Εργατικό κίνημα
Τα Μουσεία δεν είναι “σαλόνι κάθε αυλικού”

25/4, Απεργία εργαζομένων στο ΥΠΠΟ. Φωτό: Μάνος Νικολάου

Στάση εργασίας από τις 12 το μεσημέρι μέχρι τη λήξη βάρδιας και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη 1μμ στο Υπουργείο Πολιτισμού (Μπουμπουλίνας 20) πραγματοποιούν οι εργαζόμενοι του υπουργείου και των μουσείων. Παλεύουν για την κατάργηση του νόμου της Μενδώνη που ιδιωτικοποιεί τα πέντε μεγαλύτερα μουσεία, μετατρέποντάς τα σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Την απεργιακή κινητοποίηση καλούν ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού, η Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων, ο Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Υπαλλήλων Ανώτατης Τεχνολογικής Εκπαίδευσης και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων.

Οι σύλλογοι εργαζομένων του Υπουργείου Πολιτισμού υποστηρίζουν ότι ο νόμος της Μενδώνη ουσιαστικά διαλύει τα μεγάλα κρατικά Μουσεία. Μέχρι τέλος του μήνα συνεχίζεται η απεργία-αποχή που έχουν κηρύξει από όλες τις ενέργειες και τις διαδικασίες που βάζουν μπροστά την εφαρμογή του. Ταυτόχρονα συνεχίζεται το μπλοκάρισμα των συνεδριάσεων των Διοικητικών Συμβουλίων που διορίστηκαν από την κυβέρνηση στα μουσεία μέσω του ίδιου νόμου.

Όπως υποστηρίζουν τα σωματεία, ο νόμος της Μενδώνη «υπονομεύει τον ερευνητικό, εκπαιδευτικό και κοινωνικό τους ρόλο και δίνει την “χαριστική βολή” στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Τα επιχειρήματα περί “οικονομικής αυτοτέλειας” και δήθεν “εκσυγχρονισμού” των πέντε μεγάλων Μουσείων αποδεικνύονται προπέτασμα καπνού, με έναν και μοναδικό στόχο: την παράδοση των Κρατικών Μουσείων στους ιδιώτες και τους “κολλητούς”. Τα Κρατικά Αρχαιολογικά Μουσεία δε χρειάζονται δοτά Διοικητικά Συμβούλια με εκπροσώπους του τουριστικού και του κατασκευαστικού κεφαλαίου που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα, ούτε δοτές Γενικές Διευθύντριες με παχυλούς μισθούς που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό...

Διεκδικούμε κρατικά μουσεία, στελεχωμένα με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, ώστε να συνεχίσουν να προσφέρουν τον πολιτισμό ως δημόσιο αγαθό ισότιμα σε όλους και όλες, μακριά από κάθε λογική ανταγωνιστικότητας και διλήμματα κόστους – οφέλους. Δίνουμε τον αγώνα μας ώστε οι εκθέσεις, τα εκπαιδευτικά προγράμματα, οι εκδηλώσεις, οι ξεναγήσεις και η λειτουργία των μουσείων να βασίζεται σε μόνιμο προσωπικό του δημοσίου κι όχι σε εργολαβίες, ιδιώτες, απευθείας αναθέσεις και “ευγενικές χορηγίες” πολιτιστικά “ευαίσθητων” εκπροσώπων του κεφαλαίου. Θέλουμε τα μουσεία μας να συνεχίσουν να υποδέχονται μαθητές, εκπαιδευτικούς, επισκέπτες, ειδικές κατηγορίες κοινού, ευάλωτες ομάδες και να μην μεταβληθούν σε μουσεία της οικονομικής ελίτ».

Συντονισμένα

Η απόφαση για άμεση απεργιακή συνέχεια στη μάχη για να μην εφαρμοστεί αλλά να καταργηθεί ο νόμος πάρθηκε στη συνέλευση εργαζομένων του Βυζαντινού Μουσείου που έγινε στις 8/6 και στη συνέχεια συντονίστηκαν απεργιακά όλοι οι σύλλογοι του υπουργείου. Η συμμετοχή στη συνέλευση ήταν πολύ μαζική -περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους που ήταν στη βάρδια- και η συζήτηση πολύ ζωντανή και πλούσια.

