«Υβριδική επίθεση όχι προσφυγική κρίση». Αυτό είναι το συμπέρασμα της Ούρσουλα Φον ντερ Λέιγιεν, πρόεδρου της Κομισιόν για την κατάσταση που εκτυλίσσεται στα σύνορα της Πολωνίας με την Λευκορωσία. Σύμφωνα με τις δηλώσεις όλων των εκπροσώπων της ΕΕ την υβριδική επίθεση σε όλη την ΕΕ την κάνει ο Λουκάσενκο της Λευκορωσίας που έχει τις πλάτες του Πούτιν, ο οποίος μετατρέπει τους πρόσφυγες σε «όπλα».
Και βέβαια, όπως σπεύδουν να επισημάνουν όλα τα «πετσωμένα» ΜΜΕ στην Ελλάδα σε διάφορους βαθμούς υστερίας και χυδαιότητας, δεν είναι μόνο Λουκάσενκο, που παίζει αυτό το «κυνικό παιχνίδι» ούτε μόνο ο Πούτιν που τον υποστηρίζει. Είναι και ο Ερντογάν που «στέλνει» με τον τουρκικό αερομεταφορέα τους πρόσφυγες στο Μινσκ της Λευκορωσίας.
Η πολωνική κυβέρνηση έχει στείλει δώδεκα χιλιάδες στρατιώτες στα σύνορα με την Λευκορωσία και απειλεί να κλείσει ερμητικά αυτά τα «εξωτερικά σύνορα της ΕΕ». Ζητάει την υποστήριξη της ΕΕ για να χτίσει ένα μεγάλο «τείχος» στα σύνορα. Και η ΕΕ συζητάει την επέκταση των κυρώσεων ενάντια στην Λευκορωσία.
Για άλλη μια φορά αποκαλύπτεται η απύθμενη βαρβαρότητα της ρατσιστικής «Ευρώπης-Φρούριο». Στα σύνορα της Πολωνίας με τη Λευκορωσία είχαν αρχίσει να καταφτάνουν από τον Αύγουστο ομάδες προσφύγων από το Αφγανιστάν. Στη συνέχεια άρχισαν να προστίθενται πρόσφυγες από το ιρακινό Κουρδιστάν, από την Συρία και την Υεμένη. Όλες περιοχές δηλαδή που τις μαστίζουν ο πόλεμος, η φτώχεια και η πανδημία. Πρόκειται για περίπου δυο χιλιάδες ανθρώπους, οικογένειες με μικρά παιδιά, που αναζητάνε μια ανάσα ζωής. Κι έρχονται αντιμέτωποι με τα συρματοπλέγματα, τους ξυλοδαρμούς, τα δακρυγόνα και τις απειλές της «πολιτισμένης» Ευρώπης.
“Ευρωπαϊκές αξίες”
Η κυνική υποκρισία είναι το άλλο χαρακτηριστικό της στάσης της ΕΕ. Μέχρι πριν λίγο καιρό υποτίθεται ότι η πολωνική κυβέρνηση, του Κόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης (PiS) ήταν η κηλίδα στις «φιλελεύθερες αξίες» της ΕΕ με τα μέτρα που έπαιρνε για τον Τύπο ή τη Δικαιοσύνη. Μέχρι και επιβολή κυρώσεων συζητιόταν. Ξαφνικά όμως η κυβέρνηση του Μοραβιέκι έγινε η πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής άμυνας απέναντι στις «ορδές» των προσφύγων. Δηλαδή τις «ευρωπαϊκές αξίες» της υπερασπίζει μια κυβέρνηση που ανάμεσα στ’ άλλα δολοφονεί νέες γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν έκτρωση στα νοσοκομεία (βλέπε προηγούμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης).
Βέβαια η υποκρισία δεν περιορίζεται στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας. Πέρσι τον Μάρτη η κυβέρνηση του Μητσοτάκη χτυπούσε τα τύμπανα του ρατσισμού και του εθνικισμού στον Έβρο. «Αμυνόμαστε του πατρώου εδάφους» λέγανε οι υπουργοί και οι βουλευτές της ενάντια στην «ασύμμετρη απειλή», τους πρόσφυγες που «στέλνει ο Ερντογάν». Όμως, τον Αύγουστο ο Μητσοτάκης μίλησε μια ώρα στο τηλέφωνο με τον Ερντογάν, σε «πολύ θετικό κλίμα» όπως λέγανε τα παπαγαλάκια του Μαξίμου. Και πως να μην είναι, αφού κι οι δυο συμφωνήσανε ότι οι Αφγανοί πρόσφυγες πρέπει «να μείνουν κοντά στις εστίες τους».
Κι όπως έγινε εδώ πέρσι τον Μάρτη έτσι και στην Πολωνία, η ρατσιστική πολιτική της Ευρώπης-Φρούριο δίνει ευκαιρία στους φασίστες να κινητοποιηθούν ως «αγανακτισμένοι πολίτες» και «πολιτοφύλακες».
Όμως, το αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα δίνει μάχες και εκεί. Στις 11 Νοέμβρη το κίνημα βγήκε στους δρόμους ενάντια στις παρελάσεις των φασιστών τη μέρα της εθνικής επετείου της Πολωνίας. «Ναι στους πρόσφυγες, όχι στους φασίστες» ήταν ένα από τα συνθήματα.