Γράμματα και σχόλια
Rise: Μια ταινία όπου πρωταγωνιστεί ο ρατσισμός του ελληνικού κράτους

Κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα το 

Rise, η βιογραφική ταινία για τη ζωή της οικογένειας Αντετοκούνμπο, σε παραγωγή της Disney και σκηνοθεσία Ακίν Ομοτόσο. Σε μια ταινία μιας από τις μεγαλύτερες και πιο mainstream κινηματογραφικές εταιρίες, με θέμα έναν σουπερσταρ του παγκόσμιου αθλητισμού, θα περίμενε κανείς ένα γλυκανάλατο έργο για όλη την οικογένεια. Και πράγματι, παρότι έχει τα χαρακτηριστικά μιας ντισνεϊκής ταινίας που θα μπορούσε να παιχτεί στην τηλεόραση ένα μεσημέρι Σαββάτου, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής της. Ο ρατσισμός του ελληνικού κράτους.

Η ταινία ξεκινάει με τον ξεριζωμό του Τσαρλς και της Βερόνικα Αντετοκούνμπο, ενός ερωτευμένου νέου ζευγαριού που αναγκάζεται να φύγει από τη Νιγηρία αφήνοντας ένα παιδί πίσω γιατί το ταξίδι παραήταν επικίνδυνο. Στην Ιστανμπούλ γλιτώνουν από τύχη τις σκούπες της αστυνομίας και περνάνε τα σύνορα του Έβρου «παράνομα». Ο Τσαρλς πιάνει μεροκάματα σε χωράφια και οικοδομές. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι δεν έχει χαρτιά. Η Βερόνικα γεννάει τον Γιάννη στη ζούλα χάρη στην αλληλεγγύη των νοσηλευτριών του μαιευτηρίου. 

Παραλογισμός

Ο ρατσιστικός παραλογισμός δεν θα μπορούσε να γίνει πιο εύγλωττος όταν τους περιγράφει μια δικηγόρος τη διαδικασία για νομιμοποίηση: «Πρέπει έχεις δηλωμένη δουλειά για να πάρεις χαρτιά, αλλά για να σε πάρουν σε δηλωμένη δουλειά πρέπει να έχεις χαρτιά». Η Βερόνικα μαζί με τον Θανάση και τον Γιάννη αναγκάζονται να πουλάνε γυαλιά ηλίου ως πλανόδιοι πωλητές στο Σύνταγμα και το Θησείο. Εκεί έρχονται ξανά αντιμέτωποι με τις ρατσιστικές σκούπες της αστυνομίας. Η σκηνή που τα παιδιά φωνάζουν στη μάνα τους «μπάτσοι» και τους κυνηγάνε μέχρι την Ομόνοια για να γλιτώσουν κρυμμένοι σε μια στοά είναι αυτό που ζουν σήμερα χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες. Το ίδιο και το σοκ στα πρόσωπα του Γιάννη και του Θανάση όταν δέχονται επίθεση χρυσαυγιτών. Αλλά και την αλληλεγγύη όπως αυτή που δείχνει ο προπονητής τους στον Φιλαθλητικό. Όπως και τα συνεχή αδιέξοδα που δημιουργεί η έλλειψη νόμιμων εγγράφων. Και το πως από τη μια στιγμή στην άλλη όλα τα αδιέξοδα μπορούσαν να ξεπεραστούν όταν οι «μεγάλοι παράγοντες» ψυλλιάζονταν ότι είχαν μπροστά τους ένα χρυσορυχείο.

Ο ίδιος ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έλεγε στη συνέντευξη Τύπου ότι όσο γυριζόταν η ταινία, όλη η οικογένεια πηγαινοερχόταν από τις ΗΠΑ για να συμβουλεύει τους συντελεστές και να την κάνει όσο πιο κοντά στα πραγματικά τους βιώματα γίνεται. Κι έτσι από μια ταινία «διαφήμιση για την Ελλάδα», κατέληξε σε μια ταινία καταπέλτης για το ρατσισμό της Ευρώπης Φρούριο που θα τη δουν εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη. Κι ως τέτοια είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη.