Ποιο είναι το διακύβευμα των φετινών φοιτητικών εκλογών;

Αλέκος Κοροβέσης: Τόσο οι φοιτητικές εκλογές στις 10 Μάη όσο και οι βουλευτικές στις 21 Μάη δεν γίνονται σε μια κατάσταση σταθερότητας αλλά σε μια περίοδο που καθορίζεται από δυο μεγάλα πράγματα: Την κρίση των από πάνω και τις αντιστάσεις των από κάτω. Αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι είχαμε δυο τεράστιες πανεργατικές απεργίες σε προεκλογική περίοδο, ότι έγιναν καταλήψεις σε σχολές, ότι έγιναν συνελεύσεις. Όχι μόνο ο κόσμος βγήκε στο δρόμο, αλλά φάνηκε και μια τεράστια ριζοσπαστικοποίηση. Οι φοιτητικές εκλογές θέλουμε να σημαδευτούν από αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση και να την προχωρήσουμε. 

Πρώτον να μαυρίσουμε τη ΔΑΠ, την παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, που είναι ο εκφραστής της κυβέρνησης στις σχολές. Της κυβέρνησης που δολοφονεί στα σύνορα, δολοφονεί στα Τέμπη, εξαπολύει ιδεολογικές ρατσιστικές και σεξιστικές επιθέσεις κλπ. Σε αυτή την προσπάθεια ξεκινάμε από καλή αφετηρία. Ας δούμε τι επεδίωκε ο Μητσοτάκης από το 2019: ότι θα βάλει την αστυνομία στις σχολές, ότι θα σταματήσει την πολιτικοποίηση και το συνδικαλισμό. Και ας γυρίσουμε να δούμε σήμερα τι έχει καταφέρει. Η κυβέρνηση έχει ηττηθεί και ιδεολογικά και πολιτικά. Οι επιθέσεις της -ακόμα κι αν τις έχει ψηφίσει- δεν έχουν εφαρμοστεί γιατί το φοιτητικό κίνημα τις έχει μπλοκάρει. Δεν έχουν καταφέρει να βάλουν την πανεπιστημιακή αστυνομία, να διαλύσουν την παιδαγωγική επάρκεια, να κλείσουν σχολές και να ιδιωτικοποιήσουν, να κάνουν εκλογές με ενιαία ψηφοδέλτια. 

Δεύτερον θέλουμε να δυναμώσει η αντικαπιταλιστική αριστερά, τα σχήματα της ΕΑΑΚ, που είναι στήριγμα για το αντισυστημικό ρεύμα. Είναι η αριστερά που οργανώνει τις μάχες, τις συνελεύσεις, τα συλλαλητήρια, που βάζει την προοπτική της κλιμάκωσης, των καταλήψεων, των αγώνων διαρκείας. Που μπορεί και συνδέει τις μάχες ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις με τις πολιτικές μάχες ενάντια στο ρατσισμό και στο σεξισμό -όπως φάνηκε και πολύ πρόσφατα από το ρόλο που παίξαμε για να συμμετέχουν μαζικά οι φοιτητές/ριες στα συλλαλητήρια στις 8 και 18 Μάρτη.  Που είναι με το σύνθημα «Οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες» και το παλεύει στην πράξη, όπως κάναμε οργανώνοντας τη συμμετοχή στις απεργίες. Που βάζει την επαναστατική προοπτική, γιατί ο κόσμος που ριζοσπαστικοποιείται αυτή την περίοδο δεν θα πρέπει να σταματήσει στα μισά του δρόμου αλλά να συνεχίσει μέχρι την ανατροπή. 

Στις προηγούμενες φοιτητικές εκλογές, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, καταγράφηκε σε τέτοιο βαθμό το γκρέμισμα της ΔΑΠ και η τεράστια ενίσχυση της αριστεράς στους φοιτητικούς συλλόγους. Έπαιξε ρόλο στις μάχες που ακολούθησαν;

