Καταστολή
Το σκάνδαλο των υποκλοπών: Μεταρρύθμιση ή ξήλωμα;

10/6/21, Πανεργατική απεργία, Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Στην Βουλή μεταφέρεται το σκάνδαλο των υποκλοπών της κυβέρνησης Μητσοτάκη τις επόμενες μέρες. Η Διάσκεψη των Προέδρων που συνεδρίασε με το άνοιγμα της Βουλής αποφάσισε να συνεδριάσει την Τετάρτη 24/8 η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας με θέμα τον διορισμό νέου διοικητή της ΕΥΠ, την Παρασκευή 26/8 να διεξαχθεί η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, την Δευτέρα 29/8 να διεξαχθεί στην ολομέλεια η συζήτηση για την σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το θέμα της παρακολούθησης του κινητού τηλεφώνου του Ανδρουλάκη, ενώ σχετικά με το αίτημα για ακρόαση των εμπλεκομένων στην παρακολούθηση Ανδρουλάκη, σύμφωνα με την Καθημερινή, επικρατέστερες είναι οι ημερομηνίες Τετάρτη 31/8 ή Πέμπτη 1/9. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δηλώσει ότι θα ψηφίσει την πρόταση για εξεταστική επιτροπή που έχει καταθέσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σχετικά με την παρακολούθηση Ανδρουλάκη και χρειάζεται 120 ψήφους. Αίτημα άμεσης σύγκλησης της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής κατέθεσε επίσης το ΚΚΕ ενώ το ΜέΡΑ25 απαιτεί να υπάρξει άμεσα, όσο δυνατόν νωρίτερα η συζήτηση στη Βουλή. Ήδη με κοινή τους ανακοίνωση 15 οργανώσεις και κόμματα της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής αριστεράς έχουν καλέσει σε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Πέμπτη 25 Αυγούστου.

Επίσης σε κοινή ανακοίνωσή τους με τίτλο «Ώρα μηδέν, Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου», μια σειρά από πανεπιστημιακοί, νομικοί και άλλοι αναφέρουν ανάμεσα σε άλλα ότι «η απαράδεκτη αυτή ενέργεια πρέπει να διερευνηθεί άμεσα και αποτελεσματικά για να μην επαναληφθεί. Να μην ξεχαστεί σαν κάτι που μπορεί να συμβαίνει χωρίς κόστος, ανέλεγκτα και ατιμώρητα» τονίζοντας ότι «πέρα όμως από τις πολιτικές ευθύνες, υπάρχουν πειθαρχικές και, πρωτίστως, ποινικές οι οποίες θα πρέπει να διερευνηθούν». 

Οι διαδικασίες στην Βουλή μπορούν να ασκήσουν πίεση ώστε να ανοίξουν περισσότερα στόματα μέσα και έξω από αυτήν -και όχι μόνο για τον Ανδρουλάκη- σχετικά με τα προφανή ερωτήματα: Ποιοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αγωνιστές-τριες, ακτιβιστές του αντιρατσιστικού κινήματος και απλοί πολίτες παρακολουθούνται (το πόσοι το γνωρίζουμε -βλ. πίνακα δίπλα) από την κυβέρνηση Μητσοτάκη; Μέσα από τι είδους διαδικασίες και εντολές και βέβαια για ποιους λόγους – πέρα από το ρεφρέν περί «εθνικής ασφαλείας»; Και ταυτόχρονα είναι μια μεγάλη ευκαιρία, για να εκφραστεί η συσσωρευμένη οργή των εργαζομένων και της νεολαίας ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ για να φύγει εδώ και τώρα απαιτώντας να αποδοθούν όχι μόνο οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες αλλά και να σταματήσει τώρα το κάτεργο των παρακολουθήσεων και να καταργηθούν όλες οι διατάξεις που το καθιστούν νόμιμο.

Φυσικά, κρίνοντας από την τύχη και την κατάληξη που είχαν στο τέλος μια σειρά από επιτροπές θεσμών και εξεταστικές επιτροπές για διάφορα σημαντικά ζητήματα τις προηγούμενες δεκαετίες, γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να φτάσει το «μαχαίρι στο κόκκαλο», ιδιαίτερα όταν το θέμα είναι η «εθνική ασφάλεια» και η ΕΥΠ. 

