Η Πρωτοβουλία για την Ενωτική Κίνηση της Ριζοσπαστικής και Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς έχει προκαλέσει μια μεγάλη συζήτηση σε όλο το φάσμα της Αριστεράς. Σε αυτή την συζήτηση προσπαθεί να παρέμβει και η ηγεσία του ΚΚΕ με άρθρο του Λ. Αναστασόπουλου, μέλους της Κ.Ε του κόμματος και επικεφαλής της Ιδεολογικής Επιτροπής της στον Ριζοσπάστη του περασμένου σαββατοκύριακου 28-29/1, μια βδομάδα μετά την Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το άρθρο τιτλοφορείται «Το οπορτουνιστικό ρεύμα στα γνωστά αδιέξοδα μπροστά στις εκλογές». Όπου οπορτουνιστικό ρεύμα θεωρεί όλες τις οργανώσεις, συλλογικότητες και κόμματα που είναι στ’ αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜέΡΑ25. Δηλαδή ένα μαζικό ρεύμα χιλιάδων αγωνιστριών και αγωνιστών που έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή των μαχών τα προηγούμενα χρόνια.
Όμως, ποια είναι τα «γνωστά αδιέξοδα»; Το πρώτο, κατά το στέλεχος του ΚΚΕ, είναι ότι ο «οπορτουνισμός» συμβάλει στην «ισχυροποίηση της λογικής του ‘μικρότερου κακού’». Κι αυτό το κάνουμε επειδή βάζουμε στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ. Όπως γράφει: «Οι κόντρες στο εσωτερικό του οπορτουνιστικού χώρου αφορούσαν επίσης το ποια οπορτουνιστική συμμαχία ή τρόπος εκλογικής συγκόλλησης είναι ο πιο αποτελεσματικός στην προώθηση της ‘αντικυβερνητικής γραμμής’, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη λογική του ‘μικρότερου κακού’».
Με δασκαλίστικο ύφος υπογραμμίζει: «το κύριο που χρειάζεται να σκεφτεί κάθε εργαζόμενος. Δηλαδή όχι μόνο το τι έκαναν ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ ως κυβερνήσεις, αλλά κυρίως γιατί το έκαναν!». Πολλοί εργαζόμενοι ξέρουν το γιατί: για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, που καταστρέφει τις ζωές μας για τα κέρδη της.
Αυτό που απασχολεί τον κόσμο που απεργεί, διαδηλώνει και ξεσηκώνεται ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, είναι ποια δύναμη θα τον στηρίξει για να την ξεφορτωθεί και έτσι να επιβάλλει τα δικά του αιτήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει να περιμένουμε τις εκλογές και να ψηφίσουμε την «προοδευτική κυβέρνηση».
Η ηγεσία του ΚΚΕ στήριξε την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή την περασμένη βδομάδα. Είναι τόσο μεγάλο το ταξικό μίσος για την κυβέρνηση της ΝΔ ώστε δεν υπάρχουν πια περιθώρια για αντιμετωπίσεις όπως στο δημοψήφισμα του 2015, «λευκό και αποχή» γιατί το «Όχι» υποτίθεται «έσπερνε αυταπάτες» για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζουμε ότι ο Λ, Αναστασόπουλος δεν θα βάλει θέμα στην Κ.Ε του ΚΚΕ ότι έτσι στήριξε το «μικρότερο κακό».
Όμως, η συνέχεια για την ηγεσία του ΚΚΕ, παρόλες τις διακηρύξεις για «πρόταση μομφής στους αγώνες», είναι οι προεκλογικές συναυλίες και όχι οι απεργίες.
Το άλλο «γνωστό αδιέξοδο» που κατακεραυνώνει το άρθρο είναι «η οπορτουνιστική γραμμή του μεταβατικού προγράμματος με βασική αιχμή τις ‘επανακρατικοποιήσεις χωρίς αποζημιώσεις’ που τολμούν να προβάλλουν ως ‘αντικαπιταλιστική γραμμή σύγκρουσης’!!». Η διαφορά μας με τον ΣΥΡΙΖΑ λέει ο αρθρογράφος είναι ότι «απλά» λέμε κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση.
Λαθροχειρία
Καταρχήν, εδώ πρόκειται για λαθροχειρία. Πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάει για κρατικοποιήσεις. Ακόμα και το «ΔΕΗ με δημόσιο έλεγχο» του Τσίπρα στη ΔΕΘ έχει ξεχαστεί. Ένας λόγος παραπάνω για την Αριστερά να προβάλλει θαρρετά τη ριζική λύση: να κρατικοποιηθούν οι τράπεζες, η ενέργεια, το φάρμακο, με εργατικό έλεγχο. Για να παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις κι όχι κάποιοι χρυσοπληρωμένοι κηφήνες με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος.
Το ΚΚΕ μιλάει για κρατικοποιήσεις, αλλά ξεχνάει το «χωρίς αποζημίωση». Γιατί; Χρωστάμε κάτι στους τραπεζίτες ή στα λαμόγια της ενέργειας ή της ιδιωτικής Υγείας; Το εργατικό κίνημα που παλεύει τα εγκλήματα του κάθε Πλεύρη έχει τη δύναμη να επιβάλλει την κρατικοποίηση των ιδιωτικών κλινικών χωρίς αποζημίωση για τους κλινικάρχες. Όμως, η ηγεσία του ΚΚΕ απευθύνεται σε αυτό το κίνημα σαν να είναι ένα άθροισμα ψηφοφόρων.
Ο Λ. Αναστασόπουλος καταλήγει με την έκκληση «Κάθε ειλικρινής αγωνιστής και εργαζόμενος, που έχει απηυδήσει από τους βυζαντινισμούς και την αδιέξοδη πολιτική γραμμή του οπορτουνισμού, μπορεί να βρει δύναμη στη συμπόρευση και τους κοινούς αγώνες με το ΚΚΕ». Με άλλα λόγια ένας-ένας είστε καλοδεχούμενοι, αλλά αν είστε οργανωμένοι, τότε είστε «οπορτουνιστές».
Η διακήρυξη όσων οργανώσαμε την εκδήλωση στο Στούντιο και συνεχίζουμε λέει: «Δεν είμαστε οι “μοναδικοί/ες”. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι μέσα απ’ τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων και τις πολιτικές εμπειρίες που έχουν συσσωρεύσει, έχει διαμορφωθεί ένα πλατύ δυναμικό αγωνιστών/τριών, συλλογικοτήτων, οργανώσεων, που αντιλαμβάνεται την ανάγκη για συσπείρωση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Τους καλούμε να συμμετέχουν στην κοινή προσπάθεια!
Σε αυτό τον δρόμο θα συνεχίσουμε αποφασιστικά στο αμέσως ερχόμενο διάστημα. Για να στηρίξουμε τις σκληρές ταξικές αναμετρήσεις που έρχονται ενάντια στις άγριες επιθέσεις που προετοιμάζει η άρχουσα τάξη, για μια Αριστερά που ανοίγει δρόμους για την ανατροπή του καπιταλισμού».