Καταπίεση και απελευθέρωση
Η Πάλη των Γυναικών: “Το ΝΑΤΟ κλείστε, τις κλινικές ανοίξτε”

28/6, Έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Διαδήλωση στην Πρεσβεία

«Ελεύθερες, δωρεάν και ασφαλείς εκτρώσεις», σε αλληλεγγύη με το κίνημα που έχει ξεσηκωθεί στις ΗΠΑ μετά την απόφαση απαγόρευσής τους από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας, διεκδίκησε η κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 28 Ιούνη έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία. Στη συγκέντρωση και την πορεία, που κάλεσε η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη, συμμετείχαν σωματεία υγειονομικών και εκπαιδευτικών, εργατικά σχήματα από διάφορους χώρους, φοιτητική και μαθητική νεολαία, γυναικείες συλλογικότητες, οργανώσεις της αριστεράς.

Μαζικά, δυναμικά και οργισμένα, όλες και όλοι μαζί, γυναίκες, άντρες, ντόπιες/οι, μετανάστριες/ες, ΛΟΑΤΚΙ+, βροντοφώναξαν «Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας και τις επιλογές μας». Και διεκδίκησαν δημόσιο ΕΣΥ με προσλήψεις και γενναία χρηματοδότηση, με ενίσχυση των δημόσιων γυναικολογικών νοσοκομείων που προστατεύουν την υγεία και τη ζωή των εργατριών, των μεταναστριών, των προσφυγισσών, όλων των γυναικών.

Με τα πανό τους διαδήλωσαν τα Σωματεία Εργαζόμενων στον Άγιο Σάββα και το ΓΝΑ Γεννηματάς, οι Σύλλογοι Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Γλυφάδας-Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης και Χανίων, το αντικαπιταλιστικό δίκτυο «Η Καμαριέρα», η Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών, το ΣΕΚ και φοιτήτριες/ές από τις σχολές, η γυναικεία συλλογικότητα «Το Μωβ», η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ.

«Μάθαμε για τη σημερινή κινητοποίηση μέσω facebook και ήρθαμε σαν παρέα», μας είπε η Αδριανή, ψυχολόγος, που κρατούσε ένα μεγάλο αυτοσχέδιο πλακάτ που έγραφε «Keep your laws off my body» (Κρατείστε τους νόμους σας μακριά από το σώμα μου). «Πρέπει να είμαστε όλες εδώ, να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας σε οποιαδήποτε χώρα ή ήπειρο καταπατούνται, όπως και όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όπως ήμασταν στο Pride, όπως στο Πολυτεχνείο και κάθε πορεία». «Είναι πολύ σημαντικό να είμαστε στο δρόμο. Όλο και περισσότερες, όπως και άντρες. Γιατί η κατάσταση δεν πάει καθόλου καλά, πηγαίνουμε συνεχώς προς τα πίσω και αυτό μας λυπεί πάρα πολύ», συμπλήρωσε δίπλα της η Ιωάννα, φυσικός.

Με τις γυναίκες στην πρώτη γραμμή

Η κινητοποίηση ξεκίνησε με ομιλίες. Ακολούθησε διαδήλωση μπροστά από την αμερικάνικη πρεσβεία με συνθήματα όπως «Λιτότητα, ανεργία, σεξισμός, αυτός είναι ο καπιταλισμός», «Με τις γυναίκες στην πρώτη τη γραμμή, παλεύουμε ενωμένες για την ανατροπή», «Το ΝΑΤΟ κλείστε, τις κλινικές ανοίξτε», «Η απελευθέρωση των γυναικών είναι αγώνας όλων των εργατών» και «Λεφτά για την υγεία και την παιδεία, όχι για ραφάλ και την αστυνομία».

«Το μήνυμά μας ήταν σαφές και προς την κυβέρνηση της ΝΔ να μην της ανοίγει η όρεξη», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη αμέσως μετά την κινητοποίηση. «Δεν θα την αφήσουμε να μας γυρίσει πίσω, δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε ενάντια στις σεξιστικές της επιθέσεις. Με τη δύναμη των αγώνων μας, της εργατικής τάξης και των συνδικάτων μας, θα την ανατρέψουμε κι αυτή και το σύστημα του σεξισμού που υπηρετεί».

Λένα Βερδέ

“Σήμερα ενώνουμε τις φωνές μας”

Μαρία Χαρχαρίδου,
νοσηλεύτρια, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζόμενων στο ΓΝΑ Γεννηματάς

Είμαστε εδώ μετά την επαίσχυντη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για δύο λόγους. Πρώτα από όλα συμπαραστεκόμαστε σε όλες τις γυναίκες των ΗΠΑ που διαδηλώνουν αυτές τις μέρες. Είμαστε μαζί τους, ένα κομμάτι της δικής τους φωνής. Ο δεύτερος λόγος είναι για να μην τολμήσουν να φέρουν αυτά τα σχέδια εδώ. Ήδη σήμερα στη Βουλή ο Βελόπουλος τόλμησε να ξεστομίσει ότι πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για το δικαίωμα στην έκτρωση. Να ξέρει ότι δεν πρόκειται να γίνει καμιά αλλαγή στο νομοθετικό πλαίσιο στη χώρα μας.

Όμως δεν μας φτάνει αυτό. Γιατί μπορεί στα χαρτιά η πρόσβαση στην έκτρωση να είναι ελεύθερη για τις γυναίκες, όμως στην πράξη είναι ένας αγώνας δύσκολος. Γιατί τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα και δεν επαρκούν. Αυτές τις μέρες στο Γεννηματάς υπήρχε προσπάθεια να κλείσει η γυναικολογική κλινική του νοσοκομείου. Το μεθοδεύουν χρόνια τώρα και με αφορμή τη συνταξιοδότηση του Διευθυντή νόμιζαν ότι θα το κάνουν πράξη. Δεν τους πέρασε. Ενημερώσαμε τον κόσμο, πήραμε αποφάσεις από την ΟΕΝΓΕ, την ΕΙΝΑΠ, το Σωματείο και η κλινική δεν θα κλείσει.

Δίπλα μας βρίσκεται το Αλεξάνδρας, το Έλενα και το Αρεταίειο, γυναικολογικά νοσοκομεία που εξυπηρετούν πλήθος φτωχών γυναικών αλλά είναι υποστελεχωμένα, δεν έχουν το απαραίτητο προσωπικό και τον κατάλληλο εξοπλισμό. Σε όλο το διάστημα της πανδημίας παλέψαμε και συνεχίζουμε για προσλήψεις, μονιμοποιήσεις, για πραγματική φροντίδα όλων των ασθενών και για τις γυναίκες να έχουν πρόσβαση στις εκτρώσεις. Θα είμαστε στο δρόμο όσο χρειαστεί, σήμερα είναι μόνο η αρχή.

 

Μαρία Μπρικόρη, 
μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζόμενων στο Έλενα Βενιζέλου

Είμαι μαία, υπεύθυνη του ιατρείου οικογενειακού προγραμματισμού στο Έλενα για πολλά χρόνια, υπεύθυνση στο τμήμα των αποξέσεως σαν προϊσταμένη τώρα. Ένα μόνο έχω να πω. Σεβασμός στη γυναίκα. Ποτέ να μην γυρίσουμε σε αυτές τις αρχέγονες καταστάσεις. Έχουμε δικαίωμα στο σώμα μας, έχουμε το δικαίωμα να προσδιορίζουμε το πώς θα εξελίξουμε τη ζωή μας.

 

Κατερίνα Πατρικίου, 
πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων στον Άγιο Σάββα

Είμαστε εδώ με ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου μας. Γιατί πιστεύουμε ότι το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους δεν μπορεί να διαπραγματεύεται μέσα από αποφάσεις δικαστηρίων και ανδρείκελων των κυβερνήσεων και του συστήματος. Σήμερα στο νοσοκομείο μας κλείνονταν ραντεβού για μαστογραφίες για το... Δεκέμβρη. Η κυβέρνηση δήθεν νοιάζεται για το αγέννητο παιδί, αλλά όχι για τα γεννημένα, αν έχουν σχολεία, νοσοκομεία, γιατρούς, αν οι γονείς τους δουλεύουν σε ανθρώπινες συνθήκες, αν οι γυναίκες έχουν πρόσβαση στην υγεία, αν τα παιδιά των μεταναστών πνίγονται στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Είναι υποκριτές. Είναι προκλητικό να λέει η κυβέρνηση ότι θα κάνει οικογενειακό προγραμματισμό, ότι θα δώσει επιδόματα για τις γυναίκες κάτω τις 30 χρόνων που γεννάνε. Το κίνημα τους έχει τσακίσει τα σχέδια. Τα σωματεία, ο κόσμος στους χώρους δουλειάς, γυναίκες και άντρες μαζί, παίρνουμε αυτόν τον αγώνα στα χέρια μας. Δεν θα τους επιτρέψουμε να μας γυρίσουν πενήντα χρόνια πίσω, δεν θα τους επιτρέψουμε να βάλουν στο γύψο τα δικαιώματα των γυναικών της εργατικής τάξης, των μεταναστριών, των φτωχών, των άνεργων. Παλεύουμε τα κρατήσουμε τα νοσοκομεία ανοιχτά για να έχουν όλοι/ες πρόσβαση. Να έχουν δικαίωμα στην υγεία, μικροί και μεγάλοι.

 

 

Στέλιος Γιαννούλης, 
μέλος ΣΕΠΕ Γλυφάδας-Βάρης-Βούλας Βουλιαγμένης

Είμαστε εδώ με απόφαση του Συλλόγου μας για τη σημερινή κινητοποίηση. Καταδικάζουμε απερίφραστα όσα γίνοντια στις ΗΠΑ αλλά και όσα ξέρουμε ότι σχεδιάζονται εδώ. Είμαι περήφανος γιατί προέρχομαι από έναν κλάδο που αυτή τη στιγμή είναι σε συνέδριο και που το 70% με 80% το αποτελούν γυναίκες. Πάνω σε αυτό τον κλάδο προσέκρουσε η κυβέρνηση και οι επιθέσεις της για τη διάλυση του δημόσιου σχολείου.

Σε αυτό το μέτωπο οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή και για αυτή τη χρονιά βγαίνουν νικήτριες. Απέναντι στην επίθεση της υπογεννητικότητας και του αγέννητου παιδιού, απέναντι στα συνέδρια με τους παπάδες και όλους τους αντιδραστικούς, η αντίδραση και η κατακραυγή του κλάδου ήταν τεράστια. Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη μάχη. Η επίθεση δεν έχει τελειώσει κι αυτό ακριβώς είναι που συζητιέται στο συνέδριο με την πρωτοβουλία μας να καταθέσουμε ψήφισμα ότι συμπαραστεκόμαστε στο κίνημα στις ΗΠΑ και δεν θα το αφήσουμε να περάσει εδώ. Θα νικήσουμε.

 

 

 

Άρια Σταροπούλου, 
Πρωτοβουλία “Στη φυλακή οι δολοφόνοι της Zackie-Oh”

Η ΛΟΑΤΚΙ+ απελευθέρωση και ο αντισεξιστικός αγώνας είναι κεντρική υπόθεση του εργατικού κινήματος και της εργατικής τάξης. Χαιρετίζουμε τις μάχες στις ΗΠΑ που βγαίνουν με οργή και θυμό για να πουν κάτω τα χέρια από τα σώματά μας. Eίμαστε μαζί τα κινήματα σε όλες τις χώρες όπως στην Πολωνία που εδώ και χρόνια παλεύουν ενάντια στην απαγόρευση της έκτρωσης. Και είμαστε εδώ ενάντια στην κυβέρνηση που έχει δείξει από την πρώτη στιγμή τις διαθέσεις της, να χτυπήσει το θεμελιώδες δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός μας.

Είμαστε εδώ με την εργατική τάξη και όλες τις συλλογικότητες για να προστατέψουμε το δικαίωμα στις εκτρώσεις. Ως ΛΟΑΤΚΙ+ πρωτοβουλία μιλάμε για ένα δικαίωμα που αφορά τις γυναίκες, τους τρανς άντρες και τα non binary άτομα με μήτρα. Παλεύουμε για ολική απελευθέρωση της εργατικής τάξης. Tα σώματά μας δεν ανήκουν στον καπιταλισμό, στην κυβέρνηση, στο σύστημα αυτό.

