Καταπίεση και απελευθέρωση
Εμπρός για μια συγκλονιστική Απεργιακή 8 Μάρτη

Φωτό: Δημήτρης Δασκαλάκης

Με επιτυχία έγινε η σύσκεψη της «Κίνησης για μια Απεργιακή 8 Μάρτη» στις 4 Φλεβάρη στο Ρομάντσο. Δεκάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι, συνδικαλίστριες και συνδικαλιστές, μετανάστριες και μετανάστες, φοιτήτριες και φοιτητές πήραν μέρος, ενώ όλες οι ομιλίες και οι τοποθετήσεις έδωσαν το στίγμα της φετινής απεργίας για την ημέρα των γυναικών: θα είναι ένα μεγάλο πολιτικό γεγονός που θα παίξει ρόλο στο γκρέμισμα της κυβέρνησης των πλούσιων (εκ)βιαστών.

Στο τέλος της σύσκεψης πολλοί και πολλές προμηθεύτηκαν υλικά της Κίνησης, καθώς και το προτεινόμενο απεργιακό ψήφισμα, για να οργανώσουν την απεργία της 8 Μάρτη στη γειτονιά, τον χώρο και το σωματείο τους.

Απεργιακές αποφάσεις για την 8 Μάρτη έχουν πάρει μέχρι τώρα: Σύλλογος Εργαζόμενων Νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», Σωματείο Εργαζόμενων ΨΝΑ «Δρομοκαΐτειο», ΣΕΠΕ Χανίων, ΣΕΛΜΑ, ΠΟΣΠΕΡΤ.


 

Σκέφτομαι τι έχουμε καταφέρει τα τελευταία χρόνια: να βάλουμε στη φυλακή Λιγνάδηδες, Φιλιππίδηδες. Ένα τεράστιο ελληνικό #metoo. Έχουμε καταφέρει να παίρνουν πίσω τα αφηγήματα προγεννητικής αγωγής, την αφίσα στο Μετρό, το συνέδριο υπογεννητικότητας. Είναι φοβερά αυτά που συμβαίνουν. Και εκεί αρχίζω και νιώθω πολύ δυνατή. Είμαστε όλες και όλοι πολύ δυνατές. 

Πώς τα καταφέραμε αυτά; Γιατί βγαίνουν σήμερα και μιλάνε τόσες γυναίκες; Τι έχει συμβεί αυτά τα τρία χρόνια; Αυτό που συνέβη είναι η χαρακτηριστική έναρξη της διαδήλωσης της 8 Μάρτη το 2019 με τις καθαρίστριες του Άγιου Σάββα μπροστά με το πανό τους. Οι καθαρίστριες είχαν δώσει μια υποδειγματική μάχη με το σωματείο τους για να μπορέσουν να κρατήσουν τις δουλειές τους. Με επαναλαμβανόμενες απεργίες και απεργιακό ταμείο. Αυτή η σύνδεση των συνδικάτων, των εργατικών αγώνων, με τον αγώνα για τα γυναικεία δικαιώματα νομίζω ότι είναι που άλλαξε τα πάντα. 

Σήμερα έχουμε μια δολοφονική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γι’ αυτό φέτος πρέπει η απεργία στις 8 Μάρτη να είναι πολιτικό γεγονός. Να το απλώσουμε σε όσο περισσότερους χώρους γίνεται. Στα σωματεία, στα συνδικάτα, σε όλους τους χώρους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Να έρθουμε σε επαφή με τα κινήματα της νεολαίας, με φοιτήτριες/φοιτητές, μαθητές/μαθήτριες, τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, με μετανάστες/τριες, προσφύγισσες/ πρόσφυγες. Πρέπει να μάθουν και οι πέτρες ότι εκείνη η μέρα είναι απεργία.

