Σύνταγμα
Σύνταγμα
Σταδίου
Ομόνοια
Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης, Γιώργος Πίττας
Ατέλειωτο ποτάμι οι απεργοί
Ιστορική ήταν η πανεργατική απεργία και διαδήλωση στην Αθήνα στις 8 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών ξεχύθηκαν στους δρόμους ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ και το δολοφονικό σύστημά της, εκφράζοντας την τεράστια οργή τους για το έγκλημα στα Τέμπη και όλη την πολιτική που σπέρνει σεξισμό, ρατσισμό, φτώχεια, θάνατο.
Όλες οι απόπειρες της πανικόβλητης κυβέρνησης να αποτρέψει τη συμμετοχή, κλείνοντας με εντολή της αστυνομίας τους κεντρικούς σταθμούς του μετρό και του ηλεκτρικού, έπεσαν στο κενό. Πλήθη διαδηλωτών/ριών κατεύθαναν από νωρίς το πρωί στο κέντρο με κάθε τρόπο και μέσο από κάθε γωνιά της Αθήνας. Την ώρα του απεργιακού καλέσματος οι δρόμοι είχαν πια πλημμυρίσει.
Η απεργία παρέλυσε όλη τη χώρα: σιδηρόδρομους, λιμάνια, ακτοπλοϊα, συγκοινωνίες, σχολεία, νοσοκομεία, δήμους, εργοστάσια, χώρους δουλειάς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το συλλαλητήριο, το μεγαλύτερο των τελευταίων χρόνων, μπορεί να συγκριθεί σε μέγεθος μόνο με τα μεγάλα συλλαλητήρια της περιόδου των μνημονίων, τις 5 Μάη 2010, τις πλατείες το 2011, τις 12 Φλεβάρη 2012, τα συλλαλητήριο πριν το δημοψήφισμα το 2015.
Δρόμοι και πεζοδρόμια ήταν ασφυκτικά γεμάτα. Τέσσερις ώρες μετά την εκκίνηση των συγκεντρώσεων, τα μπλοκ των διαδηλωτών συνέχιζαν να καταφτάνουν στο Σύνταγμα. Η πορεία έγινε ένα ατελείωτο συνεχές ποτάμι που έκανε τον κύκλο Σταδίου-Σύνταγμα-Όθωνος-Αμαλίας-Πανεπιστήμιου-Ομόνοια-Αγίου Κωνσταντίνου-Σωκράτους-Πειραιώς-Σταδίου.
Εκατοντάδες ήταν τα πανό των ομοσπονδιών και των σωματείων που έδωσαν το παρών. Μαζικότατα ήταν τα μπλοκ των σιδηροδρομικών και όλων των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες, των εκπαιδευτικών, των δήμων, των νοσοκομείων, των υπουργείων, αλλά και των καλλιτεχνών και πολλών ακόμα σωματείων από κάθε μικρό και μεγάλο χώρο του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Συγκλονιστική συμμετοχή είχε η νεολαία: οι μαθητές και οι μαθήτριες με τα πανό των σχολείων τους και πολλά αυτοσχέδια πλακάτ. Αλλά και οι φοιτητικοί σύλλογοι όλων των σχολών της Αθήνας, πολλοί με αποφάσεις για καταλήψεις. Ανάμεσά τους βάδιζαν ολόκληρες οικογένειες με τα παιδιά τους, συνταξιούχοι, μια σειρά επαγγελματικοί φορείς. Όλα τα κόμματα, συλλογικότητες και οργανώσεις της αριστεράς ήταν εκεί. Μαζικότατα ήταν τα μπλοκ της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη, του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης, του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
«Γυναίκες - Ζωή - Ελευθερία»
Οι διεκδικήσεις των γυναικών ενώθηκαν με τα αιτήματα όλης της εργατικής τάξης. Από την εξέδρα της συγκέντρωσης στην πλατεία Κλαυθμώνος, κάτω από το πανό «Γυναίκες – Ζωή – Ελευθερία», χαιρέτησαν η Σταυρούλα Παπαδημητρίου, ο Παντελής Βαϊνάς και ο Δημήτρης Μπράτης εκ μέρους της ΑΔΕΔΥ, η Σέβη Στάικου από το ΕΚΑ, η Αργυρή Ερωτοκρίτου μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ και της Κίνησης για την Απεργιακή 8 Μάρτη, η εκπρόσωπος από το Συντονιστικό της Κατάληψης στο Ρεξ, η Βασιλική Δεδούση από τις ταχυμεταφορές, η Κατερίνα Θωίδου, δημοτική σύμβουλος Νίκαιας.