 

 

 

Φατίμα,
μετανάστρια από το Μαρόκο

Είμαστε ενάντια σε όσα κάνουν οι κυβερνήσεις σε πρόσφυγες, μετανάστες, Έλληνες. Δεν μπορούμε να ζήσουμε. Το δείχνουν όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στα σύνορα του Μαρόκου με την Ισπανία. Χτυπούν κόσμο που θέλει να περάσει. Ποιος φταίει; Όχι τα παιδιά που έχουν πρόβλημα και θέλουν να περάσουν τα σύνορα.

 

 

Αργυρή Ερωτοκρίτου,
γιατρός, μέλος ΔΣ Συλλόγου Εργαζόμενων ΓΝΑ Γεννηματάς, Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη

Σήμερα ενώνουμε τις φωνές μας με τις χιλιάδες και τα εκατομμύρια στον κόσμο που εξοργίζονται με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στις ΗΠΑ που θέλει να βάλει χέρι και να απαγορεύσει το δικαίωμα στις ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις. Φέτος, που κανονικά θα έπρεπε να γιορτάζονται τα πενήντα χρόνια από την ιστορική απόφαση που νομιμοποίησε τις εκτρώσεις στις ΗΠΑ, το κίνημα έρχεται αντιμέτωπο με μια τεράστια επίθεση από την μεριά της κυβέρνησης και της κυρίαρχης τάξης.

Ό,τι και να λένε οι κυβερνώντες εκεί ότι δεν έχουν αυτοί την ευθύνη αλλά οι προηγούμενοι, ξέρουμε πολύ καλά ότι όλες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, των κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έχουν παίξει συστηματικό ρόλο στις επιθέσεις στα δικαιώματα των γυναικών. Είτε με τον πόλεμο όπως αυτός που εκτιλύσσεται τώρα στην Ουκρανία, είτε με τις αποφάσεις τους στις ίδιες τους τις χώρες απέναντι στα δικαιώματα των εκτρώσεων, της αντισύλληψης, για την προστασία της υγείας της γυναίκας.

Είναι επιθέσεις που στρέφονται κύρια ενάντια στις γυναίκες της εργατικής τάξης, στις φτωχές γυναίκες, στις μετανάστριες, τις ανασφάλιστες. Γι’ αυτό και ο τρόπος για να τις παλέψουμε είναι κινητοποιώντας τα εργατικά συνδικάτα. Χαιρόμαστε που σήμερα έχουμε αποφάσεις από σωματεία. Από το μαζικό κίνημα στα νοσοκομεία μέχρι το μαζικό κίνημα στην εκπαίδευση και μια σειρά άλλους χώρους, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι θα έχουμε πραγματικά δωρεάν και ασφαλείς εκτρώσεις, δικαίωμα στην αντισύλληψη, όλα όσα εξασφαλίζουν την υγεία για όλες τις γυναίκες.

Η κινητοποίησή μας σήμερα στρέφεται και ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ που πολλές φορές στο παρελθόν έχει τολμήσει να αμφισβητήσει αυτά μας τα δικαίωματα. Χρειάζεται να τους κόψουμε το δρόμο, κλιμακώνοντας και οργανώνοντας συζητήσεις, δράσεις, απεργίες. Θα κερδίσουμε όλα μας τα δικαιώματα και ακόμα περισσότερα, θα κερδίσουμε μια κοινωνία απαλλαγμένη από την καταπίεση και τον σεξισμό.


8 Μάρτη, Απεργιακή διαδήλωση. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

ΑΔΕΔΥ: Έρευνα για τις  διακρίσεις

Δημοσιεύτηκε η έκθεση του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ με τίτλο “Έρευνα για τη σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο του δημόσιου τομέα”. Η έρευνα εκπονήθηκε σε δυο μέρη: μια δειγματολειπτική έρευνα με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου από 697 εργαζόμενους/ες και μια ποιοτική έρευνα με ανώνυμες συνεντεύξεις από 26 γυναίκες εργαζόμενες.

