Η απόφαση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να προσκαλέσει τον Ζελένσκι να μιλήσει στη Βουλή στις 7 Απρίλη είναι μια πολεμική πρόκληση.
Ο Ζελένσκι χρησιμοποιεί τέτοιες εμφανίσεις για να ζητήσει μεγαλύτερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Ουκρανίας. Ήταν καλεσμένος και μίλησε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στη Βρετανική Βουλή, στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Παντού το αίτημά του ήταν να αναλάβουν τα μαχητικά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ τον έλεγχο του εναέριου χώρου της Ουκρανίας, μια κίνηση που θα σήμαινε κατακόρυφη κλιμάκωση της πολεμικής σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Μέχρι τώρα οι ΝΑΤΟϊκές ηγεσίες έχουν αποφύγει να κάνουν αυτό το βήμα και αυτό είναι ένας επιπλέον λόγος γιατί δεν θα έπρεπε να δώσει ο Μητσοτάκης την ευκαιρία στον Ζελένσκι να επαναλάβει αυτή την απαίτηση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο Μητσοτάκης επιδιώκει μεγαλύτερη ελληνική εμπλοκή και γι’ αυτό προσκαλεί τον Ζελένσκι. Την ώρα που η Τουρκία διεκδικεί ρόλο μεσολαβητή, η πολεμοκάπηλη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας περιμένει στη γωνία για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων και ετοιμάζεται για τον επόμενο πολεμικό γύρο.
Υποκρισία
Η κυβερνητική προπαγάνδα προσπαθεί να κρύψει όλα αυτά πίσω από υποκριτικές διακηρύξεις περί αλληλεγγύης στο λαό της Ουκρανίας που χτυπιέται από την επίθεση του Πούτιν. Λέει ψέματα. Ποτέ δεν νοιάστηκε για τον απλό κόσμο της Ουκρανίας, αντίθετα συμμετείχε και συμμετέχει στη λεηλασία σε βάρος της εργατικής τάξης της Ουκρανίας από τα μεγάλα συμφέροντα της ΕΕ και των ΗΠΑ. Ο γιος του Μπάιντεν ήταν χωμένος ως τον λαιμό στα σκάνδαλα των ιδιωτικοποιήσεων στην Ουκρανία και τώρα παριστάνει τον υπερασπιστή των «αξιών του πολιτισμού». Ο απλός κόσμος υπέφερε από τον οικονομικό ανταγωνισμό και υποφέρει από την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στους δυτικούς και τους ανατολικούς «ολιγάρχες».
Δεν ταυτίζουμε τους απλούς ανθρώπους της Ουκρανίας με την κυβέρνηση της χώρας. Δεν ταυτίζουμε τον Ζελένσκι με το λαό της Ουκρανίας, όπως δεν ταυτίζουμε εδώ τον Μητσοτάκη με τον κόσμο που παλεύει για να τα βγάλει πέρα. Πραγματική αλληλεγγύη στο λαό της Ουκρανίας σημαίνει στήριξη για το αντιπολεμικό κίνημα σε Ανατολή και Δύση. Οι σύντροφοί μας στη Ρωσία που παίζουν το κεφάλι τους κορώνα-γράμματα για να διαδηλώσουν ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν δείχνουν τον πραγματικό δρόμο της αλληλεγγύης. Το ίδιο ισχύει για τους αντιπολεμικούς διαδηλωτές στη Δύση. Το ίδιο ισχύει και εδώ. Η φωνή της αλληλεγγύης ακούγεται στους δρόμους και στις συναυλίες και όχι στις υποκριτικές διακηρύξεις στη Βουλή.
Η πρόκληση του Μητσοτάκη με την πρόσκληση Ζελένσκι γίνεται χειρότερη καθώς η ημερομηνία που διάλεξε είναι η επόμενη μέρα μετά την Πανεργατική Απεργία της 6 Απρίλη. Γελιέται, όμως, η κυβέρνηση αν νομίζει ότι με τέτοιες κινήσεις θα ξεφύγει από την εργατική οργή. Οργανώνουμε με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα την απεργία και τη συνέχειά της για να ανατρέψουμε τα πολεμοκάπηλα παιχνίδια τους.
Για να δείξουμε ότι υπάρχει μια γνήσια εργατική εναλλακτική απέναντι στους διαχειριστές αυτού του συστήματος που έχουν καταντήσει να προβάλλουν τον πόλεμο σαν μονόδρομο. Η πάλη για να γκρεμίσουμε τον Μητσοτάκη είναι το καλύτερο μήνυμα που έχουμε να στείλουμε στους εργάτες και στο Κίεβο και στο Ντονέτσκ, και στη Μόσχα και στο Παρίσι.