Μαρία Χαρχαρίδου, νοσηλεύτρια, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΓΝΑ Γεννηματάς 

Μ­­­ετά από 113 χρόνια η Κλάρα Τσέτσκιν, γερμανίδα σοσιαλίστρια, πολιτικός και υπέρμαχος των γυναικείων δικαιωμάτων, είναι επίκαιρη. Οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, εξακολουθούν να αγωνίζονται για τα εργασιακά, την αυτοδιάθεση του σώματός τους. 

Οι εργάτριες της καθαριότητας είναι το πιο καταπιεσμένο κομμάτι στον δήμο. Μετά από παρέμβασή μας στους χώρους της διεύθυνσης καθαριότητας με τρεις πολύ μεγάλες εκδηλώσεις, μειώθηκαν τα περιστατικά σεξισμού και έγινε κατανοητό ότι άντρες και γυναίκες ανήκουν στην ίδια τάξη και πρέπει να παλέψουν μαζί. Είναι το σύστημα που μας διαχωρίζει. 

Η κυβέρνηση του θανάτου υπερασπίζεται το αγέννητο παιδί αλλά κανείς δεν αναρωτήθηκε τι συμβαίνει με το γεννημένο παιδί. Υπάρχουν λιγότεροι παιδικοί σταθμοί, λιγότερες αίθουσες στα σχολεία, υποστελεχωμένη η καθαριότητα στους χώρους -σε αυτό φταίει και ο δήμος που απέλυσε τις 28 μετανάστριες καθαρίστριες. Είναι αποκλειστικά ευθύνη του γονιού, όπως ατομική ευθύνη πρέπει να δείξουμε για την πανδημία. Το κράτος μόνο διατάζει, έχει βγάλει 71 εγκυκλίους για τον τρόπο που θα εργαζόμαστε, θα αναπνέουμε, θα κάνουμε τα τεστ. 

Για να αλλάξουμε τη θέση των γυναικών είναι απαραίτητο να μεταβληθούν οι συνθήκες ζωής όπως αυτό οργανωμένα αντιμετωπίστηκε από την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Μαρία Αμπελιώτη, εργαζόμενη στον δήμο Αθηναίων

Η κυβέρνηση θέλει να μετατρέψει τις σχολές σε επιχειρήσεις που για να συνεχίσουν τη λειτουργία τους θα πρέπει να αναζητήσουν χορηγούς. Αυτό θα οδηγεί φοιτητές και φοιτήτριες στην αναζήτηση εργασίας όχι μόνο για εν δυνάμει πληρωμή διδάκτρων των σπουδών μας αλλά και για την επιβίωσή μας, εφόσον η κρατική φοιτητική μέριμνα για τη σίτιση και στέγασή μας είναι ελάχιστη έως ανύπαρκτη.

Η ΝΔ επιλέγει την καταπάτηση της ελευθερίας και των δικαιωμάτων μας, με την κατάργηση του ασύλου. Έχουμε το πολύ πρόσφατο παράδειγμα της εισβολής της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ αλλά και την προηγούμενη βίαιη εισβολή της ΟΠΚΕ στις φοιτητικές εστίες του ΕΚΠΑ. Την ίδια στιγμή συγκαλύπτει παιδεραστές και σεξιστές καθηγητές.

Η ομοφοβική και σεξιστική διάθεση της κυβέρνησης δίνει χώρο σε τέτοιες συμπεριφορές από πλευράς ακαδημαϊκών. Το φοιτητικό κίνημα όχι μόνο έφερε στο φως τα περιστατικά σεξισμού και καταπίεσης, αλλά ήταν πάλεψε και συνεχίζει να παλεύει δυναμικά όλα αυτά τα ζητήματα. 

Λείρυα Μπέκα, φοιτήτρια Φιλοσοφικής

Μέσα σε αυτή την τόσο κρίσιμη διετία το ότι η μαυρίλα δεν κυριάρχησε ήταν αποτέλεσμα του πού βρίσκεται η τάξη μας. 

Οι εργοδότες του κλάδου μας έχουν εκμεταλλευτεί όλες τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και το κλίμα ασυδοσίας που έχουνε δημιουργήσει οι επιλογές της. Οι εργαζόμενοι είναι καθημερινά αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα της εργασιακής επισφάλειας και της αγωνίας για το μεροκάματο. 

