Εργατικό κίνημα
Οι εργάτες της Τέχνης: Κίνημα που ξεσηκώνει όλη την τάξη

8/2, Απεργιακή πανκαλλιτεχνική διαδήλωση στην Αθήνα. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Την εβδομάδα που πέρασε το κίνημα των εργαζόμενων και σπουδαστών/ριών από τον χώρο της Τέχνης και του Πολιτισμού, φούντωσε ακόμα περισσότερο.

Χιλιάδες, πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας την Τετάρτη 8/2. Σε 24ωρη απεργία κατέβηκαν τα σωματεία του κλάδου, συνεχίζοντας μετά της 48ωρη απεργία της περασμένης εβδομάδας. Η απεργιακή διαδήλωση ξεκίνησε έξω από το Υπουργείο Πολιτισμού, βάδισε στη Βουλή και συνέχισε προς τα δύο κατειλημμένα θέατρα του Εθνικού, το Θέατρο Ρεξ και το κτίριο Τσίλλερ. 

Το μεσημέρι της ίδιας μέρας κι ενώ οι διαδηλωτές ήταν συγκεντρωμένοι έξω από το κατειλημμένο Τσίλλερ, ανακοινώθηκε η παραίτησή των καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, για την οποία είχαν δεσμευτεί μέρες πριν δίνοντας σαν διορία την 8η Φλεβάρη. Την επόμενη ημέρα ακολούθησαν οι συνάδελφοί τους από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. 

Έκτοτε και σχεδόν σε καθημερινή βάση πλέον, χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν στις εκδηλώσεις των δύο κατειλημμένων θέατρων στο κέντρο της Αθήνας, αγκαλιάζοντας τις εκδηλώσεις και στέλνοντας μήνυμα αλληλεγγύης.

Αμέσως μετά την απεργιακή διαδήλωση έγινε η πρώτη ανοιχτή συνέλευση του κατειλημμένου από εργαζόμενους της Τέχνης, Θεάτρου Ρεξ που είχε περάσει στον χέρια του κινήματος ήδη από το προηγούμενο βράδυ. Σε μια κατάμεστη αίθουσα δεκάδες εργαζόμενοι/ες της Τέχνης και σπουδαστές/ριες έπαιρναν το λόγο, συζητώντας τις διεκδικήσεις, την οργάνωση της κατάληψης, την απεύθυνση στην υπόλοιπη εργατική τάξη. Πλήθος εκπρόσωποι από εργατικά σωματεία και συλλογικότητες πήραν το λόγο για να χαιρετήσουν την κατάληψη. Μεταξύ άλλων από τα νοσοκομεία ΓΝΑ Γεννηματάς, Αγ. Σάββας, Ασκληπιείο Βούλας, από την ΕΛΜΕ Περιστερίου, από το ΣΕΠΕ Κ. Σωτηρίου, από τους εργαζόμενους του Υπουργείου Πολιτισμού, από πολλούς φοιτητικούς συλλόγους, από το Συντονισμό Εργατικής Αντίστασης, από το ΣΕΚ στις Σχολές.

Tο βράδυ του Σαββάτου ο δρόμος μπροστά από το Ρεξ ήταν γεμάτος κόσμο, για τη συναυλία που οργάνωσε ο «Συντονισμός Εργαζομένων στο χώρο των Τεχνών – Κατάληψη Ρεξ». Από νωρίς το απόγευμα κωμικοί Stand Up ανεβοκατέβαιναν στη σκηνή δίνοντας τη δική τους αλληλέγγυα παράσταση. Όταν πλέον πήραν τη σκυτάλη η Μ.Φριτζήλα, η Σεμέλη Παπαβασιλείου, ο Δ. Μυστακίδης, ο Σ. Μάλαμας, οι Αγ. Φανφάρα, οι Γκιντίκι και άλλοι, σε ένα μεγάλο μέρος της Πανεπιστημίου δεν έπεφτε καρφίτσα. Χαιρετισμούς απεύθυναν εκπρόσωποι της ΠΟΘΑ, της ΠΟΕΣΥ, του ΣΕΧΩΧΟ, του Σωματείου Εργαζομένων «Κάτω απ’ τη σκηνή». Όταν η συναυλία τελείωσε, δεκάδες κόσμος του κατειλημμένου θεάτρου πήρε σκούπες και σφουγγαρίστρες και καθάρισε μέχρι και το πεζοδρόμιο έξω από το θέατρο. «Γι’ αυτή την κοινωνία παλεύουμε ρε γαμώτο» ακούστηκε εκείνη την ώρα από μια ηθοποιό που μάζευε άδεια κουτάκια μπύρας μαζί με μια συντρόφισσά της.