Δημοκρατικός έλεγχος;

Η ΚΥΠ, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, το 1986 επί της δεύτερης κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου μετονομάστηκε σε ΕΥΠ, προκειμένου να δείξει ότι κάτι έχει αλλάξει, ότι μπορεί να υπάρξει ένας δημοκρατικός έλεγχος των μυστικών υπηρεσιών. Ακολούθησαν σκάνδαλα επί σκανδάλων. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90, η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και η κυβέρνηση του πατέρα Μητσοτάκη που ακολούθησε βρέθηκαν αναμεμειγμένες σε ένα πελώριο σκάνδαλο παρακολουθήσεων που αφορούσε την ΕΥΠ. 

Το 2004-5 ήταν η σειρά της κυβέρνησης Καραμανλή να βρεθεί μπλεγμένη σε ένα σκάνδαλο παρακολουθήσεων που ξεκινούσε από τον ίδιο και έφτανε μέχρι τον Συντονιστή της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο, με εμπλοκή ξένων μυστικών υπηρεσιών. Σύμφωνα με το Βήμα της εποχής, «η εμπλοκή της ΕΥΠ στις υποκλοπές αποδόθηκε από στελέχη του υπουργείου Δημόσιας Τάξης στην αντιπαλότητα δύο φατριών στον χώρο των μυστικών υπηρεσιών». 

Αλλά αντί για να μπει τέλος στις παρακολουθήσεις αυτό που ακολούθησε ήταν μια σειρά από νομοθετήματα που τις έκαναν νόμιμες και ολοένα και περισσότερο πιο αδιαφανείς και ανεξέλεγκτες, με την δημιουργία μιας νόμιμης βιομηχανίας υποκλοπών. Από 406 «νόμιμες παρακολουθήσεις για λόγους εθνικής ασφαλείας» το 2005 ανέβηκαν σταδιακά στις 7.907 το 2011 με κυβέρνηση ΓΑΠ, έφτασαν τις 9.876 το 2013 με κυβέρνηση Σαμαρά, τις 11.113 με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2018 και τις 15.475 με κυβέρνηση Μητσοτάκη το 2021. 

Και ενώ όσον αφορά στις παρακολουθήσεις για θέματα του ποινικού δικαίου, «προβλέπεται συγκεκριμένη και σοβαρή αιτία, διασταυρούμενες δικαστικές εγγυήσεις, υποχρέωση αιτιολόγησης, χρονικό όριο και σχετική διαφάνεια», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά σε άρθρο του ο Κώστας Παπαδάκης, «στις διατάξεις οι οποίες προβλέπουν  τηλεφωνικές υποκλοπές χάριν προστασίας της εθνικής ασφάλειας εκλείπει κάθε ίχνος κράτους δικαίου». Προστίθεται «μόνο η επένδυση του κύρους της εισαγγελικής υπογραφής στις σκοτεινές επιλογές των μυστικών υπηρεσιών». Παραφράζοντας τα λόγια του πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ για «συνέχεια του κράτους», αυτό που έχουμε δει να συμβαίνει την τελευταία δεκαπενταετία με την ΕΥΠ είναι η συνέχεια και η κλιμάκωση του βαθέος κράτους. 

Η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τα αιτήματα να σταματήσουν οι υποκλοπές, να καταργηθεί στην πράξη η παραβίαση του απόρρητου και οι νόμοι που την καλύπτουν, να βγει όλη η αλήθεια στον ήλιο, είναι ένα μεγάλο μέτωπο για την εργατική τάξη και τη νεολαία,  που δίνουν τη μάχη για καλύτερους μισθούς και για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών. Πώς παλεύουμε σε αυτό το μέτωπο;

Οι υποκλοπές, τα πρακτοριλίκια και οι παρακολουθήσεις της ΕΥΠ δεν πρόκειται να σταματήσουν στην Βουλή μέσα από τις εξεταστικές ούτε μέσα από την δικαστική εξουσία με την οποία η ΕΥΠ συνεργάζεται, αλλά μέσα από το μαζικό κίνημα. Δεν μπορεί τα κόμματα της Αριστεράς να θεωρούν ότι έχουν κάνει το καθήκον τους με τις κοινοβουλευτικές τους παρεμβάσεις. 

Γι’ αυτό και έχει σημασία αυτό το μέτωπο για τα δημοκρατικά δικαιώματα να μπει στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων, των συνδικάτων και των φοιτητικών συλλόγων, απαιτώντας ριζικά μέτρα, όπως την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας αλλά και τη διάλυση των ΜΑΤ, τον αφοπλισμό της αστυνομίας, τη φυλάκιση των αστυνομικών δολοφόνων του Σαμπάνη και τόσων προσφύγων, το σπάσιμο της προστασίας που απολαμβάνουν οι Λιγνάδηδες και τόσοι άλλοι σεξιστές και φτάνοντας στη διάλυση της ΕΥΠ.  