Αν και με μικρά δείγματα, η έρευνα σκιαγράφησε μια πρώτη εικόνα της ανισότητας, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων και των ηθικών παρενοχλήσεων (απειλές, υποτίμηση, απομόνωση), της ατιμωρησίας, καθώς και των αιτιών για αυτά τα φαινόμενα. Μια από τις πρώτες παρατηρήσεις που διατυπώνει η έκθεση είναι “αρκετές γυναίκες ανέφεραν ότι ακόμη και σε γυναικοκρατούμενα περιβάλλοντα οι διευθυντικές θέσεις κατέληγαν σε άνδρες, ενώ η ύπαρξη γυναίκας προϊσταμένης δεν σήμαινε απαραίτητα ότι θα είχαν καλύτερη αντιμετώπιση αναφορικά με την καταπολέμηση της παρενόχλησης και την τιμωρία του θύτη”.

Μαρτυρίες

Στην ποιοτική έρευνα καταγράφηκαν συγκλονιστικές μαρτυρίες παρενόχλησης, δυσκολίας στην καταγγελία, αλλά και αντίποινων μετά την καταγγελία. Αποκαλύπτονται μοτίβα συμπεριφορών που αναδεικνύουν αυτό που, ανάμεσα σε άλλα, η έκθεση περιγράφει στο κεφάλαιο των συμπερασμάτων: “Στην παρενόχληση μπορεί να παίζει ρόλο, πέρα από το φύλο [των θυμάτων], το εάν μία εργαζόμενη εργάζεται για πρώτη φορά στο συγκεκριμένο περιβάλλον, εάν γνωρίζει άλλα άτομα που εργάζονται στον ίδιο χώρο ή στην ευρύτερη περιοχή, εάν έχει καταγωγή από τον ίδιο τόπο με τους/τις συναδέλφους/-ισσές της και η βαθμίδα εκπαίδευσης ή το καθεστώς εργασίας της (μόνιμη, ΙΔΑΧ κλπ). Σε κάποιες περιπτώσεις ένας παράγοντας που μπορεί να αποτελέσει αφορμή για την εκδήλωση ηθικής (κυρίως) παρενόχλησης είναι η συνδικαλιστική δράση ή η έκφραση φεμινιστικών πεποιθήσεων”...  

“Όπως φαίνεται σε κάποιες περιπτώσεις οι μάρτυρες, αλλά και οι ίδιες οι γυναίκες δεν αντιδρούσαν στην παρενόχληση, επειδή ο θύτης είχε διασυνδέσεις ή ακόμα κι επειδή μεγάλο μέρος των υπαλλήλων συμμετείχε σε παρατυπίες ή παρανομίες μαζί με τον θύτη εντός της υπηρεσίας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να στραφούν εναντίον του. Οι περισσότεροι θύτες ήταν άνδρες άνω των 50 με κάποιου είδους εξουσία”.

Μπορεί κανείς εύκολα να δει ότι η διάδοση των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε μεγάλο κομμάτι του δημοσίου, η διαφθορά, αλλά και η αποστασιοποίηση των συνδικάτων από την μαχητική δράση από τα κάτω, είναι παράγοντες που ανοίγουν τον δρόμο στις σεξουαλικές και ηθικές παρενοχλήσεις. 

Διαβάστε ολόκληρη την έκθεση εδώ: bit.ly/3I8OTj4

Αφροδίτη Φράγκου

ΗΠΑ: Μαζικό κίνημα

Η οργάνωση υπέρ της ελεύθερης επιλογής, The Guttmacher Institute, διαπίστωσε ότι περίπου 2.548 αμβλώσεις πραγματοποιούνταν κάθε μέρα το 2020 στις ΗΠΑ -σύμφωνα με τα στοιχεία του περασμένου έτους που ήταν διαθέσιμα.

