Στα ψιλά της κάλυψης των ΜΜΕ πέρασαν την περασμένη βδομάδα δυο ειδήσεις. Το κύμα καύσωνα και η ξηρασία που πλήττει την Ισπανία και οι πλημμύρες στη βορειοανατολική Ιταλία, που κόστισαν τη ζωή σε 14 ανθρώπους (και προκάλεσαν την αναβολή της φόρμουλα 1…).
Τον Απρίλη πολλές πόλεις στο ισπανικό κράτος κατέγραψαν θερμοκρασίες ρεκόρ. Στη Κόρδοβα το θερμόμετρο έδειξε 38.7 βαθμούς κελσίου. Για πρώτη φορά από το 1927 στη Βαλένθια δεν έπεσε ούτε μια σταγόνα βροχή. Πέρσι, 6 χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από θερμοπληξία. Φέτος ο αριθμός μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος.
Η «κεντροαριστερή» κυβέρνηση της Ισπανίας (Σοσιαλιστικό Κόμμα και Ποδέμος) έσπευσε να ανακοινώσει τα γνωστά και σε μας «μέτρα ανακούφισης». Δύο δισεκατομμύρια ευρώ έκτακτης βοήθειας στις πληγείσες περιοχές και μια οδηγία ότι όσοι εργάζονται σε εξωτερικούς χώρους -όπως στην αποκομιδή των σκουπιδιών- θα σταματάνε τη δουλειά όταν η μετεωρολογική υπηρεσία εκδίδει προειδοποιήσεις για πολύ υψηλές θερμοκρασίες.
Εκτός από «ασπιρίνες» τέτοια μέτρα αγνοούν τα βαθύτερα αίτια: την κλιματική αλλαγή. Πέρσι η Ισπανία έζησε εφιαλτικές πυρκαγιές κατά τις οποίες κατακάηκαν 3 εκατομμύρια στρέμματα δασικών εκτάσεων. Όπως επισημαίνει ο Πατρίσιο Γκαρσία -Φάγιος, διευθυντής ενός πολύ έγκυρου ερευνητικού κέντρου με έδρα τη Βαλένσια, «ο συνδυασμός της κλιματικής αλλαγής με την υπερεκμετάλλευση του υδροφόρου ορίζοντα επιταχύνει την ερημοποίηση της Ισπανίας».
Στην Ιταλία οι πλημμύρες που προκάλεσαν οι καταρρακτώδεις βροχές βούλιαξαν σχεδόν τμήματα της Ραβένα, την πρωτεύουσα της περιφέρειας Εμίλια-Ρομάνα, και κοντινές της κωμοπόλεις. Ήταν οι χειρότερες πλημμύρες στην Ιταλία εδώ και ένα αιώνα. Η Μελόνι, η «μεταφασίστρια» πρωθυπουργός, έφυγε «εσπευσμένα» από τη Σύνοδο των G7 για να πάει στις πληγείσες περιοχές και να εκφράσει την «οδύνη» της.
Αυτό που δεν θα κάνει, όπως δεν κάνει καμιά κυβέρνηση, είναι να πάρει πραγματικά μέτρα για την προστασία από τις κλιματικές καταστροφές που πολλαπλασιάζονται. Γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε τα λεφτά που πάνε για την ενίσχυση των πολυεθνικών της ενέργειας, η ΕΝΙ κάνει χρυσές δουλειές, για τους τραπεζίτες και την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, να πάνε για τις ανάγκες της κοινωνίας και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Οι ιδιωτικοποιήσεις και οι περικοπές, η παράδοση κάθε γωνιάς στα αρπακτικά της ελεύθερης αγοράς αφήνουν ανοχύρωτες πόλεις χωριά και ανθρώπους στις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Το είδαμε αυτό εδώ, στις καταστροφικές πυρκαγιές στην Πεντέλη και την Εύβοια. Το εργατικό κίνημα θα έχει να παλέψει ενάντια σε αυτή την πολιτική και να ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνία όπου η φύση και οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη.