Γράμματα και σχόλια
Αποχαιρετισμός στον Αλαίν Κριβίν

Ο Αλαίν Κριβίν στο πάνελ του Φεστιβάλ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2010.

Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε  το θάνατο του Αλαίν Κριβίν, που έφυγε σε ηλικία 80 ετών την περασμένη βδομάδα. Χάσαμε έναν ηγέτη της επαναστατικής αριστεράς στη Γαλλία, έναν σύντροφο που εκπροσωπούσε για δεκαετίες το πνεύμα της μεγάλης εξέγερσης του Μάη 1968.

Ο Κριβίν οργανώθηκε από μικρός σαν μαθητής στη Νεολαία του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Σύντομα, όμως, ήρθε σε ρήξη με την ηγεσία που αρνιόταν να υποστηρίξει τον απελευθερωτικό αγώνα της Αλγερίας ενάντια στον γαλλικό ιμπεριαλισμό. Το 1966, ο Αλαίν και οι σύντροφοί του διαγράφηκαν επειδή είχαν συγκροτήσει μια αριστερή αντιπολίτευση. Προχώρησαν στη δημιουργία της Jeunesse Communiste Revolutionaire (JCR)- Επαναστατική Κομμουνιστική Νεολαία, η οποία έπαιξε κεντρικό ρόλο στο κίνημα του Μάη 1968. Ήταν μια ρήξη με τον ρεφορμισμό που αποδείχθηκε πολύτιμη για την αναγέννηση της επαναστατικής παράδοσης μέσα από το μεγαλειώδες εκείνο κίνημα.

Η JCR κηρύχθηκε παράνομη από τη γαλλική κυβέρνηση αλλά ανασυγκροτήθηκε ως Ligue Communiste που με τη σειρά της επίσης κηρύχθηκε παράνομη το 1973 επειδή είχε οργανώσει τη σύγκρουση με τους φασίστες. Η νέα ανασύνταξη έφερε τη δημιουργία της Ligue Communiste Revolutionnaire (LCR), που συνέχισε τη δράση της μέχρι το 2009, χρονιά που συγκροτήθηκε το Nouveau Parti Anticapitaliste (NPA).

Αφοσιώθηκε

Ο Αλαίν Κριβίν παρέμεινε στην ηγεσία της οργάνωσής του και συμμετείχε ενεργά στους αγώνες των εργατών και του κινήματος όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν η φωνή της LCR και αφοσιώθηκε στο χτίσιμό της. Ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές και εκλεγμένος για ένα διάστημα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πάντα πρόθυμος να είναι ομιλητής στο διεθνές κίνημα. 

Παρά τις όποιες διαφωνίες ανάμεσα στην Τέταρτη Διεθνή και τη Διεθνιστική Σοσιαλιστική Τάση όπου ανήκει το ΣΕΚ, βρεθήκαμε να αγωνιζόμαστε μαζί ξανά και ξανά. Όπως θυμίζει η Μαρία Στύλλου, ο Κριβίν βρέθηκε στο Λονδίνο το φθινόπωρο του 1968 για να στηρίξει την κατάληψη στη London School of Economics (LSE) και την προετοιμασία της μεγάλης διαδήλωσης ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Πολλές δεκαετίες αργότερα, βαδίσαμε μαζί στους δρόμους της Γένοβας στήριζοντας το ξέσπασμα του νέου αντικαπιταλιστικού κινήματος. Το 2010, ο Αλαίν ήταν ομιλητής στις εκδηλώσεις του Μαρξισμού εκείνης της χρονιάς όπου είχε την ευκαιρία να τονίσει: «Αγαπητοί σύντροφοι, υπάρχει ένα παράδοξο. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και αποτελεί πλήγμα και εξαθλίωση για τον πληθυσμό, ταυτόχρονα αποτελεί μια ευκαιρία για τους επαναστάτες. Βρισκόσαστε στην πρωτοπορία αυτού που θα έρθει σε όλους μας.

Οταν πριν δυο χρόνια λέγαμε στον κόσμο ότι είμαστε αντικαπιταλιστές οι περισσότεροι μας κοιτούσαν σαν περίεργα φαινόμενα και τρελούς. Σήμερα είναι τόσο προφανές που ακόμα και ο Σαρκοζί δεν τολμά να μιλήσει υπέρ του καπιταλισμού, στην καλύτερη περίπτωση να πει ότι πρέπει να τον μεταρρυθμίσουμε, να τον εξανθρωπίσουμε. 

Το δεύτερο είναι η κρίση στην ΕΕ. Ήμουν ευρωβουλευτής για πέντε χρόνια και ξέρω πολύ καλά την προπαγάνδα ότι θα σώσει τον πλανήτη. Παντού ο κόσμος πια καταλαβαίνει ότι αυτό το κατασκεύασμα είναι ένας μηχανισμός για να καταπιέζει και να εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους. Το υποτιθέμενο Ευρωσύνταγμα που εμείς απορρίψαμε στη Γαλλία έχει σαν προμετωπίδα το σύνθημα ελεύθερη αγορά. Και σήμερα η Ελλάδα είναι κάτω από την κηδεμονία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ.

Το πρόβλημα το ελληνικό είναι πώς θα μπορέσουμε να αντισταθούμε σε αυτό που είναι κήρυξη πολέμου σε όλους τους πληθυσμούς της Ευρώπης. Για τους επαναστάτες είναι επείγον να καταστήσουμε πειστικό για εκατομμύρια ανθρώπους ότι υπάρχει εναλλακτική λύση. Γιατί απέναντι σε μια τόσο μεγάλη κρίση είμαστε αναγκασμένοι να απαντήσουμε ακόμα και για απλά ζητήματα με μια προοπτική αλλαγής της κοινωνίας. Πρέπει να πούμε ότι δε θα πληρώσουμε εμείς την κρίση, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να γίνει μια ανατροπή των σχέσεων. Επομένως χρειάζεται ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που να ξεκινά από τα άμεσα προβλήματα των ανθρώπων για να προσπαθήσει να δώσει γενίκευση σε επίπεδο κοινωνίας και ταυτόχρονα μια οργανωτική δύναμη που να καταστήσει αυτό το πρόγραμμα φυσικό. Μια πάλη για ένα ενιαίο δημόσιο χρηματοπιστωτικό σύστημα κάτω από εργατικό έλεγχο είναι μια μάχη που μπορούμε και πρέπει να δώσουμε. Πρέπει να προσπαθήσουμε να παρέμβουμε ταυτόχρονα σε δύο χώρους. Μία δράση ενιαία όσο γίνεται με το μεγαλύτερο κομμάτι κόσμου ακόμα και με ρεφορμιστικά κόμματα και ανθρώπους, αυτό που θα λέγαμε ενιαίο μέτωπο. Και ταυτόχρονα να παρέμβουμε με τα δικά μας επιχειρήματα και ιδέες και να μην υποτιμήσουμε την ανάγκη αυτής της προπαγάνδας. Για να μπορέσουμε έτσι να φτάσουμε σε ένα νέο Μάη σε επίπεδο Ευρώπης».

Μαρξισμός 2010 - Η Αντικαπιταλιστική Αριστερά μπροστά στην κρίση. «Να συντονιστούμε αντικαπιταλιστικά»