Με μια οργισμένη διαδήλωση χιλιάδων, αλλά και κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις, απάντησε το κίνημα στην απόφαση του δικαστηρίου να απαλλάξει τους αστυνομικούς στη δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Με τη συμμετοχή δεκάδων οργανώσεων του ΛΟΑΤΚΙ+ κινήματος, της Αριστεράς και της αναρχίας οι δρόμοι της Αθήνας πλημμύρισαν με κόσμο το απόγευμα της 3ης Μάη που ολοκληρώθηκε η δίκη.

“Η δικαιοσύνη τους είναι ταξική – Η Zackie Ζει, τσακίστε τους ναζί” ήταν ένα από τα συνθήματα που ακούστηκαν δυνατά, ενώ ξανά και ξανά ο κόσμος βροντοφώναξε την αλήθεια: “Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, μπάτσοι και αφεντικά κάναν δολοφονία”. Με μουσικές, τραγούδια και συνθήματα, το πολύχρωμο πλήθος βάδισε από το Μοναστηράκι μέχρι την Ομόνοια κι από εκεί στη Γλάδστωνος, όπου και τίμησε για μια ακόμη φορά τον Ζακ, δίνοντας υπόσχεση να παλέψει μέχρι να τον δικαιώσει.

Η διαδήλωση έδωσε τον τόνο για τη συνέχεια σε έναν ολόκληρο κόσμο που θέλει να συνεχίσει αυτή τη μάχη. Η συζήτηση για το τι κατάφερε το κίνημα και σε ποια σημεία απέτυχε, μέσα από τη δίκη των δολοφόνων του Ζακ, έχει ανοίξει και πρόκειται να συνεχιστεί όλο το επόμενο διάστημα. Ένα διάστημα γεμάτο δικαστικές και όχι μόνο μάχες.

Η Πρωτοβουλία “Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie Oh” σε ανακοίνωσή της αμέσως μετά την απόφαση τόνισε: “Αυτή η απόφαση στέλνει το μήνυμα ότι οι αστυνομικοί έδρασαν στο «πλαίσιο των καθηκόντων τους»... Ξέρουμε πολύ καλά πως η Δικαιοσύνη μέσα στον καπιταλισμό είναι ταξική. Υπάρχει για να εξασφαλίζει τα κέρδη και την ευημερία των δικών της παιδιών. Να εξασφαλίζει ότι οι συγκρούσεις μεταξύ της εργατικής τάξης και των αφεντικών θα λύνονται προς όφελος των τελευταίων – αν χρειάζεται και με τη βία”. Τονίζει ότι η μάχη πρέπει να συνεχιστεί κρατώντας ζωντανά αυτά που το κίνημα πέτυχε: η ποινή των δυο “επιχειρηματιών” χωρίς ανασταλτική ισχύ στην έφεση είναι, όπως τονίζει η Πρωτοβουλία, “κάτι καθόλου δεδομένο, που κερδήθηκε μέσα από τους αγώνες, την πίεση, τη θέση που πήραν χιλιάδες άνθρωποι, εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι και συλλογικότητες”.

Αλλά και πέρα από την ίδια την απόφαση, η Πρωτοβουλία τονίζει ότι το κίνημα κατάφερε να σταματήσει την προσπάθεια συγκάλυψης, να αναποδογυρίσει το αφήγημα του «επικίνδυνου, ληστή Ζακ», να αναδείξει τη δράση ενός ολόκληρου κυκλώματος στην Ομόνοια που ξυλοφορτώνει ατιμώρητα χρήστες και αδύναμους στο κέντρο της Αθήνας και να βάλει στο κέντρο της πολιτικής συζήτησης ότι οι ζωές των ΛΟΑΤΚΙ+ ανθρώπων μετράνε το ίδιο με όλες.

Στο άρθρο του “Υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου: Ούτε απαισιοδοξία, ούτε ηττοπάθεια” ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης επιπλέον υπογραμμίζει σημαντικές πτυχές της απόφασης του δικαστηρίου. “Η ποινή των 10 ετών χωρίς αναστέλλουσα δύναμη της έφεσης που επιβλήθηκε στους δύο κατηγορούμενους που κρίθηκαν ένοχοι θα μπορούσε να έχει επιβληθεί ακόμα και στην περίπτωση που καταδικάζονταν για ανθρωποκτονία από πρόθεση”. 

“Δεν είναι ανάξιο επισήμανσης άλλωστε ότι δύο από τα μέλη του δικαστηρίου μειοψήφησαν θεωρώντας ότι έπρεπε να εφαρμοστεί η διάταξη του ΠΚ 311 παρ. 2 [σ.σ: βαριά σκοπούμενη θανατηφόρα σωματική βλάβη], που προβλέπει πλαίσιο ποινής κάθειρξης 10 έως 15 χρόνια, αντί της εφαρμοσθείσας ΠΚ 311 παρ.1 [σ.σ: θανατηφόρα σωματική βλάβη], που προβλέπει πλαίσιο ποινής 5 έως 10 χρόνια”. Θυμίζει επίσης ότι η αθώωση των αστυνομικών δεν ήταν ομόφωνη, με την πρόεδρο να είναι ανάμεσα στις μειοψηφούσες που πρότειναν την ενοχή των αστυνομικών για επικίνδυνη σωματική βλάβη.

Ο Κ. Παπαδάκης σημειώνει ότι η απόφαση αυτή επιδέχεται αναίρεσης από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όταν καθαρογραφεί. Κι αυτό μπορεί να αποτελέσει το επόμενο αίτημα για ένα κίνημα που θα συνεχίσει να συσπειρώνει κομμάτια της εργατικής τάξης και της νεολαίας γύρω από το αίτημα για τη δικαίωση του Ζακ. Θυμίζει μάλιστα ότι ήταν οι μάχες που έδινε ο κόσμος που έχουν ήδη αναγκάσει δυο φορές τον κρατικό μηχανισμό να κάνει πίσω με αυτόν τον τρόπο, ανατρέποντας την αποφυλάκιση του Κορκονέα και την αποφυλάκιση του Πατέλη.

Να φτάσει παντού

Το εργατικό και φοιτητικό κίνημα έχει δώσει μεγάλες μάχες τα τελευταία χρόνια και έχει αναδειχθεί σε μια δύναμη που μπορεί να κερδίζει απέναντι σε έναν εχθρικό κρατικό μηχανισμό και μια κυβέρνηση που κινείται όλο και πιο ακροδεξιά. Αμέσως μετά την απόφαση στη δίκη για τον Ζακ φοιτητικοί σύλλογοι ανάμεσα στους οποίους ο ΦΣ της ΣΔΟΚΕ, της ΣΕΤ και της ΣΕΤΠ του ΠΑΔΑ, καθώς και οργανώσεις όπως η Θετική Φωνή έβγαλαν ανακοινώσεις με τις οποίες απαιτούν την παρέμβαση του Αρείου Πάγου. Οι σύλλογοι και οι οργανώσεις που μαζικοποίησαν το κάλεσμα της απογευματινής διαδήλωσης τη μέρα της απόφασης χρειάζεται να προχωρήσουν έτσι. Το αίτημα χρειάζεται να αγκαλιαστεί ξανά από ακόμα περισσότερα εργατικά σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες και να φτάσει παντού. Τα σωματεία και οι φοιτητικοί σύλλογοι που έβγαλαν ψηφίσματα εν όψει της δικαστικής απόφασης για τον Ζακ, με τα οποία απαιτούσαν την καταδίκη των δολοφόνων, είναι μια ένδειξη της δύναμης που μπορεί και σε αυτή την περίπτωση να επιβάλει ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη.

Η εμπειρία της δίκης της Χρυσής Αυγής είναι μια τέτοια εμπειρία που το κίνημα έχει σαν πρόσφατη παρακαταθήκη. Η πανεργατική στάση εργασίας το πρωί της 7 Οκτώβρη από τη μία έδειξε τις τεράστιες διαστάσεις που έχει το αίτημα “οι ναζί στη φυλακή” στην κοινωνία, κι από την άλλη επέτρεψε σε χιλιάδες κόσμο να αφήσουν τις δουλειές τους και να είναι μπροστά στο Εφετείο. Αυτή η απεργία βγήκε σαν αποτέλεσμα της καμπάνιας που έγινε όλα τα χρόνια της δίκης. Το ότι όλο και περισσότερος κόσμος έπαιρνε θέση για την καταδίκη της ΧΑ αποτυπωνόταν, ανάμεσα σε άλλα, στα δεκάδες ψηφίσματα που βγήκαν όλα αυτά τα χρόνια.

Το κίνημα πέτυχε να βάλει δυο μέχρι πρότινος ατιμώρητους φονιάδες στη φυλακή. Μπορεί να καταφέρει να σπάσει και την αστυνομική ατιμωρησία. Η οργή είναι διάχυτη και η αθωωτική απόφαση δεν είναι αποδεκτή από τον κόσμο που παλεύει ενάντια στη Νέα Δημοκρατία για τις ζωές του. Αυτή την οργή χρειάζεται να κάνουμε οργανωμένη δύναμη.