Αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα
Μετανάστες από το Μπαγκλαντές: «Ζητάμε πραγματική νομιμοποίηση»

23/12/21, Διαδήλωση Μπαγκλαντεσιανών μεταναστών ενάντια στη συμφωνία Ελλάδας - Μπαγκλαντές. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Κυρώθηκε στις 7 Ιούλη η αντεργατική και ρατσιστική συμφωνία Ελλάδας - Μπανγκλαντές για την εποχική εργασία. Η συμφωνία έχει ορίζοντα εφαρμογής στα 5 χρόνια και προβλέπει πενταετείς άδειες παραμονής και εργασίας για 14.000 Μπανγκλαντεσιανούς εργάτες που ζουν ήδη στην Ελλάδα, καθώς και χορήγηση νέων τέτοιων αδειών κάθε χρόνο σε 4.000 εργάτες που έρχονται από το Μπανγκλαντές.

Η συμφωνία δεν επιτρέπει την οικογενειακή επανένωση, ούτε την ένταξη σε καθεστώς μακροχρόνιας παραμονής. Υποχρεώνει τον εργαζόμενο να επιστρέψει στο Μπανγκλαντές μετά το πέρας των 5 ετών, αλλά επιτρέπει την επανεισδοχή του αν έχει τηρήσει τους όρους παραμονής και εργασίας. Οι εργάτες μπορούν να δουλέψουν σε μια σειρά κλάδους, ενώ μπορούν να αλλάξουν εργασία στη διάρκεια των 5 ετών ή να επεκτείνουν το συμβόλαιό τους με τον ίδιο εργοδότη.

Ο υπουργός Μετανάστευσης Ν. Μηταράκης είχε ξεκινήσει το σχεδιασμό αυτής της συμφωνίας με τον Μπανγκλαντεσιανό ομόλογό του  Ιμράν Αχμέντ το φθινόπωρο του 2021. Οι στόχοι που είχε θέσει ο Μηταράκης ήταν για μια ακόμα πιο σκληρή, ρατσιστική και δουλεμπορική συμφωνία. Σε δελτίο Τύπου του υπουργείου τόνιζε: “το Μνημόνιο με το Μπαγκλαντές δίνει την δυνατότητα σε έως 15 χιλιάδες ήδη διαμένοντες να εργαστούν εποχικά σε αγροτικές εργασίες, θα πρέπει να φεύγουν 3 μήνες κάθε χρόνο και στο τέλος περιόδου 5 ετών θα φύγουν οριστικά από τη χώρα... με την παρέλευση των [5 χρόνων] ο δικαιούχος θα απωλέσει αυτομάτως την δυνατότητα επιστροφής στη χώρα μας... η αξιοποίηση ήδη διαμενόντων μεταναστών στην Ελλάδα σε εποχικές αγροτικές εργασίες θα συμβάλλει στην αποσυμφόρηση αστικών κέντρων”.

Σύμφωνα δε με παλιότερες δηλώσεις, όπου ο στόχος των απελάσεων διακηρύσσεται σε όλους τους τόνους, το υπουργείο θα προτιμούσε να μη χορηγήσει καμία άδεια ούτε σε ήδη διαμένοντες. Ο ρατσισμός βγάζει μάτι. Ταυτόχρονα όμως είναι εξόφθαλμο και το γεγονός ότι το υπουργείο δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει τους πιο βασικούς από τους στόχους του: τον περιορισμό των εργατών σε αγροτικές εργασίες, την επιστροφή στο Μπανγκλαντές για 3 μήνες το χρόνο και τη μόνιμη επιστροφή μετά από 5 χρόνια.

