Η Άποψή μας
Για την ήττα της ΝΔ, για τη νίκη των αγώνων μας • Για την αντικαπιταλιστική ανατροπή: Στηρίζουμε - Ψηφίζουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ

25/5, Εκδήλωση για τα αποτελέσματα των εκλογών στη Νομική της Αθήνας. Φωτό: Μάνος Νικολάου

Εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες από την Αθήνα, αλλά και όλη τη χώρα διαδικτυακά, παρακολούθησαν την εκδήλωση για τα αποτελέσματα των εκλογών που οργάνωσε το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα την Πέμπτη 25 Μάη στην Νομική. Το κείμενο σε αυτή τη σελίδα βασίζεται στην εισήγηση που έκανε ο Πάνος Γκαργκάνας από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΕΚ.  

Όλος ο κόσμος -μέσα στους χώρους δουλειάς όπου γίνεται και η πιο ζωντανή συζήτηση, αλλά και παντού- προσπαθεί να βγάλει άκρη τι έγινε την Κυριακή. Δεν είναι συνηθισμένες οι συνθήκες όπου τα εκλογικά αποτελέσματα ξαφνιάζουν. Ήτανε μία έκπληξη που δείχνει ότι η αβεβαιότητα και η αστάθεια είναι στοιχείο της συγκυρίας στην οποία βρισκόμαστε. 

Έχουμε την εκτίμηση ότι η νίκη της Νέας Δημοκρατίας είναι ψεύτικη. Και επιμένουμε σε αυτήν παρά τις αναλύσεις για συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Πρέπει να σταθούμε επικριτικά απέναντι στις απόπειρες να χρεώσουν στον κόσμο αυτή την εξέλιξη. Λέγοντας ότι είναι πλάστη αυτή η εικόνα, εννοούμε δύο πράγματα. Το πρώτο, ότι στηρίχθηκε στα ψέματα της κυβέρνησης που μείνανε αναπάντητα. Και το δεύτερο, ότι δεν είναι κάτι το σταθερό και δεδομένο. Δεν είναι κάτι το οποίο το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να ανατρέψει, ακόμα και στις δεύτερες εκλογές στις 25 Ιούνη -πολύ περισσότερο σε βάθος χρόνου.

Υπάρχει η δυνατότητα του εργατικού κινήματος να τσακίσει την ψεύτικη νίκη της Νέας Δημοκρατίας διότι οι πραγματικοί συσχετισμοί είναι διαφορετικοί. Και ο κλήρος πέφτει στην επαναστατική αριστερά να αναδείξει ότι ο δρόμος για την ανατροπή παραμένει ανοιχτός.

Το ποιος είναι ο πραγματικός συσχετισμός δυνάμεων το έδειξε ο απεργιακός Μάρτης. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι μόλις πριν από δύο μήνες είχαμε τη μεγαλύτερη πανεργατική απεργία εδώ και πολλά χρόνια. Στις 8 Μάρτη είχαμε μια απεργία η οποία μετριέται με τους σεισμούς που ανοίξανε την πολιτική κρίση στην Ελλάδα, γκρεμίσανε το παλιό δικομματικό σύστημα και τους κάνανε όλους να μην ξέρουν πού πατάνε και πού βρίσκονται.

Στις 8 Μάρτη δεν μπορούσαμε να βαδίσουμε, γιατί ήτανε γεμάτη, όχι μόνο η Σταδίου και η Κλαυθμώνος, αλλά και το Σύνταγμα, η Πανεπιστημίου, η Ομόνοια. Τεράστια σε μέγεθος, τεράστια και σε πολιτική σημασία. Γιατί είχε το στοιχείο της οργής για το έγκλημα στα Τέμπη, την άμεση αιτία για να βγει ο κόσμος στους δρόμους. Αλλά ήταν και απεργία την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών ενάντια σε όλα τα σεξιστικά εγκλήματα της άρχουσας τάξης και της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έπεσε από τον ουρανό αυτή η σύνδεση. Είχαμε δουλέψει από τη δικιά μας μεριά. Οι συντρόφισσες με την Κίνηση για την Απεργιακή 8 Μάρτη την είχαν μετατρέψει σε απεργία κι έτσι έφτασε να έχει τα αντισυστημικά χαρακτηριστικά συγκρίσιμα με τις πανεργατικές του 2010 και 2012.

