Συνέντευξη με τη Βανίνα Τζιουντιτσέλι από το NPA
«Γλυτώσαμε το αδιανόητο. Αποφύγαμε να έρθει στην κυβέρνηση η Εθνική Συσπείρωση, το κόμμα της Μαρί Λεπέν. Είναι σίγουρα μια ανάσα. Αλλά μόνο μία. Από αύριο χρειάζεται η Αριστερά, πιο ενωμένη να παλέψει ενάντια στις ιδέες της ακροδεξιάς, ενάντια στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία. Θα χρειαστεί όμως να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και ενάντια στον Μακρόν. Ξέρουμε πως για την επιτυχία -γιατί για επιτυχία πρόκειται- της Λεπέν ευθύνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτός και οι πολιτικές του. Ευθύνεται όμως και η Αριστερά γιατί της έδωσε το χώρο να παρουσιάζεται ως η γνήσια εναλλακτική λύση. Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Αν θέλουμε να μην πέσουμε μέσα θα χρειαστεί να παλέψουμε άμεσα, ενωμένοι και αποτελεσματικά. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και η άνοδος της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζαν Λικ Μελανσόν δείχνουν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει».
Με αυτά τα λόγια περιέγραψε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Βανίνα Τζουντιτσέλι, ακτιβίστρια του αντιρατσιστικού κινήματος στο Παρίσι και μέλος του NPA τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των γαλλικών εκλογών. Λίγο νωρίτερα είχε ανακοινωθεί η νίκη του Μακρόν με 58.5%. Η Μαρί Λεπέν πήρε το 41.6% των ψήφων. Τα ΜΜΕ στην Γαλλία, στην Ελλάδα και αλλού μπορεί να παρουσίασαν τα αποτελέσματα ως μια σαρωτική νίκη του Μακρόν, αλλά η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική.
Ο Μακρόν πήρε περίπου 1.960.000 ψήφους λιγότερους απ' ότι το 2017, ενώ σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε από την Ipsos-Sopra Steria για λογαριασμό της France Televisions και άλλων, 42% όσων τον ψήφισαν στον δεύτερο γύρο το έκαναν με μοναδικό κριτήριο να “φράξουν τον δρόμο στη Λεπέν”. Αντίθετα η Λεπέν αύξησε κατά 2.660.000 τους ψήφους σε σχέση με το 2017 και μάλιστα στο δεύτερο γύρο πήρε σχεδόν 2.000.000 ψήφους παραπάνω απ' όσους πήραν συνδυαστικά στον πρώτο η ίδια και οι ακροδεξιοί Ερίκ Ζεμούρ και Νικολά Ντιπόν Ενιάν. Κατάφερε δηλαδή να συσπειρώσει ακόμα περισσότερο ποντάροντας στην πόλωση με τις αυταρχικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Μακρόν.
Οι ευθύνες για αυτή την επικίνδυνη επιτυχία της Λεπέν ανήκουν, πρώτα απ' όλα, στον ίδιο τον Μακρόν. Η διακυβέρνησή του χαρακτηρίστηκε από την πιο βίαιη επίθεση στα κινήματα και την εργατική τάξη. Τσάκισε κυριολεκτικά το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων με την πιο βίαιη καταστολή που έχει δει ποτέ το κίνημα στη Γαλλία, ακρωτηριάζοντας δεκάδες διαδηλωτές τους οποίους στη συνέχεια προσπάθησε να ταυτίσει με τους φασίστες. Έπειτα επέβαλε το πιο σκληρό, κατασταλτικό λοκντάουν στην Ευρώπη, ενώ ταυτόχρονα τα μέτρα για την ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας παρέμεναν ανύπαρκτα. Και από πάνω ήρθε να ενισχύσει τις αυταρχικές πολιτικές με τον νόμο περί Καθολικής Ασφάλειας το περασμένο καλοκαίρι που έδινε το πράσινο φως για ακόμα περισσότερη και ανεξέλεγκτη αστυνομική βία ενώ περιόριζε τα δημοκρατικά δικαιώματα των διαδηλωτών.
Βανίνα Τζιουντιτσελί
Δεν είναι όμως μόνο η καταστολή. Οι ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές του, έχουν οδηγήσει εκατομμύρια κόσμου στην ανασφάλεια. Χιλιάδες οδηγήθηκαν στην ανεργία και τη μαύρη εργασία με αιτία αλλά και πρόφαση την πανδημία, την ίδια στιγμή που το 2021 οι εταιρείες του δείκτη CAC 40 σημείωσαν κέρδη ύψους 160 δις, ένα ρεκόρ από το 2007.
Και την ίδια στιγμή έπαιξε σκληρά το χαρτί του ρατσισμού. Μερικά από τα πιο πρωτοκλασσάτα στελέχη του, όπως ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλ Ντερμανέν πλειοδοτούσαν διαρκώς σε επιθέσεις κατά των μουσουλμάνων στα κανάλια, νομιμοποιώντας περαιτέρω την ισλαμοφοβία. Ο “νόμος κατά του σεπαρατισμού” που πέρασε ο Νταρμανέν, στοχοποίησε συλλήβδην όλους τους μουσουλμάνους. Στόχευσε όχι μόνο οργανώσεις όπως η Συλλογικότητα Ενάντια στην Ισλαμοφοβία στη Γαλλία (CCIF) που έγιναν παράνομες και έκλεισαν, αλλά προχώρησε και στο κλείσιμο δεκάδων τζαμιών σε γειτονιές όλης της χώρας. Όλες αυτές οι πολιτικές επιλογές ενίσχυσαν τη Λεπέν που προσπάθησε και κατάφερε ως ένα βαθμό να παρουσιαστεί ως φίλη των Κίτρινων Γιλέκων από τη μία και ως η “αυθεντική λύση” απέναντι στον “ισλαμικό κίνδυνο” και τους “παράνομους μετανάστες” από την άλλη.
Φασιστική απειλή
Ο Μακρόν όμως δεν είναι ο μόνος που ευθύνεται για την άνοδο της φασιστικής απειλής. Η γαλλική αριστερά, ήδη από το 2004 βρέθηκε μπερδεμένη μπροστά στις επιθέσεις του κράτους στις μουσουλμανικές κοινότητες και συγκεκριμένα στις μουσουλμάνες γυναίκες. Σε αρκετές περιπτώσεις έφτασε να στοιχηθεί πίσω από τους ρατσιστικούς αποκλεισμούς του κράτους ενάντια στις μουσουλμάνες που φορούσαν μαντίλα με πρόφαση την κοσμικότητα του κράτους, την προστασία των γυναικών και τον κίνδυνο του “ισλαμικού εξτρεμισμού”.
«Η καμπάνια του Ζαν Λικ Μελανσόν, έστω και καθυστερημένα και παρά τις ταλαντεύσεις του, έδειξε πως η Αριστερά μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και να μην χαρίσει αυτό το πεδίο στην άκρα δεξιά χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην πάλη ενάντια στον ρατσισμό. Εξήντα εννιά τις εκατό των μουσουλμάνων που ψήφισαν στον πρώτο γύρο φαίνεται σύμφωνα με δημοσκοπήσεις πως στήριξαν τον Μελανσόν. Είναι μια ξεκάθαρα ταξική ψήφος καθώς οι περισσότεροι μουσουλμάνοι είναι κομμάτι της εργατικής τάξης και των φτωχότερων στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας. Είναι συγχρόνως και μια αντιρατσιστική ψήφος που ανταποκρίθηκε στην καμπάνια του, για να εκφραστεί ενάντια στην ισλαμοφοβική κούρσα των Μακρόν, Πεκρές, Ζεμούρ και Λεπέν», συμπληρώνει η Βανίνα.
Το 22% του πρώτου γύρου για τον Μελανσόν, με σημαντικές επιτυχίες στις εργατογειτονιές των αστικών κέντρων μπορεί να αποτελέσει δύναμη για το κίνημα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές του Μακρόν αλλά και ενάντια στη συνεχόμενη άνοδο της ακροδεξιάς. Αρκεί να εκφραστεί ενωτικά στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς και να μην σπαταληθεί σε δηλώσεις περί υποψηφιότητας για την πρωθυπουργία στις εκλογές του Ιούνη, όπως ήδη έσπευσε να κάνει ο Μελανσόν.
Το αντιρατσιστικό κίνημα στη Γαλλία έχει δείξει πως, παρά τις δυσκολίες, είναι παρών. «Χρειάζεται όμως», υποστηρίζει η Βανίνα «να γίνει πραγματικά υπόθεση όλης της Αριστεράς των συνδικάτων, της εργατικής τάξης και της νεολαίας και όχι μόνο των ίδιων των μεταναστών και των προσφύγων. Χρειάζεται να σταματήσουμε τον φασισμό εκεί που αναπτύσσεται και που θα προσπαθήσει να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια, στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς. Τις μέρες πριν τις 16 Απρίλη είδαμε για πρώτη φορά αγωνιστές από τις τοπικές επιτροπές της Ανυπότακτης Γαλλίας να κάνουν εξορμήσεις για τις διαδηλώσεις που είχε καλέσει αρχικά η Καμπάνια Αντιρατσισμός και Αλληλεγγύη. Οι διαδηλώσεις ήταν αρκετά μαζικές. Είναι ένα καλό βήμα, έστω και τώρα, που θα πρέπει να δουλέψουμε για να το γενικεύσουμε».
Αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δευτέρου γύρου, όπως και ανάμεσα από τους δύο γύρους, ξέσπασαν διαδηλώσεις στο Παρίσι, τη Μασσαλία, τη Λιλ και αλλού όπου το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν “Ούτε Μακρόν – ούτε Λεπέν”. Όσο κι αν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ διεθνώς υποστηρίζουν πως στη Γαλλία η πόλωση δεξιά-αριστερά δεν υπάρχει, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
«Οσο τους επόμενους μήνες ο Μακρόν θα έρχεται αντιμέτωπος με την οικονομική κρίση και τον πληθωρισμό, τη διεθνή κρίση του πολέμου στην Ουκρανία και την αντίσταση του εργατικού κινήματος, τόσο η προοπτική να αναδειχτούμε νικητές μέσα από αυτή την πόλωση με τη δράση της εργατικής τάξης στις γειτονιές, τους δρόμους και τους χώρους δουλειάς ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό, θα γίνεται πιο εφικτή. Αλλά χωρίς τις πρωτοβουλίες της Αριστεράς και ιδιαίτερα της επαναστατικής που θα δώσουν αυτή την κατεύθυνση και την προοπτική, η απειλή της Λεπέν παραμένει ανοιχτή», καταλήγει η Βανίνα.
Η Βανίνα μίλησε στον Δημήτρη Δασκαλάκη