Και θα τα προτιμούσε αυτά γιατί ξέρει τι εμπειρία οργανωμένων εργατικών αγώνων έχουν αποκτήσει οι μετανάστες εργάτες τα χρόνια που ζουν, εργάζονται και παλεύουν στην Ελλάδα. Από τη μάχη της Μανωλάδας, μέχρι τη νίκη της απεργίας στο εργοστάσιο “Γεωργίου” στα Οινόφυτα, κι από τη Γενική Ανακύκλωση μέχρι τις αγροτικές επιχειρήσεις του Μαραθώνα, οι Μπανγκλαντεσιανοί, Πακιστανοί και Ινδοί εργάτες έχουν παλέψει δίπλα δίπλα με τους ντόπιους συναδέλφους τους, με τη στήριξη εργατικών κέντρων και συνδικάτων και σε πολλές περιπτώσεις έχουν κερδίσει τα αιτήματά τους.

Στις 26 Ιούνη 2020, μια από τις πιο μαζικές αντιρατσιστικές διαδηλώσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα σε συντονισμό και συμπαράσταση με το κίνημα Black Lives 

Matter, χιλιάδες Μπανγκλαντεσιανοί κατέβηκαν με ένα σύντομο και ξεκάθαρο σύνθημα: “Τι θέλουμε; Χαρτιά! Πότε τα θέλουμε; Τώρα!” 

Οι εργάτες γης έζησαν στο πετσί τους την όξυνση των ανισοτήτων και της εκμετάλλευσης που έφεραν τα μέτρα για την πανδημία και διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Πολλοί έφυγαν για άλλες χώρες γεμίζοντας πανικό τα αφεντικά της αγροτικής παραγωγής. Αποδείχθηκε προς όλες τις κατευθύνσεις η σημασία τους σαν εργατικό δυναμικό για την Ελλάδα. Σε αυτόν τον πανικό απάντησε ο Μηταράκης, προσπαθώντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει την έλλειψη και να υλοποιήσει τις ρατσιστικές ονειρώξεις της κυβέρνησης ΝΔ. Γι' αυτό η διαδικασία της συμφωνίας συνοδεύτηκε με μια όξυνση στην καταστολή, τις επαναπροωθήσεις και τις παράνομες απελάσεις. Αλλά δεν έμεινε αναπάντητη.

Στις 23/12/21 η ΚΕΕΡΦΑ και η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος “Η Ενότητα” και εκατοντάδες Μπαγκλαντεσιανοί εργάτες οργάνωσαν μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Ομόνοιας ενάντια σε 19 ρατσιστικές απελάσεις που προετοίμασαν τη συμφωνία Μηταράκη - Μπαγκλαντές. Τον Γενάρη, Πακιστανοί και Μπανγκλαντεσιανοί εργάτες συμμετείχαν μαζικά στην πορεία για την επέτειο της δολοφονίας του Σαχζάτ Λουκμάν. Τις ημέρες εκείνες, η Πρεσβεία του Μπανγκλαντές φοβέριζε με απελάσεις και μη ανανέωση εγγράφων όσους μετανάστες οργάνωναν τις κινητοποιήσεις και πάλευαν μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ. Πλησίαζε άλλωστε η μέρα της υπογραφής της συμφωνίας με το Μπανγκλαντές: ο Μηταράκης πήγε στην Ντάκα στις 9 Φλεβάρη.

Συνδικάτα

Οι απειλές έσπασαν και οι μετανάστες συνέχισαν, με συνέντευξη τύπου στις 14/2 στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Η τοποθέτηση του ΕΚΑ ενάντια στις ρατσιστικές συμφωνίες και υπέρ των ίσων δικαιωμάτων όλων των εργατών την επόμενη μέρα ήταν καθοριστική. Κάλεσε στη διεθνή μέρα δράσης ενάντια στον ρατσισμό και τον φασισμό της 19 Μάρτη, τονίζοντας ανάμεσα σε άλλα: “Δεν θα επιτρέψουμε να γίνουν οι μετανάστες εργάτες σύγχρονοι σκλάβοι των εργοδοτών με εκβιαστικά συμβόλαια εποχικής εργασίας 9 μηνών σε συνθήκες κάτεργων τύπου Μανωλάδας όπως προωθεί τώρα η κυβέρνηση... Ζητάμε να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να δοθεί η δυνατότητα να αποκτήσουν έγγραφα και δουλειά οι μετανάστες χωρίς χαρτιά. Δεν θα επιτρέψουμε τις μαζικές απελάσεις μεταναστών εργατών που ζουν και εργάζονται στην χώρα. Το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας καλεί τους μετανάστες να εγγραφούν στα σωματεία για να δυναμώσει η κοινή δράση και η ταξική αλληλεγγύη, για να μην περάσουν τα ρατσιστικά αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης”.

