Συνεχίζεται αυτή την εβδομάδα ο γύρος των εκδηλώσεων «10 απαντήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία» που οργανώνει πανελλαδικά το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Ήδη οι πρώτες συζητήσεις έδειξαν πόσο μεγάλη είναι μέσα στον κόσμο η διάθεση και ανάγκη για πολιτική συζήτηση.
«Η εκδήλωση στο Ίλιον, που έγινε τη Μεγάλη Τρίτη με ομιλητή τον Γιάννη Σηφακάκη από την ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ήταν πάρα πολλή ζωντανή», μας είπε η Ιωάννα Παυλοπούλου. «Νέοι και παλιοί αγωνιστές και αγωνίστριες, σύντροφοι και συντρόφισσες, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε τι πραγματικά συμβαίνει με τον πόλεμο στην Ουκρανία, για τις αιτίες που οδήγησαν στην πολεμική σύγκρουση, για τα ψέματα των ιμπεριαλιστών με τα οποία προσπαθούν να τη δικαιολογήσουν, για τους λόγους της ελληνικής εμπλοκής. Και να συζητήσουμε ποια πρέπει να είναι η στάση και τι χρειάζεται να κάνει η αριστερά και πολύ περισσότερο η επαναστατική αριστερά σε αυτές τις συνθήκες».
«Τέσσερις γυναίκες από την Ουκρανία συμμετείχαν στην εκδήλωση στην Κυψέλη που έγινε την Τρίτη 19/4 με ομιλητή τον Δημήτρη Δασκαλάκη από την Εργατική Αλληλεγγύη», μας είπε η Βίκυ Βρακά. «Η παρουσία τους και η τοποθέτηση μίας εξ αυτών πυροδότησε τη συζήτηση για το πώς μπορούμε να σταματήσουμε αυτόν τον πόλεμο που καταστρέφει μια ολόκληρη χώρα, σκοτώνει ανθρώπους, δημιουργεί πρόσφυγες. Έγιναν μια σειρά τοποθετήσεις για το ποιες δυνάμεις συγκρούονται και για ποιους λόγους στην Ουκρανία. Για το γιατί καμιά από αυτές τις δυνάμεις δεν κινείται στην κατεύθυνση της ειρήνης και γιατί τα όπλα όχι απλά δεν σταματούν, αλλά κλιμακώνουν τη σύγκρουση. Για το ποιος πραγματικά έχει τη δύναμη να βάλει τέλος στον πόλεμο. Συνολικά ήταν μια πολύ καλή και βοηθητική συζήτηση, με πολλές τοποθετήσεις από κόσμο της γειτονιάς».
«Θυελλώδης συζήτηση»
«Μπορεί να ήταν Μεγάλη Τετάρτη, αλλά η εκδήλωση στους Αμπελόκηπους ήταν αρκετά μαζική και η συζήτηση θυελλώδης», μας είπε η Νίκη Αργύρη. «Ομιλητής ήταν ο Γιώργος Πίττας από την Εργατική Αλληλεγγύη που εισηγητικά έθεσε κάποια από τα κεντρικά ζητήματα γύρω από τον πόλεμο. Γιατί γίνεται ο πόλεμος; Τι στάση κρατάμε; Επιλέγουμε πλευρά; Ποιος ο ρόλος του ΝΑΤΟ ιστορικά και σήμερα; Ποιος ο ρόλος της Ελλάδας; Πώς παλεύουμε ενάντια στην ελληνική εμπλοκή; Μέσα στο χάος της προπαγάνδας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα ΜΜΕ που την στηρίζουν, είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτά τα ζητήματα.
Η συζήτηση άναψε όταν μπήκε το ερώτημα αν οι κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία μπορεί να είναι ένας τρόπος για να σταματήσει ο πόλεμος. Αρκετοί απάντησαν ότι οι κυρώσεις έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα, συνεχίζουν και κλιμακώνουν την σύγκρουση. Και αυτόν που πλήττουν είναι, όχι τον Πούτιν και τους ολιγάρχες, αλλά την εργατική τάξη της Ρωσίας που παλεύει για να σταματήσει ο πόλεμος. Αίσθηση όλων ήταν πως το κλειδί για ένα δυνατό αντιπολεμικό κίνημα είναι το “στην ίδια μας τη χώρα είναι η εχθρός”».
Το ερώτημα τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τον πόλεμο, πώς χρειάζεται να κινηθεί το εργατικό κίνημα και η Αριστερά για να παίξει αυτό το ρόλο, βρέθηκε στο επίκεντρο της εκδήλωσης και στη Νέα Ιωνία που έγινε την ίδια μερα με ομιλητή τον Λέανδρο Μπόλαρη, συγγραφέα της έκδοσης του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου «Ουκρανία, σταυροδρόμι ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών». Πολλές ήταν οι τοποθετήσεις που ανέδειξαν την κλιμάκωση της απεργιακής σύγκρουσης με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και την πολιτική της ως το κεντρικό στοιχείο της μάχης.
Θεσσαλονίκη
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20/4 η εκδήλωση του ΣΕΚ στη Θεσσαλονίκη για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Τη συζήτηση άνοιξε ο Μπάμπης Κουρουνδής, καλωσορίζοντας τον Παύλο Νεράντζη, που έχει καλύψει δημοσιογραφικά μια σειρά από πολεμικές συγκρούσεις, ενώ συμμετείχε ενεργά στη μεγαλειώδη εμφάνιση του αντιπολεμικού κινήματος το 2003. Ξεκίνησε την εισήγησή του μένοντας στον χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Απαραίτητο εργαλείο για να εξηγήσουμε αυτές τις κινήσεις είναι η θεωρία του ιμπεριαλισμού, και η συνεισφορά του Λένιν και του Μπουχάριν είναι πολύτιμη σήμερα. Ο Κουρουνδής συνέχισε κάνοντας μια αναδρομή στα καθήκοντα που έχει το κίνημα στη χώρα μας απέναντι σε μια κυβέρνηση που βαθαίνει την ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο, ιδιαίτερα με τη βάση της Αλεξανδρούπολης, τη “Σούδα του Βορρά” όπως έχει χαρακτηριστεί. Πρέπει να παλέψουμε άμεσα ενάντια στη κυβέρνηση και το ΝΑΤΟ, διεκδικώντας να κλείσουν οι βάσεις με πρώτη αυτήν της Αλεξανδρούπολης, για λεφτά για τις ανάγκες μας και όχι για τους εξοπλισμούς. Και ταυτόχρονα, να παλέψουμε για την εργατική προοπτική θυμίζοντας ότι ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε με εργατικές επαναστάσεις.
Τη σκυτάλη πήρε ο Παύλος Νεράντζης, που σημείωσε αρχικά ότι σε αυτήν την πολεμική σύγκρουση έχουμε την ευκαιρία να δούμε ότι οι προσπάθειες των αντιμαχόμενων πλευρών να κάμψουν το ηθικό των αντιπάλων περνούν μέσα από βομβαρδισμούς αμάχων και εγκλήματα πολέμου. Καμία πλευρά δεν υποχωρεί. Αντίθετα, ενώ η δύση θα μπορούσε άμεσα να ξεκινήσει διαδικασίες για κατάπαυση του πυρός, κλιμακώνει με όλους τους τρόπους. Πρόκειται για εξελίξεις που προσαρτούν ακόμα περισσότερο την ΕΕ στο ΝΑΤΟ, με τις δαπάνες για εξοπλισμούς σε χώρες όπως η Γερμανία να εκτοξεύονται. Έμεινε επίσης και στις θεωρίες περί “αποναζιστικοποίησης” που τάχα επιζητεί η ρωσική εισβολή. Πράγματι για τον Π. Νεράντζη ο ναζισμός στην Ουκρανία βγαίνει στο προσκήνιο στο Μαϊντάν και τροφοδοτείται από τις μετέπειτα εξελίξεις. Από την άλλη όμως, εμπροσθοφυλακή του Πούτιν παραμένει η νεοναζιστική “ομάδα Βάγκνερ”. Ο Π. Νεράντζης έθεσε στη συνέχεια μια σειρά από προβληματισμούς για το ποια θα πρέπει να είναι η στάση της Αριστεράς, μένοντας ιδιαίτερα στο θέμα της αποστολής όπλων, όπου θα πρέπει όλες/όλοι να είμαστε αντίθετοι: πρόκειται για επικίνδυνη κλιμάκωση της σύγκρουσης με οπλισμό που κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει τελικά ενόψει και των δυνάμεων που εμπλέκονται στη σύγκρουση.
Ακολούθησε πολύ πλούσια συζήτηση, με τη συμμετοχή παλαιστίνιου αγωνιστή που έκανε τις συνδέσεις με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που συνεχίζονται για δεκαετίες όπως στην περίπτωση της Παλαιστίνης, τονίζοντας ότι θα πρέπει να χτίσουμε άμεσα μαζικό αντιπολεμικό κίνημα, ενώ ο σύντροφος Λευτέρης που μένει στη Γερμανία έδωσε την εικόνα του αντιπολεμικού κινήματος εκεί και της συζήτησης που έχει ανάψει μέσα στην Αριστερά.
Κομμάτι της εκδήλωσης ήταν η οργάνωση μιας μεγάλης εργατικής, διεθνιστικής και αντιπολεμικής πρωτομαγιάς που θα ενώσει και εδώ τις αντιστάσεις ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας και του πολέμου.
Ευκλείδης Μακρόγλου