Το μαζικό κίνημα κατά της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης στη Γαλλία πέρασε σε νέα φάση την περασμένη εβδομάδα. Μετά από μια ημέρα κινητοποιήσεων την Τετάρτη 15 Μάρτη, με μαζική συμμετοχή κι αυτή, και την επανακήρυξη απεργίας σε πολλούς τομείς, η ανακοίνωση από την κυβέρνηση της χρήσης του 49.3 την Πέμπτη 16 Μάρτη (νομοθετικό μέσο που επιτρέπει την παράκαμψη της ψηφοφορίας του Κοινοβουλίου για την ψήφιση ενός νόμου) έκανε την κατάσταση πραγματικά εκρηκτική και βάζει την κυβέρνηση σε μεγάλη δυσκολία. Η πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Μακρόν στις 20 Μάρτη στην Εθνοσυνέλευση απορρίφθηκε για 9 μόλις ψήφους.
Στους δρόμους, η απάντηση του κινήματος ήταν άμεση: από το βράδυ της Πέμπτης πλήθη πολλών χιλιάδων ανθρώπων συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι μπροστά από την Βουλή και σε πολλές πόλεις. Οι διαδηλώσεις και τα μπλόκα είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο σε όλη τη χώρα. Η καταστολή έχει επίσης φτάσει σε νέο επίπεδο με ξυλοδαρμούς και συλλήψεις εκατοντάδων ανθρώπων κάθε βράδυ. Το κίνημα γίνεται όλο και πιο ριζοσπαστικό και απλώνεται. Η απόσυρση της επιβολής ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη είναι πιο απτή από ποτέ.
Το επίπεδο οργάνωσης και αποφασιστικότητας των εργαζομένων στον αγώνα είναι παντού πολύ ψηλό. Στα διυλιστήρια, τις αποθήκες και τους τερματικούς σταθμούς, η παραγωγή έχει σταματήσει και η απεργία γίνεται όλο και πιο σκληρή, αφήνοντας την κυβέρνηση αντιμέτωπη με τον κίνδυνο γενικευμένης έλλειψης βενζίνης. Στις συνεχιζόμενες απεργίες των εργαζομένων στους σιδηροδρόμους, στις μεταφορές και στην ενέργεια, το κίνημα επανεκκινείται οδηγώντας σε επιβράδυνση της οικονομίας. Αλλά ο αγώνας που έχει τη μεγαλύτερη απήχηση στον πληθυσμό είναι η απεργία των σκουπιδιάρηδων. Στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις, οι περιφρουρήσεις τους συγκεντρώνουν μαζικά κάθε μέρα πολύ κόσμο που τους στηρίζει ενάντια στην καταστολή. Αυτός ο τομέας, του οποίου οι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι έχουν το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής από όλα τα επαγγέλματα, επιδεικνύει μια πρωτοφανή μαχητικότητα και έχει καταφέρει να γίνει δημοφιλής. Τα σκουπίδια που συσσωρεύονται σε ορισμένες γειτονιές δεν είναι τίποτα μπροστά στην προοπτική ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης και πρόωρου θανάτου στην εργασία.
Ο αγώνας διεξάγεται όλο και περισσότερο από τα κάτω στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές και τα πλαίσια αυτοοργάνωσης κερδίζουν όλο και περισσότερο κόσμο. Όλες οι συνιστώσες του κινήματος, συνδικαλισμένοι και μη συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι, επισφαλείς εργαζόμενοι, νέοι και φοιτητές δείχνουν μεγάλη ανταπόκριση: σε κάθε πόλη, κάθε κάλεσμα για συμμετοχή σε περιφρούρηση ή σε συγκέντρωση συγκεντρώνει πολύ κόσμο. Τα μπλόκα και τα οδοφράγματα στους δρόμους γίνονται χώροι συζήτησης και οργάνωσης και βοηθάνε στην πολιτικοποίηση της απεργίας, προσφέροντας στους επαναστάτες ακτιβιστές τη δυνατότητα να μιλήσουν για τον φεμινισμό, τους αντιρατσιστικούς αγώνες και τους αγώνες των εργαζομένων χωρίς χαρτιά.
Αυτή η εβδομάδα θα είναι καθοριστική, όλα δείχνουν ότι ο αγώνας θα ενταθεί, ότι τα μπλόκα και οι απεργίες θα εξαπλωθούν: η ημέρα κινητοποιήσεων την Πέμπτη 23/3 προβλέπεται ήδη ιστορική. Το σημερινό κίνημα, το πιο μαζικό εδώ και αρκετές δεκαετίες, έχει ήδη σαν συνέπεια εκατομμύρια άνθρωποι να έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στα αφεντικά και το κράτος. Προσφέρει στους επαναστάτες πρωτοφανείς δυνατότητες για την οικοδόμηση της ταξικής ενότητας: πρέπει να ελπίζουμε σε μια σύγκλιση μεταξύ των αγώνων, ειδικά για την ημέρα της 25ης Μάρτη, όταν θα διαδηλώσουμε κατά του ρατσισμού, κατά των συνόρων, για τη νομιμοποίηση όλων των εργαζομένων χωρίς χαρτιά και για την ενότητα όλων των εκμεταλλευόμενων.
Μπαρναμπέ Μπουσάρ,
Ρεν