Τι γίνεται λοιπόν τώρα με αυτές τις γυναίκες; Εκτός από τις διαμαρτυρίες για την ίδια την απόφαση, βρίσκονται σε εξέλιξη μια σειρά από αντάρτικοι αγώνες.  Για παράδειγμα, ο ιστότοπος Aid Access, από το 2018 που δημιουργήθηκε, έχει στείλει χάπια άμβλωσης σε δεκάδες χιλιάδες άτομα από το φαρμακείο του στην Ινδία. Ακτιβιστές στο Μεξικό βοηθούν εδώ και καιρό γυναίκες από τις ΗΠΑ με τις αμβλώσεις -και τώρα αναμένουν να πολλαπλασιάσουν τις προσπάθειές τους. Έχουν περάσει χάπια ​​από τα σύνορα μέσα σε παιχνίδια, βάζα με βιταμίνες ή ραμμένα στις ραφές των ρούχων.

Για τις φτωχές γυναίκες, ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην πρόσβαση στην άμβλωση είναι ποιος θα πληρώσει για τη διαδικασία και τα σχετιζόμενα έξοδα, όπως ταξιδιού, διαμονής και φροντίδας των παιδιών. Δεκάδες ταμεία αμβλώσεων λειτουργούν σαν φιλανθρωπικά ιδρύματα για να βοηθήσουν τις γυναίκες να πληρώσουν αυτούς τους λογαριασμούς. Στις πολιτείες που πρωτοστάτησαν στην απαγόρευση, κάποια συνεχίζουν να λειτουργούν βοηθώντας γυναίκες να ταξιδεύουν πιο μακριά για να λάβουν τη φροντίδα που χρειάζονται. Άλλα έκλεισαν απότομα, φοβούμενα νομικές συνέπειες.

Το Ανώτατο Δικαστήριο ήταν αυτό που προχώρησε στο αποφασιστικό χτύπημα, αλλά η ευθύνη εξακολουθεί να βαραίνει τους Δημοκρατικούς. Όταν ο νόμος Roe v Wade καταργήθηκε, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν διατύπωσε μια χλιαρή ένσταση. Ωστόσο, έχει αρνηθεί να δράσει για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην έκτρωση.

Μέτρα

Υπάρχουν μέτρα που θα μπορούσε να εφαρμόσει ο Λευκός Οίκος για να διευκολύνει δραματικά την πρόσβαση των γυναικών στις αμβλώσεις. Ο Μπάιντεν θα μπορούσε να ψηφίσει νόμους για το άνοιγμα κλινικών που χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση κατά μήκος των πολιτειακών συνόρων. Θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι η ηλεκτρονική ιατρική και τα χάπια για την άμβλωση θα ήταν άμεσα διαθέσιμα στις γυναίκες, ανεξάρτητα από την πολιτεία στην οποία βρίσκονται. Και θα μπορούσε να δώσει στις κλινικές άδεια να ανοίξουν σε ομοσπονδιακά εδάφη. Αλλά δεν έχει κάνει τίποτα από αυτά. 

Κανείς λοιπόν δεν πρέπει να ξεγελαστεί από τα ψέματα των Δημοκρατικών ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι οι ενδιάμεσες εκλογές της 8ης Νοεμβρίου.

Αν και οι φανατικοί κατά της ελεύθερης επιλογής βρίσκονται στην επίθεση, υπάρχει διάθεση πάλης για το δικαίωμα στην έκτρωση. Μεγάλες και οργισμένες κινητοποιήσεις ξέσπασαν λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση της απόφασης. Περίπου 20.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη, με πολλές χιλιάδες να βγαίνουν στους δρόμους στο Πόρτλαντ, στο Όρεγκον, στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια και σε αμέτρητες άλλες πόλεις. Οργισμένες διαμαρτυρίες έγιναν σε πολιτείες που έχουν κάποιους από τους πιο περιοριστικούς νόμους.

Είναι σημαντικό να αγωνιζόμαστε για νομικές νίκες. Αλλά ο καλύτερος τρόπος είναι να οικοδομήσουμε ένα αρκετά μεγάλο κίνημα, με τους εργάτες στην καρδιά του, που να καθιστά αδύνατο για την κρατική μηχανή να αρνηθεί αυτά τα αιτήματα. Εκατοντάδες διαδηλώσεις οργανώνονται το επόμενο διάστημα, πολλές με σύνθημα «Δεν θα γυρίσουμε πίσω». Είναι καθοριστικής σημασίας για την αντίσταση.

Sarah Bates 
(από άρθρο στο Socialist Worker)