Αυτός ο κόσμος δεν εξαφανίστηκε. Ποτέ δεν εξαφανίζεται ο κόσμος μέσα σε δύο μήνες. Αλλά το γεγονός ότι υπήρξε αυτή η έκρηξη καθόρισε τις τακτικές που θα ακολουθούσουν τα κυρίαρχα κόμματα. Και δυστυχώς, αυτός που καθόρισε το πώς θα ξεμπλέξει η άρχουσα τάξη από αυτή την έκρηξη οργής ήτανε η Νέα Δημοκρατία, η οποία επέλεξε μία προεκλογική τακτική όπου το κέντρο ήταν η αποφυγή της σύγκρουσης, να μην βρεθούν αντιμέτωποι με τον κόσμο που βγήκε στους δρόμους το Μάρτη.

Συνειδητή επιλογή

Την επιλογή να αποφύγει την πόλωση, ο Μητσοτάκης την έκανε συνειδητά. Γιατί φοβότανε τι θα γίνει άμα τραβήξει το σκοινί. Έκανε μία προεκλογική εκστρατεία στην οποία υποσχόταν αυξήσεις στους μισθούς, αρκεί να έχουμε σταθερότητα. Τα πράγματα θα πάνε καλά και η οικονομία θα δώσει περιθώρια για να έχετε καλύτερες δουλειές, περισσότερες δουλειές, καλύτερα μεροκάματα. Τεράστιο παραμύθι. 

Ξέρανε ότι ήδη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν πει τέρμα τα επιδόματα, πρέπει να επιστρέψουμε στη λιτότητα πανευρωπαϊκά και ειδικά για τις χώρες σαν την Ελλάδα που είναι υπερχρεωμένες. Πρέπει να επιστρέψετε σε προϋπολογισμούς με πλεονάσματα. Το τι σημαίνουν πλεονάσματα σε αυτή τη χώρα το ξέρει ο καθένας, είναι η περίοδος των μνημονίων. Πιο ψεύτικη προεκλογική εκστρατεία είναι δύσκολο να υπάρξει. 

Έγινε η συναυλία στη Θεσσαλονίκη για το νερό και πλημμύρισε κόσμο. Την επόμενη βγήκε ο Μητσοτάκης και δήλωσε “δεν υπάρχει θέμα ιδιωτικοποίησης του νερού”. Ασφαλώς και υπάρχει θέμα, είχαν ήδη ψηφίσει το νομοσχέδιο για τη δημιουργία της ρυθμιστικής αρχής για το νερό και έχουν δεσμευτεί. Από που θα βγούνε τα πλεονάσματα, από που υπολογίζει εισροή ξένων κεφαλαίων; Το τελευταίο πράγμα που του 'χει μείνει είναι να πουλήσει το νερό, που θα του φέρει κάποια δισεκατομμύρια. Αλλά εκτιμώντας ότι με τέτοια οργή δεν πρέπει να πάμε στις εκλογές πολωμένα, έκανε την τοποθέτηση ότι δεν υπάρχει θέμα ιδιωτικοποίησης.

Ξέρανε για το σκάνδαλο του Γεωργούλη στην Ευρωβουλή, το είχανε φυλαγμένο για την αρχή της προεκλογικής εκστρατείας, το σκάσανε εκεί και οδηγήσανε το ΣΥΡΙΖΑ να το ράψει σε σχέση με τις σεξιστικές βρωμιές της Νέας Δημοκρατίας. Περάσαμε προεκλογική περίοδο και κανένας δεν μιλούσε ούτε για την Κιβωτό ούτε για το Λιγνάδη ούτε για όλα τα αίσχη. Το τι σήμαιναν οι επιθέσεις της Νέας Δημοκρατίας σε βάρος των γυναικών, οι απόπειρες της Κεραμέως με το αγέννητο παιδί και τους παπάδες, όλα αυτά εξαφανίστηκαν και βούλωσαν το στόμα του ΣΥΡΙΖΑ. 

