Αντιπολεμικό κίνημα
Ουκρανία: Κλιμακώνουν το σφαγείο και τους εξοπλισμούς

Οι μανάδες σε Ουκρανία και Ρωσία θρηνούν τους αδικοχαμένους γιους τους

Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες η Δύση αρνιόταν να στείλει βαριά, επιθετικά, όπλα στην Ουκρανία με τα οποία θα μπορούσε να χτυπήσει στόχους μέσα σε Ρωσικά εδάφη. Ο στόχος ήταν προφανής: να αποφευχθεί κάθε «πρόκληση» απέναντι στη Ρωσία που θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια άμεση σύρραξη ανάμεσα στις δυο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη, το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία δηλαδή. Όχι πια.

Τον Δεκέμβρη ο πρόεδρος Μπάιντεν ανακοίνωσε την απόφασή του να στείλει μια συστοιχία πυραύλων «εδάφους-αέρος» τύπου Πάτριοτ στην Ουκρανία. Τυπικά οι πύραυλοι αυτοί είναι ένα αμυντικό όπλο: ο στόχος τους είναι να εξολοθρεύουν στον αέρα τους εχθρικούς πυραύλους, πριν αυτοί φτάσουν στον στόχο τους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με επιθετικό τρόπο. Το βεληνεκές τους είναι πάνω από 150 χιλιόμετρα. 

Και η Ουκρανία και η Ρωσία χρησιμοποιούσαν μέχρι τώρα τους ρωσικής κατασκευής πυραύλους S300 -και αμυντικά για να αναχαιτίσουν εχθρικά πυρά και επιθετικά για να πλήξουν θέσεις και εγκαταστάσεις του αντιπάλου τους. Το βεληνεκές, όμως, αυτών των πυραύλων δεν ξεπερνάει τα 65 χιλιόμετρα. Στην αρχή του πολέμου ο Ουκρανικός στρατός είχε περίπου 250 πυραύλους S300 στις «αποθήκες» του –που θα είχαν εξαντληθεί όμως πολύ γρήγορα αν η Πολωνία και οι άλλες δυτικές πλέον χώρες που ανήκαν παλιά στο «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» (το ρωσικό ανάλογο του ΝΑΤΟ που διαλύθηκε το 1991) δεν την προμηθεύαν με πυραύλους που είχαν στις δικές τους αποθήκες. Αλλά και αυτό το στοκ εξαντλείται σταδιακά. Και είναι προφανές ότι ούτε η Ουκρανία ούτε η Πολωνία και οι άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης που έχουν προσχωρήσει στο ΝΑΤΟ δεν μπορούν να αγοράσουν πλέον στρατιωτικό υλικό από την Ρωσία.

Οι ΗΠΑ και οι άλλες δυτικές χώρες έχουν ενισχύσει ήδη μέσα στους προηγούμενους μήνες με πυραύλους τύπου «Χιμάρ» (Μ142) τον Ουκρανικό στρατό.  Οι πύραυλοι αυτοί έχουν βεληνεκές λίγο μεγαλύτερο από τους S300 (80 χιλιόμετρα). Όπως και οι Πάτριοτ έτσι και οι Χιμάρ υποτίθεται ότι είναι αμυντικά όπλα. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ο Ουκρανικός στρατός εντόπισε (μάλλον από τα «χρόνια πολλά» που αντάλλασσαν με τις οικογένειές τους οι φαντάροι) ένα ρωσικό στρατόπεδο στην περιοχή του Ντονμπάς. Μέσα σε λίγα λεπτά ένας «αμυντικός» Χιμάρ χτύπησε το στρατόπεδο σκοτώνοντας επί τόπου τουλάχιστον 86 Ρώσους φαντάρους. 

Αλλά ακόμα και η ίδια η Ρωσία έχει αρχίσει να ξεμένει από όπλα και πυρομαχικά. Προς το παρόν έχει καταφέρει να καλύψει τα κενά με πυραύλους που «δανείζεται» από το Ιράν –μια χώρα με την οποία έχει αποκτήσει στενές σχέσεις στη διάρκεια του πολέμου της Συρίας. Και προσπαθεί πυρετωδώς να ενισχύσει την παραγωγή για να καλύψει τις μελλοντικές ανάγκες.

