Η συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έρχεται σε μια στιγμή που σε εξέλιξη βρίσκεται το πιο καυτό καλοκαίρι ταξικής πόλωσης των τελευταίων δεκαετιών. Η 24ωρη απεργία στις 15 Ιουνίου και η 48ωρη απεργία 28-29 Ιούνη ήταν οι κορυφώσεις ενός κινήματος που σε πλατείες και εργασιακούς χώρους έχει αφήσει την κυβέρνηση ΓΑΠ ετοιμόρροπη να «πανηγυρίζει» για τον έλεγχο της ΕΛ.ΑΣ και των 154 βουλευτών που της έχουν απομείνει.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καμιά απολύτως επιρροή μέσα στην κοινωνία, παρά την υποστήριξη του ΛΑΟΣ και την κάλπικη αντίθεση του Σαμαρά που έτρεξε να ψηφίσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μέσα από τον εφαρμοστικό νόμο. Αλλά ούτε και “έξω” έχει, καθώς οι «αγορές» όχι μόνο δεν μοιάζουν πρόθυμες να εκτιμήσουν τα ξεπουλήματα του ΓΑΠ και να «μας σώσουν από την χρεοκοπία», αλλά αντίθετα απειλούν να την επισπεύσουν.
Σε αυτές τις μάχες, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ έπαιξαν και εξακολουθούν να παίζουν μεγάλο ρόλο, καταρχήν, στην οργάνωση και τη στήριξη όλων αυτών των αγώνων: Στις λαϊκές συνελεύσεις, κεντρικά στην πλατεία Συντάγματος και τοπικά σε όλες τις πόλεις και τις συνοικίες της Αθήνας. Στις Πανεργατικές απεργίες των τελευταίων μηνών, με αποκορύφωμα τη 48ωρη Πανεργατική απεργία – που ήταν η πρόταση κλιμάκωσης των αντικαπιταλιστών. Στις ανταρσίες και τις απεργίες διαρκείας στους μεγάλους εργατικούς χώρους, στη ΔΕΗ στις απεργιακές φρουρές, στην ΠΟΕ-ΟΤΑ στις καταλήψεις των δημαρχείων, το κλείσιμο των Χωματερών, στη συμπαράσταση στους αγώνες των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ – αλλά και ενάντια στις επιθέσεις, τις απολύσεις και τις περικοπές στον ιδιωτικό τομέα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις επιθέσεις στις εφημερίδες του Μπόμπολα.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει παίξει επίσης καθοριστικό ρόλο στο πολιτικό προχώρημα του κινήματος. Η υιοθέτηση από τη συνέλευση του Συντάγματος κρίσιμων αιτημάτων της αντικαπιταλιστικής διεξόδου που προβάλλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών, ήδη από τη συνέλευση στις 16/6) έφεραν στην επιφάνεια τη μαζική υποστήριξη που έχουν αυτές οι απόψεις μέσα στον απλό κόσμο, παρά το γεγονός ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ο μοναδικός πολιτικός φορέας που τα προβάλλει σταθερά τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Ανάγκασαν όχι μόνο τις ηγεσίες στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ να μπουν σε αυτή τη συζήτηση, αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό στην ομιλία του στο Μεσοπρόθεσμο να στηρίξει την επιχειρηματολογία στα «δεινά που θα φέρει η στάση πληρωμών».
Ακόμα περισσότερο κέρδισαν την πολιτική μάχη ενάντια στην προπαγάνδα του ακίνδυνου «απολίτικου», που αρχικά προσπάθησαν να επιβάλλουν οι Πρετεντέρηδες στις πλατείες. Απομόνωσαν την εθνικιστική προπαγάνδα και τις προβοκάτσιες των ακροδεξιών και των νεοναζί αντίστοιχα, προβάλλοντας τη διεθνιστική ενότητα του εργατικού κινήματος, φέρνοντας τους μετανάστες στην πλατεία και κηρύσσοντας τους φασίστες ανεπιθύμητους στους αγώνες. Ανοίγοντας το ζήτημα της συμπαράστασης και της αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, όταν η κυβέρνηση ΓΑΠ συνεχίζοντας την κατρακύλα χωρίς τέλος απαγόρευσε τον απόπλου του στόλου για τη Γάζα.