Προσαρμογή ΣΥΡΙΖΑ

Ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στρίψει ήδη από το 2019. Έχουμε περάσει τέσσερα χρόνια στα οποία λέμε ότι σαν αντιπολίτευση είναι πιο δεξιός ακόμα και όταν ήταν στην κυβέρνηση το 2015 που τα πούλησε όλα. Αλλά αυτή η προσαρμογή έφτασε μέχρι το σημείο σήμερα να λέει ότι το δικό του πρόγραμμα είναι κοστολογημένο. Τί σημαίνει αυτό; Ότι είναι μετρημένο με βάση τις προδιαγραφές τις οποίες έχουνε βάλει οι τραπεζίτες, η άρχουσα τάξη και η τρόικα, που πλέον δεν λέγεται τρόικα, αλλά βάζει τους όρους και τα όρια.

Το υπογράμμισε αυτό ο Τσίπρας σε όλη την προεκλογική περίοδο. Πήγε στο Βερολίνο, στον Σολτς, που είναι καγκελάριος, διάδοχος της Μέρκελ και έχει κάνει τη σοσιαλδημοκρατία τόσο δεξιά που πλέον δεν κάνει συμμαχίες με πράσινους και αριστερούς, αλλά με τους φιλελεύθερους. Σε αυτή την κυβέρνηση πήγε για να εισπράξει ότι δεν υπάρχει θέμα, η πρώην τρόικα δεν μας αμφισβητεί, είναι κοστολογημένο το πρόγραμμά μας. Άμα πηγαίνεις με τέτοιου είδους αντιμετώπιση, ουσιαστικά δηλώνεις στον κόσμο ότι έχεις αποδεχτεί τα όρια τα οποία στο παρελθόν αμφισβητούσες, δηλώνεις στον κόσμο ότι έχεις στρίψει δεξιά.

Και βέβαια φτάσανε να αποκηρύξουν το παρελθόν τους. Απόδειξη είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το φράκτη στον Έβρο. Αν είχε ένα παράσημο, πέρα από τα αντισεξιστικά που τα πούλησε για χάρη του Γεωργούλη, ήταν το 2016 όταν η Λέσβος έγινε το σύμβολο της υποδοχής των προσφύγων. Και τώρα; Τώρα ο φράχτης είναι εκεί, είναι αποδεκτός, θα επεκταθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποκήρυξε επίσημα το ριζοσπαστικό παρελθόν του κι αυτό προφανώς μετράει.

Αυτή η δεξιά προσαρμογή είχε κάνει ένα μεγάλο κομμάτι από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ήδη παγωμένος. Είχε κάνει συνέδριο, είχε στριμώξει τους αριστερούς, τους περιθωριοποίησε, προσάρμοσε το κόμμα στα πλαίσια της ηγεσίας Τσίπρα. Και λέγαμε ότι πλέον ο κόσμος που στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ κάνει αγγαρεία, δεν έχει τον ενθουσιασμό που είχε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ριζοσπαστική αριστερά. Τώρα μέσα στην προεκλογική περίοδο του έριξε και ένα κουβά νερό αποδεχόμενος την καμπάνια Μητσοτάκη ότι αυτά που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν είναι τρέλες. 

Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε το πώς φτάσαμε στο αποτέλεσμα των εκλογών. Όλη αυτή η αγανάκτηση τι έπαθε στις κάλπες; Ένα μεγάλο κομμάτι πήγε στην αποχή. Σαρωτικά το κομμάτι που απείχε είναι αριστερό κομμάτι. Και επιπλέον υπάρχει το στοιχείο της αναγκαστικής αποχής, της νοθείας για να το λέμε σωστά. Ο κόσμος που δουλεύει σεζόν στον τουρισμό, το πιο ριζοσπαστικό κόμματι της νεολαίας, δεν είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει, το καταδίκασαν στην αποχή.