Αυτό διαμορφώνει συνθήκες τρομοκρατίας για τις εργαζόμενες οι οποίες δεν καταγγέλλουν εύκολα κακοποιήσεις ή σεξιστικές συμπεριφορές. Σε ένα κλάδο που το μεγαλύτερο ποσοστό του αποτελείται από γυναίκες, οι άθλιες συνθήκες διογκώνονται για εμάς που αντιμετωπίζουμε επιπλέον τη διάκριση σε μισθούς, τα διλήμματα ανάμεσα σε εργασία και οικογένεια. 

Με τους αγώνες μας έχουμε καταφέρει να δυναμώσουμε και να βάλουμε σε κίνηση το συνδικάτο μας. Η κρίσιμη μάχη της απεργιακής 8 Μάρτη περνάει μέσα από τη στήριξη των συνδικάτων για να διεκδικήσουμε ίση αμοιβή, αύξηση στους μισθούς, απαγόρευση των απολύσεων, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, παιδικούς σταθμούς, κοινωνικές παροχές για όλους τους εργαζόμενους και πόσο μάλλον για τις γυναίκες. Διεκδικούμε το συνδικάτο μας να στηρίξει το ψήφισμα για την απεργιακή 8 Μάρτη και την οικονομική στήριξη που μπορεί να χρειάζεται μια τέτοια μάχη. 

Χουάνα Σταυριανού, εργαζόμενη στον Τουρισμό, μέλος Δικτύου Καμαριέρα 

Το 2009, ένας συνάδελφός μου μού επιτέθηκε στη δουλειά με σκοπό να με βιάσει. Έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε, αυτό το γεγονός δεν το ανέφερα πουθενά. Είχα αποφασίσει ότι είναι ένα γεγονός που κανέναν δεν θα ενδιαφέρει στην κατεύθυνση του να κάνουμε κάτι. Δεν θα είχε και νόημα γιατί δεν είχα μάρτυρες. 

Το 2021 με το #metoo είπα «είναι πολύ τυχερός αυτός ο τύπος, αν το είχε κάνει τώρα θα το έλεγα». Νομίζω ότι πρέπει να απαντάμε το ερώτημα: γιατί τώρα; Γιατί η Μπεκατώρου το κατήγγειλε τώρα από το 1993; Η απεργιακή 8 Μάρτη έχει ανοίξει δρόμους και προοπτικές που δεν τα έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα.

Δε γίνεται ο καθένας έτσι ξαφνικά βιαστής, ούτε γεννιέται έτσι. Ο σεξισμός είναι ένα πράγμα που δηλητηριάζει τα μυαλά των ανθρώπων αλλά έρχεται από τα πάνω. Για παράδειγμα αυτοί που δολοφόνησαν τον Άλκη στη Θεσσαλονίκη, έχουν διαπαιδαγωγηθεί στα γήπεδα και σε συνδέσμους όπου κυρίαρχος είναι ο σεξισμός. Μαθαίνουν συνθήματα που μιλάνε για τις μανάδες των οπαδών των άλλων ομάδων. 

Η ΑΔΕΔΥ ήδη έχει αργήσει. Διεξήγαγε μια έρευνα για την κακοποίηση στον χώρο δουλειάς. Άρα ξέρουν πολύ καλά ότι βράζει ο τόπος. Αλλά από το να κάνεις μια έρευνα μέχρι να οργανώσεις την απάντηση έχει μια τεράστια διαφορά. Χρειάζεται και έχουμε τη δυνατότητα να τους πιέσουμε να το κάνουν. 

Τιάνα Ανδρέου, εργαζόμενη στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, μέλος ΔΣ ΟΣΥΟ

Η φετινή 8 Μάρτη μπορεί να είναι και πολιτικό γεγονός και μια διαδήλωση που θα πλημμυρίσει τους δρόμους της Αθήνας και όλων των πόλεων. Είμαστε σε ένα σύστημα που περνάει μια τεράστια κρίση παγκοσμίως και επιτίθεται με τον πιο σκληρό τρόπο στην εργατική τάξη, στη νεολαία, στους μετανάστες και στις γυναίκες. Μέσα από την ένταση της καταπίεσης των γυναικών, μέσα από την ένταση της ομοφοβίας και των επιθέσεων θέλουν να τσακίσουν συνολικά την αντίσταση της εργατικής τάξης. 

Με την ιστορία της Θεσσαλονίκης ένας δικηγόρος είπε στη Γεωργία «πας να τα βάλεις με τους billionaires». Η απάντηση είναι ναι, μπορούμε να τα βάλουμε με τους billionaires. Ένα πρόσφατο παράδειγμα: η COSCO, που είναι billionaires, γονάτισε με την απεργία στο λιμάνι. Αυτή τη δύναμη την έχουμε και όταν παλεύουμε τη γυναικεία καταπίεση. Δίνουμε τη μάχη εκεί που χτίζουν οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τη γυναικεία καταπίεση, μέσα στους χώρους δουλειάς.

Μαύρος σκοταδισμός στα σχολεία ότι η σεξουαλικότητα ισούται με την τεκνοποίηση. Θέλουν να βάλουν τις αντιδραστικές ιδέες στα σχολεία, γιατί τα σχολεία είναι ένας από τους χώρους με το δυνατότερο κίνημα. Και τη δεκαετία του ‘80 και του ’90, θυμήθηκαν ότι η υπογεννητικότητα έφταιγε για τα ασφαλιστικά ταμεία που έπεσαν έξω. Και στο όνομα της ισότητας θέλανε να καταργήσουν τη 15ετία για τις γυναίκες. Η επίθεση στο ασφαλιστικό του Γιαννίτση απαντήθηκε με μια απεργία που κατέβασε ένα εκατομμύριο στους δρόμους και τσάκισε τις επιθέσεις της τότε κυβέρνησης.

Επιστρέφει στην ημερήσια διάταξη η μάχη για το δικαίωμα στην έκτρωση και την αντισύλληψη. Περνάει και μέσα από τη στήριξη των μαχών που δίνουμε στα νοσοκομεία, στο αν θα στελεχωθούν για να μπορεί η καθεμιά και ο καθένας να πηγαίνει και να ρωτάει «ποιες είναι οι επιλογές μου στην αντισύλληψη».

Έχουμε πάρει ήδη αποφάσεις από το σωματείο του Δρομοκαΐτειου και του Άγιου Σάββα. Πηγαίνοντας προς την 8 Μάρτη μια σειρά τέτοιες αποφάσεις μπορούν να αναγκάσουν και τα πιο δυσκίνητα συνδικάτα να καλέσουνε στην απεργιακή κινητοποίηση. Χρησιμοποιούμε τα υλικά της Κίνησης: αφίσα, προκήρυξη, ψήφισμα, με αυτά μπορούμε να παίξουμε ρόλο και να το κάνουμε τεράστιο πολιτικό γεγονός. Μπορούμε να κερδίσουμε αυτή τη μάχη. 

Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΓΝΑ Γεννηματάς   


 

“Η μάχη για τη δίκη των δολοφόνων του Ζακ είναι μια μάχη που λέει ότι οι ζωές μας μετράνε. Όπως λέμε για τις ζωές των γυναικών, των ΛΟΑΤΚΙ, των προσφύγων”, είπε η Αφροδίτη Φράγκου, μέλος της Πρωτοβουλίας 'Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie-Oh'”. 