Αυτός ο αγώνας δεν έχει ανάγκη αυταπάτες για την μεταρρύθμιση της ΕΥΠ. Με τις παρακολουθήσεις της, τις μυστικές υπηρεσίες, τα αδιαφανή κονδύλια και τα απόρρητά της η ΕΥΠ δεν αποτελεί ένα απόστημα, ένα ξένο σώμα στην αστική δημοκρατία αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της. Το γεγονός ότι, ενίοτε χρησιμοποιείται για να πέσει κάποιο χτύπημα «κάτω από τη μέση» μεταξύ των πολιτικών της διαχειριστών, όπως υπήρξαν από κοινού η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είναι μόνο μια πλευρά. 

Οι μυστικές υπηρεσίες, όπως και ο στρατός και η αστυνομία είναι οι σκληροί μηχανισμοί που χρησιμοποιεί το αστικό κράτος -θεσμοθετημένα αδιαφανείς και ανεξέλεγκτες- για να υπερασπίζει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τον «εξωτερικό» εχθρό αλλά κατά βάση τον «εσωτερικό εχθρό», δηλαδή όσους-ες θεωρεί ότι αμφισβητούν την κυριαρχία της: Την αριστερά, τους αγωνιστές της εργατικής τάξης, τις μειονότητες,  τους πρόσφυγες, τους περιβαλλοντικούς αγωνιστές, ό,τι και αν αποφασίζεται στο κοινοβούλιο, ό,τι και αν λένε οι νόμοι, όποια κυβέρνηση και να ’ναι. Γι’ αυτό και οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις στην ΕΥΠ, από την αλλαγή προσώπων (στην ηγεσία της ή και την βάση της) μέχρι τον «θεσμικό έλεγχο» και τον «εκδημοκρατισμό» της, είναι αργά ή γρήγορα καταδικασμένες να αποτύχουν. Από την CIA και την MI6 μέχρι την ΕΥΠ, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική από την διάλυσή τους μαζί με το αστικό κράτος και τους υπόλοιπους θεσμούς του και την αντικατάστασή τους από την εργατική δημοκρατία, το εργατικό κράτος και τους δικούς τους θεσμούς.


Η “εθνική ασφάλεια” και η επιχείρηση συγκάλυψης

«Πριν από λίγες μέρες, ενημερώθηκα ότι τον Σεπτέμβριο του 2021, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών είχε προβεί σε νόμιμη επισύνδεση στο κινητό τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη…Ήταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή. Ακριβώς γι’ αυτό απομακρύνθηκε αμέσως ο Διοικητής της ΕΥΠ. Ενώ και ο Γενικός Γραμματέας του Γραφείου του Πρωθυπουργού ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη. Η υπόθεση ανέδειξε, ωστόσο, την έλλειψη πρόσθετων “φίλτρων” στη λειτουργία των υπηρεσιών πληροφοριών… Η προσφορά της ΕΥΠ αποτυπώνεται εμφατικά στην ετοιμότητα της Ελλάδος να αντιμετωπίσει προκλήσεις όπως αυτές στον Έβρο ή στο Αιγαίο… Υπάρχουν πολλοί εχθροί της πατρίδας που καραδοκούν… Και αν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις εκτός Ελλάδας απεργάζονται οποιοδήποτε σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας, να ξέρουν ότι η Ελλάδα είναι και ισχυρή και θεσμικά θωρακισμένη...»

Πώς τα φέρνει αλήθεια έτσι η ζωή και ο Μητσοτάκης αντί να κάνει διάγγελμα για εκλογές το φθινόπωρο βρέθηκε, καταμεσής του Αυγούστου, να απολογείται σαν βρεγμένη γάτα για το σκάνδαλο των υποκλοπών, με στόχο τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Στο οποίο μάλιστα ήλπιζε για μια κυβέρνηση συνεργασίας μιας και η κατρακύλα της ΝΔ έχει κόψει εδώ και καιρό τις ελπίδες για αυτοδυναμίες. 

Και όχι μόνο αυτό αλλά η μούρη του να φιγουράρει στους New York Times, εκεί στη χώρα που τρεις μήνες πριν όλοι του ζητάγανε αυτόγραφα με μτις ομιλίες του, μέσα από μια κλειδαρότρυπα κάτω από τον τίτλο: «Η σαπίλα στην καρδιά της Ελλάδας είναι τώρα ολοφάνερη για να την βλέπει ο καθένας». 