Ένα μέρος πήγε στο ΠΑΣΟΚ. Αναμένομενο αφού το κυρίαρχο θέμα στην προεκλογική συζήτηση ήταν αν χάρη στην απλή αναλογική θα πάμε για κυβέρνηση συνεργασίας. Και ποιος θα κάνει συνεργασία; Ο προοδευτικός ΣΥΡΙΖΑ με το προοδευτικό ΠΑΣΟΚ. Πόσο προοδευτικό είναι το ΠΑΣΟΚ δεν μπαίνει στη συζήτηση, το βαφτίζουμε προοδευτικό έστω και αν έχει πίσω του όλα τα χρόνια των Σαμαροβενιζέλων. Έτσι έγινε ρεαλιστικό για αριστερό κόσμο να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Μην αμφιβάλλετε ότι είναι αριστερός ένας κόσμος που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Η μεγαλύτερη ένδειξη είναι στο βόρειο τομέα της Αθήνας όπου ήταν υποψήφιος ο Λοβέρδος. Δεν βγήκε, πάτωσε, γιατί ο κόσμος που ψήφισε ΠΑΣΟΚ ήταν κόσμος που τον έστειλε ο ΣΥΡΙΖΑ προς τα εκεί και βέβαια δεν σταύρωσαν τον Λοβέρδο.

Ένα κομμάτι πήγε στο ΚΚΕ και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου που προέρχεται από το ΣΥΡΙΖΑ και ήταν πρόεδρος της Βουλής στην πρώτη κυβέρνησή του.

Ένα μικρό κομμάτι πήγε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όταν ξεκίναγαν οι διαδικασίες για τις εκλογές, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ την είχαν διαγραμμένη πολλοί, δεξιά και αριστερά. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε αμφισβήτηση από ένα κομμάτι που έλεγε ότι δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει στις εκλογές, θα διαλυθεί. Κι όμως υπάρχει μία αύξηση. Μικρή αλλά στα πλαίσια των κατεβασμάτων της επαναστατικής αριστεράς υπαρκτή.

Προφανώς το ΣΕΚ έπαιξε ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη. Με την προσπάθεια που κάναμε με το Στούντιο, ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να ανοιχτεί. Ακόμα περισσότερο με την ποιότητα της προεκλογικής εκστρατείας: την προσπάθεια να πάμε στους εργατικούς χώρους, εκεί που οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες είχανε δώσει απεργιακές μάχες και κατοχυρώθηκαν σαν συνδικαλιστές/ίστριες που δεν κάνουν πίσω και στηρίζουν τους αγώνες.

Η συνέχεια έχει και τα δύο σκέλη. Έχει την πολιτική συζήτηση για τα αποτελέσματα, να εξηγήσουμε γιατί είναι λάθος η ηττοπάθεια και οι θεωρίες περί σταθεροποίησης. Η κρίση του συστήματος συνεχίζεται και θα φέρει εκρήξεις. 

Διεκδικούμε απεργίες πηγαίνοντας προς τις κάλπες. 

Θα υπάρξει συνέχεια του αγώνα στους δήμους όπως με την κατάληψη στο Κερατσίνι ενάντια στον Βορίδη που ακυρώνει τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ναι ή όχι; Στα νοσοκομεία η ΠΟΕΔΗΝ υποσχέθηκε νέα 24ωρη απεργία τον Ιούνη. Δίνουμε μάχη ότι θα τηρηθεί. Θέλουμε προεκλογικά απεργία στα νοσοκομεία ακριβώς για να αναδείξουμε πόσο ψέματα είναι ότι ο Πλεύρης θα δώσει λεφτά για τα νοσοκομεία, αυτός που τα έχει τσακίσει και χαρίζει κομμάτια στο Λάτση και τον Βαρδινογιάννη.

