Ένας τεράστιος αριθμός εργαζομένων συμμετείχε στην απεργία και τα συλλαλητήρια που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη Γαλλία την περασμένη Πέμπτη 19 Γενάρη ενάντια στο σχέδιο της κυβέρνησης Μακρόν να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια. 

Περίπου 400.000 διαδήλωσαν μόνο στο Παρίσι, σύμφωνα με τα συνδικάτα ενώ 220 διαδηλώσεις έγιναν σε όλη τη Γαλλία. Σύμφωνα με την CGT συμμετείχαν συνολικά πάνω από δύο εκατομμύρια διαδηλωτές. Ακόμη και η αστυνομία έκανε λόγο για πάνω από ένα εκατομμύριο στους δρόμους.  25.000 διαδήλωσαν στη Χάβρη, 110.000 στη Μασσαλία, 50.000 στην Τουλούζη, 40.000 στο Σεντ Ετιέν, 12.000 στο Μονπελιέ, 38.000 στη Λυών, 12.000 στο Πό και 20.000 στη Νίκαια.

“Το συλλαλητήριο στο Παρίσι ήταν τεράστιο” δήλωσε στην Εργατική Αλληλεγγύη ο Ιάννης Δελατόλας που συμμετείχε στην απεργιακή συγκέντρωση και διαδήλωση. “Χρειάστηκαν ώρες μέχρι να ξεκινήσει. Ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται στις 12 το μεσημέρι και η κορυφή της διαδήλωσης έφτασε στο σημείο κατάληξης στις 5μμ. Ήμουν στην αρχή της πορείας και όταν εμείς φτάναμε στην Βαστίλλη υπήρχαν χιλιάδες ακόμη διαδηλωτές που δεν είχαν καν ξεκινήσει από την Ρεπουμπλίκ. Ήταν μαζικά στο δρόμο τα συνδικάτα, μαθητές, αντιρατσιστικές οργανώσεις. Τα συνθήματα που κυριαρχούσαν ήταν «Γενική απεργία», «Μακρόν φύγε», «Κάτω τα χέρια από τις συντάξεις», «σύνταξη στα 60» και άλλα. Η διάθεση για κλιμάκωση ήταν εμφανής παντού”.

Οι διαδηλώσεις και οι απεργίες ξεπέρασαν κατά πολύ τον πυρήνα των εργαζομένων του δημόσιου τομέα. Στη πόλη Βαλενσιέν στον βορρά η πορεία των 6.000 ατόμων περιλάμβανε απεργούς των εργοστασίων αυτοκινήτων της Peugeot και της Toyota, καθώς και εργαζόμενους στο δήμο, εκπαιδευτικούς και φοιτητές. Στη Λυών, το μεγαλύτερο μέρος της πορείας απαρτιζόταν από πυροσβέστες, εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας, εκπαιδευτικούς και δημοτικούς υπαλλήλους. Υπήρχαν όμως και μεγάλες αντιπροσωπείες από την Total (πετρέλαιο), τη Solvay (χημικά), τη Renault, οικοδόμοι και εργαζόμενοι στην Castorama (καταστήματα do it yourself). Στην Χάβρη συμμετείχαν εκτός από λιμενεργάτες, δασκάλοι και εργαζόμενοι σε νοσοκομεία, απεργιακά μπλοκ από τη Sidel (συσκευασία), τη Safran (αεροκινητήρες και πυραυλοκινητήρες), την Auchan (σούπερ μάρκετ), τη Yara (χημικά), τη Chevron (πετρέλαιο), τη Foure Lagadec (κατασκευαστές λεβήτων), τη Nestle (τρόφιμα) και άλλες.

“Να νικήσουμε”

Στη διαδήλωση στο Παρίσι συμμετείχαν ομάδες LGBT+, φεμινίστριες, ακτιβιστές για το κλίμα, αντιρατσιστικές ομάδες και οι μετανάστες εργαζόμενοι “χωρίς χαρτιά”. Η αντιρατσιστική κίνηση Marche des Solidarites έγραψε στο Twitter: "Γάλλοι και μετανάστες, κοινός ο Μακρόν, κοινός και ο αγώνας! Δεν μπορούμε πλέον να γυρίσουμε πίσω. Πρέπει να νικήσουμε αυτή την κυβέρνηση. Πολεμήστε τις επιθέσεις στις συντάξεις μας και ενάντια στο νέο μεταναστευτικό νόμο".

Ελάχιστα ήταν τα τοπικά και περιφερειακά δρομολόγια των σιδηροδρόμων που πραγματοποιήθηκαν σε όλη τη χώρα ενώ δεν κινήθηκε κανένα τρένο υψηλής ταχύτητας. Το Παρίσι και άλλες πόλεις παρέλυσαν λόγω της απεργίας στις αστικές συγκοινωνίες. Το μεγαλύτερο συνδικάτο των δασκάλων δήλωσε ότι το 70% των δασκάλων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης απεργούσαν, με πολλά σχολεία να κλείνουν για όλη την ημέρα. Οι απεργίες ήταν καταλυτικές στη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση, που περιορίστηκαν στην αναπαραγωγή μουσικής ή στην προβολή επαναλήψεων. Πολλά θέατρα ήταν κλειστά. Εργαζόμενοι στα διυλιστήρια προχώρησαν στον αποκλεισμό τους και οι εργαζόμενοι στην ενέργεια διέκοψαν την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Σε αρκετά σχολεία οι μαθητές απέκλεισαν τα σχολεία τους και ήρθαν αντιμέτωποι με αστυνομικούς που έκαναν χρήση σπρέι δακρυγόνων.

Στις περιφρουρήσεις και τις διαμαρτυρίες των συγκοινωνιών, το σύνθημα "Metro-Boulot-Caveau" (μετρό-δουλειά-τάφος) για τις συνταξιοδοτικές αλλαγές ήταν ενδεικτικό του θυμού των εργαζομένων για το γεγονός ότι κυβέρνηση και αφεντικά τούς θέλουν να εργάζονται μέχρι τελικής πτώσης. Ο Ντομινίκ, ένας απεργός δήλωσε στο France24 news: "Εργάζομαι εμποροϋπάλληλος εδώ και 30 χρόνια. Έχω ήδη υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και στους δύο ώμους για να αντιμετωπίσω την τενοντίτιδα που προκαλείται από τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις και τα βαριά φορτία. Έπρεπε επίσης να βάλω προσθετικούς αντίχειρες και στα δύο χέρια. Έχω χάσει τις αρθρώσεις μου από το σκίσιμο των κουτιών για να τα βάλω στα ράφια. Αν μου πουν ότι θα πρέπει να καθυστερήσω τη συνταξιοδότησή μου, δεν θα μπορέσω να το δεχτώ. Δεν έχω συμμετάσχει ποτέ στη ζωή μου σε διαμαρτυρία ή απεργία - αλλά αυτή τη φορά ερχόμαστε αντιμέτωποι με κάτι πραγματικά άσχημο".

Οι προτεινόμενες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό από τον πρόεδρο Μακρόν και την κυβέρνησή του είναι από μόνη της ένα μεγάλο ζήτημα: Θέλει να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 64 έτη και οι εργαζόμενοι να μπορούν να διεκδικήσουν πλήρη σύνταξη μόνο αν έχουν καταβάλει εισφορές στο σύστημα για 43 χρόνια. Οι σημερινοί νόμοι απαιτούν ήδη από τους περισσότερους ανθρώπους να εργάζονται μετά τα 64 για να δικαιούνται πλήρη σύνταξη. Η προσθήκη δύο επιπλέον ετών αποτελεί μια βασική επίθεση στην εργατική τάξη -με στόχο ταυτόχρονα να κάμψει την αντίσταση των συνδικάτων, να σταλεί το μήνυμα ότι δεν μπορούν να σταματήσουν τις αλλαγές υπέρ των αφεντικών, ότι είναι οι εργαζόμενοι που θα πρέπει να πληρώσουν τον πληθωρισμό και την επερχόμενη ύφεση. Αλλά είναι και το επιστέγασμα μιας σειράς επιθέσεων που δέχονται οι εργαζόμενοι όλων των επαγγελμάτων και όλων των ηλικιών. 