Αιμορραγία

Και για την Δύση όμως, η στήριξη της Ουκρανίας είναι -και από οικονομική και από στρατιωτική άποψη- μια μεγάλη αιμορραγία. Ο μεγαλύτερος  χορηγός της Ουκρανίας στον πόλεμο με τη Ρωσία είναι οι ΗΠΑ, που έχουν προσφέρει μέχρι τώρα μόνο για στρατιωτική βοήθεια υλικά αξίας πάνω από 18,5 δις δολαρίων. Στη δεύτερη θέση είναι η Γερμανία, που έχει προσφέρει 2,3 δις. Στην Τρίτη θέση είναι η Πολωνία (η μεγαλύτερη πηγή στρατιωτικού υλικού σοβιετικής κατασκευής το οποίο γνωρίζει και μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσει ο Ουκρανικός στρατός) με προσφορές αξίας 1,8 δις. Ακολουθούν ο Καναδάς (1 δις) και η Γαλλία (0.5 δις). Όλοι τώρα αυτοί οι «μεγάλοι χορηγοί» ξεχνούν ο ένας μετά τον άλλο τις επιφυλάξεις τους για τα βαριά, επιθετικά όπλα που μπορούν να πλήξουν στόχους μέσα στη Ρωσία και να πυροδοτήσουν έναν άμεσο πόλεμο ανάμεσα στη Ρωσία και το ΝΑΤΟ και ετοιμάζονται και αυτοί να στηρίξουν το Κίεβο με τανκς, ελαφριά και βαριά στρατιωτικά οχήματα και αντιαρματικά οβιδοφόρα.

Η Βρετανία ετοιμάζεται, όπως όλα δείχνουν, να στείλει τανκς τύπου «Τσάλεντζερ» στην Ουκρανία. Το Λονδίνο έχει «βάλει στην άκρη» πάνω από 2 δις δολάρια για την στήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμο ενάντια στη Ρωσία. Το «Τσάλετζερ» υποτίθεται ότι είναι και αυτό ένα αμυντικό όπλο –είναι ένα τανκ αναχαίτισης τανκς. 

Η Πολωνία βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την Γερμανία για την αποστολή στην Ουκρανία τανκ τύπου Λέοπαρντ (τα οποία κατασκευάζει η Γερμανία). Και η ίδια η Γερμανία που ως τώρα υποτίθεται ότι έβαζε το πιο σκληρό βέτο στην αποστολή επιθετικών όπλων στην Ουκρανία ετοιμάζεται να στηρίξει και αυτή το Κίεβο άμεσα με τανκ Λέοπραντ – και φυσικά και άλλα βαριά όπλα. Η Γαλλία και η Ιταλία είναι έτοιμες τα ακολουθήσουν.

Το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Οι Πάτριοτ που ετοιμάζεται να στείλει ο Μπάιντεν στον Ζελένσκι είναι ένα περίπλοκο όπλο. Ο κάθε πύραυλος είναι ένα αυτόματο αεροσκάφος εφοδιασμένο με υπολογιστές, ραντάρ, κάμερες και αισθητήρες με τα οποία «κλειδώνει» τον στόχο του μέχρι να τον εξολοθρεύσει. Ο Ουκρανικός στρατός θα χρειαστεί πολλούς μήνες εκπαίδευσης για να μπορέσει να τους χρησιμοποιήσει. Το κόστος του κάθε ένα από αυτούς τους πυραύλους κυμαίνεται ανάμεσα στα 3 και τα 4 εκατομμύρια δολάρια. 

Ο Ουκρανικός  στρατός έχει καταφέρει μέσα στις τελευταίες εβδομάδες να ανατρέψει κάποιες από τις αρχικές νίκες του ρωσικού στρατού. Οι φιλοδυτικοί στρατιωτικοί ρεπόρτερ αποδίδουν αυτές τις επιτυχίες στο «πρωτοφανές ηθικό» του ουκρανικού στρατού που πολεμάει, σε αντίθεση με τον ρωσικό στρατό, «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Στην πραγματικότητα η αντιστροφή αυτή, όμως, οφείλεται πολύ περισσότερο στην «αλόγιστη» χρήση των οπλικών συστημάτων που τους προσφέρει η Δύση. 

