Μετά τη μεγαλειώδη απεργία διαρκείας που έκλεισε το λιμάνι για εφτά μέρες, από τη Δευτέρα 25/10 μέχρι την Κυριακή 31/10, οι λιμενεργάτες της Cosco συνεχίζουν τον αγώνα τους με νέα 48ωρη απεργία, Παρασκευή και Σάββατο 5-6 Νοέμβρη ενάντια στην εργοδοτική δολοφονία του 45χρονου λιμενεργάτη Δημήτρη Δαγκλή, που έχασε τη ζωή του από γερανογέφυρα στο λιμάνι του Πειραιά. Το Σωματείο ΕΝΕΔΕΠ (Ένωση Εργαζ/νων Διακίνησης Εμπ/τίων στις προβλήτες του Πειραιά) μιλάει για προδιαγεγραμένο έγκλημα και αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας και των ελλιπών μέτρων ασφάλειας. Η Cosco, κάτω από την πίεση της απεργίας, αναγκάστηκε να δεσμευτεί εγγράφως για τη συγκρότηση Επιτροπής Υγιεινής και Ασφαλείας με την συμμετοχή μελών του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ και την αναγνώριση και κατοχύρωση του Σωματείου.
Μέσα σε αυτές τις μέρες πραγματοποιήθηκαν εκτός από τις καθημερινές συνελεύσεις, μεγάλες κινητοποιήσεις και μοτοπορείες με παναττική συμμετοχή σωματείων στο ΣΕΜΠΟ, στα κεντρικά της Cosco, στο Υπουργείο Ναυτιλείας, στην πλατεία Κοραή και στα Δικαστήρια. Η Ένωση λιμενεργατών του ΟΛΠ έβγαλε κι αυτή απεργία συμπαράστασης την πρώτη μέρα, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά οργάνωσε σύσκεψη με συμμετοχή πολλών σωματείων για συμπαράσταση στις 31/10 και κινητοποίηση στο Υπ. Εργασίας την επόμενη μέρα, ενώ το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού μαγείρεψε στο λιμάνι για τους απεργούς.
Υπεύθυνη για το θάνατο του λιμενεργάτη είναι και η κυβέρνηση της ΝΔ που με τον νόμο Χατζηδάκη αποθρασύνει ακόμα περισσότερο τα αφεντικά να κάνουν ό,τι θέλουν με τα ωράρια των εργατών. Ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης επισημαίνει σε ανακοίνωσή του: «Απέναντι σε αυτήν τη δολοφονική πολιτική, το εργατικό κίνημα χρειάζεται να επαναφέρει το αίτημα για κρατικοποίηση της Cosco χωρίς αποζημίωση στα αρπακτικά της αγοράς που δολοφονούν τους εργάτες για τα κέρδη τους. Να απαιτήσουμε λιμάνι δημόσιο με έλεγχο των εργατών. Να μην περάσει το Master Plan της Cosco. Για να νικήσουν οι Λιμενεργάτες της Cosco».
Ο Δαμιανός, εργάτης της Cosco και μέλος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ μίλησε στην Εργατική Αλληλεγγύη. «Από τη Δευτέρα 25/10 στις 5.15μμ που πέθανε ο Δημήτρης, το σωματείο μας άμεσα έκανε παρέμβαση στον χώρο εργασίας, σταματήσαμε τη δουλειά και πραγματοποιήσαμε γενική συνέλευση παίρνοντας απόφαση να ξεκινήσει ο απεργιακός μας αγώνας. Από εκείνη τη μέρα κάναμε κάθε μέρα γενικές συνελεύσεις με μεγάλη συμμετοχή, αλλά και αποφασιστικότητα να παλέψουμε. Οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες, κανείς δεν έκανε πίσω, κόντρα στις απειλές της εταιρίας.
Δύναμη
Το δικαστήριο την Παρασκευή 29/10 έβγαλε την απεργία παράνομη γιατί δεν είχαμε προειδοποιήσει για την απεργία 4 μέρες πριν, λες και ξέραμε ότι θα συμβεί το δυστύχημα. Χρειάστηκε να μας καλύψει απεργιακά το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Είχαν πάτημα και τον νέο απεργοκτόνο νόμο του Χατζηδάκη, που στο δικαστήριο η εταιρία τον χρησιμοποιούσε ξανά και ξανά. Είναι ξεκάθαρα νόμος που θέλει να απαγορεύσει τη δράση των εργαζόμενων.
Η απεργία μας έχει δύναμη γιατί τους δημιουργεί τεράστιο οικονομικό κόστος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μας κάλεσαν σε συνάντηση η Διεθνής Ναυτιλιακή Ένωση, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, η Ένωση Μεταφορών, οι εφοπλιστές και ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλείας για να μας πουν ότι υπάρχει μεγάλη πίεση στην αγορά. Όλοι αυτοί ας συμβάλλουν ώστε να μην υπάρχει άλλος νεκρός εργάτης και να επιληφθούν για τα αιτήματά μας. Ούτε είναι υπερβολικά ούτε κοστίζουν πολύ και μπορούν να ληφθούν άμεσα. Η εταιρία βγάζει τεράστια κέρδη, ο όγκος της δουλειάς έχει κάνει άλματα.
Γι’ αυτό έχει υπάρξει τεράστια εντατικοποίηση στη δουλειά, ειδικά την τελευταία περίοδο το λιμάνι έχει βουλιάξει από κοντέινερ. Ζητάμε η πόστα (εργατική ομάδα) να αυξηθεί από 4 άτομα που είναι τώρα σε 6 άτομα, ώστε να υπάρχει βοήθεια. Αν υπήρχε ένας ακόμα κάτω στην προβλήτα μαζί με τον Δημήτρη, υπήρχε πιθανότητα να είχε γλιτώσει. Να καταργηθούν οι κόντρα βάρδιες και τα 12ωρα. Να πάψουν να υπάρχουν συμβάσεις 16 ημερομισθίων -σήμερα είναι σχεδόν το 50% των εργαζομένων- και να μετατραπούν όλες σε πλήρους απασχόλησης. Να δημιουργηθεί ενιαία επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, που θα έχει αντιπροσώπους των εργαζόμενων και με δυνατότητα παρέμβασης και όχι απλά συμβουλευτικού χαρακτήρα. Και όλα αυτά να δεθούν με μια Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας.
Το πιο σημαντικό πράγμα που έχουμε πετύχει με την απεργία είναι η συσπείρωση των συναδέλφων. Η πλειοψηφία έχει στηρίξει τις κινητοποιήσεις. Φαίνεται και από την πρωτοφανή συμμετοχή την πρώτη ημέρα των εκλογών του σωματείου μας, της ΕΝΕΔΕΠ και από την εγγραφή νέων μελών. Υπάρχει τρομοκρατία από την εταιρία και από το εργοδοτικό σωματείο εργαζόμενων να μην γραφτούν στην ΕΝΕΔΕΠ γιατί δεν θα ανανεωθεί η σύμβασή τους. Αλλά ο κόσμος σπάει αυτή την τρομοκρατία.
Ο αγώνας μας έχει κερδίσει επίσης την αλληλεγγύη πολλών σωματείων, όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και παγκόσμια. Στις 28/10, την ώρα της συγκέντρωσής μας, στα κεντρικά της Cosco στην Τουρκία και στο Λιβόρνο της Ιταλίας αλληλέγγυοι συνάδελφοί μας συγκεντρώθηκαν για τα αιτήματά μας».
Οι απεργοί έχουν τον λόγο
Την εικόνα για τις συνθήκες εργασίας και για τον αγώνα τους θέλησαν να συμπληρώσουν ανώνυμα και άλλοι απεργοί: «Η χωροταξία που μας έχουν να δουλεύουμε είναι επικίνδυνη. Με μαθηματική ακρίβεια θα ξανασυμβεί δυστύχημα. Γι’ αυτό παλεύουμε, για ένα πιο ασφαλές περιβάλλον. Σε μια προβλήτα με τέσσερις διαδρόμους δουλεύουν πέντε γέφυρες ταυτόχρονα, ενώ στη χειρότερη περίπτωση θα έπρεπε να δουλεύουν τρεις. Δεν ξέρουμε καν αν υπάρχουν κανονισμοί που να ρυθμίζουν τέτοια πράγματα. Η εκπαίδευση και η εμπειρία επίσης είναι σημαντική. Θέλει πάνω από ένα εξάμηνο για να μάθεις τη δουλειά. Γι’ αυτό είναι επικίνδυνο που αλλάζει συνεχώς το προσωπικό και είναι πιο επιρρεπές στα ατυχήματα».
«Μας βάζουν να δουλεύουμε σε απαράδεκτες καιρικές συνθήκες. Να φυσάει τόσο, που να πηγαίνουν τα κουτιά πήγαινε-έλα. Να χιονίζει, όπως φέτος τον Φλεβάρη, σε σημείο που να μην βλέπουμε μπροστά και να μας λένε συνεχίστε. Λέγαμε δεν βλέπουμε από τους καθρέφτες, θα κάνουμε ζημιά. Η απάντηση ήταν να κατεβαίνουμε να τους καθαρίζουμε κάθε πέντε λεπτά».
«Πολλοί είναι αυτοί που παρατούν τη δουλειά, ακόμα και στο στάδιο της εκπαίδευσης, γιατί είδαν τις συνθήκες, τους χαμηλούς μισθούς, τα χαμένα ρεπό και τις κόντρα βάρδιες. Βγάζουν προς τα έξω ότι είμαστε καλοπληρωμένοι και τυχεροί. Επίσης, όποτε και να δουλέψουμε, είτε είναι βράδυ είτε Πρωτοχρονιά ή Πρωτομαγιά, σε οποιαδήποτε αργία, παίρνουμε τα ίδια λεφτά. Οι λιμενεργάτες του ΟΛΠ στις αργίες παίρνουν 75% αύξηση και έχουν μεγαλύτερο μισθό από τον δικό μας που δουλεύουμε στην Cosco. Έτσι έπρεπε να είναι και σε μας».
Χαμός
«Επόπτης τρώει σκάλωμα να κάνω μια δουλειά όχι με τον τρόπο που θα έπρεπε και παρά τις αντιρρήσεις μου. Έχασα κομμάτι από το δάχτυλό μου από λάθος εντολή. Το 2015 έσβησε συνάδελφος μπροστά μου από ανακοπή, γιατί φοβόταν να φέρει το χαρτί γιατρού και δεν του ανανεωνόταν η σύμβαση. Πέθανε, αλλά η δουλειά συνέχισε κανονικά. Σήμερα είναι η έκτη μέρα της απεργίας μας. Από τη στιγμή που έχει κλείσει το μεγαλύτερο λιμάνι στη Μεσόγειο από την απεργία μας, δεν θα έπρεπε να περάσουν ένας αρχηγός κόμματος ή βουλευτές ή δημοσιογράφοι να δούνε τι γίνεται εδώ; Εδώ γίνεται χαμός και έξω δείχνουν μόνο ότι χάθηκε ένας άνθρωπος και δεν τρέχει και τίποτα».
«Κάθε μέρα στην είσοδο είναι οι φουσκωτοί στην πόρτα. Δεν μπαίνω στην Τρούμπα, στη δουλειά μου πάω και θέλω αξιοπρέπεια και όχι τρομοκρατία. Δεν γίνεται ανά πάσα στιγμή να χτυπάει το τηλέφωνο για δουλειά με την απειλή αν δεν κατέβεις δεν έχει ανανέωση σύμβασης. Ποτέ δεν ήμουν φασίστας, αλλά ούτε και πολιτικοποιημένος. Μετά από αυτή την απεργία, θα γίνω ο πιο ένθερμος αριστερός. Γιατί όλοι όσοι το παίζουν Ελληναράδες, είναι αυτοί που σε πατάνε στο κεφάλι».
«Όταν μπήκα στη δουλειά, η τιμή της βενζίνης ήταν στα μισά, αλλά ο μισθός μας παραμένει ο ίδιος. Υπάρχουν συνάδελφοι που έρχονται από Ανάβυσσο ή από Κόρινθο. (Έπεσε πολύ γέλιο στην ερώτηση αν βάζει λεωφορείο για τη μεταφορά η εταιρία). Τα παιδιά μου μπαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας και παίρνουν ούτε 600 ευρώ. Μπορούν να κάνουν οικογένεια; Και οι άλλοι τρώνε με χρυσά κουτάλια. Πίσω από την Cosco δεν είναι μόνο οι κινέζοι, αλλά ελληνικές εταιρίες».