Τι φανερώνει ο Προϋπολογισμός του Δήμου Νίκαιας-Ρέντη για το 2023;

Φέτος όλοι οι Δήμοι έχουν πολύ μεγαλύτερα έξοδα λόγω αύξησης του ενεργειακού κόστους και του πληθωρισμού, αλλά η κρατική χρηματοδότηση παραμένει καθηλωμένη. Στην πραγματικότητα θα έχουμε μείωση της κρατικής επιχορήγησης και μια χρονιά ακόμα πιο σκληρών περικοπών στις δαπάνες για τις κοινωνικές ανάγκες, που σπρώχνει τους ΟΤΑ στην ιδιωτικοποίηση.

Για άλλη μία χρονιά δεν προβλέπονται προσλήψεις προσωπικού. Οι Δήμοι έχουν τουλάχιστον 50.000 λιγότερο προσωπικό από την εποχή των μνημονίων λόγω συνταξιοδότησης. Τώρα ο Βορίδης απειλεί ότι θα καταργήσει ακόμα και το Πρόγραμμα των 8μηνων του ΟΑΕΔ, που κάλυπτε στην ουσία πάγιες και διαρκείς ανάγκες, με αποτέλεσμα οι ΟΤΑ να μείνουν με 25.000 προσωπικό λιγότερο. Οι μόνες προσλήψεις που προβλέπονται είναι για τη Δημοτική Αστυνομία, η οποία μάλιστα πρόκειται να αλλάξει χαρακτήρα και να μετατραπεί σε μηχανισμό καταστολής και τρομοκράτησης των κατοίκων, αφού με το νέο νομοσχέδιο οι δημοτικοί αστυνομικοί θα προμηθευτούν χειροπέδες και γκλομπς για να μπορούν να προβαίνουν σε συλλήψεις.

Στον Προϋπολογισμό 2023 του Δήμου Νίκαιας-Ρέντη μόνο το 12,7% των εσόδων είναι από τακτικές και έκτακτες επιχορηγήσεις του κράτους. Τα υπόλοιπα έσοδα είναι από δημοτικά τέλη, πρόστιμα και κάθε λογής χαράτσια. Δεν προβλέπεται κάποια μείωση τελών και φόρων. Μάλιστα σε σχέση με το 2020 τα έσοδα από Δημοτικά Τέλη έχουν αυξηθεί κατά 500.000 ευρώ, λόγω του ότι καταργήθηκαν και αυτές οι ισχνές εκπτώσεις που υπήρχαν για ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Αντί να στηρίξει τους φτωχούς και τους ανέργους, η Δημοτική Αρχή κινείται στη λογική μετατροπής όλων των υπηρεσιών σε ανταποδοτικές. Έτσι οι Δημότες πληρώνουν και Δημοτικά Τέλη αλλά και τροφεία, συνδρομές για αθλητικά προγράμματα, ωδείο κλπ. 

Παρά το γεγονός ότι φτάσαμε στο σημείο ένα 11χρονο παιδί να χάσει τη ζωή του στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Σερρών από έκρηξη του λεβητοστάσιου λόγω έλλειψης, κονδυλίων και προσωπικού για τη συντήρηση των σχολικών κτιρίων, φέτος το κρατικό κονδύλι για την επισκευή και συντήρηση σχολικών κτιρίων είναι πάλι ελάχιστο. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν σχολεία στην πόλη που οι λέβητες έχουν πάνω από μισό αιώνα ζωής (όπως πχ στο ΕΠΑΛ Νίκαιας) και η συντήρησή τους δεν είναι εφικτή αφού δεν υπάρχουν πλέον τα ανταλλακτικά τους. Επιπλέον το κονδύλι για τις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων, όπου περιλαμβάνει τη θέρμανση και τη ΔΕΗ, είναι 100.000 ευρώ μικρότερο από πέρσι.

Σε μια περίοδο εντόνων σεισμικών φαινομένων δεν υπάρχουν κονδύλια ούτε για την κατεδάφιση επικίνδυνων κτιρίων, ούτε για αντισεισμική προστασία στα σχολεία και στα δημόσια κτίρια. Το ίδιο ισχύει και με τον καθαρισμό φρεατίων, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι η κλιματική καταστροφή οδηγεί σε πολύ έντονες βροχοπτώσεις, με αποτέλεσμα οι δρόμοι να πλημμυρίζουν. Δεν υπάρχει επίσης πρόβλεψη κονδυλίων για επισκευή επικίνδυνων οδοστρωμάτων και πεζοδρομίων.

