Σε συμφωνία για ένα τμήμα των θαλάσσιων συνόρων και των ΑΟΖ τους καθώς και για τα δικαιώματα εξορύξεων σε δύο «οικόπεδα» κατέληξαν την περασμένη εβδομάδα Λίβανος και Ισραήλ μετά από διαμεσολάβηση των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, οι δύο χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση δεν υπέγραψαν μεταξύ τους τίποτα αλλά υπέγραψαν διμερείς συμφωνίες με τις ΗΠΑ που αναλαμβάνουν τον ρόλο του εγγυητή.
Ο απεσταλμένος των ΗΠΑ Χοτσστάιν που διαπραγματεύτηκε τη συμφωνία δήλωσε ότι το κονσόρτσιουμ των εταιριών TotalEnergies SE (TTEF.PA) και ENI SpA (ENI.MI) που θα διαχειριστεί τα αποθέματα φυσικού αερίου μπορεί να ξεκινήσει εργασίες μέσα σε διάστημα εβδομάδων.
Η συμφωνία δίνει στο Ισραήλ πλήρη έλεγχο στο κοίτασμα φυσικού αερίου Karish και στον Λίβανο τον πλήρη έλεγχο του κοιτάσματος φυσικού αερίου Qana, λίγο βορειότερα και παρουσιάζεται σαν μια win-win συμφωνία που θα βοηθήσει στην «ειρήνευση» στην περιοχή. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν, ο εκπρόσωπος της ΕΕ, ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Μακρόν, συνεχάρησαν την περασμένη εβδομάδα τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Λαπίντ και τον πρόεδρο του Λιβάνου Αούν για την επίτευξή της με τον τελευταίο να τονίζει ότι «θα συμβάλλει στη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και στην ασφάλεια του Ισραήλ και του Λιβάνου».
Είναι ψεύτικη αυτή η εικόνα. Η συμφωνία, που έρχεται μέσα σε μια περίοδο ενεργειακού πολέμου και ενεργειακής κρίσης αφενός αφορά: τις αυξημένες ανάγκες των χωρών της ΕΕ για εναλλακτικές πηγές φυσικού αερίου, αλλά και τη μεθόδευση των ΗΠΑ να μπουν «εγγυητές» σε αυτήν την εξέλιξη εδραιώνοντας τον διπλωματικό και γεωστρατηγικό τους ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή κόντρα στη Ρωσία. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι στο ορίτζιναλ κονσόρτσιουμ που είχε κερδίσει τα δικαιώματα εξόρυξης στα συγκεκριμένα κοιτάσματα συμμετείχε και η ρωσική Νovatek (NVTK.MM), που όμως αποσύρθηκε τον προηγούμενο μήνα επικαλούμενη «οικονομικούς λόγους» και «πολιτικό ρίσκο». Αφετέρου αφορά τις πιέσεις των εμπλεκόμενων πολυεθνικών που μέσα στην αναμπουμπούλα βλέπουν μια τεράστια ευκαιρία να εκτινάξουν τα κέρδη τους.
Τις εξορύξεις δεν θα συνοδεύουν, λοιπόν, κλάδοι ελαίας αλλά οι κανονιοφόροι και τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ και της Γαλλίας που ήδη χορεύουν πολεμικές καντρίλιες αντικρυστά με τον ρωσικό στόλο στη Μεσόγειο. Αλλά ούτε για win-win συμφωνία πρόκειται. Όπως αναφέρει σε άρθρο του, ο Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής & Ενεργειακής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, Θ. Τσακίρης:
«Ο συμβιβασμός είναι σαφώς ετεροβαρής υπέρ του Ισραήλ. Ο Λίβανος κερδίζει το μεγαλύτερο μέρος της διαφιλονικούμενης ζώνης αλλά σε καμία περίπτωση τη δυνατότητα ή το δικαίωμα να αμφισβητήσει οτιδήποτε κάνει το Ισραήλ νότια της γραμμής συμβιβασμού. Δεν έχει να λάβει και θα έπρεπε να λάβει μέρισμα από τα πεδία Karish και Karish North αλλά αντιθέτως εάν τελικά βρεθεί φυσικό αέριο από την Total στο δυνητικό πεδίο Κανά (Qana) ο Λίβανος θα αναγκαστεί να δώσει μέρισμα από τα έσοδα που θα προκύψουν στο Ισραήλ. Να υπογραμμίσω ότι ακόμη δεν έχει γίνει καμία γεώτρηση στο Qana!» Με αυτόν τον αέρα, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, όπως κατήγγειλε η κυβέρνηση του Λιβάνου, ήδη ισραηλινές κανονιοφόροι παραβίασαν τα λιβανέζικα χωρικά ύδατα το περασμένο Σάββατο.
Ήδη η συζήτηση για τις επιπτώσεις της συμφωνίας στα ελληνοτουρκικά έχει ανάψει (βλέπε δίπλα) αλλά η ελληνική εμπλοκή δεν περιορίζεται εκεί. Στο κονσόρτσιουμ συμμετέχει και η ελληνική εταιρεία Energean, που έχει ήδη εγκαταστήσει εξέδρα στο κοίτασμα φυσικού αερίου Karish. Είναι η ίδια εταιρία που με την στήριξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των ΜΑΤ του Θεοδωρικάκου, θέλει να οδηγήσει στην ανεργία τους εκατοντάδες εργαζόμενους στα πετρέλαια του Πρίνου.
Η εργατική τάξη της Ελλάδας δεν έχει να κερδίσει τίποτε από τις επενδύσεις και τις εξορμήσεις της ελληνικής άρχουσας τάξης στην Αν. Μεσόγειο.