Η Ελένη Ζαρίκου, συντηρήτρια στο Βυζαντινό Μουσείο, δηλώνει στην Εργατική Αλληλεγγύη μετά τη συνέλευση: «Εγώ θεωρώ ότι με τη δυστοπική κατάσταση που ζούμε -εργασιακά, κοινωνικά, πολιτιστικά- και ειδικά μετά από αυτό το αποτέλεσμα των εκλογών, η μόνη ελπίδα να ξεφύγουμε είναι στη συσπείρωση του κόσμου. Δεν είναι λίγος αυτός ο κόσμος, ακόμα και με τα ίδια τα νούμερα των εκλογών, αν σκεφτούμε ότι 40% ήταν η αποχή. Δεν καταθέτουμε τα όπλα σε καμία περίπτωση. Ούτε στον κλάδο μου είμαστε οι λίγοι. Αντίθετα. Έχουμε επιδείξει μια εκπληκτική συσπείρωση τους τελευταίους τέσσερις μήνες, που κανείς δεν την περίμενε. Και επιβεβαιώθηκε ότι όταν γινόμαστε πολλοί, μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα.

Θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε δυσκολία στην περίπτωση που ξαναβγεί ο Μητσοτάκης, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα κάνουμε πίσω. Προτρέπουμε τον κόσμο σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Να έχουμε μια κοινή στάση απέναντι σε όλη αυτή την πίεση ενάντια στην υποβάθμιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Τώρα προεκλογικά, χωρίς να περιμένουμε τα αποτελέσματα των εκλογών και τη νέα κυβέρνηση. Καταρχάς, γιατί ακόμα και τώρα με την υπηρεσιακή κυβέρνηση προχωρούν, παράτυπα και παράνομα, τις διαδικασίες του νόμου για την ιδιωτικοποίηση των Μουσείων για να συνεχίσουν ακόμα πιο δυναμικά και μετά. Κατά δεύτερον γιατί θέλουμε να μαυρίσουμε τη Νέα Δημοκρατία.

Και δεν είμαστε μόνοι οι εργαζόμενοι στον Πολιτισμό. Μαθαίνω για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση που δεν σταματούν, των εργαζόμενων στον δήμο Κερατσινίου, των υγειονομικών, την απεργία στο Πέραμα. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει αν δεν παλέψει. Είναι πολύ σημαντικό το εκλογικό αποτέλεσμα γιατί τους δίνει δύναμη. Αλλά υπάρχει η δυνατότητα να νικήσουν οι αγώνες μας ό,τι και να γίνει στις εκλογές».

Η μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των Μουσείων δεν είναι μόνο υπόθεση των εργαζόμενων του υπουργείου Πολιτισμού. Στις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις τους τον Φλεβάρη -ίσως οι μεγαλύτερες που έχουν κάνει ποτέ- για να μην ψηφιστεί ο νόμος της Μενδώνη για τα μουσεία συμμετείχαν και τα σωματεία των καλλιτεχνών. Η ΠΟΘΑ, το ΣΕΗ και τα άλλα καλλιτεχνικά σωματεία χρειάζεται να ξαναβρεθούν πάλι στο πλάι τους στηρίζοντας τις κινητοποιήσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους φοιτητές και καθηγητές των Πανεπιστημιών, από το Ιστορικό-Αρχαιολογικό μέχρι την Καλών Τεχνών.

Και όλοι και όλες πρέπει να συσπειρωθούν καθώς την ίδια μέρα και ώρα γίνεται η απεργία και συγκέντρωση των εργαζόμενων στα Νοσοκομεία. Στους δρόμους της Αθήνας μπορούμε να δείξουμε ενωμένοι τη δύναμη των απεργιών μας από τα Μουσεία μέχρι τα Νοσοκομεία.