“Αυτό το σύνθημα συνδέεται με την 8 Μάρτη γιατί η ρίζα της καταπίεσης των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ είναι κοινή. Το σύστημα προσπαθεί να μοιράσει τους ρόλους ανάμεσα στα φύλα γιατί θέλει τις γυναίκες να αναλάβουν τον ρόλο του κοινωνικού κράτους που διαλύουν. Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα επειδή δεν χωράνε στους ρόλους που θέλει να μας δώσει το σύστημα δέχονται καταπίεση. Η αμφισβήτηση τους και το από πού πηγάζει η καταπίεση είναι μια συζήτηση που θα χρειαστεί να ανοίξουμε για τις γυναίκες, για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και για να διεκδικήσουμε ότι το αποτέλεσμα της δίκης για τον Ζακ θα υπογραμμίσει αυτό για το οποία παλεύουμε, ότι οι ζωές μας μετράνε”.

“Το σύστημα θεωρεί τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα μια απόκλιση από το κανονικό. Πως δεν έχουμε θέση γιατί κάτι πήγε στραβά με μας. Τίποτα δεν πήγε στραβά. Είμαστε ένα κομμάτι της κοινωνίας όπως κάθε άλλο” είπε ξεκινώντας η Άρια η οποία στη συνέχεια εστίασε στο ζήτημα των εκτρώσεων. “Θα θελήσουν να χτυπήσουν το δικαίωμα στην έκτρωση. Θα ήταν λάθος να το θεωρούμε αυτονόητο. Ανά πάσα στιγμή μπορούν να προσπαθήσουν να το καταργήσουν και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε ένα άλλο Τέξας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Η αυτοδιάθεση του σώματός μας είναι το πιο θεμελιώδες δικαίωμά μας και πρέπει να κάνουμε καμπάνια όλο τον χρόνο”.

“Το αγέννητο παιδί, το σκοταδιστικό παραλήρημα του υπουργείου ξεσήκωσε ένα μεγάλο κύμα οργής. Οι εργαζόμενοι στα σχολεία, όπου οι γυναίκες είμαστε πλειοψηφία πρέπει να είναι μπροστά στην απεργιακή 8Μ γιατί υφιστάμεθα τον σεξισμό κάθε μέρα. Για να βάλουμε τα εργασιακά μας αιτήματα μαζί με το τι θέλουμε για τα σχολεία μας. Δεν θέλουμε σκοταδιστικές σεξουαλικές αγωγές σαν της Κεραμέως. Θέλουμε να μιλάμε για τη συναίνεση, για τις σεξουαλικές ταυτότητες, την αμοιβαιότητα. Τα παιδιά μας να εκφράζονται με φούστες, με γραβάτες, με ό,τι γουστάρουν και στις 8Μ να είναι μπροστά μαζί με ολόκληρο τον κλάδο ενάντια στην αξιολόγηση, για ανοιχτά, πολύχρωμα και συμπεριληπτικά σχολεία”, είπε η Εύα Ηλιάδη, εκπαιδευτικός από την ΕΛΜΕ Πειραιά.

Δηλητήριο

“Πίσω από όλες αυτές τις επιθέσεις βρίσκεται το δηλητήριο του σεξισμού που δέχεται η εργατική τάξη. Όμως έχει αντίδοτο και όπως πάντα η ποσότητα είναι καθοριστική. Γι' αυτό πρέπει να μεγαλώσουμε το δικό μας κίνημα”, είπε ο Αλέξανδρος Καρδάσης από τη Ν. Ιωνία, ενώ η Πηνελόπη Τρομπέτα, φοιτήτρια τόνισε πως στη Φιλοσοφική “έχει ανοίξει μια συζήτηση για τον σεξισμό και το πώς μπορούμε να τον παλέψουμε μέσα από  όσα έχουν γίνει αυτό το διάστημα: το βίντεο της Κεραμέως, τη Γεωργία στη Θεσσαλονίκη, τον καθηγητή Δράκο στην ΑΣΟΕΕ... Στη σχολή μας είμαστε πλειοψηφία τα κορίτσια. Με αφίσες και πανό, θέλουμε να οργανώσουμε εκδήλωση ώστε η συζήτηση να μη μείνει στο επίπεδο ότι ο σεξισμός έχει να κάνει με τους άντρες που δεν είναι ο εχθρός μας, αλλά να δούμε πώς πηγάζει από τον καπιταλισμό, αυτό το σύστημα που πρέπει να ανατρέψουμε”.

Η Μαρίζα Ψαλτάκου, γιατρός στην ιδιωτική Υγεία, μίλησε για “το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα που έχει ξεδιπλωθεί τα τελευταία χρόνια”. “Αυτό το κίνημα έβαλε ριζοσπαστικά αιτήματα που έρχονται σε ρήξη με αυτό το σύστημα. Έβαλε στην καθημερινή διάταξη την απεργία με τις μεγάλες απεργίες στην Ισπανία και αλλού, που εμπλέξανε τα συνδικάτα. Αυτό το νήμα παίρνουμε και συνεχίζουμε. Βάζουμε τη σύνδεση με τα συνδικάτα και δουλεύουμε για να βγάλουν αποφάσεις. Θέλουμε οι γυναίκες που έχουν ζητήματα σεξιστικής συμπεριφοράς στη δουλειά να μπορούν να πουν ότι έχουν πίσω τους το συνδικάτο. Η απεργιακή 8Μ βάζει αυτή την παρακαταθήκη. Θέλουμε η καμπάνια και η ίδια η 8Μ να είναι μια μέρα που οι από πάνω θα την φοβούνται γιατί μπαίνουν ζητήματα που έρχονται σε άμεση ρήξη με τις δικές τους επιλογές”.

“Είναι πολύ σημαντικός ο σεξισμός μέσα στη δημοσιογραφία”, είπε η Ολλανδή δημοσιογράφος Ίγκεμποργκ Μπέουχελ. “Μετά την ερώτηση μου με το κόκκινο καπέλο, αυτό που ακολούθησε από τα ΜΜΕ δεν ήταν ένα κυνήγι μαγισσών αλλά κάψιμο στην πυρά. Ακόμα και 'σοβαρά' μίντια ασχολούνταν με τα ρούχα μου, το πόσους εραστές έχω, το τι κάνω στη σεξουαλική μου ζωή. Ήταν απίστευτο. Όμως πολύς κόσμος διαβάζει αυτά τα αισχρά δημοσιεύματα. Αυτός ο σεξισμός έχει τεράστια επιρροή γι' αυτό πρέπει να δράσουμε για να τον πολεμήσουμε, γιατί δεν είμαι σε καμία περίπτωση η μόνη”.

Ταξική μάχη

“Το πιο ενδεικτικό για το πόσο ταξική είναι αυτή η μάχη, είναι ότι στην εκπαίδευση, η δική μας καταπιέστρια είναι η Κεραμέως. Μια γυναίκα που αντιπροσωπεύει τις επιδιώξεις της άρχουσας τάξης. Λυσσάνε για την κατάργηση των εκτρώσεων. Τι περιμένει όμως όσες δεν κάνουν έκτρωση;  Στο ΠΑΔΑ στο διάδρομο υπάρχουν συνέχεια δυο μικρά παιδάκια που περιμένουν τη μαμά τους η οποία είναι φοιτήτρια γιατί δεν υπάρχει καμία μέριμνα. Λεφτά για Ραφάλ υπάρχουν αλλά όχι για τις ανάγκες μας. Είναι λοιπόν ξεκάθαρη η επιλογή μας ως φοιτήτριες να συμμετέχουμε στην απεργιακή 8Μ. Είμαστε μαζί με τις εργάτριες που απεργούν και διεκδικούν ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ισότητα αλλά και απελευθέρωση. Στο ΠΑΔΑ ξεκινάμε να οργανώνουμε εκδηλώσεις. Για να κάνουμε τις σχολές μας ένα χώρο μόρφωσης που να μας χωράει όλες”, δήλωσε η Εύα Ντόκου, φοιτήτρια της ΣΔΟΚΕ ΠΑΔΑ.

Για τις μάχες στον χώρο του υπουργείου Οικονομικών μίλησε ο Νίκος Τουρνάς, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζομένων ΓΓΔΕ. “Περάσαμε μια χρονιά γεμάτη επιθέσεις απέναντι σε χώρους όπου δουλεύουν κυρίως συναδέλφισσες. Είχαμε τις απολύσεις των συμβασιούχων καθαριστριών. Τώρα θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν το τηλεφωνικό κέντρο της ΑΑΔΕ. Τέτοιες επιθέσεις είναι χτύπημα για όλη την τάξη μας. Η 8Μ δεν θα κριθεί από το πώς την οργανώνουμε. Στο Υπ.Οικ. θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε μια ομάδα που θα οργανώσει την απεργία και να πάρουμε ψηφίσματα από τις 3 ομοσπονδίες του υπουργείου και τα πρωτοβάθμια σωματεία και να κάνουμε εκδήλωση”.  

Όλο και καλύτερα

“Κάθε χρόνο αυτή η καμπάνια είναι αποκαλυπτική”, τόνισε η Ζαννέτα Λυσικάτου, γιατρός σε Κ.Υ της Αρκαδίας. “Κάθε χρόνο, όλο και καλύτερα. Με το που ανοίγει στους χώρους δουλειάς όλοι νιώθουν πιο δυνατοί και με αυτοπεποίθηση και για να συζητάνε αλλά και για να απευθυνθούν στα σωματεία τους για να καταγγείλουν, να διεκδικήσουν. Όπως το έκαναν και οι καλλιτέχνες με τα σωματεία τους. Τροφοδοτεί όλες τις υπόλοιπες μάχες που ανοίγουν. Στην Υγεία απεργούμε για προσλήψεις και μονιμοποιήσεις. Και στις 8Μ απεργούμε για αυτά”.

Η Μαριάννα Χρονοπούλου, εκπαιδευτικός στα Πατήσια μίλησε για το υπουργείο Παιδείας που “έχει τους εκπαιδευτικούς σε άθλιες συνθήκες αλλά μας μιλάει για τη σημασία του αγέννητου παιδιού”. “Νομίζω είναι σημαντικό που ο κλάδος αντέδρασε σε αυτό πολύ γρήγορα αναγκάζοντας το υπουργείο να άρει την έγκριση που είχε δώσει” είπε. “Ταυτόχρονα είναι μια συζήτηση που ανοίγει στα σχολεία σε κάθε διάλειμμα. Έχουμε να παίξουμε τον ρόλο του οργανωτή της οργής. Προχωράμε συγκροτημένα, να ζητήσουμε ψηφίσματα ώστε σε κάθε σχολείο να οργανώσουμε μια συζήτηση για την 8Μ, να προσπαθήσουμε να πάρουμε μια ώρα μαθήματος ή και σε ένα μεγάλο διάλειμμα για να δούμε πως προχωράμε”.  

“Η Απεργιακή Κίνηση για τις 8Μ του κέντρου της Αθήνας έκανε εξόρμηση στην ΑΣΟΕΕ παρόλο που είναι σε περίοδο εξεταστικής. Είναι μια σχολή με έναν ατελείωτο κατάλογο παραπόνων για σεξιστικά περιστατικά. Πήγαμε τη μέρα της ορκωμοσίας. Φοιτήτριες και φοιτητές φορούσαν την τήβεννό τους και κρατούσαν λουλούδια αλλά η ανταπόκριση στο σύνθημα ‘κάτω τα χέρια από τις γυναίκες-απεργιακή 8 Μάρτη’ ήταν καταπληκτική. Βάλαμε λοιπόν στόχο να κάνουμε εκδήλωση και να υπάρχει τραπεζάκι της κίνησης με το κείμενο υπογραφών, να γεμίσει η σχολή με αφίσες και να βρούμε φοιτητές, φοιτήτριες, εκπαιδευτικούς για να οργανώσουμε μαζί την εκδήλωση. Χρειάζονται τέτοια αποφασιστικά βήματα”, δήλωσε η Νίκη Αργύρη από την τοπική επιτροπή της Κίνησης.