Μαρία Καστελιώτη: Οι περσινές φοιτητικές εκλογές επιβεβαίωσαν τη ριζοσπαστικοποίηση ενός πολύ μεγάλου κομματιού της νεολαίας κι αυτό για το οποίο επιμέναμε, ότι μας παίρνει να κλιμακώσουμε τους αγώνες, ότι μπορούμε να νικήσουμε απέναντι στις επιθέσεις της κυβέρνησης. Έγιναν μετά από δυο χρόνια που οι σχολές ήταν κλειστές, δεν είχαν γίνει εκλογές στους συλλόγους και η κυβέρνηση ήθελε να διαλύσει κάθε συλλογική διαδικασία. Απέναντι σε αυτό ο κόσμος των σχολών πάλεψε, έκανε αντιμαθήματα, διαδήλωσε, έσπασε τις απαγορεύσεις. Αυτές οι μάχες καταγράφηκαν και στις εκλογές με το τσάκισμα της ΔΑΠ και δυνάμωσαν το κίνημα και για τη συνέχεια. Μόλις λίγους μήνες μετά η κυβέρνηση επιχείρησε να εγκαταστήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία και με πολύ άμεσα αντανακλαστικά το φοιτητικό κίνημα τους σταμάτησε με κινητοποιήσεις στις πύλες. Ακολούθησαν η πανεργατική απεργία στις 9 Νοέμβρη και η πορεία του Πολυτεχνείου που η συμμετοχή της νεολαίας ήταν από τις πιο μεγάλες των τελευταίων χρόνων. Η ματαίωση της επίθεσης για τις ηλεκτρονικές εκλογές με τις οποίες η κυβέρνηση ήθελε να χτυπήσει τους φοιτητικούς συλλόγους κι έφαγε τα μούτρα της, γιατί οι φοιτητές/ριες απείχαν μαζικά. Οι καταλήψεις σε μια σειρά σχολές μαζί με το κίνημα των καλλιτεχνών. O ξεσηκωμός μετά τη δολοφονία στα Τέμπη, οι μεγαλειώδεις πανεργατικές απεργίες στις 8 και 16 Μάρτη και τα συλλαλητήρια που συνοδεύτηκαν με γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και κατέβασμα των φοιτητικών συλλόγων στο δρόμο. Ουσιαστικά σε αυτόν τον ένα χρόνο από τις περσινές εκλογές φάνηκε το που βρίσκεται ο κόσμος των σχολών. Διεκδικούμε να αποτυπωθεί και στις φετινές φοιτητικές εκλογές με νέο χαντάκωμα της δεξιάς και μεγαλύτερη ενίσχυση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που θα δώσει τον τόνο για τους αγώνες που θα ακολουθήσουν. Άλλωστε και στο δρόμο για τις εκλογές δεν πάμε χωρίς κινηματικές διαδικασίες. Την Τετάρτη 26/4 οργανώνουμε αντιφασιστική συγκέντρωση στη Δίκη της Χ.Α στο Εφετείο και την 1η Μάη οργανώνουμε τη συμμετοχή μας στην πανεργατική απεργία. 

Το ΣΕΚ στις Σχολές συμμετέχει και στηρίζει τα ψηφοδέλτια ΕΑΑΚ. Γιατί ΕΑΑΚ και πως χρειάζεται να βαδίσουν τα σχήματα στο δρόμο για τις εκλογές;

Μαρία Καστελιώτη: Με τα ΕΑΑΚ γιατί είναι το πιο πρωτοπόρο και ριζοσπαστικό κομμάτι μέσα στα πανεπιστήμια. Όταν βγαίνουν και δρουν ενωτικά και συγκροτημένα, οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν και κερδίζουν τις μάχες. Έτσι έγινε και αποκρούστηκε η προσπάθεια να μπουν οι μπάτσοι στις σχολές για παράδειγμα. Έτσι έγινε και σε μια σειρά άλλες μάχες. Όπως πιο πρόσφατα, τους τελευταίους μήνες με το κίνημα των καλλιτεχνών και τη δολοφονία στα Τέμπη, από τη μια μεριά οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς Bloco/Δίκτυο και ΜΑΣ/ΚΝΕ έβαζαν εμπόδια ακόμα και για να γίνουν συνελεύσεις και τα ΕΑΑΚ ήταν αυτά που έβαζαν πρόταση για κατάληψη και πάλευαν για την κλιμάκωση. Θα έχει τεράστια αξία να βγει η επαναστατική αριστερά πιο δυνατή και στις εκλογές. Τα σχήματα των ΕΑΑΚ χρειάζεται να πάνε σε αυτή τη μάχη ενωμένα. Χιλιάδες κόσμος αναφέρεται στα ΕΑΑΚ ως η επαναστατική αριστερά στις σχολές, γιατί ακριβώς εκφράζουν τη ριζοσπαστικοποίησή του. Είναι το κομμάτι της αριστεράς που λέει ότι οι αγώνες πρέπει να συνεχίζουν μέχρι τη νίκη, ότι οι φοιτητικοί σύλλογοι πρέπει να δρουν μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις, ότι οι απεργίες και οι καταλήψεις είναι τα όπλα μας, ότι πρέπει να είμαστε σε σύνδεση και κοινούς αγώνες με το εργατικό κίνημα. Αλλά και πολιτικά, ότι χρειάζεται με αυτά τα όπλα να δώσουμε τη μάχη για χρηματοδότηση και προσλήψεις, για ενίσχυση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Τη μάχη για ανοιχτά σύνορα ενάντια στις ρατσιστικές δολοφονίες, τους φράχτες και τους φασίστες. Τη μάχη ενάντια στο σεξισμό, την ομοφοβία, την τρανσφοβία. Η δύναμη που γενικεύει τις μάχες και τις συνδέει με τη σύγκρουση συνολικά με τον καπιταλισμό, βάζοντας την προοπτική της επανάστασης και του σοσιαλισμού. Αν αυτή η δύναμη δεν είναι ενωμένη είναι δώρο τόσο στη δεξιά, όσο και στις ρεφορμιστικές δυνάμεις.

Αλέκος Κοροβέσης: Ο κόσμος που παλεύει κι όλο το αντισυστημικό ρεύμα για το οποίο μιλάμε, χρειάζεται δύο πράγματα: Συγκρότηση και πρωτοβουλίες. Τα ΕΑΑΚ χρειάζεται να συνεχίσουν να είναι πρωτοπόρα τόσο στις συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες –τις μάχες ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις, για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας- όσο και τις πολιτικές πρωτοβουλίες -τις μάχες ενάντια στο ρατσισμό, το σεξισμό, τον πόλεμο, το σύστημα συνολικότερα. Ταυτόχρονα οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που δίνουν αυτές τις μάχες για να είναι αποτελεσματικοί χρειάζεται να είναι συγκροτημένοι ως η επαναστατική αριστερά στις σχολές, ρόλο που παίζουν τα σχήματα ΕΑΑΚ εδώ και τρεις δεκαετίες. Σαν ΣΕΚ στις Σχολές δίνουμε λοιπόν τη μάχη τα ΕΑΑΚ να προχωρήσουν ενωμένα κι αντικαπιταλιστικά, ανοιχτά κι ενωτικά με όλο τον κόσμο που θέλει να παλέψει. Παίζει ρόλο στους αγώνες. Να φέρω ένα παράδειγμα που δεν το έχουμε πει. Πράγματι το αποτέλεσμα των προηγούμενων φοιτητικών εκλογών ήταν νίκη. Η ΔΑΠ έχασε, η αριστερά κέρδισε. Αλλά η ανάδειξη των δυνάμεων της ΚΝΕ σε πρώτη δύναμη δεν σήμαινε ενίσχυση των γενικών συνελεύσεων, αντίθετα σήμαινε ανάθεση στα Δ.Σ. Το πόσο δυναμώνει η αντικαπιταλιστική αριστερά, τα ΕΑΑΚ, παίζει ρόλο στο αν αυτό το κύμα ριζοσπαστικοποίησης που πλημμυρίζει τις σχολές, θα έχει τους φοιτητικούς συλλόγους στα χέρια του. 

Οι φοιτητικές εκλογές είναι προπομπός για τις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν 10 μέρες μετά;

Αλέκος Κοροβέσης: Ασφαλώς, κι αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Η ΔΑΠ το 2019 είχε βγάλει αφίσα «Η πρώτη νίκη είναι των φοιτητών» για να πει ότι θα ακολουθήσει η εκλογή του Μητσοτάκη στην κυβέρνηση. Η εικόνα σήμερα είναι τελείως διαφορετική. Η ΔΑΠ είναι διαλυμένη, πάμε να την ξαναμαυρίσουμε κι αυτό να σημαίνει ότι θα ακολουθήσει το μαύρισμα και του Μητσοτάκη στις 21 Μάη. Το «Κάτω η κυβέρνηση» εκφράζει πλέον την πλειοψηφία της κοινωνίας. Αυτή η οργή και η αντικυβερνητική διάθεση χρειάζεται να εκφραστεί πολιτικά κι ο καλύτερος τρόπος είναι το δυνάμωμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε όλες τις κάλπες. Με τα ψηφοδέλτια των ΕΑΑΚ στις 10 Μάη και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις 21 Μάη.