Μετά από τις απεργιακές κινητοποιήσεις των λιμενεργατών της COSCO στον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων στο λιμάνι του Πειραιά στις 13-14/4 και 18-19/4, ο αναβρασμός των απεργών δεν έχει κοπάσει. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι σύντομα θα υπάρξει νέος γύρος απεργιακών κινητοποιήσεων απέναντι στην άρνηση της εργοδοσίας να καλύψει τα αιτήματα των εργαζομένων. Ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης βρέθηκε στις συνελεύσεις και τις απεργιακές συγκεντρώσεις καλώντας για απεργιακή κλιμάκωση.
Το αίτημα για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα για τους λιμενεργάτες της COSCO, που δουλεύουν μέσω εργολαβικών εταιριών όπως η D-Port, είναι κεντρικό για το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ, ήδη από το 2014. Από τότε όπως και σήμερα τα δικαστήρια έβγαζαν παράνομες τις απεργίες τους με ταχύτατα αντανακλαστικά. Η «Δικαιοσύνη» δεν έχει επιδείξει τα ίδια αντανακλαστικά στις παρανομίες των αφεντικών εις βάρος τους. Από το 2012 η Επιτροπή Κρίσεως για τα ΒΑΕ έχει γνωμοδοτήσει στο υπουργείο Εργασίας ότι σύμφωνα με τον κανονισμό για τον χώρο και τη φύση της εργασίας οι λιμενεργάτες πρέπει να ασφαλίζονται με Βαρέα και Ανθυγιεινά Ένσημα. Κι όμως ακόμα δεν τους έχουν αποδοθεί, ενώ τα δικαστήρια κωλυσιεργούν στην έκδοση της απόφασης για τα ΒΑΕ στην προσφυγή του ΣΕΒ. Το ίδιο ισχύει και για τις προσαυξήσεις που προκύπτουν από την κείμενη νομοθεσία. Κανείς δεν πληρώνεται παραπάνω για τη νυχτερινή εργασία, τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, αλλά με ατομικές συμβάσεις με βάση τον κατώτερο μισθό. Μόνο με αυτές τις προσαυξήσεις, ο μισθός υπολογίζεται ότι θα αυξηθεί περίπου κατά 20%.
Μισθοί
«Οι μισθοί των εργαζομένων στους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ είναι τουλάχιστον 25% χαμηλότεροι από τους συναδέλφους στον ΟΛΠ, την ίδια στιγμή που με την λειτουργική ενοποίηση όλων των προβλητών κάνουμε την ίδια ακριβώς δουλειά με αποτέλεσμα εργαζόμενοι με την ίδια ειδικότητα και το ίδιο αντικείμενο εργασίας να διαχωρίζονται και η πλειοψηφία να είναι εργαζόμενοι Β’ Κατηγορίας», αναφέρει το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ. Την ίδια στιγμή, 700 από τους 2.100 εργαζόμενους στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, με συμβάσεις είτε αορίστου είτε ορισμένου χρόνου, δουλεύουν μερική απασχόληση, μόνο με 16 μεροκάματα. Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκασμένοι να βρουν μια δεύτερη δουλειά και να είναι όμηροι εκβιασμών και υποσχέσεων για να ανανεωθούν οι συμβάσεις και να γίνουν πλήρους απασχόλησης.
Το ότι το λιμάνι του Πειραιά έχασε την πρώτη θέση στη διακίνηση εμπορευματοκιβωτίων στη Μεσόγειο λόγω των απεργιών των λιμενεργατών είναι συκοφαντίες προς όφελος της απεργοσπασίας. Τις ευθύνες για το αν τα πλοία πάνε σε άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια και όχι στον Πειραιά, να τις αναζητήσουν στους έλληνες εφοπλιστές που κάνουν αυτές τις επιλογές, αλλά και στην κυβέρνηση.
