Η επίσημη επίσκεψη του Σι Τζιν Πινγκ στη Μόσχα σημάδεψε με το δικό της τρόπο τον ένα χρόνο από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Ο κινέζος πρόεδρος και ο Πούτιν αναφέρθηκαν ο ένας στον άλλο σαν «παλιό φίλο» και ο Ζι επαίνεσε την «ισχυρή ηγεσία» του Πούτιν.
Οι σχολιασμοί στα δυτικά ΜΜΕ κατά κανόνα περιορίζονται να σχολιάσουν το σωσίβιο που έχει ρίξει η Κίνα στη ρωσική οικονομία αυτό το χρόνο, για να μη βουλιάξει από το βάρος των δυτικών κυρώσεων. Επισημαίνουν επίσης πόσο αναγκαία είναι η κινέζικη βοήθεια στον Πούτιν για τη συνέχιση του πολέμου. Η ρωσική πολεμική βιομηχανία ξεμένει από εξαρτήματα υψηλής τεχνολογίας που προμηθευόταν από τη Δύση. Οι κινέζικες εταιρείες μπορεί να αναπληρώσουν το κενό, για παράδειγμα πουλώντας ημιεπεξεργαστές (τσιπς). Και βέβαια, η κατασκευή νέων αγωγών που θα μεταφέρουν ρωσικό φυσικό αέριο στην Κίνα είναι στην ημερήσια διάταξη της συνάντησης.
Όμως, ο τόνος των δυτικών ΜΜΕ και κατ’ επέκταση των κυβερνήσεων είναι προσεκτικός. Πικρόχολα σχόλια για την «φιλορωσική ουδετερότητα» της Κίνας και την συνεργασία των «ολοκληρωτικών καθεστώτων», αλλά στην πράξη το παζάρι με την Κίνα είναι ανοιχτό. Κανείς στις δυτικές κυβερνήσεις δεν συζητάει επίσημα το κινεζικό «σχέδιο 12 σημείων» για την «ειρήνευση» στην Ουκρανία (περισσότερο σχέδιο για κατάπαυση του πυρός είναι) αλλά όλοι σημειώνουν την ανεπίσημη ανακοίνωση ότι ο Σι μετά τον Πούτιν θα μιλήσει, με βιντεοκλήση, με τον Ζελένσκι.
Ο αποδέκτης των όσων λεχθούν σε αυτή τη συνάντηση, αν πραγματοποιηθεί, θα είναι ο πρόεδρος Μπάιντεν. Στους Φαινάνσιαλ Τάιμς αυτής της Δευτέρας δημοσιεύεται το κυνικό σχόλιο ενός ανώνυμου κινέζου αξιωματούχου ο οποίος επισήμανε ότι επειδή ο Ζελένσκι δεν λαμβάνει ουσιαστικά τις αποφάσεις: «Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προωθήσει το μήνυμα στον Μπάιντεν. Η Κίνα σέβεται τα ουκρανικά συμφέροντα. Αλλά αυτό διαφέρει από το να θέτει σε προτεραιότητα τα συμφέροντα των ΗΠΑ».
Δεν είναι το πρώτο κινέζικο άνοιγμα στη Δύση. Στις 4 Νοέμβρη του 2022 ο καγκελάριος Σολτς της Γερμανίας έκανε μια μονοήμερη επίσκεψη στο Πεκίνο. Εκεί ο Σι δήλωσε ότι «αντιτίθεται στη χρήση ή την απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων» στην Ουκρανία. Ο μόνος που έχει κάνει εμμέσως τέτοιες απειλές είναι ο Πούτιν. Ο Σι έστελνε μήνυμα στον «παλιό φίλο» αλλά και στις ΗΠΑ.
Αυτά δεν σημαίνουν ούτε ότι η κινέζικη άρχουσα τάξη είναι παράγοντας ειρήνης στον κόσμο ούτε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία θα μπει σε μια πιο χαμηλή τροχιά. Η διαφορά της μεσολάβησης της Κίνας ανάμεσα στο Ιράν και τη Σ. Αραβία, σημειώνει ο Γκ. Ραχμάν στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, με τις προτάσεις για την επίλυση της «ουκρανικής κρίσης» είναι ότι στην πρώτη περίπτωση οι δυο πλευρές ήθελαν να τα βρουν ενώ στη δεύτερη δεν θέλουν. Η άνοιξη έρχεται και οι δυο στρατοί ετοιμάζονται για επιθετικές επιχειρήσεις.
Επίσης, η Κίνα δεν κάνει ανοίγματα και προτάσεις για χάρη της ειρήνης και της ευημερίας των λαών. Θέλει ανταλλάγματα στη Ταϊβάν και στη Ν.Α Ασία, που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν θέλει και δεν μπορεί να δώσει. Η διπλωματία των ιμπεριαλιστών ανάβει τις φωτιές των στρατιωτικών ανταγωνισμών και τροφοδοτεί τον πόλεμο στην Ουκρανία αντί να τον καταλαγιάζει.