“Aυτό που λαχταρούσε ο ευαίσθητος λαός αυτής της πόλης απόψε γίνεται πράξη. Ανταποκρινόμαστε στο πανανθρώπινο κάλεσμα του Συλλόγου Μουσικών Βορείου Ελλάδος και του παρατήματος Θεσσαλονίκης του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και είμαστε όλοι και όλες εδώ!» 

Με αυτά τα λόγια υποδέχονταν από τα μεγάφωνα τους χιλιάδες αντιπολεμικούς διαδηλωτές όλων των ηλικιών που κατέκλυσαν για ώρες την πλατεία Αριστοτέλους φτάνοντας κατά κύματα σε μια συναυλία-συλλαλητήριο που ξεκίνησε στις 5 το απόγευμα της Κυριακής 8 Μάη για να τελειώσει πολλές ώρες αργότερα και έχοντας παρελάσει από αυτήν 70 περίπου καλλιτέχνες και μουσικά σχήματα.

Διοργανωτές και καλλιτέχνες καταδίκασαν «τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό Ρωσίας, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ & ΕΕ, κυρίως όμως τα φονικά αποτελέσματά του σε βάρος του λαού της Ουκρανίας» απαιτώντας «καμία στρατιωτική εμπλοκή ή άλλου είδους συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο, πέρα από την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, αλληλεγγύη σε όλους και όλες τους/τις πρόσφυγες και πλήρη αναγνώριση των δικαιωμάτων τους και κατάργηση των πυρηνικών όπλων», όπως ήταν και το κάλεσμα της συναυλίας. 

Ξεκάθαρη απάντηση

Μαζική ήταν η παρουσία της νεολαίας – φοιτητών-τριων και εργαζόμενων. «Σήμερα ο λαός της Θεσσαλονίκης δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση. Έχει καταλάβει ότι δεν είναι αναγκασμένος να επιλέξει ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές. Δεν θα επιλέξει ούτε το ΝΑΤΟ και φυσικά καταδικάζει απερίφραστα την ρωσική εισβολή και όλα τα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται στην Ουκρανία» μας λέει η Κορίνα Μανιάκα, εργαζόμενη στην εστίαση και φοιτήτρια στο Διεθνών Ευρωπαϊκών Σπουδών στο ΠΑΜΑΚ. «Σήμερα στέλνουμε μήνυμα στον ουκρανικό λαό αλλά και στον ρωσικό λαό που αντιστέκεται στον Πούτιν, ότι δεν είναι μόνοι τους». 

«Οι ιμπεριαλιστές, για τα δικά τους συμφέροντα, θέλουν να ξαναμοιράσουν τον πλούτο και την γη. Δεν τους ενδιαφέρει τι κάνει ο απλός άνθρωπος που δουλεύει για να εξασφαλίσει τα πολύ βασικά, χωρίς ούτε αυτό να μπορεί τελικά. Είναι καραγκιοζιλίκι η ελληνική κυβέρνηση να τάσσεται υπέρ του ενός ή του άλλου. Μόνο ο λαός μπορεί να συσπειρωθεί και να απαλλαγεί από τον ζυγό του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού, αν είμαστε όλοι μαζί» μας λέει ο Γιάννης Κωνσταντινίδης, φωτογράφος-βιντεολήπτης.

«Εκπαιδευτικοί και μαθητές, μόνοι τους ή και με τους γονείς τους βρίσκονται σήμερα εδώ στην αντιπολεμική συναυλία. Στο σχολείο μου, με αφορμή τις εξελίξεις συζητήσαμε πάνω σε ένα αντιπολεμικό κείμενο του Πέρση Φερεϊντούν Φαριάντ και τα παιδιά ζωγραφίσανε τα δικά τους έργα, κάποια από αυτά ήταν συγκλονιστικά» μας λέει η Κατερίνα Τσαλταμπάση, εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. «Σήμερα εδώ σπάει το αφήγημα της κυβέρνησης που χρησιμοποιεί την ρωσική εισβολή απλά και μόνο για να χωθεί βαθύτερα στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ». 

Λίγο αργότερα από την οθόνη της συναυλίας θα προβληθεί το βίντεο της Θεατρικής Ομάδας Δασκάλων και Νηπιαγωγών του νομού Θεσσαλονίκης, ενώ ανάμεσα στους μουσικούς τον λόγο παίρνουν ηθοποιοί από το Σωματείο Εργαζομένων Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος - που μαζί με την ΕΝΙΘ και άλλα σωματεία της πόλης συμμετείχε με πανό στη συγκέντρωση. «Είμαστε ενάντια σε κάθε πόλεμο και δίπλα σε κάθε πρόσφυγα. Το Κοινωνικό Ιατρείο συμμετέχει στα κινήματα που αφορούν την υγεία, την αξιοπρέπεια και τη ζωή και δεν θα μπορούσε να λείπει από μια τόσο μεγάλη αντιπολεμική συναυλία» μας λέει η Μαργαρίτα, μέλος του Κοινωνικού Ιατρείου που είχε στήσει το δικό του περίπτερο διακοσμημένο με αφισάκια που απαιτούσαν να ξανανοίξει το νοσοκομείο Λοιμωδών. 

«Οι καλλιτέχνες στέλνουν σήμερα από την πλ. Αριστοτέλους ένα ηχηρό αντιπολεμικό μήνυμα» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Στέλιος Νικητόπουλος, δημοσιογράφος. «Βλέπουμε σήμερα μια παλλαϊκή συμμετοχή, σωματεία, συλλογικότητες, απλός κόσμος διατρανώνει το αντιπολεμικό αίσθημά του ανακαλώντας στη μνήμη μας στιγμές από τις μεγάλες αντιπολεμικές κινητοποιήσεις την περίοδο των βομβαρδισμών στην  Γιουγκοσλαβία».

Ανάμεσα στο πλήθος μπορεί κανείς να διακρίνει τις σημαίες σωματείων, κομμάτων και συλλογικοτήτων, οι πολύχρωμες σημαίες της ειρήνης, αντιπολεμικά πλακάτ της ΚΕΕΡΦΑ και της ΕΔΥΕΘ. Εργαζόμενοι από μια σειρά χώρους εργασίας και γειτονιές της Θεσσαλονίκης, συνταξιούχοι, δίνουν επίσης μαζικά το παρών. «Αγωνιζόμαστε για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών ενάντια στον πόλεμο και στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των αστικών τάξεων, και της Ελλάδας και της Τουρκίας. Για μας το πρώτιστο δεν είναι οι διεθνείς συμβάσεις ούτε οι παραβιάσεις των “κυριαρχικών δικαιωμάτων” αλλά η ειρήνη και ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή και την απελευθέρωση της εργαζόμενης τάξης» μας λέει η Ζωή Μυλωνοπούλου, δημοτική υπάλληλος. «Από ένα δέντρο φτιάχνεις χιλιάδες σπίρτα, με ένα σπίρτο μπορείς να κάψεις χιλιάδες δένδρα. Δυστυχώς εκεί βρίσκεται ξανά σήμερα ο κόσμος και ο λόγος είναι ο θεός που είναι πάνω από όλους τους θεούς, ο θεός του κέρδους» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Σωτήρης, συνταξιούχος από τις Συκεές.