Και τις μας είπε αλήθεια στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός; Ότι «δεν ήξερε», ότι «όλα ήταν νόμιμα», σύμφωνα μάλιστα με το νόμο που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι ήταν πολιτικό λάθος για το οποίο φταίνε ο πρώην αρχηγός της ΕΥΠ και ο πρώην γραμματέας του, που τους «παραίτησε». Και ότι θα προχωρήσει στη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής και θα προτείνει «αυστηρότερες δικλίδες» όπως «ενίσχυση της λογοδοσίας της ΕΥΠ και της εποπτείας του κοινοβουλίου μέσω της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας», «θωράκιση του πλαισίου νομίμων επισυνδέσεων για πολιτικά πρόσωπα» κλπ.

Σε όλο το διάγγελμα δεν υπάρχει ούτε μια λέξη αλήθειας. Η πρώτη κίνηση που έκανε ο Μητσοτάκης, που προβλήθηκε δια τυμπανισμού στα ΜΜΕ αμέσως μετά την ορκωμοσία του ήταν να αναλάβει ο ίδιος την ΕΥΠ. Τόση ήταν η πρεμούρα του. Αλλά τώρα ο ίδιος «δεν έχει ιδέα», η «ΕΥΠ έκανε του κεφαλιού της» και την πολιτική ευθύνη φέρει το ανηψούδι του που είχε για γραμματέα και έχει και το θράσος να απειλεί με μηνύσεις τους δημοσιογράφους που έβγαλαν το σκάνδαλο! Που ακόμη και έτσι να ήτανε, ποιος φέρει την ευθύνη; Μήπως ο ίδιος που ανέλαβε την αρχηγία και επέλεξε τα πρόσωπα;

Αλλά δεν είναι έτσι. Η κυβέρνηση ήξερε πολύ καλά τι έκανε και πήγε να τα κουκουλώσει. Αλλιώς οι δηλώσεις των κυβερνητικών για το θέμα δεν θα αρνιόταν όλο τον Ιούλη πεισματικά την παρακολούθηση πολιτικών προσώπων στα ΜΜΕ και στην επιτροπή διαφάνειας της Βουλής. Στην πραγματικότητα, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την ΕΥΠ ο Μητσοτάκης επεδίωξε να ελέγξει, να αναβαθμίσει και να αξιοποιήσει κατά το δοκούν την ΕΥΠ. 

Μέσα στην τριετία που είχε την πολιτική ευθύνη, οι παρακολουθήσεις της ΕΥΠ για «λόγους εθνικής ασφαλείας», από 11.680 το 2019 ανέβηκαν στις 15.475 το 2021 ενώ ήταν μόλις 406 το 2005 – γέμισε «ξένους πράκτορες η χώρα». Και όταν τα θύματα των υποκλοπών θέλησαν να μάθουν γιατί παρακολουθούνται, τι έγινε;

Τον Μάρτιο του 2021 -και ενώ υπήρχε αίτημα του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη στην ΑΔΑΕ που αναζητούσε να μάθει γιατί παρακολουθείται, η κυβέρνησης έσπευσε να τροποποιήσει, με αναδρομική ισχύ, τη νομοθεσία απαγορεύοντας για λόγους «εθνικής ασφάλειας» τη δυνατότητα γνωστοποίησης των υποκλοπών στους θιγόμενους που παρακολουθούνταν! Όπως αναφέρει ο Δημήτρης Αγγελίδης στην ΕφΣυν, το Νοέμβρη του 2021 «σε μια προσπάθεια να συσκοτίσει το θέμα, η κυβέρνηση, μέσω επιστολών του Γ. Γεραπετρίτη προς το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), διαβεβαίωνε ότι δήθεν “στην Ελλάδα δεν διενεργείται καµία παρακολούθηση δηµοσιογράφων”.