Η εικόνα από τις τελευταίες απεργίες είναι ότι δεν τους έχουν μείνει και πολλά όπλα για να τις κοντράρουν πέρα από τις συκοφαντίες. Οι αποφάσεις για απεργίες στις μαζικές συνελεύσεις παίρνονται κυριολεκτικά με μια φωνή, έχουν καθολική συμμετοχή, το εργοδοτικό σωματείο δεν μπορεί να παίξει κανέναν ρόλο και κυβέρνηση-εργοδοσία δεν προχωράνε σε καταστολή, φοβούμενοι ότι θα ρίξουν λάδι στη φωτιά.
Γι’ αυτό τώρα είναι η στιγμή να κλείσει το λιμάνι με μια απεργία διαρκείας μέχρι την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης με τους όρους των εργατών, χωρίς αναμονές για μια καλύτερη πρόταση με το λιμάνι ανοιχτό. Αυτή είναι η εμπειρία από την εξαήμερη απεργία του περασμένου Οκτώβρη. Και οι εργαζόμενοι είναι πιο συσπειρωμένοι στο σωματείο, έμπειροι και αποφασισμένοι να δώσουν την κόντρα μέχρι το τέλος, ενώ η κυβέρνηση παραπαίει από τις κρίσεις του πολέμου, της ακρίβειας και της πανδημίας με την εργατική αντίσταση να κλιμακώνει παντού. Η νίκη τους θα ανοίξει τον δρόμο για όλη την τάξη που διεκδικεί Δουλειές – Αυξήσεις και όχι Πόλεμο.
«Είναι εμπαιγμός να μας στείλει την ίδια πρόταση η εταιρία δύο φορές που ουσιαστικά μας δίνει ψίχουλα, γι’ αυτό σύσσωμοι τις αρνηθήκαμε μέσα από τις μαζικές συνελεύσεις», δήλωσε ο Στέφανος Διαμαντόπουλος, λιμενεργάτης, μέλος της ΕΝΕΔΕΠ.
«Έχουμε βάλει κόκκινη γραμμή ότι δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης αν δεν πάρουμε τις νόμιμες προσαυξήσεις στα νυχτερινά και τις αργίες και την ένταξή μας στα ΒΑΕ. Σε αυτό έχει ευθύνη και η πολιτική ηγεσία και η εργοδοσία που ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο. Αν δεν υπάρξει δέσμευση σε αυτά, θα προχωρήσουμε σε κλιμάκωση.
Έχουμε συναδέλφους που είναι 62 χρονών εργάτες και θα πρέπει να δουλέψουν σε αυτές τις συνθήκες άλλα πέντε χρόνια γιατί η εταιρία αρνείται να κολλήσει τα ένσημα για τα Βαρέα. Έχουμε συναδέλφους από το 2011 που ακόμα είναι με 16 μεροκάματα τον μήνα. Έχει κάνει κάποιους πλήρους απασχόλησης, αλλά όχι με κριτήριο τα χρόνια δουλειάς, αλλά ποιος λέει σε όλα ναι. Έτσι μπορούσαν να βάζουν τους εργαζόμενους σε κόντρα βάρδιες, με την ελπίδα ότι θα γίνουν μισθωτοί πλήρους απασχόλησης. Αλλά φάνηκε από την εμπειρία ότι η λύση έρχεται μόνο με τους αγώνες. Έτσι κερδίσαμε τον Οκτώβρη-Νοέμβρη του 2021, με απεργίες, συγκεντρώσεις, μοτοπορείες, συντονισμό με άλλα σωματεία και έσπασε η αδιαλλαξία της COSCO και σταμάτησαν οι κόντρα βάρδιες. Τους πετάξαμε στα μούτρα και τον νόμο Χατζηδάκη που τον κάναμε κουρελόχαρτο στην πράξη.
