Το βιβλίο του Πάνου Γκαργκάνα για την Κίνα εξυπηρετεί δύο βασικές πολιτικές και μεθοδολογικές αναγκαιότητες: αναλύει τα χαρακτηριστικά ενός κοινωνικού σχηματισμού που αποτέλεσε πεδίο αναφοράς για τις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις και επαναφέρει έμμεσα τη λησμονημένη τον τελευταίο καιρό συζήτηση για το πώς οργανώνεται μια κινηματική διαδικασία και ποια στοιχεία πρέπει να αξιοποιηθούν. Γιατί το βιβλίο, με εξαιρετικά ευσύνοπτο και περιεκτικό τρόπο, εστιάζοντας στο κύριο και το καθοριστικό, δίνει μια πλήρη εικόνα μιας ολόκληρης ιστορικής διαδικασίας που συνιστά αυτό που ονομάστηκε το κινέζικο «παράδειγμα», την μετάβαση μιας κοινωνίας από το παρελθόν μιας ασφυκτικής και κτηνώδους αποικιοκρατίας σε ένα ανεξάρτητο κράτος που κυριαρχεί στο διεθνές γεωπολιτικό στρατιωτικό στερέωμα.

Στην ουσία πρόκειται για την επάνοδο σε μια συζήτηση που καθόρισε το σύνολο της διεθνούς Αριστεράς και προκάλεσε την παραγωγή προτεινόμενων θεωρητικών υποδειγμάτων για την κοινωνική μετάβαση-επανάσταση, όσο και σφοδρές αντιδράσεις και διαφωνίες, μαζί με πάσης φύσεως απολογίες. Γιατί η εξέλιξη του κοινωνικού αυτού σχηματισμού μπορεί να μην δικαίωσε τις αρχικές προτεραιότητες και εξελίχθηκε σε έναν μεικτό σχηματισμό με δεσπόζουσα την καπιταλιστική ανάπτυξη, ωστόσο, δεν έχει διαγράψει πλήρως τα θετικά ενδεχόμενα που διανοίγονται στην ταξική πάλη στην χώρα αυτή στο μέλλον, όπως τουλάχιστον το εξηγούν οι Κινέζοι κομμουνιστές: η σημερινή Κίνα είναι μεταβατική, είναι η εφαρμογή της Ν.Ε.Π του Λένιν, που θα ανασχηματιστεί όταν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας θα αναπτυχθούν στο έπακρο. 

Αλλά και για το αριστερό κίνημα στην Ελλάδα το βιβλίο έχει ένα ιδιαίτερο νόημα, όταν οι αναλογίες με το ελληνικό ταξικό κίνημα ήταν ιδιαίτερα έντονες, ιδίως σε σχέση με το τμήμα της ιστορίας του την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και της εμφυλιακής περιόδου. Κατοχή, αντίσταση και εμφύλιος στις δύο χώρες, διεθνείς γεωπολιτικές συνθήκες να τις επηρεάζουν με τον ίδιο τρόπο, κοινές κοινωνικές προσδοκίες που συνήθως να διαψεύδονται. Ακόμα και κοινοί τρόποι ταξικής στρατιωτικής πάλης που πολλές φορές καθιστούσαν τον ελληνικό εμφύλιο μικρογραφία του κινεζικού. Για αυτά μιλά το βιβλίο του Πάνου.