Κατασκοπία

Το χρονικό το γεγονότων σούμαρε στην αναδρομή της (6/8) στο Inside story, η Ελίζα Τριανταφύλλου: «Όλα ξεκίνησαν στα μέσα Δεκεμβρίου του 2021, όταν δύο ξεχωριστές έρευνες, η μία από το το εργαστήριο του Πανεπιστημίου του Τορόντο Citizen Lab και η άλλη από τη META (facebook), έκαναν λόγο για ένα «νέο» λογισμικό κατασκοπίας ονόματι Predator με πελάτες και στόχους (και) στην Ελλάδα. Οι δύο εκθέσεις θεωρούσαν πιθανό το spyware να έχει αγοραστεί από την κυβέρνηση και να χρησιμοποιείται κατά δημοσιογράφων και πολιτικών… Το πρώτο μας δημοσίευμα αποκάλυψε την εταιρική δομή που έχει στηθεί στην Ελλάδα για την εμπορία του Predator… Τον  Απρίλιο αποκαλύπτουμε ποιος παρακολουθούσε το κινητό του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη… Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν να αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη… Λίγες ημέρες μετά την πρώτη αποκάλυψη, δημοσίευμα από τους Reporters United αποκαλύπτει ότι ο  Κουκάκης προτού μολυνθεί με το Predator παρακολουθούνταν νόμιμα (δηλαδή με εντολή εισαγγελέα) από την ΕΥΠ…

Ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει να αρνείται κατηγορηματικά οποιαδήποτε ανάμειξη αποκαλύπτουμε τη γραμμή που συνδέει μέσα από ένα πλέγμα νομικών και φυσικών προσώπων το ελληνικό Δημόσιο με την εταιρεία Intellexa, η οποία εμπορεύεται το spyware Predator και είναι εγκατεστημένη (και) στην Ελλάδα. Ακολουθεί νέο δημοσίευμα από τους Reporters United που βάζει στο «κάδρο» και τον ανιψιό του πρωθυπουργού και (πρώην) Γενικό Γραμματέα του Μαξίμου… Σε μια ατυχή συγκυρία, λίγα 24ωρα προτού γίνει γνωστή η στοχοποίηση Ανδρουλάκη, η Εθνική Αρχή Διαφάνειας εκδίδει το πόρισμά της για την υπόθεση Κουκάκη, στο οποίο δεν αναφέρει κάτι μεμπτό για την κυβέρνηση…». 

Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να κουκουλωθεί το σκάνδαλο και μόνο όταν είδαν ότι πλέον δεν μαζεύεται, αποφάσισαν να θυσιάσουν δύο υπαλλήλους τους και να πουν στους υπόλοιπους να το βουλώσουν γιατί υπάρχουν «σκοτεινές δυνάμεις» -υποσχόμενοι, τι θράσος, τη συνέχιση αυτής της κατάντιας όχι με κατάργηση αλλά με «θωράκιση του πλαισίου νομίμων επισυνδέσεων για πολιτικά πρόσωπα»! Να υποθέσουμε με «επιτροπές» σαν και αυτές που πριν από μερικούς μήνες κλήθηκαν να εξετάσουν τις εκατοντάδες καταγγελίες για τις κατασταλτικές επιχειρήσεις και τις ρατσιστικές δολοφονίες της Ελληνικής Αστυνομίας για να καταλήξουν ότι «όλα βαίνουν καλώς». Ή τοποθετώντας άλλον ένα δικαστικό στην βιομηχανία εγκρίσεων παρακολούθησης της ΕΥΠ. 

Δεν σταματάει μέχρι τέλους ο Μητσοτάκης να επικαλείται «τους εχθρούς της πατρίδας που καραδοκούν» - τους ίδιους που επικαλέστηκε κάθε φορά που βρέθηκε στο στόχαστρο για τις συστηματικές δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα και τώρα έφτασαν να βάλουν στο στόχαστρο ακόμη και τον Ανδρουλάκη. Αλλά κάθε μέρα που περνάει δεν μπορούν να πείσουν κανένα – ούτε καν τους «φιλικά προσκείμενους» και άλλους που σαν τα ποντίκια ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν ένα πλοίο που βυθίζεται. Τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να φύγει και να μην ξαναγυρίσει, όχι μόνο ο ίδιος, αλλά σύσσωμη η κυβέρνηση που τον στηρίζει και μαζί τους και οι «λόγοι εθνικής ασφάλειας». 


Όλοι στο Σύνταγμα Πέμπτη 25 Αυγούστου, 7μμ

Συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Πέμπτη 25/8, στις 7μμ, καλούν 15 οργανώσεις της ριζοσπαστικής, αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής αριστεράς με στόχο να εκφραστεί μαζικά στον δρόμο η οργή ενάντια στην κυβέρνηση των υποκλοπών. Με ανακοίνωση που συνυπογράφουν οι Αναμέτρηση/ οργάνωση για μία νέα κομμουνιστική αριστερά, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΡΑΝ-Αριστερή Ανασύνθεση, ΑΡΑΣ-Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση, ΑΡΙΣ-Αριστερή Συσπείρωση, Αριστερό Ρεύμα, ΔΕΑ-Διεθνιστική Εργατική Αριστερά, ΕΕΚ-Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα, ΕΚΚΕ, Λαϊκή Ενότητα, ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, ΣΕΚ-Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο, τονίζουν:

«Το σκάνδαλο των υποκλοπών είναι ένα καθαρό δείγμα ότι δεν έχει τέλος ο αντιδημοκρατικός κατήφορος και ο αυταρχισμός της κυβέρνησης της ΝΔ», αναφέρει ανάμεσα σε άλλα η κοινή ανακοίνωση των οργανώσεων. «Δεν υπάρχει καμία ελευθερία και δικαίωμα που να μην έχει καταπατήσει η κυβέρνηση επιστρατεύοντας τον σκοτεινό μηχανισμό της ΕΥΠ, παράλληλα με την αστυνομοκρατία και την επίθεση σε θεμελιώδεις ελευθερίες, τη διαδήλωση και την απεργία.

Η κυβέρνηση βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδα της κρίσης του συστήματος με την ακρίβεια στην ενέργεια και τα τρόφιμα να απειλούν τις ζωές μας, με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, την κλιματική κρίση, τις πυρκαγιές και τη ξηρασία στην Ευρώπη, το ρατσισμό με τις απροκάλυπτες δολοφονίες προσφύγων στα σύνορα.  

Το “βαθύ κράτος” της ΕΥΠ δεν εκδημοκρατίζεται αλλά χρειάζεται ξεθεμελίωμα. Είναι υποκριτική η στάση του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, που μιλάει για “επανίδρυση της ελληνικής δημοκρατίας”, ενώ έχει ο ίδιος επανειλημμένα υπηρετήσει, θωρακίσει, χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του σημερινού καθεστώτος.

Μόνο η μαζική λαϊκή κινητοποίηση και οι αγώνες των εργαζομένων, του κινήματος για τις λαϊκές ελευθερίες και της νεολαίας, μπορούν να υπερασπιστούν τις δημοκρατικές ελευθερίες και να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη προοπτική με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας, και όχι τις προτεραιότητες του κέρδους, του κεφαλαίου, των Τραπεζιτών της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ”.

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα καλεί τα συνδικάτα, τις οργανώσεις της αριστεράς, τις πρωτοβουλίες των κινηµάτων να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής στο συλλαλητήριο:

«H κυβέρνηση των “άριστων” και του “επιτελικού κράτους” αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η ΕΥΠ κάνει παρακολουθήσεις βαφτίζοντάς τες “νόµιµες επισυνδέσεις”». «Στα µάτια εκατοµµυρίων εργαζοµένων και νέων αποκαλύπτεται η εικόνα του δύσοσµου οχετού του “βαθέως κράτους” που φτάνει να παρακολουθεί τον Ανδρουλάκη, τον αρχηγό ενός κόµµατος που κυβέρνησε τα περισσότερα χρόνια της µεταπολίτευσης… 

Ετούτη η πολιτική κρίση που βαθαίνει έχει την σφραγίδα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήµατος που καταστρέφει τις ζωές εκατοµµυρίων σε όλο τον πλανήτη, µε τον πληθωρισµό και την ακρίβεια, την πείνα, την κλιµατική κρίση, τους πολέµους, την πανδηµία. Η ΝΔ µόνο παραπέρα συµφορές και καταστροφές µπορεί να εξασφαλίσει για χάρη των κερδών µιας µικρής µειοψηφίας καπιταλιστών. 

Είναι ώρα να χτίσουµε την εργατική εναλλακτική πέρα από τους συµβιβασµούς της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης µε ένα δυνατό κίνηµα απεργιών, καταλήψεων και διαδηλώσεων που θα ξηλώσει όλες τις επιθέσεις της κυβέρνησης των υποκλοπών. Για να υπερασπίσουµε τις ζωές µας και το βιοτικό επίπεδο. Για να υπερασπίσουµε τις δηµοκρατικές ελευθερίες και να ξηλώσουµε όλο το οικοδόµηµα της καταστολής των κινητοποιήσεων, των παρακολουθήσεων, των αντισυνδικαλιστών νόµων και της πανεπιστηµιακής αστυνοµίας. 

Για να ανοίξουµε το δρόµο για µια κοινωνία που θα καθορίζει τις αποφάσεις για την οικονοµία και τη πολιτική µε κριτήριο τις ανάγκες της πλειοψηφίας των εργαζόµενων και όχι του κέρδους».