Τι γίνεται με τις υπηρεσίες των Δήμων που είναι σημαντικές για την κοινωνία;

Χρειάζεται ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών, προκειμένου να λειτουργήσουν ως ασπίδα προστασίας ενάντια στην ανθρωπιστική κρίση που διαμορφώνεται. Είναι απολύτως αναγκαίο να αναβαθμιστούν οι κοινωνικές υπηρεσίες όπως το Βοήθεια στο Σπίτι, να διευρυνθούν τα προγράμματα αντιμετώπισης της φτώχειας και της ενδοικογενειακής βίας, να ενισχυθούν τα δημοτικά ιατρεία, τα προγράμματα κοινωνικής κατοικίας που θα στηρίξουν τους άστεγους της πόλης μας. Να μην καταργηθεί το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ που έδινε στέγη στους ευάλωτους πρόσφυγες μέσα στις πόλεις.

Βλέπουμε ότι ειδικά την τελευταία περίοδο έχουμε ραγδαία αύξηση του κοινωνικού αποκλεισμού, των ψυχικών διαταραχών και της ενδοοικογενειακής βίας. Στη Νίκαια πρόσφατα ένας άνθρωπος κρεμάστηκε στο δασάκι του Αγ. Φίλιππα. Είχαμε και μια παραλίγο γυναικοκτονία, όταν μια 66χρονη γυναίκα μαχαιρώθηκε από τον σύζυγό της και γλύτωσε μόνο χάρη στην βοήθεια των γειτόνων.  

Η υπόθεση της Κιβωτού μας δείχνει ότι οι Δομές Κοινωνικής Προστασίας πρέπει να περάσουν ξανά στο κράτος και όχι στα χέρια των παπάδων, των ΜΚΟ και των κάθε λογής «ευεργετών» που έχουν ως σκοπό το κέρδος. Ακόμα και η υπόθεση του Κολωνού είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας κάθε είδους κοινωνικών δομών φροντίδας. Υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στη φτώχεια ή άλλα παιδιά που κακοποιούνται από τους κάθε λογής Μίχους, χωρίς να υπάρχουν οι κοινωνικές δομές στις γειτονιές με τους απαραίτητους κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, για να παρέμβουν.

Εμείς θεωρούμε ότι η δημιουργία, με ευθύνη του κράτους και των Δήμων, σύγχρονων δημόσιων δομών και πλήρως στελεχωμένων με το αναγκαίο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων, που έχουν το ρόλο της οικονομικής, ψυχολογικής στήριξης, φροντίδας και κοινωνικής ένταξης των ευάλωτων, είναι ένα πολύ σημαντικό όπλο για την εξάλειψη των φαινομένων περιθωριοποίησης, ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών και ενηλίκων, κακοποίησης γυναικών.

Σύμφωνα με στοιχεία που ζητήσαμε με επιστολή μας από την Υπηρεσία  Κοινωνικής  Προστασίας, σε σύνολο 110.000 κατοίκων, το «Βοήθεια στο σπίτι» έχει 10 υπάλληλους που εξυπηρετούν μόλις και μετά βίας 200 ωφελούμενους! Τα Δημοτικά Ιατρεία έχουν μόνο εθελοντές ιατρούς, χωρίς καν βασικές ειδικότητες, όπως Παθολόγος, Γενικός Ιατρός, Παιδίατρος. Η φροντίδα των αστέγων έχει παραχωρηθεί από τη Δημοτική Αρχή σε ΜΚΟ, για την οποία δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και ούτε στοιχεία για το τι είδους υπηρεσίες προσφέρει και σε πόσους ωφελούμενους. Οι ελάχιστοι Κοινωνικοί Λειτουργοί του Δήμου δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις αυξανόμενες ανάγκες παρέμβασης. Μόνο μέσα στο 2022 έχουν λάβει 98 εισαγγελικές παραγγελίες για διερεύνηση συνθηκών σε οικογένειες. Και όμως παρ’ όλη αυτή την ένδεια κοινωνικής προστασίας, στο κονδύλι του προϋπολογισμού που αφορά τις δαπάνες για κοινωνική πολιτική είναι μόνο 1.000 ευρώ!