Αλληλεγγύη

Ανάλογη ήταν και η εικόνα της προηγούμενης ημέρας λίγο πιο πέρα, στην Αγίου Κωνσταντίνου, στη συναυλία που οργάνωσε το ΣΕΗ έξω από την Κατάληψη του Τσίλλερ. Δεκάδες καλλιτέχνες ανέβαιναν στη σκηνή, έλεγαν δυο τραγούδια και δυο λόγια αλληλεγγύης. Και όχι μόνο. Όλα τα ζητήματα άνοιγαν. Από τον διεθνισμό και την «αλληλεγγύη στα αδέρφια μας στην Τουρκία και τη Συρία» που δήλωσε ο Μυστακίδης στο Ρεξ, μέχρι τη μάχη ενάντια στους φασίστες με χιλιάδες να φωνάζουν «ο Παύλος ζει – Τσακίστε τους ναζί» έξω από το Τσίλλερ και την αντισεξιστική πάλη με το συγκινητικό χειροκρότημα όταν ανακοινώθηκε ότι παρευρίσκονται οι γυναίκες που κατήγγειλαν τον Φιλιππίδη.  

Η κλιμάκωση με το μπαράζ καταλήψεων, η επιτυχία των απεργιών και οι παραιτήσεις των καθηγητών, ανάγκασαν την ηγεσία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών να καλέσει σε νέα έκτακτη γενική συνέλευση τη Δευτέρα 13/2 στο Θέατρο Βεάκη. Αποδείχτηκε η μαζικότερη συνέλευση του Σωματείου εδώ και δεκαετίες. Το Βεάκη γέμισε από περισσότερα από 600 τακτικά μέλη του σωματείου αλλά και δεκάδες “προστατευόμενα” μέλη χωρίς δικαίωμα ψήφου. Ο εξώστης είχε γεμίσει από τους ηθοποιούς και τους σπουδαστές/ριες που συμμετέχουν στις καταλήψεις των θεάτρων και των δραματικών σχολών

Σε μια πολύ ζωντανή και πολωμένη διαδικασία, ένα ήταν το ζήτημα πάνω στο οποίο τοποθετούνταν οι ομιλητές/ριες: Αν το σωματείο θα προχωρήσει σε πενθήμερη απεργία με νέα συνέλευση για την ανανέωσή της, ή θα περιοριστεί σε συνέχεια με μια 24ωρη απεργία.

Η συνέλευση ξεκίνησε με παρεμβάσεις από τις καταλήψεις του Θεάτρου Τσίλλερ και Ρεξ – που απαίτησαν την κλιμάκωση με απεργία διαρκείας - καθώς και με την ανακοίνωση ότι παραιτούνται και οι κας. Οι παρεμβάσεις τους διακόπηκαν πολλές φορές από τα χειροκροτήματα και τις ζητωκραυγές. 

Διατυπώθηκαν τρεις προτάσεις: η πρόταση των παρατάξεων που συναποτελούν το προεδρείο του σωματείου, ΑΕΝΑΗ (πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ) και  Από Κοινού (ανεξ.), μίλαγε για πανκαλλιτεχνική κινητοποίηση την Τετάρτη 15/2 και στάση εργασίας την ίδια μέρα 11πμ-3μμ, που έχει οριστεί η συνάντηση των σωματείων του κλάδου με τον Μητσοτάκη, και αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα στη συνάντηση, νέα 24ωρη απεργία την Παρασκευή 17 Φλεβάρη και γενική συνέλευση το Σάββατο.

