Τη νέα “Εθνική Στρατηγική για την κοινωνική ένταξη αιτούντων άσυλο και δικαιούχων διεθνούς προστασίας” παρουσίασε η υφυπουργός Μετανάστευσης Σοφία Βούλτεψη. Αρκεί κανείς να διαβάσει την πρώτη παράγραφο του σχεδίου για να καταλάβει πως κάτω από τις μεταξωτές κορδέλες της ένταξης το σχέδιο ζέχνει ρατσισμό.
Το σχέδιο παρουσιάστηκε στις 13 Γενάρη. Τρεις μέρες μόλις μετά την επαναπροώθηση 25 προσφύγων και λίγες μέρες μετά τους πνιγμούς δεκάδων ανθρώπων στο Αιγαίο, τα πτώματα των οποίων ακόμα ξεβράζονται στις ακτές των νησιών. Κι όμως ξεκινά καυχόμενο για την “μεταβολή των παραμέτρων της προσφυγικής κρίσης”, δηλαδή τη δολοφονική μείωση των ροών και τον διαχωρισμό μεταναστών και προσφύγων που κλείνει την πόρτα σε χιλιάδες πραγματικούς πρόσφυγες.
Στη συνέχεια, αφού αραδιάζονται ένα σωρό ψέματα περί σεβασμού των Διεθνών Συνθηκών από τις ελληνικές αρχές, αναφέρονται επιγραμματικά οι τέσσερις βασικοί του πυλώνες. Σε αυτούς κυριαρχούν δύο ξεκάθαρες κατευθύνσεις.
Η πρώτη είναι πως δεν πρόκειται για κάποιο σχέδιο κοινωνικής ένταξης των προσφύγων με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και τις επιθυμίες και τα όνειρα των ίδιων αλλά για ένα σχέδιο ένταξης υποταγμένο στις ανάγκες της αγοράς. Όπως είπε και στη συνέντευξη Τύπου η υφυπουργός, σκοπός είναι “να μην επιβαρύνεται ο κρατικός προϋπολογισμός και να υπάρξει εργατικό δυναμικό για τους τομείς όπου υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Και βέβαια βασικός σκοπός είναι η αύξηση του ΑΕΠ...”. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι τομείς της οικονομίας στους οποίους επικεντρώνεται η ενταξιακή διαδικασία είναι ο αγροτικός, ο κατασκευαστικός, η μεταποίηση και ο τουριστικός.
Πολύ φτηνά νόμιμα εργατικά χέρια ψάχνει να δημιουργήσει εν ολίγοις η κυβέρνηση, ώστε να ικανοποιήσει τις ανάγκες των αφεντικών της κάθε Μανωλάδας και Σαντορίνης αλλά και των βιομηχάνων, που στις αντίστοιχες περιόδους αιχμής τους έχουν έλλειψη, και όχι να κάνει τη διαβίωση των προσφύγων “αξιοπρεπή” όπως λέει η Βούλτεψη. Άλλωστε όλοι οι εργάτες και οι εργάτριες σε αυτούς τους τομείς ξέρουν πως οι δουλειές τους δεν τους αποφέρουν ούτε καν τα απαραίτητα για να ζήσουν, πόσο μάλλον αξιοπρέπεια.
Η δεύτερη κατεύθυνση, είναι πως με τη λέξη ένταξη η κυβέρνηση εννοεί “αφομοίωση” και μάλιστα με σκληρά ρατσιστικούς όρους. Στο κείμενο δεσπόζει η προώθηση του λεγόμενου “ευρωπαϊκού τρόπου ζωής”: “Η εξοικείωση με τους δημοκρατικούς θεσμούς και την έννοια του κράτους Δικαίου” και η “ευαισθητοποίηση σχετικά με την αρχή της απαγόρευσης των διακρίσεων, τον σεβασμό της διαφορετικότητας και τις συνεκτικές κοινωνίες”. Οι πρόσφυγες, με το καλημέρα, αντιμετωπίζονται σαν ξένοι προς τις έννοιες της δημοκρατίας και της ισότητας, σαν αυτές να ήταν κάποια ευρωπαϊκή αποκλειστικότητα.
Ξεχνά η Βούλτεψη και οι θιασώτες του “ευρωπαϊκού τρόπου ζωής” πως αυτοί που σήμερα παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς είναι αυτοί που πάλεψαν ενάντια στους δικτάτορες όπως ο Μουσάραφ στην Αίγυπτο, ο αλ Μπασίρ στο Σουδάν και ο Ασάντ στη Συρία, όταν αυτοί έκλειναν συμφωνίες και έκαναν επισκέψεις στα παλάτια τους και στα γιότ τους. Είναι αυτοί που πάλεψαν για την κατάργηση της δολοφονικής αστυνομικής μονάδας SARS στη Νιγηρία και αυτοί που αντιστάθηκαν στις δολοφονικές επιθέσεις εναντίων αμάχων με ντρόουνς στο Αφγανιστάν από τον στρατό του τόσο δημοκράτη Ομπάμα. Η υπουργός, οι ομόλογοί της και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν έχουν να δώσουν κανένα μάθημα τρόπου ζωής στους πρόσφυγες.
Ισλαμοφοβία
Όμως, το σχέδιο ένταξης περιέχει αρκετά στοιχεία, όπως για παράδειγμα η “προώθηση της σωματικής και ψυχικής υγείας και ευεξίας” και η “διασφάλιση πρόσβασης σε υψηλής ποιότητας και χωρίς διακρίσεις εκπαίδευση”, που αν απομονωθούν φαντάζουν ως μέτρα θετικά. Στην πραγματικότητα όμως σε κάθε ένα από αυτά παρεισφρύουν ο ρατσισμός και η ισλαμοφοβία. Όπως για παράδειγμα όταν το σχέδιο μιλά για “καταπολέμηση της ξενοφοβίας, των διακρίσεων” αλλά δεν ξεχνά να συμπληρώσει “και της ριζοσπαστικοποίησης”, στοχοποιώντας, στα πρότυπα της γαλλικής ακροδεξιάς, όποιον και όποια είναι μουσουλμάνοι.
Τέλος, παρά τις προς εντυπωσιασμό συνεντεύξεις Τύπου, η πραγματικότητα είναι πως η χρηματοδότηση αυτού του σχεδίου εκκρεμεί καθώς δεν έχει ψηφιστεί το ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό πρόγραμμα για τα έτη 2021-2027. Κι όμως το υπουργείο προχώρησε την δεύτερη βδομάδα του Γενάρη σε δημόσια διαβούλευση του σχεδίου και σκοπεύει να το εισάγει σύντομα στη Βουλή. Εκατομμύρια για στρατόπεδα συγκέντρωσης και “έλλειψη” χρημάτων για την ένταξη. Αυτή είναι η ΕΕ-Φρούριο. Και η κυβέρνηση ξέρει πως, ακόμα κι αν δεν έχει τα λεφτά για να κάνει οτιδήποτε πράξη, αυτό που έχει σημασία είναι να διατυμπανίσει πως οι “οπισθοδρομικοί”, “σεξιστές” και “αντιδραστικοί” μουσουλμάνοι και Αφρικανοί χρειάζονται ντρεσάζ για να ζήσουν μαζί μας. Η εμπειρία των κοινών μας αγώνων όμως ενάντια στη θανατερή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μας δείχνει το αντίθετο.