Στην προεκλογική της εκστρατεία η ΝΔ έκανε μια συστηματική προσπάθεια να «πουλήσει» το ψέμα ότι νοιάζεται για τους μισθούς και γενικότερα το εισόδημα των εργαζόμενων. Πέρα από τις γελοίες «αυτοψίες» του Γεωργιάδη και του Παπαθανάση στα σούπερ-μάρκετ για τις τιμές στο «καλάθι του νοικοκυριού», αυτό που ισχυρίζεται η ΝΔ είναι ότι θα αυξήσει τους μισθούς. Συγκεκριμένα τον βασικό μισθό στα 950 ευρώ και τον μέσο μισθό κατά 25%, στα 1.150 ευρώ.
Πότε; «σε βάθος τετραετίας». Δηλαδή όχι μόνο ψίχουλα, αλλά και ψίχουλα μοιρασμένα στα χρόνια. Δεν είναι, όμως μόνο αυτή η φρασούλα -«σε βάθος τετραετίας»- που δείχνει ότι τα ψέματα της ΝΔ βγάζουν μάτια. Είναι η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουμε.
Η ΝΔ προβάλλει την εικόνα μιας οικονομίας που έχει ανακάμψει πιο γρήγορα από το μέσο όρο της Ε.Ε. Την ίδια στιγμή η Ελλάδα κατατάσσεται στην τριάδα των χωρών μελών της ΕΕ με το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας του πληθυσμού, πίσω από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Σύμφωνα με μια έρευνα της ΤτΕ που δημοσιεύτηκε τον Μάη, το ονομαστικό εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε το 2022 κατά 7,4% αλλά εξανεμίστηκε λόγω του πληθωρισμού. Από τη μια κέρδη για τις τράπεζες, 3,6 δις ευρώ πέρσι, και από την άλλη μισθοί που βρίσκονται 30% κάτω από το επίπεδο του 2007!
Θα ενισχύσουμε το δημόσιο ΕΣΥ λέγανε οι εκπρόσωποι της ΝΔ με τον Μητσοτάκη να δηλώνει ότι η «ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας είναι για μένα προσωπικό στοίχημα», προσβάλλοντας τη μνήμη χιλιάδων νεκρών της πανδημίας που έχασαν τη ζωή τους επειδή «δεν είχε σημασία» αν υπήρχαν ΜΕΘ, για να θυμηθούμε τις τότε δηλώσεις του.
Το είδαμε το «προσωπικό στοίχημα» όταν ο προϋπολογισμός έκοβε τη χρηματοδότηση της δημόσιας Υγείας και όταν ο νόμος που ψήφισε ο Πλεύρης βάζει πλώρη για την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων. Ενίσχυση της δημόσιας Υγείας η ΝΔ θεωρεί την παράδοση του Παιδοογκολογικού της Αθήνας στους Βαρδινογιάννηδες.
Ιδιωτικοποίηση
Και βέβαια το ίδιο αξίζει η «δέσμευση» ότι το νερό δεν θα ιδιωτικοποιηθεί. Ο τελευταίος νόμος που ψήφισε πριν κλείσει η Βουλή ήταν για την «Ρυθμιστική Αρχή» σε αυτόν τον τομέα, δηλαδή την πεπατημένη οδό των ιδιωτικοποιήσεων όλες τις προηγούμενες δεκαετίες που παρέδωσαν ενέργεια, τηλεπικοινωνίες σιδηροδρόμους στα αρπακτικά της αγοράς. Η ΝΔ διαφημίζει στους «επενδυτές» ότι η Ελλάδα είναι ελκυστικός προορισμός για τις μπίζνες τους μιας και οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί. Και την ίδια στιγμή πουλάει φούμαρα ότι θα τους αυξήσει. Μιλάει για «δημόσια αγαθά» ενώ προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις από την Υγεία μέχρι το νερό.
Τα ψέματα αυτά είχαν -και έχουν- τόσο κοντά ποδάρια που θα μπορούσε να τα κόψει απ’ τη ρίζα τους μια Αριστερά που δεν θα έβαζε πάγο στις απεργίες και τις διαδηλώσεις στη -μακρά- προεκλογική περίοδο. Αν το ζήτημα των αυξήσεων για παράδειγμα δεν έμενε στα «κοστολογημένα» προεκλογικά προγράμματα αλλά έμπαινε εκεί που πονάει την άρχουσα τάξη και την κυβέρνηση, στους χώρους δουλειάς και τις απεργίες. Κάθε απεργία που θα κατακτούσε αυξήσεις και ΣΣΕ θα ήταν ένα καρφί στο φέρετρο της ΝΔ. Έτσι χτίζεται η ηγεμονία της Αριστεράς.