Οι παρατάξεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών (ΑΣΗ) και Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών (ΣΑΗ) κατέθεσαν πρόταση για στάση εργασίας με συλλαλητήριο την Τετάρτη και πενθήμερη απεργία από την Πέμπτη 16/2 μέχρι τη Δευτέρα 20/2, με νέα συνέλευση την Κυριακή που θα συζητήσει τη συνέχειά της.

Δική της ξεχωριστή πρόταση για 24ωρη απεργία την Παρασκευή κατέθεσε η ΔΕΗ (ΠΑΜΕ) με πλαίσιο για διεκδίκηση συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Οι μεν ομιλητές που τάσσονταν με την πρόταση της διοίκησης του σωματείου προεξοφλούσαν την αποτυχία μιας πολυήμερης απεργίας, αναφέροντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε κλάδος εργαζομένων όταν καλείται να βγει σε απεργία διαρκείας. Οι δε που τάσσονταν με την πρόταση των καταλήψεων και των ΑΣΗ – ΣΑΗ για πενθήμερη απεργία με την προοπτική συνέχειας, απαντούσαν βασισμένοι στην πολύτιμη εμπειρία του εργατικού κινήματος: τη δυνατότητα απεργιακών φρουρών και απεργιακού ταμείου και θύμιζαν την αγωνιστική δυναμική που έχει ξεδιπλωθεί το τελευταίο διάστημα.

Μετά από πολλές ώρες έντονης συζήτησης υπερψηφίστηκε η πρόταση των παρατάξεων ΑΕΝΑΗ και Από Κοινού με 345 ψήφους. Η πρόταση ουσιαστικής κλιμάκωσης που κατέθεσαν μαζί η Ανατρεπτική Συσπείρωση Ηθοποιών και η Συνέλευση Αγωνιζόμενων Ηθοποιών πήρε 169 ψήφους. Η πρόταση της ΔΕΗ (ΠΑΜΕ) πήρε 68 ψήφους. 

«Συνεχίζουμε» λέει η Αλεξάνδρα Μαρτίνη, σπουδάστρια και μέλος της ΑΣΗ με το που ανακοινώθηκε το αποτέλεσμα. «Πάμε για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων που αποφασίστηκαν, τη συνέχιση των καταλήψεων και αυτοί που στηρίξαμε την απεργία με διάρκεια, να οργανώσουμε τη συνέχεια του αγώνα μας μέχρι τη νίκη».

Στέλιος Μιχαηλίδης


Είμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας κινητοποίησης  χωρίς προηγούμενο. Εργαζόμενοι που δουλεύουν στον καλλιτεχνικό χώρο έχουν διαλέξει το δρόμο του αγώνα. 

Εδώ και δεκαετίες έχουν οδηγηθεί στην επισφάλεια και την ανασφάλεια. Τα δικαιώματά τους καταπατούνται. Και γίνεται πλέον η συνειδητοποίηση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το να κατέβει στο δρόμο, να συσπειρωθεί και να κάνει ξεκάθαρο ότι χρειάζεται να πέσει η κυβέρνηση και να ικανοποιηθούν οι διεκδικήσεις του κόσμου της Τέχνης. 

Θέλουμε δημόσιες δομές ανοιχτές σε όλο τον κόσμο που θέλει να σπουδάσει. Να του παρέχουν πτυχία που να του επιτρέπουν να δουλεύει με ασφάλεια στο χώρο. Χρειαζόμαστε κλιμάκωση για να αποδείξουμε τη δύναμή μας. Η δυναμική είναι τεράστια. Φάνηκε στη συμμετοχή στις απεργίες στις 1-2 και 8 Φλεβάρη. Φάνηκε στη συνέλευση του ΣΕΗ την 1η Φλεβάρη όπου η πρόταση για 5νθήμερη απεργία μειοψήφησε για μόλις 20 ψήφους. Φάνηκε στο ξεδίπλωμα των καταλήψεων. Αυτά δείχνουν ότι ο κλάδος δεν θέλει να κάνει μια μέρα απεργία και μετά να γυρίσει σπίτι του, αλλά να κλιμακώσει μέχρι να νικήσει.

Νίκος Παπαευαγγελίου, 
τεχνικός κινηματογράφου

 

Διεκδικούμε να αναγνωριζόμαστε ως επαγγελματίες και όχι ως απόφοιτοι λυκείου, τα αυτονόητα δηλαδή. 

Αγωνιζόμαστε με κάθε τρόπο για να το κερδίσουμε. Οι σπουδαστές είμαστε στην κατάληψη στο Τσίλλερ, οι περισσότερες δραματικές σχολές κάνουν αποχή, συμμετέχουμε σε όλες τις πορείες και τις δράσεις, καλλιτεχνικές και μη. Θα συνεχίσουμε, κάθε μέρα πιο δυνατά με νέες κινητοποιήσεις. Μου αρέσει πάρα πολύ όλο αυτό που γίνεται, γιατί έχουμε ενωθεί. Θα αγωνιστούμε μέχρι να νικήσουμε.

Έλλη, 
σπουδάστρια στην Πράξη Επτά

 

Προχωρώντας ο αγώνας των σπουδαστών/ριών τις προηγούμενες μέρες, θεωρήσαμε ότι και οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι πρέπει να μπούμε δυναμικά στο χορό των κινητοποιήσεων και να κλιμακώσουμε τη στάση μας απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε από την κυβέρνηση. Έτσι αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτίριο ΡΕΞ του Εθνικού Θεάτρου για να ισχυροποιήσουμε τη φωνή μας και να συντονιστούμε με τον αγώνα των σπουδαστών/στριών.

Συμμετέχουμε εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες και σπουδαστές/ριες από το χώρο των παραστατικών τεχνών και όσο προχωρούν οι μέρες και η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στα αιτήματά μας, θα είμαστε εδώ και θα σκεφτόμαστε νέους τρόπους δράσης. Σήμερα το απόγευμα έχουμε συνέλευση για να βρεθούμε όλοι/ες μαζί, να ακούσουμε ο ένας τον άλλον και η μία την άλλη, να βάλουμε τα αιτήματά μας, να αποφασίσουμε πώς θα οργανώσουμε την κατάληψή μας. Οι καταλήψεις είναι ένα ζωντανό πράγμα που απαρτίζεται από ανθρώπους, εδώ θα είμαστε για να το φτιάξουμε, όπως θέλουμε να φτάχνουμε τις ζωές μας, τους εργασιακούς μας χώρους, το μέλλον μας.

Η επίθεση της κυβέρνησης αφορά το σύνολο της κοινωνίας και πολλά κομμάτια εργαζόμενων, αλλά ειδικά στον πολιτισμό έχει φερθεί βάναυσα. Οι επιχορηγήσεις των παραστατικών τεχνών θεάτρου και χορού έχουν μειωθεί πάρα πολύ και οφείλουμε να απαντήσουμε δυναμικά.

Αριάδνη,
ηθοποιός

 

Έχω υπάρξει σπουδαστής δραματικής σχολής πριν 10 χρόνια και βλέπω τον εαυτό μου να συμπορεύεται με αυτό το κίνημα. Ξεκίνησε από μια μικρή αφορμή που οδήγησε στο ξεδίπλωμα ενός τεράστιου κουβαριού. Ένα ποτάμι αδικίας που προσπαθούμε να το ανατρέψουμε. 

Παλεύουμε ώστε ο καθένας και η καθεμιά να σπουδάζει και να εργάζεται με σωστούς όρους, με δίκαιες αμοιβές, να μπορούν να αναγνωρίζονται τα πτυχία και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κι από κει και πέρα, αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο του συγκεκριμένου κλάδου. Αρχίζει και συναντάει πάρα πολλούς κλάδους που πλήττονται. Όπως είναι η Υγεία. Είδαμε μέσα στην πανδημία πέθαναν τόσοι άνθρωποι εξαιτίας των τραγικών ελλείψεων και της υποχρηματοδότησης. Όπως είναι η Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες. Άλλωστε το θέατρο και οι τέχνες δεν είναι μόνο το να βγεις στο σανίδι να παίξεις σε μια παράσταση. Καλύπτει ανάγκες πολύ περισσότερες μέσα στην κοινωνία. Χρησιμεύει εκπαιδευτικά, θεραπευτικά και με πολλούς άλλους τρόπους.

Κωνσταντίνος Σκύλος,
ηθοποιός