Θέλουμε απεργίες στα τρένα. Γιατί η απάντηση στο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν και πρέπει να τις σταματήσουμε δεν περνάει από τις κάλπες. Περνάει από τη δύναμη των εργαζομένων στα τρένα να κάνουν απεργία και να επιβάλουν ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η κοροϊδία του Γεραπετρίτη και της Hellenic Train. Θα κάνουμε απεργία στον επισιτισμό τουρισμό; Θα κάνει απεργία το συνδικάτο επισιτισμού τουρισμού διεκδικώντας αυξήσεις, συλλογική σύμβαση και το δικαίωμα στην ψήφο; Διεκδικούμε απεργία στο νερό. Η υπόσχεση Μητσοτάκη ότι το νερό δεν θα ιδιωτικοποιηθεί προφανώς είναι ψέματα. 

Ελπίδα στον κόσμο

Πάμε λοιπόν για μια προεκλογική καμπάνια η οποία λέει ότι μπορούμε να έχουμε απεργίες που θα σπάσουν τα παραμύθια του Μητσοτάκη και θα δώσουν την ελπίδα στον κόσμο να εκφραστεί και εκλογικά και μαχητικά με όλους τους τρόπους.

Δεύτερο χρειάζεται να κάνουμε τη μεγάλη συζήτηση γιατί ο αντικαπιταλισμός είναι ρεαλιστικός. Μιλάμε για κρατικοποιήσεις χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο και ξέρουμε πολύ καλά ότι από την υπόλοιπη αριστερά, ακόμα και από το ΚΚΕ το οποίο τοποθετείται αριστερότερα από τους υπόλοιπους, ανοίγει συζήτηση: «μα τι είναι αυτά που λέτε, τι θα πει μεταβατικό αίτημα, αυτά θα γίνουν στη μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία». Απέναντι σε αυτό, χρειάζεται να επιμείνουμε πόσο ρεαλιστικά είναι αυτά τα πράγματα. Σε λίγες εβδομάδες είναι η επέτειος των 10 χρόνων από την κατάληψη στην ΕΡΤ. Δέκα χρόνια πίσω, οι εργαζόμενοι/ες πήραν την ΕΡΤ, την έκαναν να δουλέψει, ήταν η καλύτερη τηλεόραση που πέρασε ποτέ από την ελληνική κοινωνία. Δεν είμαστε περιθώριο, μιλάμε για πράγματα τα οποία ο κόσμος τα 'χει κάνει και θα τα ξανακάνει.

Η παρουσία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και της επαναστατικής αριστεράς επηρεάζει τα υπόλοιπα κομμάτια. Μέσα στην προεκλογική περίοδο το ΚΚΕ άρχισε να λέει “η ζωή μας πάνω από τα κέρδη τους”. Πού το βρήκε το σύνθημα; Ποιος το έφερε στην ελληνική κοινωνία; Η Γένοβα, το νέο αντικαπιταλιστικό κίνημα, το έφερε. Ποιος ήτανε μπροστά σε αυτό το κίνημα; Το ΣΕΚ. Το να μετατοπίζεται το ΚΚΕ, που τότε έλεγε ότι αυτά είναι οπορτουνιστικά, αυτή  είναι η επίδραση η δική μας και σε σχέση με τον κόσμο του ΚΚΕ και σε σχέση με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και σε σχέση με τον κόσμο του Βαρουφάκη.

Έτσι θα πάμε για τον εκλογικό Ιούνη. Έχουμε να ξεσηκώσουμε κόσμο να μαυρίσει τη Νέα Δημοκρατία στο δεύτερο γύρο και προφανώς τον καλούμε να συνεχίσει τη συζήτηση που άνοιξε στις 21 Μάη. Θα τη συνεχίσουμε 7-8-9 Ιούλη στο τριήμερο του Μαρξισμού. Εκεί είναι η συνέχεια αυτής της συζήτησης για να έχουμε ανοιχτή την προοπτική ότι ναι, μπορούμε να τσακίσουμε τη Νέα Δημοκρατία, μπορούμε να βγούμε την επόμενη περίοδο με το εργατικό κίνημα πολύ πιο δυνατό και την επαναστατική αριστερά στο κέντρο του.

 

Διαβάστε αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις της εκδήλωσης

Δείτε το βίντεο ολόκληρης της εκδήλωσης