Η Εργατική Αλληλεγγύη μίλησε με τον Νίκο Σμπαρούνη, συγκοινωνιολόγο, εργαζόμενο στο Μετρό κι εκλεγμένο εκπρόσωπο Υγιεινής κι Ασφάλειας των εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ.
Ποια είναι τα ζητήματα που αναδεικνύετε μέσα από τις απεργίες σας;
Ένα μεγάλο ζήτημα είναι η εντατικοποίηση της εργασίας τόσο όσον αφορά τους ανθρώπους του Μετρό όσο και τα μηχανήματά του. Το σύστημα συνολικά λειτουργεί πέρα από τα όριά του. Η υποστελέχωση είναι τεράστια. Η υπερεργασία ξεπερνάει τα επιτρεπτά επίπεδα. Από μόνη της η υπερεργασία είναι ζήτημα, θα πρέπει να ισχύει μόνο σε εξαιρετικές έκτακτες περιπτώσεις έκτακτων αναγκών. Τώρα το Μετρό λειτουργεί λες και είναι σε μόνιμη έκτακτη ανάγκη. Ό,τι ισχύει για το έμψυχο δυναμικό ισχύει και για το άψυχο. Οι συρμοί λειτουργούν μέχρι να διαλυθούν τελείως. Δεν γίνεται η προληπτική γενική επισκευή στις προβλεπόμενες χιλιομετρικές διανύσεις. Συνήθως μπαίνουν για επισκευή όταν αρχίζουν και παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα και δεν μπορούν να βγουν καθόλου στην κυκλοφορία. Αυτό έχει συνέπεια και τη μείωση του προσδόκιμου χρόνου ζωής του τροχαίου υλικού. Είναι προφανές ότι όταν συντηρείται αραιότερα από το προβλεπόμενο θα βγει πολύ πιο γρήγορα εκτός λειτουργίας.
Οι απεργίες και οι καταγγελίες που τις συνοδεύουν για τις ελλείψεις έρχονται λίγο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, όπου κι εκεί οι συνάδελφοί σας του ΟΣΕ, έκαναν ανάλογες καταγγελίες.
Πράγματι ελλοχεύουν αντίστοιχοι κίνδυνοι και στο Μετρό. Μάλιστα αν ω μη γένοιτο συμβεί δυστύχημα η διάσωση θα είναι δυσκολότερη. Δεν σημαίνει ότι ένα ενδεχόμενο δυστύχημα θα είναι ίδιο, υπάρχουν διαφορές στη λειτουργία του Μετρό σε σχέση με τον ΟΣΕ. Π.χ στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει χειροκίνητη διαχείριση της κυκλοφορίας τα τρένα έχουν κόφτη στα 25 χλμ/ώρα. Αυτό δεν σημαίνει επανάπαυση. Ακόμα και με τέτοια ταχύτητα ένα ενδεχόμενο δυστύχημα δεν σημαίνει ότι είναι αναίμακτο. Επίσης εκτροχιασμός μπορεί να συμβεί και με μεγαλύτερη ταχύτητα και να επακολουθήσει σύγκρουση. Ό,τι κι αν συμβεί θα οφείλεται στα δύο πράγματα που καταγγέλουμε. Την υπερεργασία λόγω ελλείψεων σε προσωπικό -αφού δεν γίνονται οι αναγκαίες προσλήψεις- και την ελλιπή συντήρηση λόγω περικοπών. Οι εργαζόμενοι είναι πολύ προσεκτικοί και σε προβληματικά σημεία του δικτύου βραδυπορούν. Ωστόσο βρίσκονται σε εργασιακό burn out και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στην ψυχοσωματική υγεία των εργαζόμενων που οφείλονται στους ρυθμούς και τις συνθήκες δουλειάς.
Ποια νομίζεις ότι πρέπει να είναι η συνέχεια των κινητοποιήσεων;
Η κλιμάκωσή τους μέχρι την ακύρωση όλων των μνημονιακών ρυθμίσεων που έχουν συσσωρευτεί η μία πάνω στην άλλη. Μάλιστα, συνέχεια προστίθενται νέες επιθέσεις που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Οι διοικήσεις δίνουν την αίσθηση ότι δεν ακούν καν. Με την κλιμάκωση από τη δική μας μεριά και την αλληλεγγύη από τη μεριά του κόσμου μπορούμε να πετύχουμε νίκες. Ο λεγόμενος κοινωνικός αυτοματισμός δεν είχε ποτέ πραγματική βάση, ήταν πάντα παιχνίδι των ΜΜΕ. Τα δικά μας προβλήματα υπάρχουν σε κάθε εργατικό χώρο. Δεν αποτελούμε εξαίρεση. Ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να ταυτιστεί με αυτά που λέμε. Και προφανώς όλοι καταλαβαίνουν ότι ο αγώνας μας έχει να κάνει και με τη δική του ασφάλεια. Ένα πράγμα όμως που θέλω να προσθέσω είναι ότι χρειάζονται ακόμα πιο ριζικές λύσεις για να βελτιωθεί ουσιαστικά η κατάσταση. Πρέπει οι εργάτες να πάρουμε στα χέρια μας συνολικά την κοινωνία και τα μέσα παραγωγής.
O Nίκος Σμπαρούνης μίλησε στον Στέλιο Μιχαηλίδη.