα σπίτια τους και αλλάζουν συνεχώς σχολεία. Οι τάξεις υποδοχής ξεκινούν πολύ αργά, μετά το Δεκέμβρη ακόμα και το Γενάρη... Κάποια προσαρμόζονται μέσα από τα μαθήματα της γυμναστικής και των αγγλικών χάρη στο αγκάλιασμα των μαθητών και των εκπαιδευτικών, κάποια όμως δεν αντέχουν. Είναι μόνιμο αίτημα μας να δημιουργούνται οι τάξεις υποδοχής από την αρχή με επιπλέον δραστηριότητες για την ένταξή τους.
Θα ήθελα να μιλήσω και για τη λίστα Μπογδάνου. Το νηπιαγωγείο των παιδιών των οποίων τα ονόματα δόθηκαν στη δημοσιότητα λειτουργεί σε κοντέινερ στο χώρο του σχολείο μου. Τι σκοπιμότητα είχε αυτή η δημοσιοποίηση; Εγώ αυτό που είδα πάντως είναι ότι τα παιδιά ενός κατώτερου θεού πήγαίνουν σχολείο στα κοντέινερς”.
Ο Βασίλης Μυρσινιάς, από τον κλάδο του επισιτισμού τόνισε πως “ο κλάδος μας πέρα από τους συναδέλφους της διανομής στη efood που κέρδισαν μια μεγάλη μάχη, απασχολεί και πολύ μεγάλο αριθμό μεταναστών και μεταναστριών που δουλεύουν λάντζα, σερβιτόροι, μάγειρες κοκ... Αυτοί ξέρουν πολύ καλά πως εδώ δεν είναι η γη της επαγγελίας. Είναι γη του αγώνα που παλεύουμε μαζί ντόπιοι και μετανάστες. Το να δουλεύεις δέκα ώρες την ημέρα για 620 ευρώ δεν είναι 'επαγγελία'. Από τους 3.000 διανομείς της efood ένα μεγάλος μέρος είναι από το Μπανγκλαντές, ακόμα περισσότεροι από την Αλβανία και αλλού. Αυτή τη μάχη που κέρδισαν πρέπει να την κερδίσουμε σε κάθε χώρο δουλειάς που δουλεύουμε μαζί...
Το υπουργείο Εργασίας θέλει τα παιδιά των προσφύγων να μην πηγαίνουν σχολείο, για να τους βάλει να κάνουν τον λαντζιέρη. Η απάντηση μας είναι ότι στις 9 Οκτώβρη θα είμαστε στην Ομόνοια με παιδικά καροτσάκια, με μηχανάκια της efood, όλοι και όλες μαζί, γιατί μπορούμε να κερδίζουμε».