Με χειροκρότημα και συνθήματα υποδέχτηκε το πλήθος την αντιπροσωπεία των σιδηροδρομικών που ανέβηκαν στην εξέδρα, εκ μέρους των οποίων μίλησαν ο Βασίλης Ζαβογιάννης, πρόεδρος Ένωσης Προσωπικού Τραινοσέ και ο πρόεδρος των Μηχανοδηγών Κώστας Γενηδούνιας. Κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων της σύγκρουσης των Τεμπών. Τη συγκέντρωση συντόνιζαν η Mαργαρίτα Συγγενιώτου από την ΠΟΘΑ και η Ζαννέτα Λυσικάτου, μέλος του ΓΣ ΠΟΕΔΗΝ.
Λένα Βερδέ, Γιώργος Πίττας
Όλος ο λαός αδικείται, λοιδωρείται, η ζωή του εξευτελίζεται. Δεν θέλουμε άλλο πολιτικές που υποβαθμίζουν τον άνθρωπο. Αυτό στα νοσοκομεία σημαίνει εξαθλίωση, εργατικό προσωπικό κουρασμένο, δεν μπορούμε να βγάλουμε τις βάρδιες πλέον. Προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να φέρουμε κόσμο στα νοσοκομεία χωρίς η κυβέρνηση ποτέ μα ποτέ να μας στηρίζει. Δεν έχει κάνει ούτε ένα ευρώ αύξηση σε κανέναν μας, δεν μας βάζει στα ΒΑΕ, έχει απαξιώσει τα νοσοκομεία.
Σάββας Γεωργίου,
τραυματιοφορέας Αττικό
Είμαστε εδώ για το έγκλημα στα Τέμπη και την ανικανότητα πολλών κυβερνήσεων μέχρι τώρα να στηρίξουν έναν οργανισμό όπως ο ΟΣΕ που τον χρησιμοποιεί τόσος κόσμος από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό -κατά τα άλλα θέλουμε να προβάλλουμε τη χώρα ότι τουριστικά είναι ασφαλής και ιδανικός προορισμός. Τόσες ζωές χάθηκαν άδικα. Το μόνο που κάνει η τωρινή κυβέρνηση είναι μια επιδοματική πολιτική που δεν σημαίνει τίποτα για τον κόσμο και το κοινό καλό.
Να μιλήσουμε για την ακρίβεια; Για την εκτόξευση των τιμών βασικών αγαθών; Πώς θα ζήσουμε; Με μάρκετ πας, με βενζίνη πας, με διακοποπάς; Αυτά δεν λύνουν το πρόβλημα. Μόνο αν οι ελεγκτικοί οργανισμοί, το Υπουργείο Ανάπτυξης, το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας, το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας δούλευαν σωστά, θα μιλάγαμε για μια σωστή κοινωνία, που δεν θα μπορούσε ο κάθε ένας ιδιώτης να βάζει όποια τιμή θέλει και να πουλάει ανεξέλεγκτα και ο εργαζόμενος να τον χρυσοπληρώνει με μισθούς της τάξης των 500 και 600 ευρώ μηνιαίως. Και να μας κοροϊδεύουν και να μας λένε για καλάθι νοικοκυράς. Σε ποιον τα λένε αυτά;
Να μιλήσω για την Υγεία; Η Υγεία πρέπει να παραμείνει δημόσια, όπως και το νερό που θέλουν να το ιδιωτικοποιήσουν κι αυτό. Κλαίμε νεκρά παιδιά και περνάνε νομοσχέδια κάτω από το τραπέζι για ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ. Δεν γίνεται να έχουμε ΣΔΙΤ στο δημόσιο νοσοκομείο. Στο Αττικό αυτό λειτουργεί ως εξής. Έρχεται ο ασθενής ως βαρύ περιστατικό, τον κρατάει το δημόσιο νοσοκομείο, τον κάνει καλά και δυο μέρες πριν βγει τον στέλνουν στο ιδιωτικό, τύπου Ιατρικό Κέντρο Περιστερίου και τα γύρω γύρω. Αυτό δεν λέγεται σύμπραξη, αυτό λέγεται ότι περνάει όλο το ζόρι το υποστελεχωμένο -γιατί είμαστε υποστελεχωμένοι χρόνια τώρα- νοσοκομείο και τσεπώνει τα λεφτά ο ιδιώτης.
Έχουν εξαθλιώσει τον κόσμο που δεν τον δεχόμασταν με τον κόβιντ, που δουλεύαμε με το ίδιο προσωπικό και αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει σε μπερν άουτ και ούτε αυξήσεις έχουμε δει, δουλεύουμε οι ίδιοι με εντατικούς ρυθμούς και το ευχαριστώ είναι να έχουμε μια υγεία που πάνε να την ιδιωτικοποιήσουν; Για να εξυπηρετήσουν τους πανεπιστημιακούς γιατρούς; Γιατί ο ΕΣΥίτης γιατρός τόσα χρόνια που δουλεύει έχει το ιατρείο του μέσα στο νοσοκομείο, με οφέλη για το ίδιο το νοσοκομείο και για τον ασθενή. Ενώ τον πανεπιστημιακό τον βολεύει να κάνει τα χειρουργεία του έξω και να παίρνει τον ασθενή στο ιδιωτικό και να παίρνει χρήματα. Να τα λέμε αυτά. Αυτό το νομοσχέδιο δουλεύει για τους πανεπιστημιακούς.