Αυτή την κατεύθυνση τη χρειαζόμαστε άμεσα, στις βδομάδες που έρχονται. Ο Στουρνάρας είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στις αρχές Μάη ότι «δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος στην Ελλάδα για να χωρέσουν όλες αυτές οι εξαγγελίες που γίνονται προεκλογικά». Τα λεφτά πρέπει να πηγαίνουν στο στόχο του πλεονάσματος ύψους 2% του ΑΕΠ για να εξυπηρετείται χωρίς επιπλοκές το δημόσιο χρέος στους τραπεζίτες. Αυτή είναι η φωνή της άρχουσας τάξης που ανησυχεί και προσπαθεί να κρύψει την ανησυχία της με επιθέσεις στο «λαϊκισμό». Μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αυτή την ανησυχία, οργανώνοντας τους αγώνες που θα τσακίσουν τη ψεύτικη νίκη που χάρισε η κοινοβουλευτική αριστερή αντιπολίτευση στο Μητσοτάκη την περασμένη Κυριακή.
... που έμειναν χωρίς απάντηση από τον ΣΥΡΙΖΑ
Η ΝΔ δεν πέτυχε καμιά περίτρανη νίκη σε αυτές τις εκλογές. Απέναντί της είχε ένα ΣΥΡΙΖΑ που πουθενά δεν θέλησε να κινητοποιήσει ή να εκφράσει τις προσδοκίες αυτού του κόσμου, και ακόμη χειρότερα σπατάλησε όλη την τετραετία για να δείξει στα αφεντικά και στην άρχουσα τάξη ότι μπορεί να διαχειριστεί υπεύθυνα το σύστημά τους.
Η στρατηγική της διαχείρισης του ελληνικού καπιταλισμού, που απογοήτευσε τον κόσμο του 63% με το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ το 2015, τον απογοήτευσε ακόμη περισσότερο σαν αντιπολίτευση. Τις εκλογές δεν τις κέρδισε η ΝΔ, τις έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν η «έλλειψη ενότητας» της Αριστεράς που γκρέμισε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η λάθος στρατηγική του.
Δεν είναι «ενότητα» πηγαίνοντας προς τις δεύτερες εκλογές να ζητάει λίγο-πολύ από τα άλλα κόμματα της Αριστεράς να αυτοδιαλυθούν ή να ψηφίσουν όλοι ΣΥΡΙΖΑ.
Απέναντι στην αποτυχία της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ ο κόσμος χρειάζεται εναλλακτική. Την εργατική εναλλακτική που υποστηρίζει το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα είναι κρίσιμη στις πολύ σκληρές μάχες της επόμενης μέρας που έρχονται απέναντι σε μια πιο αποθρασυμένη Νέα Δημοκρατία.
Ο κόσμος που έδωσε τις μάχες την προηγούμενη τετραετία για το μισθό του, για τη δουλειά του, το περιβάλλον θα συνεχίσει να το κάνει την επόμενη τετραετία - σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης που η «κοινωνική πολιτική» που έταξε ο Μητσοτάκης θα μετατραπεί γρήγορα σε νέες επιθέσεις. Πλανώνται πλάνην οικτρά, όσοι σπεύδουν να βάλουν ταφόπλακα σε αυτό το κίνημα μιλώντας για «συντηρητικοποίηση» και «ορμπανοποίηση» της κοινωνίας.
Αυτό το οποίο υπάρχει μέσα στην κοινωνία είναι μια τεράστια πόλωση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργατική τάξη που περιλαμβάνει αυτούς που δεν ψήφισαν στις εκλογές, όχι μόνο εκείνους που απείχαν, αλλά και εκείνους στους οποίους το απαγόρευσαν: τις χιλιάδες που δουλεύουν «σεζόν» μακριά από τον τόπο τους, τους μετανάστες που αποτελούν οργανικό κομμάτι της τάξης μας και στην εργασία και στους αγώνες.
Η Αριστερά δεν έχει γυρίσει στα προ μνημονίων επίπεδα. Ας πάνε να δούνε τέτοια ποσοστά στην Ουγγαρία, όσοι μιλάνε για «ορμπανοποίηση».
Ζούμε την πόλωση μιας κοινωνίας σε κρίση με το κυρίαρχο κόμμα της άρχουσας τάξης να ετοιμάζεται να πολώσει στο μάξιμουμ από τη δική του πλευρά με άγριες επιθέσεις οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές.
Χρειαζόμαστε μια αριστερά που θα πολώνει αντίστοιχα σε όλα τα μέτωπα από την πλευρά της εργατικής τάξης. Αυτό είναι το δίδαγμα των εκλογών. Κι ας είμαστε ειλικρινείς. Αυτές οι μάχες δεν θα κριθούν στα έδρανα της Βουλής. Θα κριθούν στη ζωή, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στις σχολές, στα σχολεία. Εκεί, που η δύναμη της εργατικής τάξης είναι απείρως μεγαλύτερη από όλους μαζί τους ενορίτες που ψήφισαν Βελόπουλο και «Νίκη» και απ’ όλους τους ψηφοφόρους της ΝΔ, που ντρέπονται και θα ντρέπονται να πουν τι ψήφισαν.