Οικονομία και πολιτική
Υπάρχει θέμα «υπονόμευσης της άμυνας της χώρας»;

Σε άρθρο του με τίτλο «ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ σύμμαχοι της αστικής τάξης-ποτέ του λαού» το περασμένο Σαββατοκύριακο στον Ριζοσπάστη, ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ αναδεικνύει την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ σαν σύμμαχους της τουρκικής αστικής τάξης με την ελληνική κυβέρνηση λίγο-πολύ να παρουσιάζεται ότι έχει απεμπολήσει τα συμφέροντα του ελληνικού καπιταλισμού, τα δικά της συμφέροντα δηλαδή, στην περιοχή. Ο τουρκικός καπιταλισμός παρουσιάζεται να είναι μονίμως ο επιτιθέμενος και ο ελληνικός μονίμως ο αδικημένος και ο αμυνόμενος. Αυτή η θέση δεν είναι βοηθητική για το κίνημα.

Η ενεργότερη συμμετοχή και η αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού κράτους στους νατοϊκούς σχεδιασμούς, η κατακόρυφη κλιμάκωση των εξοπλισμών με επιθετικά όπλα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι ξαφνικά σαν να μην έγιναν ποτέ. Οι τετραμερείς αποφάσεις των συμφωνιών της Ελλάδας και της Κύπρου με το κράτος του Ισραήλ και την χούντα του Σίσι στην Αίγυπτο, που μοίρασαν μονομερώς μεταξύ τους τις ΑΟΖ καθώς και μια ενδεχόμενη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια που θα μετέτρεπε το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη παρουσιάζονται αξιωματικά σαν εθνικά «κεκτημένα» και «δικαιώματα». Οι βλέψεις και οι διεκδικήσεις του τουρκικού καπιταλισμού είναι παντού αλλά του ελληνικού καπιταλισμού πουθενά. 

Αποστολή όπλων

Σε άλλο ανυπόγραφο άρθρο στο ίδιο φύλλο του Ριζοσπάστη που αναφέρεται στην πρόσφατη νέα αποστολή όπλων στην Ουκρανία, η ορθή κατά τα άλλα καταγγελία περί βαθύτερης εμπλοκής στον πόλεμο ΝΑΤΟ-Πούτιν, συνοδεύεται από καταγγελίες περί «υπονόμευσης της άμυνας της χώρας»:

«Το Κόμμα έβαλε δημόσια και ανοιχτά, ακριβώς όπως πρέπει για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, μπρος στον λαό, ερωτήματα κρίσιμα και αποκαλυπτικά: Ήταν “άχρηστες” για την άμυνα της χώρας οι 2.100 ρουκέτες του σοβιετικού Συστήματος Πολλαπλών Εκτοξευτών Πυραύλων «RM-70»; Ήταν “άχρηστα” τα 3.200.000 φυσίγγια 7,62 χιλιοστών, οι τουλάχιστον 60 δυσεύρετοι και πανάκριβοι αντιαεροπορικοί πύραυλοι Stinger, τα 17.000 πολύτιμα βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών, οι 1.100 φορητοί αντιαρματικοί πύραυλοι «RPG»; Είναι από το “άχρηστο” απόθεμα τα «BMP-1», με το αποτελεσματικότατο πυροβόλο των 73 χιλιοστών; Και τι είδους αντικατάστασή τους συνιστά το γεγονός ότι στη θέση τους θα έρθουν «Marder 1A3/5», με το αδύναμο πυροβόλο των 20 χιλιοστών;»

Μήπως τελικά δεν είναι αρκετά τα Rafale, οι φρεγάτες Belhara που αγόρασε ή τα F35 που έχει βάλει στο μάτι ο Μητσοτάκης; Μήπως υπάρχουν άλλα «καλύτερα» οπλικά συστήματα; Μήπως θα πρέπει αύριο να κηρύξει η ελληνική κυβέρνηση μονομερώς τα 12 μίλια στο Αιγαίο, να πάμε σε πόλεμο για τις ΑΟΖ και τις ακατοίκητες βραχονησίδες; 

Για ποιανού συμφέροντα θα γίνει ένα τέτοιος πόλεμος αν όχι για τα συμφέροντα των ελλήνων και των τούρκων καπιταλιστών; Η εργατική τάξη και στις δύο πλευρές του Αιγαίου έχει καθήκον να αναδείξει τον άδικο χαρακτήρα ενός τέτοιου πολέμου και από τις δύο πλευρές οργανώνοντας ένα αντιπολεμικό κίνημα κόντρα στην πολεμοκαπηλεία των κυβερνήσεων. Αυτό αποτελεί ταξική διεθνιστική απάντηση στον πόλεμο και όχι σύμπλευση με τις διεκδικήσεις της «δικής μας» άρχουσας τάξης.