Ο Μακρόν είχε προσπαθήσει να περάσει παρόμοια μέτρα το 2019, αλλά αναγκάστηκε να υποχωρήσει λόγω εκτεταμένων απεργιών, μαζικών διαδηλώσεων και απεργιών επ' αόριστον από τμήματα των εργαζομένων στις μεταφορές αλλά και από το μαχητικό κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων. Τώρα επανέρχεται. Αλλά η μεγάλη απεργία της 21ης Γενάρη έδειξε ότι αν τα συνδικάτα διευρύνουν και κλιμακώσουν τις απεργίες, μπορούν να τον αναγκάσουν ξανά σε μια ταπεινωτική υποχώρηση. 

Παράδοση απεργιών

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν προκηρύξει άλλη μια ημέρα απεργιών και διαδηλώσεων για την Τρίτη 31 Ιανουαρίου ενώ θα υπάρξουν κάποιες περιορισμένες δράσεις στις 23 Ιανουαρίου, την ημέρα που οι επιθέσεις κατά των συντάξεων θα παρουσιαστούν επίσημα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Αλλά δεν είναι λίγοι οι εργαζομενοι που αγανακτούν μαζί τους γιατί δεν κινήθηκαν πιο γρήγορα. Το εργατικό κίνημα στην Γαλλία έχει μια τεράστια παράδοση γενικών απεργιών και οργάνωσης των αγώνων από τα κάτω -από το καλοκαίρι του 1936 και το Μάη του '68 μέχρι τη μεγάλη γενική απεργία του 1995 και τις πρόσφατες απεργίες 2019-20. Ενδεικτικό του που βρισκόμαστε, είναι το γεγονός ότι σε πολλές πόλεις τα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία και στα συλλαλητήρια ήταν υψηλότερα από εκείνα των μεγάλων απεργιών του 1995, οι οποίες έριξαν μια κυβέρνηση.

"Μια σπουδαία μέρα, ωραία που βγήκαμε όλοι μαζί στο δρόμο και όλα τα συνδικάτα μαζί. Αυτή η αίσθηση είναι διαφορετική από άλλες πορείες όπου είσαι στους δρόμους αλλά δεν πιστεύεις ότι θα οδηγήσει πουθενά. Δεν λέω ότι θα νικήσουμε, αλλά ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Μπορούμε να τσακίσουμε τον Μακρόν. Στα διυλιστήρια είμαστε καλά οργανωμένοι και συζητάμε για περισσότερες δράσεις -μια διήμερη απεργία, μετά τρεις ημέρες και μετά για όσο πάει και ανανεώνοντας μέρα τη μέρα” δήλωσε ο Φιλίπ εργάτης διυλιστηρίου, μιλώντας στο Socialist Worker από τη διαδήλωση στο Παρίσι. “Οι εργαζόμενοι στα διυλυστήρια, στους σιδηροδρόμους και στα μέσα μαζικής μεταφοράς του Παρισιού βρίσκονται στην πρωτοπορία. Αλλά πρέπει να κερδίσουμε όλη την εργατική τάξη στον αγώνα. Αυτή είναι η συζήτηση που κάνουμε. Σε ορισμένες περιοχές έγιναν γενικές συνελεύσεις απεργών κατά τη διάρκεια της ημέρας για να απαιτήσουν να έχουν οι απεργοί από τα κάτω τον έλεγχο των επόμενων βημάτων. Είναι ένα μοντέλο που πρέπει να διαδώσουμε σε όλους τους χώρους”.

• Το κείμενο βασίστηκε στην ανταπόκριση του Τσάρλι Κιμπερ από την εφημερίδα Socialist Worker