Σε 48ωρη απεργία την Τετάρτη και Πέμπτη 1 και 2 Μάρτη προχωρούν οι εργαζόμενοι στα πετρέλαια, το φυσικό αέριο και υγραέριο, από τα διυλιστήρια μέχρι τη διανομή και την προμήθεια. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας θα γίνει την πρώτη μέρα της απεργίας 1/3 στις 9πμ στη ΔΕΠΑ Υποδομών. Την απόφαση για τις απεργιακές κινητοποιήσεις πήρε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας (ΠΟΕ), η οποία αριθμεί 19 επιχειρησιακά και 9 κλαδικά σωματεία εργαζομένων στην ενέργεια σε όλη την Ελλάδα. Τις ημέρες της απεργίας καλεί τα ΔΣ των σωματείων να καθορίσουν το προσωπικό ασφαλείας και να οργανώσουν την περιφρούρηση της απεργίας σε κάθε χώρο.
Το βασικό αίτημα της απεργίας είναι η άμεση ανάκληση των απολύσεων εφτά εργαζομένων στη ΔΕΠΑ Υποδομών από τη διαχειρίστρια εταιρία Italgas, τις οποίες τα σωματεία καταγγέλλουν ως παράνομες και καταχρηστικές. Πρόκειται για εργολαβικούς εργαζόμενους που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες εδώ και 15 έως 20 χρόνια. Εκτός από τις απολύσεις, η Ομοσπονδία και τα σωματεία εργαζομένων καταγγέλλουν το καθεστώς της εργολαβοποίησης στις εταιρίες ενέργειας και απαιτούν την κατάργησή της, με απορρόφηση των εργολαβικών από τις ίδιες τις εταιρίες ενέργειας με εργασιακή σχέση αορίστου χρόνου, πλήρη και ισότιμα δικαιώματα. Ταυτόχρονα παλεύουν για ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις, την ώρα που η Italgas μείωσε τους μισθούς, παραβιάζοντας την εργατική νομοθεσία αλλά και την ήδη ισχύουσα ΣΣΕ, όπως καταγγέλλει η ΠΟΕ.
Η ενέργεια έχει βρεθεί στο επίκεντρο της κρίσης και των ανταγωνισμών μεταξύ ιδιωτικών εταιριών μέχρι και κρατών, αλλά το τίμημα το πληρώνει δυσβάσταχτα η εργατική τάξη. Στην Ελλάδα ιδιωτικοποιήθηκε ο Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ) το 2018, η Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) Υποδομών το 2022, ενώ πρόσφατα στα ΕΛΠΕ έδωσαν με σκανδαλώδεις ρυθμίσεις τον έλεγχο πλήρως στους ιδιώτες. Μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις σε ΔΕΗ και ΔΕΔΔΗΕ, έχουν ολότελα παραδώσει το βασικό αγαθό της ενέργειας, που στα χέρια των αρπακτικών της ελεύθερης αγοράς γίνεται πανάκριβο εμπόρευμα και αιτία για κλιμάκωση των πολεμικών ανταγωνισμών.
Ο αγώνας ενάντια στις απολύσεις και για καλύτερες εργασιακές συνθήκες είναι άρρηκτα δεμένος με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ποιος ελέγχει την ενέργεια. Το αίτημα που βάζει η αντικαπιταλιστική αριστερά για κρατικοποίηση όλων των εταιριών ενέργειας με εργατικό έλεγχο χωρίς αποζημίωση των μετόχων μπορούν να το κάνουν πράξη οι απεργοί στον τομέα της ενέργειας. Για να διασφαλίσουν αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακές συνθήκες, αλλά και φτηνή και πραγματικά πράσινη ενέργεια για όλους. Οι μεγαλειώδεις απεργίες στα διυλιστήρια στη Γαλλία και στο φυσικό αέριο στη Νορβηγία το προηγούμενο διάστημα επισημαίνουν ότι αυτές οι δυνατότητες είναι εφικτές σε παγκόσμια κλίμακα.