Με το βλέμμα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Χάρη σε αυτήν τη δράση, δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι – πολλοί περισσότεροι απ’ όσο πριν – κοιτάνε αυτή τη στιγμή με το βλέμμα στραμμένο προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γεγονός που έχει γίνει ήδη αντιληπτό από την κυβέρνηση και τους συμμάχους της που πλέον είναι αναγκασμένοι να μιλάνε γι’ αυτή και να την στοχοποιούν ανοιχτά, όπως έκανε πρόσφατα η Ν. Μπακογιάννη στη Βουλή. Η μαζικότητα μέσα στο κατακαλόκαιρο των τελευταίων τοπικών εκδηλώσεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπου οργανώθηκαν καλά, στην Αγ. Παρασκευή, το Νέο Ηράκλειο και αλλού, είναι άλλο ένα σημάδι των ευκαιριών που ανοίγονται.
Καθήκον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι να συνεχίσει αταλάντευτα και ακόμα πιο δυναμικά τον αγώνα σε όλα τα μέτωπα:
Στην κλιμάκωση με απεργίες διαρκείας και καταλήψεις για να μην υλοποιηθούν μνημόνιο και μεσοπρόθεσμο, να ανατραπεί η κυβέρνηση ΕΕ-ΔΝΤ-τραπεζιτών.
Στην οργάνωση της συμπαράστασης κάθε αγώνα, μικρού ή μεγάλου, που ξεσπάει σε εργασιακούς χώρους και γειτονιές με τις πλατείες να γίνονται κέντρα αγώνα, αλληλεγγύης και συμπαράστασης.
Στην συνέχιση της σύγκρουσης με το ρατσιστικό χαρτί της κυβέρνησης ΓΑΠ και με τις φασιστικές συμμορίες της Χρυσής Αυγής, σταματώντας με κοινή δράση τα φασιστικά πογκρόμ στις γειτονιές, διαγράφοντας τους νεοναζί από τα συνδικάτα.
Στη στήριξη όλων των αγώνων ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης ΓΑΠ να γίνει το πιο πιστό μαντρόσκυλο των ιμπεριαλιστών στην περιοχή προχωρώντας ταυτόχρονα στον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ και στις πιο επαίσχυντες συμφωνίες, για χάρη των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου.
Στην προβολή του αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν διέξοδο από την κρίση – που αποτελεί κρίση συνολικά του συστήματος – με στόχο την ανατροπή.
Το δυνάμωμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει δύναμη και προοπτική στους εργατικούς αγώνες προκειμένου να νικήσουμε ενάντια στις επιθέσεις της άρχουσας τάξης. Επιπλέον, αποτελεί δύναμη συνολικά για την αριστερά. Γιατί, μπορεί και τραβά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, αλλά και τα κόμματα της «επίσημης» αριστεράς, κόντρα στις πιέσεις του «ρεαλισμού» που έρχονται ασταμάτητα από την άλλη πλευρά, δημιουργώντας ρήγματα στο σεχταρισμό, την ατολμία και την έλλειψη εναλλακτικής που τα χαρακτηρίζει ανάλογα με την περίσταση, καθορίζοντας έτσι τους συσχετισμούς, την πορεία και την έκβαση των αγώνων.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, συνειδητά και οργανωμένα, οι επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ τοπικά και στους χώρους εργασίας πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες τους και να εγγράψουν μαζικά στις γραμμές τους όλο αυτόν τον κόσμο που παλεύει και συμμερίζεται τις θέσεις και τους στόχους μας. Μαζί με αυτόν τον κόσμο, με βάση την αρχή «ένα μέλος-μια ψήφος», να προχωρήσουμε, μέσα από πλατιά και δημοκρατική συζήτηση στην οργανωτική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σαν ένα πλατύ μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, που αναγνωρίζει τη λειτουργία και δράση στο εσωτερικό της συνιστωσών, οργανώσεων, ρευμάτων, ομάδων, σέβεται τις διαφορές τους αλλά και τη συμβολή τους, ευνοεί την ανταλλαγή ιδεών μεταξύ τους, «κερδίζει» από αυτές, αλλά και το αντίστροφο.
Διαβάστε επίσης