Δεν θα πω κάτι που δεν έχει ακουστεί ήδη. Είναι μαζικό αυτό που γίνεται σήμερα, δεν είναι ατομικό.
Αισθάνομαι θλίψη, οργή, θυμό για την κατάντια του συστήματος σε όλα τα επίπεδα. Παρακμή σε όλους τους τομείς, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, στα πάντα. Χαίρομαι που είμαι εδώ και χαίρομαι που έχει τόσο πολύ κόσμο, παρά τις προσπάθειές τους να μην έρθουμε. Να συνεχίσουμε με επιμονή και υπομονή.
Κλεοπάτρα,
εργαζόμενη ΥΠ.ΠΟ
Σήμερα διαδηλώνουμε όλη η Ελλάδα, όλα τα σωματεία, είναι όλος ο κόσμος στους δρόμους, οι νέοι, οι φοιτητές, οι συνταξιούχοι, οι άνθρωποι της εργασίας.
Έχουμε ενώσει τις δυνάμεις μας και τα αιτήματά μας, πρώτα απ' όλα για τα θέματα ασφάλειας και για τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο αλλά και για τους πολίτες. Αυτό που γίνεται σήμερα δεν πρέπει να σταματήσει, πρέπει να συνεχίσουμε μέχρι αυτή η κυβέρνηση να πέσει.
Η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας έχει φέρει αυξημένες τιμές για τον πολίτη ενώ οι ηλεκτροπαραγωγοί και οι μεγάλες εταιρίες χαίρουν άλλης αντιμετώπισης και βέβαια πληρώνουν φτηνότερα. Οι εργαζόμενοι/ες στο ΔΕΣΦΑ στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο σημερινό αγώνα και θα συνεχίσουμε μέχρι αυτός να δικαιωθεί.
Μαρία Κοτρώνη,
γενική γραμματέας στο Σωματείο ΔΕΣΦΑ
Είμαστε εδώ για τα παιδιά που χάθηκαν. Για όλα αυτά που θέλουν να τα ιδιωτικοποιήσουν και ο φτωχός κόσμος να μην έχει πρόσβαση, στην Υγεία, την Παιδεία, σε όλα όσα έχει ανάγκη ο άνθρωπος για να ζήσει με αξιοπρέπεια πάνω από όλα.
Είμαι ενάμιση χρόνο στο Γεννηματάς, επικουρική, αλλά αυτά που βλέπω με έχουν απογοητεύσει. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με αυτό που γίνεται σήμερα.
Ιορδάνα Ετζιρίδου,
τραυματιοφορέας Γεννηματάς
Διεκδικούμε δικαιοσύνη για τα παιδιά που χάθηκαν. Γι΄αυτό ήρθαμε σήμερα από το δήμο.
Σε όλους τους χώρους υπάρχουν ατυχήματα. Χρειάζεται βελτίωση των συνθηκών δουλειάς, να δώσουν λεφτά, το κυριότερο από όλα να γίνουν προσλήψεις.
Ιωάννης Φραγκουλάκης,
δήμος Ελληνικού Αργυρούπολης
Διαδηλώνουμε ενάντια σε ένα σύστημα δολοφόνων, έχουν σκοτώσει παιδιά. Γενικά τα έχουν βάλει με τη νεολαία και τους φοιτητές, εδώ και πολύ καιρό.
Η μόνη λύση είναι η απεργία, η κλιμάκωση, η επανάσταση. Σήμερα είναι τέλεια και ελπίζω να συνεχιστεί.
Νεφέλη,
φοιτήτρια Κοινωνιολογίας, Πάντειος
Αυτό που έγινε στα Τέμπη ήταν μια αναμενόμενη εξέλιξη γιατί είναι άχρηστοι και ανεύθυνοι και βάζουν τα κέρδη πάνω από τις ζωές των πολιτών. Σήμερα γίνεται χαμός κι αυτό πρέπει να γίνεται συνέχεια. Για να αλλάξει η κατάσταση, να πέσει η κυβέρνηση των εγκληματιών.
Νικολέτα,
φοιτήτρια Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειος
Και το Σωματείο Διπλωματούχων Ξεναγών Αθήνας είναι σήμερα εδώ, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, για να απαιτήσουμε μέτρα ασφάλειας στη δουλειά μας και τη ζωή μας.
Σήμερα έχει πολύ μαζική προσέλευση, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να μην αφήσει τον κόσμο να έρθει μπλοκάροντας πάνω από τέσσερις σταθμούς. Πρέπει να συνεχίσουμε δυναμικά, τα πράγματα είναι ήδη ακραία, δεν μπορούμε να περιμένουμε. Τίποτα δεν θα λυθεί με τους καθιερωμένους θεσμικούς τρόπους, μόνο με μαζικές κινητοποιήσεις.
Νίκος Αντωνόπουλος,
ξεναγός
Κατεβήκαμε σήμερα για τον ίδιο λόγο με όλους. Για να μπορούν τα παιδιά μας να ζήσουν ελεύθερα, όπως δεν μπορούμε εμείς.
Για να σώσουμε κάτι από την κοινωνία που δεν καταφέραμε να φτιάξουμε. Είχα καιρό να βγω στο δρόμο, θα ήθελα να είναι για κάτι χαρμόσυνο, όχι γι' αυτό. Γιατί όλα αυτά τα παιδιά είναι δικά μας παιδιά. Να μην ξαναγίνει και όσο μπορούμε να έχουμε δύναμη να αγωνιζόμαστε, για τα παιδιά και τις μανούλες όλου του κόσμου.
Ελευθερία,
φαρμακοποιός
Είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση και πρέπει να βιαστούμε να την αλλάξουμε, είμαστε υποχρεωμένοι να την αλλάξουμε κυρίως για τη νέα γενιά.
Είναι ντροπή ακόμα και το ότι αναφέρθηκε στις ειδήσεις ότι το φταίξιμο ήταν του σταθμάρχη. Ξέρουμε πώς έχουν γίνει τα πράγματα, με τις συμβάσεις και τους ιδιώτες. Σήμερα είναι συγκινητική η συμμετοχή των νέων. Και μου έκανε εντύπωση που τραγουδούσαν παλιά τραγούδια τα 15χρονα στο μετρό μαζί με τους καθηγητές τους. Συγκινητικό και αισιόδοξο. Έχουμε ευθύνη εμείς η παλιότερη γενιά απέναντι σε αυτά τα παιδιά. Το αγαπάς τα παιδιά σου δεν σημαίνει ότι τα αγκαλιάζεις και τα φιλάς και τους παρέχεις τα υλικά αγαθά, αλλά αυτό που γίνεται σήμερα. Σε αυτό τον αγώνα η γυναίκα είναι πρωταγωνίστρια, σαν εργαζόμενη, σαν μάνα.
Λένα Μαραγκάκη,
εργαζόμενη ΑΑΔΕ
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εργοθεραπευτών συμμετέχει στην απεργία σήμερα όπως και την Κυριακή ήμασταν εδώ για τα θύματα στα Τέμπη.
Η αδικαιολόγητη καταστολή την Κυριακή μας έφερε να είμαστε οι τριπλάσιοι σήμερα, να απεργούμε σε μια δουλειά που δύσκολα απεργεί κανείς, δεν έχουμε καν άδειες, είμαστε θεραπευτές ανάπηρων παιδιών και ενηλίκων. Είμαστε εδώ στο πλευρό των οικογενειών των θυμάτων, μαζί με τα σωματεία των σιδηροδρομικών και όλων των χώρων, να διεκδικήσουμε δωρεάν και δημόσιες μεταφορές, υγεία, παιδεία, να σταματήσει αυτό το πανηγύρι της ιδιωτικοποίησης. Εμείς ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει ο ιδιωτικός τομέας και να μην υπάρχει ο δημόσιος. Υπάρχουν άνθρωποι που τα ασφαλισμένα προστατευμένα μέλη της οικογένειάς τους, τα παιδιά τους, πρέπει να τα πάνε μόνο στον ιδιωτικό τομέα, δεν υπάρχει θεραπεία σε δημόσιο πουθενά. Ξέρουμε τι σημαίνει αυτό και για τους εργαζόμενους και για τους ανάπηρους συνανθρώπους μας, για τους θεραπευόμενούς μας: άθλιες συνθήκες. Γι' αυτό είμαστε με όλα τα συνδικάτα, τους φορείς, τα σωματεία.
Ελένη Παριανού,
γραμματέας Πανελλήνιου Συλλόγου Εργοθεραπευτών
Το μήνυμά μας είναι κοινό. Δεν μπορούμε να βάζουμε τα κέρδη πάνω από τις ζωές.
Πρέπει να είναι δημόσια αυτά τα αγαθά. Γι' αυτό εναντιωνόμαστε σε όσα πάνε να περάσουν στο νερό τώρα, ή στο ρεύμα που το κατέστρεψαν ήδη. Και όλο αυτό με οδύνη. Για όλες τις ζωές.
Μάγδα,
ΣΕΠΕ Γλυφάδας-Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης