Η Αργυρή Ερωτοκρίτου, γιατρός, μέλος ΓΣ ΟΕΝΓΕ και του Συντονιστικού Νοσοκομείων, μίλησε στην Εργατική Αλληλεγγύη για την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ στη δημόσια Υγεία και τις μάχες των υγειονομικών.
Κέντρο της προεκλογικής καμπάνιας της ΝΔ έχει αναδειχθεί η υπόσχεση για στήριξη των δημόσιων νοσοκομείων. Πώς το σχολιάζεις;
“Προσωπικό στοίχημα η αναμόρφωση του ΕΣΥ” δηλώνει ο Μητσοτάκης στις προεκλογικές του περιοδείες και προκαλεί οργή. Μέσα σε δύο εικοσιτεράωρα δύο γυναίκες πέθαναν διότι ενώ κάλεσαν ΕΚΑΒ, δεν υπήρχε κανένα ασθενοφόρο άμεσα διαθέσιμο. Μία γυναίκα στην Κω – της “ανάπτυξης” του τουρισμού- και μία νέα γυναίκα, έγκυος, Ρομνί στην Αττική. Λίγους μήνες νωρίτερα πανηγύριζαν στο Υπουργείο Υγείας διότι λέει, λύσανε το πρόβλημα της έλλειψης ασθενοφόρων. Η λύση που βρήκαν ήταν να χρυσοπληρώνουν ιδιωτικά ασθενοφόρα για τις μεταφορές των ασθενών που έπαιρναν εξιτήρια από τα νοσοκομεία. Αυτή η επίμονη άρνηση της ΝΔ να στελεχώσει με νέα ασθενοφόρα αλλά και πλήρωμα το ΕΚΑΒ, κοστίζει ανθρώπινες ζωές. Τις ίδιες μέρες οι δηλώσεις βουλευτή γιατρού της ΝΔ περί σπατάλης πόρων σε καρκινοπαθείς τελικού σταδίου αποκαλύπτουν με κυνικότητα τι σημαίνει “νέο” ΕΣΥ για την Νέα Δημοκρατία. Είναι δηλώσεις που ευθυγραμμίζονται με την πρόσφατη ιδιωτικοποίηση του παιδικού καρκίνου των νοσοκομείων “Αγλαΐα Κυριακού” και “Αγία Σοφία”.
Τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ είδαμε πολύ καλά τις προθέσεις τους για την Υγεία: ιδιωτικοποιήσεις με συμπράξεις δημοσίου- ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), νέος νόμος που επιτρέπει είσοδο ιδιωτών γιατρών στο ΕΣΥ και ιδιωτικά ιατρεία των νοσοκομειακών γιατρών, τεράστια κενά οργανικών θέσεων (αρνητικό ισοζύγιο προσλήψεων – ιδιωτικοποιήσεων), υγεία που λειτουργεί μόνο με κριτήρια κέρδους. Όλα αποτυπώθηκαν με τους σκληρούς αριθμούς των θανάτων και στην πανδημία (37.000) αλλά και εκτός πανδημίας με την υπερβάλλουσα θνητότητα (10%). Εδώ σίγουρα πρέπει να προσθέσουμε την αύξηση της νοσηρότητας και της βαρύτητας των περιστατικών που φτάνουν στις δομές της δημόσιας Υγείας. Περιστατικά με χρόνια νοσήματα, πλήρως απορρυθμισμένα διότι δεν έχουν καμία παρακολούθηση. Η πλειοψηφία των περιστατικών δηλώνουν ότι δεν μπορούσαν να βρουν ιατρική κάλυψη στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και δεν είχαν την οικονομική ευχέρεια να πληρώσουν επίσκεψη σε ιδιώτες γιατρούς.
