Εργατικό κίνημα
Με το Συντονιστικό στην πρώτη γραμμή

1/2, Απεργιακό συλλαλητήριο για την Υγεία. Φωτό: Δημήτρης Δασκαλάκης

Διανύουμε μία από τις πιο κρίσιμες πολιτικές περιόδους της τελευταίας διετίας, όπου οι από πάνω βουλιάζουν στα σκάνδαλα σε όλα τα πεδία ζωής, από τον Φουρθιώτη, τη συγκάλυψη των πλούσιων βιαστών και τη Novartis μέχρι τις τραγικές ευθύνες για τους χιλιάδες θανάτους. Την ίδια ώρα οι κοινωνικοί αγώνες από τα κάτω κλιμακώνονται, συνδέοντας τα πολιτικά αιτήματα σε μια κατεύθυνση ανατροπής αυτού του συστήματος που γεννά την ανεργία, τον σεξισμό, την κατάρρευση των νοσοκομείων κ.ο.κ.

Στο κέντρο αυτών των πολιτικών εξελίξεων, εν μέσω της πανδημίας, βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται με καθοριστικό τρόπο το Συντονιστικό των Νοσοκομείων. Όχι μόνο σήμερα, αλλά από την αρχή της πανδημίας, το Συντονιστικό ήταν εκείνο που απέναντι στο "μούδιασμα" των μεγάλων σωματείων και ομοσπονδιών, λόγω COVID-19, έβαζε την απεργιακή προοπτική ως πιο αναγκαία από ποτέ, ως τη μοναδική απάντηση για να σωθούν ζωές και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην υγεία για όλους και όλες ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκείας οικονομικής επιφάνειας κ.ο.κ.

Χρειάζεται να έχουμε την αυτοπεποίθηση πως η πίεση που άσκησε όλο αυτό το διάστημα και η σύνδεση με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα νοσοκομεία, κατάφεραν να οδηγήσουν στο να διανύουμε έναν απεργιακό Φλεβάρη που ανοίγει όλες τις προοπτικές. Ο μήνας «μπήκε» με τη στάση εργασίας την 1/2 και δεν υπάρχει βδομάδα που να μην έχει ήδη προγραμματιστεί απεργία: 16/2 για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, 23/2 πανυγειονομική απεργία ΠΟΕΔΗΝ-ΟΕΝΓΕ για να διεκδικήσουμε ενίσχυση του ΕΣΥ εδώ και τώρα και βέβαια 8/3 την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών ενάντια στην κυβέρνηση και το σύστημα του σεξισμού που υπηρετεί. Ήδη στο Δρομοκαΐτειο το Σωματείο έχει πάρει απόφαση συμμετοχής στην Απεργιακή 8 Μάρτη.

Αυτή η κλιμάκωση είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της δουλειάς που κάναμε ως Συντονιστικό μέσα στα νοσοκομεία -και γι’΄ αυτό καλούμε ανοιχτά τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να ενταχτούν στις γραμμές του- αλλά και της αγωνιστικής διάθεσης των υγειονομικών, οι οποίοι δεν είναι διατεθειμένοι να εφαρμόζουν πλέον τις καταστροφικές πολιτικές του Υπουργείου Υγείας και της κυβέρνησης. Οι υγειονομικοί που βρίσκονται στο δρόμο, είναι εκείνοι που δουλεύουν τα νοσοκομεία και γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τους κυβερνώντες τι πρέπει να γίνει. Το μπαράζ των απεργιών του Φλεβάρη νομιζω πως αναδεικνύει ότι είναι διατεθειμένοι και να το επιβάλουν!

Μαρία Μπολοβίνα, κλινική κοινωνική λειτουργός, Δρομοκαΐτειο