«Είμαστε μαζί με τους λαούς και όχι με αυτούς που προκαλούν τους πολέμους. Στο Σύλλογό μας το συζητήσαμε και είπαμε ότι θα συμμετέχουμε σήμερα στη συναυλία, να δώσουμε το παρών σε αυτήν την ενωτική πρωτοβουλία» τόνισε μιλώντας στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Τριαντάφυλλος Κουρούκλας, από τον Σύλλογο Εργαζομένων Δήμου Παύλου Μελά. «Είναι πολύ σπουδαία η πρωτοβουλία που πήραν οι μουσικοί της Β. Ελλάδας. Τους έχω μέσα στην καρδιά επειδή διεκδίκησαν την αξιοπρεπή τους διαβίωση και μέσα στην περίοδο της πανδημίας, τους παρακολούθησα και ήξερα ότι θα έτρεχαν αυτήν την πρωτοβουλία. Χαίρομαι για την απήχηση και την μαζική παρουσία του κόσμου. Θα χρειαστεί ο κόσμος που μέχρι στιγμής δεν έχει πάρει θέση, να ταχτεί κατά του πολέμου και του ιμπεριαλισμού και από τις δύο πλευρές - και υπέρ της ειρήνης, του άμαχου πληθυσμού και των προσφύγων» δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη η Έλλη Μέλλιου, δικηγόρος.

«Χαιρόμαστε πάρα πολύ που μετά από χρόνια η πλατεία Αριστοτέλους γίνεται σήμα κατατεθέν για μια συγκέντρωση που ανταμώνουν όλοι οι μουσικοί και όλοι οι αριστεροί της πόλης. Στέλνουμε μήνυμα ειρήνης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και θέλουμε λιμάνια της ειρήνης και όχι του ΝΑΤΟ» τόνισαν μιλώντας στην Εργατική Αλληλεγγύη η Φανή Γουργούρη, πρόεδρος και η Μαρία Χρυσάφη γραμματέας των διοικητικών υπαλλήλων ΟΛΘ. «Εδώ όλη την δεκαετία του ’90 ήταν μόνιμος σταθμός νατοϊκών δυνάμεων προς την Γιουγκοσλαβία, τώρα τα πάνε από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης το οποίο και διεκδικεί αμερικανικό fund». 

 Τη συναυλία παρακολουθούνε και πρόσφυγες και μετανάστες. «Είμαι από το Αφγανιστάν και στη χώρα μου έχουμε ζήσει πολύ καλά τι σημαίνει πόλεμος και με τους Ρώσους, και με τους Αμερικάνους και με τους Ταλιμπάν» μας λέει ο Αλί. «Υποστηρίζουμε έμπρακτα τους Ουκρανούς πρόσφυγες και θεωρούμε ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει με τους πρόσφυγες οποιασδήποτε προέλευσης» μας λέει η Μάγδα, εργαζόμενη στην Άρσις.

«Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε ότι οι λαοί δεν πρέπει να πάνε με κανένα ιμπεριαλιστή και να επιλέξουν τις δικές τους σημαίες και τον δικό τους αγώνα ενάντια στις αστικές τάξεις όλων των χωρών. Η κυβέρνηση έχει μεγάλη ευθύνη γιατί κρατάει τις βάσεις και δίνει διευκολύνσεις και υποδομές στο ΝΑΤΟ μετατρέποντάς μας σε στόχο αντιποίνων» δήλωσε ο Μπάμπης Βέλλης, γραμματέας της ΕΔΥΕΘ.

«Είναι η μεγαλύτερη συναυλία και πολεμική εκδήλωση που έχουμε δει εδώ και καιρό στην Θεσσαλονίκη» μας λέει ο Νίκος Κοκκίνης, πρόεδρος Συλλόγου έκτακτου προσωπικού ΕΚΕΚ ΑΜΕΑ Θεσσαλονίκης «Μιλώντας με τον κόσμο, διακινώντας την Εργατική Αλληλεγγύη  και μοιράζοντας το κάλεσμα για το μονοήμερο του ΣΕΚ, έβλεπε κανείς και την διάθεση και την  πίστη στις δυνάμεις του ότι μπορεί να τα καταφέρει. Είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα του τι μπορούμε να οργανώσουμε εδώ στην Θεσσαλονίκη, βάζοντας μπροστά τα σωματεία μας. Έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε και να έχουμε αποτελέσματα γρήγορα». 