Στις 20 Φλεβάρη μετά από κάλεσμα του Συμβούλιου Δικαιωμάτων Αποδήμων Μπαγκλαντεσιανών Ελλάδος και της ΚΕΕΡΦΑ, πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία στο Σύνταγμα ενάντια στις απελάσεις, τις επαναπροωθήσεις και τις δολοφονίες στα σύνορα, με σύνθημα “δικαιοσύνη και χαρτιά για όλους”. Ακολούθησε πορεία στο κέντρο της Αθήνας με εκατοντάδες Πακιστανούς και Μπανγκλαντεσιανούς εργάτες.

Πλησιάζοντας στην κινητοποίηση της 19 Μάρτη η ΕΛΑΣ ξεκίνησε ένα όργιο καταστολής και επιχειρήσεων σκούπα, με συλλήψεις αδιακρίτως και εξευτελιστική μεταχείριση όσων μάζευε στην Αμυγδαλέζα. Στο ίδιο σημείο στο οποίο είχε ξαμολύσει τις κλούβες η ΕΛΑΣ, οι μετανάστες διαδήλωσαν στις 17 Μάρτη, σπάζοντας τον φόβο και προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για τη μαζική αντιρατσιστική κινητοποίηση ντόπιων και μεταναστών της 19 Μάρτη. Οι μετανάστες συμμετείχαν επίσης σε όλες τις πανεργατικές απεργίες, στο πλάι των ντόπιων συναδέλφων και συναδελφισσών τους που παλεύουν ενάντια στον Χατζηδάκη για ΣΣΕ και αυξήσεις.

Η συμφωνία που κυρώθηκε σήμερα αποδεικνύει δυο πράγματα περίτρανα: τον ρατσισμό της κυβέρνησης, αλλά και την αδυναμία της. Αναγκάστηκε να κάνει πίσω σε ζητήματα που τα παρουσίαζε ως ρατσιστικές καινοτομίες στο ακροδεξιό ακροατήριό της. Όμως το υπόβαθρο για νομιμοποίηση του καθεστώτος που οδηγεί σε εργάτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας έχει μπει. Η 9μηνη εργασία, αν και δε συνοδεύεται πια από αναγκαστική διαμονή στο Μπανγκλαντές, δεν παύει να ανοίγει τον δρόμο για τη μαύρη εργασία. Οι προϋποθέσεις έγκρισης δεν παύουν να ανοίγουν τον δρόμο σε δουλέμπορους να κάνουν μπίζνες στις πλάτες των εργατών για το ποιος θα κλείσει δουλειά σε ποιους εργοδότες. Η μη επανένωση των οικογενειών παραμένει ένα σημαντικό πλήγμα.

Όπως έχει τονίσει σε συνέντευξή του στην ΕΑ ο Σεΐχ Γκιαζ, από το Συμβούλιο Αποδήμων Μπαγκλαντεσιανών: “Ζητάμε πραγματική νομιμοποίηση. Όποιος έρχεται εδώ και εργάζεται, και φορολογείται, και πληρώνει το ΙΚΑ να μπορεί να έχει ασφάλιση, να μπορεί να πάει στο νοσοκομείο, να μπορεί να πάρει σύνταξη, να μπορεί να έχει την οικογένειά του μαζί. Εμείς δεν θέλουμε 5 χρόνια δουλειά και μετά σήκω φύγε να έρθει άλλος να κάνει τα ίδια. Ζητάμε χαρτιά, να ζήσουμε και να εργαζόμαστε εδώ”. Η μάχη συνεχίζεται.