Η Αριστερά
Μαχητική αντιπολίτευση Τώρα! Όχι “αύριο”

Φωτο 902.gr

«100% μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση» είναι το κεντρικό σύνθημα του ΚΚΕ προς στις εκλογές της 25ης Ιούνη. Όπως εξηγεί ένα άρθρο στο Ριζοσπάστη του σαββατοκύριακου 10/11 Ιούνη, το ΚΚΕ θα είναι «ο κυματοθραύστης των αντιλαϊκών επιλογών». Καταλήγει ως εξής: «Όσο πιο ψηλά φτάσει το ΚΚΕ, τόσο περισσότεροι βουλευτές θα βρεθούν στο πλευρό των λαϊκών αγώνων που αναμφισβήτητα θα αναπτυχθούν το επόμενο διάστημα, για να ανατρέψουν όσους και όσα μαυρίζουν τη ζωή μας». Με άλλα λόγια ψηφίστε ΚΚΕ και θα είναι η μοναδική, λαϊκή, αντιπολίτευση. 

Το πρώτο ζήτημα που προκύπτει με αυτή την επιχειρηματολογία είναι ότι ξεχνάει πως αγώνες ξεδιπλώνονται τώρα, μέσα στην προεκλογική περίοδο. Το εργοδοτικό έγκλημα στη Ζώνη πυροδότησε την οργή των εργατών εκεί. Στο δήμο Κερατσινίου οι συμβασιούχοι ξεσηκώθηκαν ενάντια στο νόμο Βορίδη. Στις 14 Ιούνη οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία Αθήνας και Πειραιά απεργούν με απόφαση της ΕΙΝΑΠ και μιας σειράς σωματείων σε νοσοκομεία. Την ίδια μέρα απεργούν οι εργαζόμενοι στα Μουσεία και στο Υπουργείο Πολιτισμού. Την επόμενη μέρα απεργούν οι ερευνητές/ τριες με απόφαση του σωματείου τους. 

Πεδίον δόξης λαμπρό για αντιπολίτευση στη ΝΔ και τις επιθέσεις που προωθεί για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. Η ΝΔ έτρεξε άρον-άρον να βγάλει τον Πνευματικό από τα ψηφοδέλτιά της μετά τις ανατριχιαστικές δηλώσεις του. Θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα που διεκδικεί το ρόλο της μαχητικής αντιπολίτευσης να δώσει τα ρέστα του στη στήριξη, προβολή και άπλωμα μιας απεργιακής κινητοποίησης στα δημόσια νοσοκομεία. Κι όμως, παρόλο που ψήφισε την πρόταση της αντικαπιταλιστικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς στην ΕΙΝΑΠ, στην ΕΝΙΘ καταψήφισε την πρόταση για απεργιακή κινητοποίηση. Μήπως η Θεσσαλονίκη (και η Βόρεια Ελλάδα) δεν έχουν ανάγκη από μαχητική δράση εδώ και τώρα;

Ο Ριζοσπάστης προβάλλει το διήμερο των απεργιών στη Ζώνη σαν υπόδειγμα της αγωνιστικής στάσης του ΚΚΕ. Όμως, από αυτές τις κινητοποιήσεις έλειπε μια σημαντική παρουσία που κατεβαίνοντας σε απεργία θα μπορούσε να γύρει την πλάστιγγα όχι μόνο στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη αλλά σε όλο το λιμάνι και τον Πειραιά: το σωματείο της Cosco. Το εργοδοτικό έγκλημα στη Ζώνη ήταν πανομοιότυπο με εκείνο που πυροδότησε την μεγάλη απεργία στην Cosco. Τελικά οι κινητοποιήσεις στη Ζώνη σταμάτησαν απότομα, με αντάλλαγμα «δεσμεύσεις από την κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία για τα μέτρα προστασίας και τους ελέγχους, αλλά και να ανοίξει ο δρόμος για να κηρυχθεί υποχρεωτική η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που έχουν υπογράψει» («Ρ» 1/6). Γιατί να μην κλιμακώναμε την απεργία με συμμετοχή και της Cosco μέχρι τη νίκη αντί να περιοριστούμε σε υποσχέσεις μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης;

Αυτή η στάση είναι επανάληψη της τακτικής στη διάρκεια του ξεσηκωμού μετά το έγκλημα των Τεμπών. Αντί για γενίκευση και άπλωμα των απεργιών με όλα τα αιτήματα που αναδείκνυε ο κόσμος στους δρόμους, με κορυφαίο την επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων, είδαμε το σταμάτημα των κινητοποιήσεων «για να μην εκφυλιστεί ο αγώνας». ‘Ομως ο πιο σίγουρος «εκφυλισμός» είναι το σταμάτημα του αγώνα περιμένοντας την ενίσχυση του κόμματος στις κάλπες.

Στρατηγική κοινοβουλευτικού δρόμου

Αυτή ήταν και παραμένει η στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ. Μπορεί να ντύνεται με αναλύσεις περί των συσχετισμών «που είναι αρνητικοί», μπορεί να συνοδεύεται με φραστικές διακηρύξεις. Όμως, επί της ουσίας είναι η ίδια στρατηγική με εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ, του κοινοβουλευτικού δρόμου, η αντίληψη ότι αυτό που τελικά μετράει είναι πόσες έδρες θα έχουμε στο κοινοβούλιο σήμερα ή πόσα υπουργεία στην κυβέρνηση αύριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαδίσει μέχρι τέλους αυτό το δρόμο από το δεξιό πεζοδρόμιο, το ΚΚΕ τον βαδίζει από το αριστερό. Καιρός να δυναμώσουμε την αριστερά του επαναστατικού δρόμου.

Κι επειδή αυτός ο δρόμος έχει τη δικιά του λογική, η προεκλογική εκστρατεία του ΚΚΕ προσαρμόζεται ακόμα και στο ύφος, συμβολικά, στις απαιτήσεις της μόδας του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού με κέντρο την «εικόνα». Αρχηγοκεντρική η καμπάνια ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Εστίαση στην προβολή των δραστηριοτήτων του γραμματέα του κόμματος είναι η απάντηση από το ΚΚΕ. Μέχρι σημείου να οργανώνονται «αυθόρμητα» γεγονότα για τα ΜΜΕ όπως η τούρτα-έκπληξη που παρέδωσε ο Κουτσούμπας σε πάρτι γενεθλίων στη Θεσσαλονίκη. 

Γι’ αυτό πάει πολύ να εξαπολύει το ΚΚΕ μύδρους στην αντικαπιταλιστική Αριστερά γιατί τάχα υποστηρίζει το «σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο διαχείρισης» και καλλιεργεί «αυταπάτες», όπως αναφέρει ακόμα ένα άρθρο στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση που κυκλοφορεί. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, λέει ότι η μαχητική αντιπολίτευση μπορεί να νικάει τώρα όχι όταν θα πάρουμε περισσότερους βουλευτές. Και λέει ότι αυτό το κίνημα μπορεί να ανοίξει με τα πολιτικά του προχωρήματα και τη συλλογική του δύναμη το δρόμο της ανατροπής αυτού του συστήματος.