Οικονομία και πολιτική
Τα ψέματα της ΝΔ: Αρπακτικά που λένε ότι “θα μειώσουν τις κοινωνικές ανισότητες”

O Μητσοτάκης υποδέχεται τον Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, γνωστό “υπέρμαχο” της κοινωνικής ισότητας. Φωτό: Reuters

Περίσσεψαν την περασμένη εβδομάδα οι αναλύσεις που εξηγούσαν τη νίκη της ΝΔ με διαφορά 20% από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν αποτέλεσμα της «συντηρητικοποίησης» ή ακόμη και «ορμπανοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας. «Αναλυτές» εκ δεξιών και εξ αριστερών, έσπευσαν οι πρώτοι να πανηγυρίσουν και οι δεύτεροι να προεξοφλήσουν μια «στρατηγική νίκη» της δεξιάς που μετατρέπει τον Μητσοτάκη σε «απόλυτο κυρίαρχο» ενός λαού «άξιου της τύχης» του. 

Πρόκειται για μια πλασματική εικόνα. Αυτό αναδεικνύεται από το πως η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει τις επερχόμενες εκλογές. Ο Μητσοτάκης μπαίνει στη μάχη των εκλογών της 25ης Ιουνίου βάζοντας σαν στόχο την αυτοδυναμία με κεντρικό σύνθημα «όχι στην αλαζονεία». «Aνοίγει ένας νέος κύκλος που θα τον διανύσουμε χωρίς αλαζονεία και χωρίς έπαρση, που προσωπικά δεν πρόκειται να ανεχτώ», δήλωσε. Πρόκειται για παράδοξο, μιας και μιλάμε για έναν πολιτικό, που το όνομά του έχει καταστεί συνώνυμο της αλαζονείας, αλλά ένα απόλυτα εξηγήσιμο παράδοξο. 

Πηγαίνοντας προς τις δεύτερες εκλογές, πρώτη προτεραιότητα του Μητσοτάκη είναι να κάνει τα «διψασμένα για αίμα» μαντρόσκυλα της παράταξης, όπως ο Γεωργιάδης και ο Βορίδης να παριστάνουν ότι είναι χαριτωμένα σκυλάκια που αποζητούν συναινέσεις. 

Έσπευσε να αδειάσει τον Άδωνι Γεωργιάδη που έθεσε σαν στόχο τους 180 βουλευτές ώστε να μπορεί η ΝΔ, χωρίς την στήριξη άλλου κόμματος, να προωθήσει τις «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» -αναθεώρηση του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικοποίηση της Υγείας κλπ- μέσω της αναθεώρησης του Συντάγματος. Είπε ότι «πρακτικά είναι αδύνατον να βγάλει το κόμμα 180 βουλευτές», αλλά και πως πολιτικά δεν θα το έκανε, καθώς «η Ν.Δ. ψάχνει συγκλίσεις ειδικά εάν θέλουμε να αλλάξουμε το Σύνταγμα». 

Στις συνεντεύξεις του ο Μητσοτάκης συνέχισα να πουλάει παραμύθια για την προεκλογική εκστρατεία: «Εμείς στοχεύουμε σε μία κοινωνία με λιγότερες ανισότητες, αυτό το άκουσαν οι πολίτες και το είδαν. Και είδαν ότι τελικά -και στις δύσκολες εποχές της πανδημίας αλλά και της ενεργειακής κρίσης- στρέψαμε την προσοχή μας στους πιο αδύναμους. Αν με ρωτάτε αυτή τη στιγμή ποιος είναι ο κεντρικός μου στόχος για τη δεύτερη τετραετία, θα σας έλεγα: ανάπτυξη με λιγότερες ανισότητες».

“Θετικό αφήγημα”

Ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του έπαιξαν επί μια ολόκληρη τετραετία ασταμάτητα την ατζέντα του ρατσισμού, του εθνικισμού, της ασφάλειας, του «νόμου και της τάξης». Αλλά στην τελική ευθεία προς τις πρώτες εκλογές και ιδιαίτερα μετά το μεγαλειώδες ξέσπασμα που ακολούθησε το έγκλημα των Τεμπών, αναγκάστηκαν να μιλάνε για  μια «κεντρώα», «κοινωνική», «συναινετική» ατζέντα και αυτήν συνεχίζει να παίζει, πηγαίνοντας προς τις δεύτερες. Δηλώνοντας ικανοποιημένος για την άνοδο της ΝΔ στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, χαρακτηρίζοντας «fake news» τα περί ιδιωτικοποίησης του νερού, λέγοντας ότι στη ΝΔ «οραματιζόμαστε ένα καινούριο ΕΣΥ», «δίνοντας έμφαση στους καλύτερους μισθούς, στην αναβάθμιση του συστήματος Υγείας και συνεχίζοντας στο ίδιο θετικό αφήγημα» όπως έγραψε χαρακτηριστικά η Καθημερινή. 