Ποιος είναι τρόπος για να σταματήσουμε αυτές τις επιθέσεις και ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος μιας δημοτικής κίνησης της αριστεράς;

Όλες οι κυβερνήσεις του παρελθόντος, έχουν παρακρατήσει τη χρηματοδότηση των Δήμων για να καλύψουν άλλες ανάγκες. Επιπλέον βάζουν συνέχεια χαράτσια, ενώ αναθέτουν στους Δήμους όλο και περισσότερες λειτουργίες χωρίς να εγκρίνουν νέες προσλήψεις. Οι Δήμοι έχουν πάρει δάνεια από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων με επιτόκιο 4%. Στην περίοδο της πανδημίας οι πληρωμές των δόσεων είχαν ανασταλεί. Από φέτος όμως αυτό παύει να ισχύει. Ο δικός μας δήμος θα πληρώσει 2.300.000 ευρώ για τόκους και χρεολύσια μέσα στο 2023. Επιπλέον, η ΝΔ επέβαλε έναν νέο φόρο, το τέλος ταφής απορριμμάτων, που είναι της τάξης των 20 ευρώ ανά τόνο σκουπιδιών. Η Νίκαια θα πληρώσει φέτος 3 εκατομμύρια για το «τέλος ταφής».

Ο μόνος τρόπος για να ανασάνουν οικονομικά οι Δήμοι είναι η σύγκρουση με αυτή την κυβέρνηση και την πολιτική που στραγγαλίζει τις δημοτικές υπηρεσίες. Οι Δήμοι πρέπει να διεκδικήσουν επιστροφή όλων των παρακρατηθέντων πόρων, διαγραφή χρεών, κατάργηση του τέλους ταφής, γενναία αύξηση της χρηματοδότησης, που από την περίοδο των μνημονίων μειώθηκε στο 50%. Αυτό όμως προϋποθέτει σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης που τα δίνει όλα για την αστυνομία και τους εξοπλισμούς αντί για τις ανάγκες του κόσμου στις εργατογειτονιές.

Αυτή την στιγμή χρειαζόμαστε ένα μαζικό και μαχητικό κίνημα εργαζομένων στους ΟΤΑ, εκπαιδευτικών, υγειονομικών και κατοίκων ενάντια στην πολιτική της βαρβαρότητας που κλιμακώνει η κυβέρνηση και διαχειρίζεται η Δημοτική Αρχή. Οι μάχες για να παραμείνουν στη δουλειά οι συμβασιούχοι Covid, οι εργαζόμενοι στο Βοήθεια στο Σπίτι, για προσλήψεις και μονιμοποιήσεις, για αύξηση των δαπανών στις σχολικές επιτροπές, για προσλήψεις σε όλες τις δημόσιες δομές Κοινωνικής Προστασίας και στους Παιδικούς Σταθμούς είναι μπροστά μας. Η απεργία στις 15 Δεκέμβρη ενάντια στον Προϋπολογισμό της καταστροφής χρειάζεται να πετύχει. Δεν ξεχνάμε ότι η μνημονιακή απαγόρευση των μόνιμων προσλήψεων στο δημόσιο, έσπασε μόνο μετά από το κίνημα των καταλήψεων στα Γκαράζ των Δήμων όλης της χώρας, που ανάγκασε την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει σε προσλήψεις 4.000 εργαζομένων στους ΟΤΑ.

Η δύναμη βρίσκεται στους μαζικούς, ενωτικούς και μαχητικούς αγώνες σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο, που συνδέουν τις οικονομικές διεκδικήσεις με την κόντρα ενάντια στο ρατσισμό, τον φασισμό, τον σεξισμό. Πλέον στις εβδομαδιαίες εξορμήσεις που κάνουμε στους εργατικούς χώρους και τις πλατείες της πόλης, διαπιστώνουμε ότι διευρύνεται συνεχώς το κομμάτι των εργαζομένων και της νεολαίας που έχει εμπειρίες αγώνα και αντίστασης. Ο δικός μας ρόλος ως Δημοτική Κίνηση είναι να τους ξεσηκώνουμε και να οργανώνουμε τις μάχες από τα κάτω και ενωτικά. Και δίπλα στην κλιμάκωση των αγώνων, να ανοίγουμε τη συζήτηση για την προοπτική που ανοίγει μια ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, χωρίς να πισωγυρίσουμε στους συμβιβασμούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να προχωρήσουμε στη σύγκρουση και ανατροπή του συστήματος που γεννά τη φτώχεια και τη βαρβαρότητα.