H βιομηχανία διώξεων που έχει στήσει η κυβέρνηση εναντίον του κινήματος αλληλεγγύης συνεχίζεται με νέα εξωφρενικά επεισόδια.
Την Τρίτη 10/1 ξεκίνησε στη Λέσβο η δίκη της Σάρα Μαρντίνι. Μαζί της δικάζονται δεκάδες ακόμα εθελοντές και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων επειδή έδιναν φαγητό, νερό και αλουμινοκουβέρτες στους πρόσφυγες που έφταναν στις ακτές της Λέσβου, κι έκαναν διασώσεις ανθρώπων σε κίνδυνο. Την προηγούμενη μέρα ξεκίναγε το εφετείο του σομαλού πρόσφυγα Μοχάμαντ Χανάντ Αμπντί. Ο Αμπντί καταδικάστηκε σε 142 χρόνια φυλάκιση. Έσωσε 31 ανθρώπους όταν η βάρκα που τους μετέφερε στην Λέσβο βούλιαξε λίγο πριν την ακτή. Ο Μοχάμαντ αναγκάστηκε να πιάσει το τιμόνι όταν ο διακινητής τους εγκατέλειψε στην μέση της θάλασσας. Ο Αμπντί καταδικάστηκε πρωτόδικα ως διακινητής. Τελικά σε δεύτερο βαθμό το δικαστήριο μείωσε την ποινή του και ο Αμπντί αναμένεται να αποφυλακιστεί τις επόμενες μέρες.
Η ίδια η δίωξη της Μαρντίνι όμως έχει ρίξει διεθνώς τα φώτα στην εξελισσόμενη βιομηχανία διώξεων. Το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο χαρακτήρισε τη δίκη ως «τη μεγαλύτερη περίπτωση ποινικοποίησης της αλληλεγγύης στην Ευρώπη».
Η Σάρα Μαρντίνι και η αδερφή της Γιούσρα είναι οι «Swimmers» της γνωστής ταινίας του Νετφλιξ. Προσφύγισσες από τη Συρία, εγκατέλειψαν την εμπόλεμη Δαμασκό το 2015. Μαζί με άλλους 18 βρέθηκαν σε μια βάρκα να προσπαθούν να φτάσουν στα παράλια της Λέσβου. Όταν η βάρκα άρχισε να μπάζει νερά, βούτηξαν στα νερά του Αιγαίου και κολύμπησαν για ώρες τραβώντας τη βάρκα μέχρι τη στεριά. Το ταξίδι τους συνεχίστηκε με τα πόδια μέχρι το Βερολίνο.
Η Γιούσρα έγινε κολυμβήτρια, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο 2016 και του Τόκιο 2020, όντας και σημαιοφόρος της Εθνικής Προσφύγων στην τελετή έναρξης. Μετά τους Ολυμπιακούς θα δήλωνε ότι «κατάλαβα ότι δεν είναι πλέον μόνο η δική μου ιστορία. Συνειδητοποίησα ότι η ευθύνη μου είναι να ευαισθητοποιήσω τον κόσμο και να δώσω ελπίδα σε εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο. Να μιλήσω για όλους εκείνους που δεν έχουν φωνή». Σε αυτή την κατεύθυνση οι αδερφές Μαρντίνι θα συνέχιζαν μιλώντας στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και σε ακροατήρια σε όλο τον κόσμο.
Η Σάρα επέστρεψε στη Λέσβο το 2016 για να συνεχίσει να σώζει πρόσφυγες που κινδύνευαν να πνιγούν στα νερά του Αιγαίου. Το έκανε και γι’ αυτό το ελληνικό κράτος την εκδικήθηκε. Συνελήφθη τον Αύγουστο του 2018 μαζί με άλλους εθελοντές και κρατήθηκε για περισσότερους από τρεις μήνες. Οι ελληνικές αρχές της απαγόρευσαν να επιστρέψει στην Ελλάδα για να παραστεί στη δίκη της.
Η ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ Μαίρη Λόουλορ προειδοποιεί ότι «μια καταδικαστική ετυμηγορία, θα μπορούσε να τους βάλει στη φυλακή για 25 χρόνια και θα δημιουργούσε ένα επικίνδυνο προηγούμενο που θα καθιστούσε εγκληματίες τους ανθρώπους που υποστηρίζουν τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων σε όλη την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα οδηγούσε σε περισσότερους θανάτους στη θάλασσα και περισσότερους ανθρώπους φυλακισμένους για την προσφορά τους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
«Η δίωξη είναι καθαρά πολιτική, ο σκοπός είναι προφανής. Να αδειάσουν τα νησιά από χέρια και από μάτια. Να αδειάσουν τα νησιά από αυτούς που βοηθάνε και μιλάνε. Αυτές οι διώξεις δεν έχουν σκοπό να τελεσιδικήσουν, έχουν σκοπό να είναι σε εκκρεμότητα, ώστε να κρατάνε σε ομηρεία τους κατηγορούμενους και να τρομάζουν τους υπόλοιπους. Γι’ αυτό έκαναν 4 χρόνια να τους καλέσουν σε δίκη. Γι’ αυτό ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα για τα κακουργήματα» καταγγέλει ο διασώστης Ιάσωνας Αποστολόπουλος. Συνεχίζει μεταξύ άλλων: «Αν οποιοσδήποτε άνθρωπος διώκεται επειδή δίνει νερό και κουβέρτες, αν το να στέκεσαι στο πλευρό των πιο αδικημένων είναι αδίκημα, τότε είμαστε όλοι εγκληματίες και κατάσκοποι! Δεν θα τους περάσει! Στο πλευρό όλων των κατηγορούμενων μέχρι το τέλος! Θα είμαστε εκεί ως μάρτυρες υπεράσπισης και αλληλέγγυοι».