Στις τελευταίες απεργίες είδαμε νέα πρόσωπα στις κινητοποιήσεις. Είδαμε συμβασιούχους που τους τρομοκρατούν ότι αν τους δουν στην απεργία, δεν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις τους. Κι όμως έσπασαν τους εκβιασμούς και κατέβηκαν. Γιατί όπως λέει και το σύνθημα “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά”, χωρίς εμάς δεν κουνήθηκε κανένα μηχάνημα, γερανός ή νταλίκα. Στους δύο χιλιάδες το πολύ σαράντα άτομα έσπασαν την απεργία, κυρίως νεοπροσληφθέντες, που θέλουμε να τους κερδίσουμε, όχι απλά να τους καταδικάσουμε.
Από την άλλη, δεν έχει αντίκρυσμα η εργοδοτική γραμμή, γι’ αυτό και το εργοδοτικό σωματείο ΣΕΕΔΠ αναγκάστηκε μέχρι και αυτό να μην στηρίξει την πρόταση της COSCO. Έκαναν προσπάθειες όλο το προηγούμενο διάστημα να παρουσιαστεί σαν αντιπροσωπευτικό σωματείο για να μπορεί η εργοδοσία να αποκλείσει το ΕΝΕΔΕΠ από τις διαπραγματεύσεις και να το απονομιμοποιήσει. Έχουμε ανοίξει δικαστική διαμάχη με το ΣΕΕΔΠ γιατί οι διαδικασίες τους είναι νόθες. Στις τελευταίες εκλογές που έστησαν τον περασμένο Νοέμβρη, έκαναν ηλεκτρονικές εκλογές, που δεν επιτρεπόταν. Έτσι ο εργοδότης έπαιρνε τηλέφωνο τον εργαζόμενο, ζητούσε τον κωδικό του και ψήφιζε εκείνος. Αυτά υπάρχουν και στη δικογραφία. Είχαμε γύρω στους 150 νεοπροσληφθέντες συναδέλφους -προσλήψεις που έγιναν για να καλυφτεί η 5αρα πόστα που κερδίσαμε τον Νοέμβρη- που ενώ δεν είχαν κλείσει δίμηνο στη δουλειά, έπρεπε πρώτα να πάνε να ψηφίσουν και μετά τους προσλάμβαναν. Έπαιξαν εξαναγκασμοί από την εργοδοσία, αλλά και από πολιτικά γραφεία, με υπονοούμενο ότι δεν θα ανανεωθεί η σύμβαση σε όποιον δεν ψηφίσει.
Πρωτομαγιά
Υπάρχει ο σχεδιασμός για την Πρωτομαγιά να γίνει απεργία και πορεία στον Πειραιά και αργότερα συγκέντρωση στο ΣΕΜΠΟ και με άλλα σωματεία. Και θα συνεχίσουμε με βάση και τις εξελίξεις σε σχέση με το ποια θα είναι η νέα πρόταση από την εταιρία. Από την άλλη, μπαίνουν πιέσεις από τον Πλακιωτάκη, τον υπουργό Ναυτιλίας, που λέει ότι οι διαπραγματεύσεις θα γίνουν μόνο με ανοιχτό το λιμάνι, ακόμα και από τη Διεθνή Ναυτική Ένωση (εφοπλιστές) που καλούν να εξομαλυνθεί η κατάσταση μέσω επιβολής του νόμου, με ό,τι σημαίνει αυτό, ΜΑΤ, ΟΥΚ και κλούβες, λες κι είμαστε τρομοκράτες. Η διαμεσολάβηση για “εργασιακή ειρήνη” του υπουργείου Ναυτιλίας και του υπουργείου Εργασίας είναι υπέρ της εργοδοσίας. Μας λένε ότι λόγω των κινητοποιήσεων καθυστερεί η παραγωγή και οι εταιρίες ακυρώνουν τα δρομολόγιά τους για εδώ. Η COSCO, ένας από τους μεγαλύτερους κολοσσούς, με τα κέρδη που έχει θα έπρεπε να είχε κάνει δεκτά τα αιτήματά μας. Με τη δουλειά μας φτάσαμε το λιμάνι στις πρώτες θέσεις».
19/4, Απεργία στην COSCO. Φωτό: ΣΕΚ Πειραιά