Σε αυτήν την κατεύθυνση σπρώχνει σε άρθρο του την Κυριακή ο Αλέξης Παπαχελάς, με ένα «πέσιμο» προς τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και προς τους «θερμόαιμους» της ΝΔ: «Ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε πριν από 74 χρόνια. Όποιος, όμως, επιχειρεί σήμερα, το 2023, πολιτική αντιπαράθεση με βάση το τι έγινε το ’44, το ’65 ή το ’73, ζει αλλού. Κλείνει ένας τεράστιος κύκλος. Η κοινωνία νιώθει ότι δεν μπορεί να πάει μπροστά εάν το βλέμμα της είναι συνεχώς στραμμένο στον καθρέφτη που δείχνει πίσω, στο χθες».

Μόνο που η προεκλογική ατζέντα της ΝΔ για «λιγότερες ανισότητες» δεν είναι παρά ένας κουβάς γεμάτος ψέματα. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στον καθρέφτη του Παπαχελά, «που δείχνει μπροστά, στο αύριο». Ποια είναι τα μηνύματα που ήρθαν απ’ όλον τον κόσμο μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα;  

Στην Γερμανία, ο καγκελάριος Σολτς επεξεργάζεται ένα σχέδιο για την κάλυψη ενός ελλείμματος 20 δισ. ευρώ (22 δισ. δολαρίων) στον προϋπολογισμό του 2024 με περικοπές δαπανών σε όλα τα υπουργεία εκτός από την άμυνα. Μιλώντας στα ευρωπαϊκά συνδικάτα, εξήγγειλε επιστροφή στη λιτότητα του Συμφώνου Σταθερότητας, λέγοντας ότι «έχουμε ανάγκη μια συμφωνία για τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να μειώσουμε και πάλι τα σημερινά υψηλά επίπεδα χρέους». 

Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Ντε Γκίντος προανήγγειλε νέα αύξηση επιτοκίων και ζήτησε από τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης «να ανακαλέσουν τα μέτρα ανακούφισης που εισήχθησαν ως απάντηση στην ενεργειακή κρίση του περασμένου έτους, εάν δεν θέλουν να τροφοδοτήσουν περαιτέρω τον πληθωρισμό». 

Στην εαρινή της έκθεση την περασμένη Τετάρτη, η Κομισιόν έβαλε πάγο στα σενάρια για ξεπάγωμα των τριετιών στο δημόσιο τομέα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαιτεί από τις κυβερνήσεις να καταργήσουν τα μέτρα ενεργεια-κής στήριξης, να συνεχίσουν την φορο-αφαίμαξη μέσω διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και να διασφαλίσουν συνετή δημοσιονομική πολιτική περιορίζοντας τις πρωτογενείς δαπάνες το 2024. Περικοπές σε δαπάνες και μισθούς και ιδιωτικοποιήσεις, δηλαδή.

Στις ΗΠΑ, ο Μπάιντεν σε συνεργασία με τους ρεμπουπλικάνους στην Γερουσία σπρώχνει μια συμφωνία για την αντιμετώπιση του ομοσπονδιακού χρέους που προβλέπει κλάδεμα όλων των δημοσίων δαπανών εκτός από την «άμυνα». 

Σαθρά θεμέλια

Αυτά είναι τα σαθρά θεμέλια πάνω στα οποία η Νέα Δημοκρατία κυνηγάει να κερδίσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Αν στις ΗΠΑ και στην Γερμανία, οι κυβερνήσεις ξεκινάνε μια νέα επίθεση δημοσιονομικής σταθερότητας με το βλέμμα στραμμένο προς το χρέος, ο καθένας  μπορεί να φανταστεί τι θα σημάνει αυτό για την Ελλάδα, για το ελληνικό χρέος και τις δεσμεύσεις του Μητσοτάκη περί ανάπτυξης και περιορισμού των ανισοτήτων.  

Αλλά δεν είναι μόνο η αποκάλυψη -στον άμεσο χρονικό ορίζοντα- των ψεμάτων περί «ανάπτυξης» και «άρσης των ανισοτήτων» που κάνουν τα επιτελεία του Μητσοτάκη να φοβούνται την επόμενη μέρα των εκλογών, ακόμη και αν αυτή βρει τη ΝΔ με αυτοδυναμία στην Βουλή. 

Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν έχουν καταφέρει ακόμη να εφαρμόσουν στην πράξη τους νόμους που ψήφισαν την προηγούμενη τετραετία, ενάντια στο δικαίωμα της διαδήλωσης, τον αντισυνδικαλιστικό νόμο του Χατζηδάκη, την πανεπιστημιακή αστυνομία, για να αναφέρουμε μερικούς από αυτούς.

Ξέρουν ότι η οργή που εκφράστηκε σε τεράστια ποσοστά καθ’ όλη την τετραετία και ιδιαίτερα μετά τα Τέμπη κάθε άλλο παρά έχει ξεθυμάνει: Οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ και στα νοσοκομεία, οι εκπαιδευτικοί που παλεύουν ενάντια στην «αξιολόγηση», οι συμβασιούχοι των δήμων που παλεύουν για δουλειά, οι απολυμένοι των εργοστασίων της Καβάλας, όλοι και όλες είναι εδώ. Το ίδιο και οι εργάτες των Τεχνών και οι εργαζόμενοι στα Μουσεία. 

Οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών θα συνεχίσουν να διαδηλώνουν, όπως έκαναν στις Σέρρες προεκλογικά, για να βρουν το δίκιο τους. Το ίδιο και οι συγγενείς της 12χρονης του Κολωνού, που σύσσωμο το κράτος-υπερασπιστής των Μίχων έχει βαλθεί να εξοντώσει πριν φτάσει καν στο δικαστήριο. Το ίδιο και ο κόσμος που ετοιμάζεται να διαδηλώσει στις 10 Ιούνη στο Pride ενάντια στις σεξιστικές διακρίσεις στις οποίες πρωτοστάτησε η ΝΔ.  Στο μέτωπο του ρατσισμού, όπου η  ΝΔ διεκδικεί ότι έχει τη στήριξη όλης της κοινωνίας, ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε απαντώντας στο CNN, να ψελλίσει δικαιολογίες ότι το πούσμπακ που έφεραν στη δημοσιότητα οι New York Times, «ερευνάται». 

Οι Μητσοτάκηδες και οι Παπαχελάδες, μπορεί να αυτοβαυκαλίζονται ξανά για την «αριστερή παρένθεση που άνοιξε το 2010 και έκλεισε το 2023» αλλά ξέρουν πολύ καλά ότι και μόνο μια σύγκριση στα τωρινά ποσοστά των κομμάτων της Αριστεράς στην Ελλάδα με εκείνα του 2009, τους διαψεύδει. Δεν βιώνουμε σήμερα μια «στρατηγική νίκη» της δεξιάς, ούτε μια ανεπανόρθωτη ήττα του κινήματος. Τέτοιου τύπου ανατροπές δεν κρίνονται σε μια Κυριακή με μια επίσκεψη στις κάλπες. Για να μπορέσει την δεκαετία του ’80 η Θάτσερ να πετύχει μια τέτοια ανατροπή έπρεπε πρώτα να τσακίσει την εργατική τάξη, σε ένα πόλεμο μέχρι εσχάτων, στην ιστορική απεργία των ανθρακωρύχων.

Η «επιδοματική πολιτική» που αναγκάστηκε να κάνει η ΝΔ κατά τη διάρκεια της τετραετίας και η υιοθέτηση προεκλογικά μιας τάχα «κοινωνικής» ατζέντας (κόντρα στις «πεποιθήσεις μου για μια ελεύθερη οικονομία» όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Μητσοτάκης σε ένα κανάλι) δεν θυμίζουν την επικράτηση της Θάτσερ και του Ρέιγκαν. Η Νέα Δημοκρατία προς το παρόν προτιμάει να κρύβει μια τέτοια «κατά μέτωπο» επίθεση. Αυτό δεν σημαίνει ότι, μέσα σε συνθήκες όξυνσης της κρίσης, δεν θα την επιχειρήσει αν κερδίσει τις εκλογές. Αλλά δείχνει πόσο αδύναμη παραμένει παρά την κάλπικη νίκη που της χάρισε η ανύπαρκτη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ.

Με αυτές τις διαπιστώσεις πηγαίνουμε προς τις εκλογές της 25ης Ιούνη μαυρίζοντας μαζικά την Νέα Δημοκρατία, αποκαλύπτοντας όλες τις προεκλογικές της απάτες, ξεσηκώνοντας από τώρα τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο εργασίας και γειτονιά, ενισχύοντας την Αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής και όχι της συναίνεσης και της υποταγής στις σκληρές επιθέσεις που είναι μπροστά μας.