Οι μουσικοί μίλησαν  

Στην σκηνή καλλιτέχνες, όλων των γενεών και όλων των αποχρώσεων, από την Θεσσαλονίκη αλλά και την υπόλοιπη χώρα, διαδέχονται ο ένας τον άλλο με την πλατεία να πλημμυρίζει από μια πανσπερμία ήχων -λαϊκά, ρεμπέτικα, ποντιακά, θρακιώτικα, μπαλάντες, ροκ, πανκ, έντεχνα, χορωδιακά, όπερα, τραγούδια του αγώνα και των μεγάλων συνθετών- και ό,τι άλλο μπορείς κανείς να φανταστεί, ξεσηκώνοντας τον κόσμο. Πίσω από την σκηνή που είναι στημένοι προς τον Θερμαϊκό, οι καλλιτέχνες στέλνουν τα δικά τους μηνύματά:  

«Δεν μπορούσαμε να λείπουμε όσοι συμμετείχαμε στην εκδήλωση πριν από 23 χρόνια, τότε που στη Γιουγκοσλαβία το ΝΑΤΟ μακέλεψε λαούς και λαούς. Είμαστε εδώ γιατί κάθε πόλεμος είτε θερμός είτε ψυχρός γεμίζει τις καρδιές των ανθρώπων με φόβο, τις τσέπες των βιομηχάνων με καινούργια δολάρια, τις στολές των στρατηγών με καινούργια παράσημα, τα νεκροταφεία με καινούργια μάρμαρα και τις σελίδες της ιστορίας με καινούργιες ένδοξες πληγές» δήλωσε ο Θ. Γκαϊφίλιας. «Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε τα αυτονόητα, γιατί πρέπει να κάνουμε και αυτό απ’ ότι φαίνεται, ότι είμαστε κατά του πολέμου, του όποιου πολέμου» είπε η Ρίτα Αντωνοπούλου. «Το δικό μου μήνυμα και ανάγκη είναι να νοιώσουμε ότι είμαστε όλοι ένα. Πόση δύναμη μπορούμε να έχουμε οι άνθρωποι όταν είμαστε ενωμένοι». 

«Από την εφηβεία μας είχαμε διακρίνει την ανάγκη να μην επιτρέψουμε σε κανένα στρατοκρατικό μηχανισμό να τσαλακώσει τις συνειδήσεις μας, την αγάπη και τον σεβασμό μας σε κάθε ανθρώπινη ζωή. Στη δεκαετία του ’80 σαν μουσικοί οργανωθήκαμε για ένα κίνημα αντιρρησιών συνείδησης με μια συλλογικότητα στρατευμένη για αυτό τον σκοπό» γράφει ο Frank Panx στο μήνυμα που έστειλε στην Εργατική Αλληλεγγύη. «Διοργανώναμε συναυλίες που συμμετείχαν από τον Παύλο Σιδηρόπουλο μέχρι τους Panx Romana και τον Νικόλα Άσημο. Λερώναμε τους τοίχους με μπογιά και αφίσες με το αγαπημένο μας σύνθημα “ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ”. Θελήσαμε με το ξεκάθαρο στίγμα ζωής μας να δηλώσουμε στην πράξη ότι αρνιόμαστε να προετοιμαστούμε για πόλεμο, να πούμε ΟΧΙ σε κάθε πόλεμο. Ο δικός μας πόλεμος ήταν και είναι μουσικός. Πάντα θα πιστεύουμε ότι μπορεί να πάψει όλους τους πολέμους. Ο δικός μας πόλεμος έχει μουσικά όργανα αντί για όπλα, κάνει γλέντια, με χορούς, αγκαλιές και τραγούδια. Κρατά μολύβι και χαρτί για να γράφουμε στίχους και να θυμόμαστε τις νότες. Πάντα κρατά αγάπη. Αδέλφια μαζί πολεμάμε τον πόλεμό τους, τον φασισμό, τον ρατσισμό, και όλο το κακό τους. Την μεγάλη ανατριχίλα ενός κόσμου που μοιάζει ακόμα να πορεύεται διασχίζοντας την προϊστορία της ανθρωπότητας».