Φόβοι

Κάποιοι «σοβαροί» δυτικοί αναλυτές εκφράζουν από τώρα φόβους ότι αυτή η «αλόγιστη» χρήση και η εξίσου «αλόγιστη» συνεχής στήριξη της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ αδυνατίζει την ίδια την άμυνα της Δύσης απέναντι όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και τον μεγάλο αντίπαλο, την Κίνα. Ο Τζακ Γουόλινγκ, ένας επίσημος βρετανός στρατιωτικής αναλυτής, ισχυρίστηκε πριν από λίγες μέρες από τις στήλες της εφημερίδας The Guardian ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ αρνούνταν μέχρι τώρα την αποστολή Πάτριοτ στην Ουκρανία δεν ήταν ο κίνδυνος της κλιμάκωσης του πολέμου (όπως έλεγαν επίσημα), αλλά το γεγονός ότι το στοκ των πυραύλων που οι ίδιες διαθέτουν είναι μικρότερο από το ελάχιστο που προβλέπουν οι μελέτες τους για την άμυνα στην περιοχή του Ινδο-ειρηνικού. Το συμπέρασμα που βγάζει είναι αυτό που θα περίμενε, φυσικά, ο καθένας από ένα γεράκι του διαμετρήματός του: άμεση ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας.

Η κούρσα των εξοπλισμών έχει πάρει κυριολεκτικά φωτιά μέσα στην περίοδο που διανύουμε. Οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ξεπέρασαν μέσα στο 2021 (δεν έχουμε ακόμα πλήρη στοιχεία για το 2022) για πρώτη φορά στην ιστορία τα δυο τρισεκατομμύρια δολάρια. Τις πρώτες τρεις θέσεις στον μακάβριο αυτό κατάλογο των πρωταγωνιστών του θανάτου τις καταλαμβάνουν οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ινδία. Η Γερμανία, που βρισκόταν λόγω της ήττας της στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πολύ χαμηλά μέχρι τώρα, αποφάσισε τη χρονιά που μας πέρασε να προχωρήσει σε μια «αγορά του αιώνα» ύψους 100 δις Ευρώ και έχει βάλει στόχο, όπως όλα δείχνουν, να κατακτήσει μέσα στα επόμενα χρόνια μια από τις πρώτες θέσεις στον σχετικό κατάλογο. 

Ο κόσμος έχει αρχίσει να θυμίζει και πάλι τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα την εποχή που οι άρχουσες τάξεις όλων των Μεγάλων Δυνάμεων είχαν καταληφθεί από την «τρέλα» των εξοπλισμών και του πολέμου. Εκείνη η «τρέλα» κατέληξε το 1914 και ξανά το 1940 στα δυο μεγαλύτερα σφαγεία της ιστορίας, στους δυο παγκόσμιους πολέμους.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. «Οι άνθρωποι κάνουν την ιστορία τους», όπως λέει το διάσημο ρητό του Καρλ Μαρξ, «αλλά σε συνθήκες που οι ίδιοι δεν ελέγχουν». Οι άρχουσες τάξεις είναι ικανές, προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, να απλώσουν τον πόλεμο ανάμεσα στην Ρωσία και τη Δύση έξω και πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας. Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν αυτή την τρέλα είναι οι εργάτες, οι απλοί άνθρωποι, τα υποψήφια θύματα του πολέμου. Στη Ρωσία υπάρχει τεράστια αντίδραση από τη νεολαία ενάντια στην γενική επιστράτευση που έχει καλέσει ο Πούτιν. Το ίδιο πρέπει να γίνει παντού, και στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Οι άρχουσες τάξεις φοβούνται τις «ανταρσίες» μας. Ας κάνουμε τους φόβους τους πραγματικότητα.