Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κλιμακώνει τις προκλήσεις πηγαίνοντας προς τις εκλογές. Η ενεργοποίηση εισαγγελικής έρευνας σε βάρος του Παύλου Πολάκη επειδή κατάγγειλε τα αίσχη της αποτελεί άλλο ένα βήμα στην εκστρατεία για στραγγαλισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα όχι μόνο ενός βουλευτή αλλά του καθένα και της καθεμιάς από μας να απαιτούμε να ξηλωθούν οι δεσμοί ανάμεσα στο κυβερνητικό κόμμα και τους «θεσμούς» ενός κράτους που θέλει να λέγεται «δικαίου», αλλά στην πραγματικότητα βουλιάζει στη σήψη και τα σκάνδαλα.
Αν μια τέτοια καταγγελία βαφτιστεί "διέγερση σε βία" και "βία κατά δικαστών", τότε κινδυνεύει όλος ο κόσμος που παλεύει ενάντια στα σκάνδαλα των υποκλοπών, της συγκάλυψης βιασμών, της λεηλασίας των σπιτιών, των μισθών και των συντάξεων.
Δεν πρόκειται για αφηρημένη απειλή. Εντάσσεται σε μια εκστρατεία που ξεδιπλώνεται εδώ και καιρό. Την ξεδιπλώνει μια κυβέρνηση που θέλει να βάλει την αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια, που προσπαθεί να στραγγαλίσει τον συνδικαλισμό με το νόμο Χατζηδάκη, που προωθεί το «δικαίωμα» των funds να αρπάζουν σπίτια. Σωστά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπογραμμίζει με ανακοίνωσή της ότι: “Την ώρα που «απελευθερώνονται» οι πλειστηριασμοί λαϊκής κατοικίας και τα «κόκκινα» δάνεια είναι κοντά στα 90 δισ., αποτελεί «έγκλημα» να πιάνει κανείς στο στόμα του τις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Σε μια στιγμή που τα χρέη των εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών απογειώνονται και οι κατασχέσεις είναι καθημερινές, είναι «παράνομο» να ονοματίζει κανείς την ΑΑΔΕ.
Στο πλαίσιο αυτό, εννοείται πως είναι «ιεροσυλία», να αναφέρεται κανείς σε θλιβερούς γελωτοποιούς - δημοσιογράφους της «Λίστας Πέτσα» και παπαγαλάκια της κυβέρνησης της ΝΔ και των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων, της ΕΕ και των καπιταλιστών. Σε αυτούς δηλαδή, οι οποίοι από το πρωί ως το βράδυ πληρώνονται αδρά για να αποδείξουν πως «ο γάιδαρος πετάει» και ο κόσμος απλά «γκρινιάζει»”.
Απαράδεκτη
Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραπέμψει τον Πολάκη στο πειθαρχικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαράδεκτη. Αυτός που παραβιάζει τη συλλογικότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο Πολάκης, αλλά ο Μητσοτάκης και τα φερέφωνά του που ουρλιάζουν για τη διαγραφή του. Όσο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί σε αυτές τις κραυγές, τόσο αχρηστεύει αυτό το κόμμα ως εναλλακτική πολιτική δύναμη. Ένα κόμμα που επιτρέπει στα λόμπι των ΜΜΕ και της δικαστικής εξουσίας να υπαγορεύουν επιλογές δεν έχει καμιά προοπτική να φέρει δικαιοσύνη στην κοινωνία, όπως υπόσχεται.
Ευτυχώς, υπάρχει άλλος δρόμος. Τον δείχνουν οι αγώνες που ξεδιπλώνονται μέσα σε προεκλογική περίοδο, οι απεργίες των εργατών και των εργατριών της Υγείας, των Τεχνών, της Παιδείας, οι καταλήψεις της νεολαίας. Με δικαστικές απειλές η Κεραμέως - με τους/τις απεργούς της Παιδείας εμείς! Με τους «χορηγούς» που αρπάζουν φιλέτα των νοσοκομείων ο Πλεύρης - με τους/τις απεργούς της Υγείας εμείς! Με τους Λιγνάδηδες η Μενδώνη -με τις καταλήψεις εμείς!
Στις 8 του Μάρτη, παγκόσμια μέρα πάλης των γυναικών ενάντια στην καταπίεση, έχουμε την ευκαιρία να ενώσουμε την οργή μας πανεργατικά ενάντια στην κυβέρνηση των σεξιστικών σκανδάλων. Αν νομίζει ο Μητσοτάκης ότι θα μας φιμώσει ενεργοποιώντας τους δικαστικούς μηχανισμούς, είναι γελασμένος. Με τις γυναίκες μπροστά, θα πάρει την απάντηση που του αξίζει.