Το πρόβλημα αυτό γιγαντώνεται με τον πρόσφατο αποκλεισμό των ανασφάλιστων ασθενών από όλους τους ιδιώτες γιατρούς. Είναι μία άλλη παράμετρος που αποκαλύπτει την αποτυχία του θεσμού του “προσωπικού γιατρού” της Νέας Δημοκρατίας. Επιπλέον αυτή η αυξημένη νοσηρότητα είναι που φτάνει να μετατρέπει τις εφημερίες των νοσοκομείων σε κόλαση τους τελευταίους μήνες και τα ράντζα να είναι καθημερινό φαινόμενο. Η πρώην υπουργός Μ. Γκάγκα τόλμησε να δηλώσει ότι τα αυξημένα νούμερα προσέλευσης στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) σημαίνουν ότι “πάμε καλά”. Αντί να δει ότι ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά τα περιστατικά θα μπορούσαν να μην είχαν φτάσει ποτέ στα ΤΕΠ των μεγάλων νοσοκομείων αν είχαν στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοιτάει νούμερα και αριθμούς λες και η Υγεία είναι καμιά μπίζνα.
Πώς απάντησε στις επιθέσεις της κυβέρνησης το κίνημα των υγειονομικών;
Σίγουρα η Νέα Δημοκρατία βρήκε τεράστια αντίσταση από το κίνημα των υγειονομικών σε όλα αυτά. Ακόμα και τώρα που βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο έχουμε μπροστά μας απεργιακή κινητοποίηση στις 14 Ιούνη. Αρχικά ως απόφαση της ΕΙΝΑΠ (Ένωση Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας- Πειραιά) και στη συνέχεια μπήκαν με αποφάσεις και άλλα σωματεία νοσοκομείων όπως το “Ελενα”, ο “Άγιος Σάββας”, το Αττικό. Στον Άγιο Σάββα λίγες μέρες πριν, το σωματείο εργαζομένων “υποδέχτηκε” με τον καλύτερο τρόπο τον Μητσοτάκη που βρέθηκε εκεί για να πει πόσο καλά πάνε τα πράγματα στις κατ' οίκον νοσηλείες των καρκινοπαθών. Οι ντουντούκες των εργαζόμενων κατήγγειλαν τη δολοφονική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας. Το κίνημα αντίστασης που έχει ξεδιπλωθεί σε όλα τα νοσοκομεία έπαιξε καθοριστικό ρόλο άμυνας απέναντι στις επιθέσεις της ΝΔ που έλεγα πιο πριν.
Από την πανδημία ακόμα, ενάντια σε λογικές που ήθελαν να αφήσουμε τις διαμαρτυρίες γιατί προέχει δήθεν η αντιμετώπιση του ιού, βγήκαμε στις πύλες των νοσοκομείων στις 7 Απρίλη του 2020 διεκδικώντας μέτρα ατομικής προστασίας για όλους τους εργαζόμενους, προσλήψεις για την αντιμετώπιση ουσιαστικά του φόρτου που έβαζε η πανδημία στα δημόσια νοσοκομεία, επίταξη των ιδιωτικών νοσοκομείων και πάνω από όλα την αμφισβήτηση του παράλογου μέτρου του λοκ- ντάουν. Οι απεργίες συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας και για τα ζητήματα του υποχρεωτικού εμβολιασμού και των αντιεπιστημονικών μέτρων που έδιωχναν συναδέλφους από τη δουλειά. Κλιμακώθηκαν και πύκνωσαν ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας: οι μεγαλειώδεις τοπικές εξεγέρσεις ενάντια στα κλεισίματα περιφερειακών νοσοκομείων που εξήγγειλε η κυβέρνηση όπως για παράδειγμα στην Κρήτη, οι απεργιακές κινητοποιήσεις στο νοσοκομείο που δούλευα μέχρι πριν λίγους μήνες, στο Γεννηματά, με κέντρο τους παθολόγους για τα ζητήματα της υποστελέχωσης και υπερεργασίας, η μάχη από τα παιδιατρικά νοσοκομεία ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του καρκίνου, στην προσπάθεια κλεισίματος του Παίδων Πεντέλης με τη μετατροπή του σε εμβολιαστικό κέντρο ή τις ελλείψεις αναισθησιολόγων, οι μεγάλες απεργίες ενάντια στο νόμο που ψήφισε η Νέα Δημοκρατία – και δεν έχει τολμήσει ακόμα να εφαρμόσει- για την είσοδο ιδιωτών γιατρών στο ΕΣΥ.
Αυτοί οι αγώνες, στους οποίους στο κέντρο τους βρίσκονται οι πρωτοβουλίες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με το Συντονιστικό Νοσοκομείων και του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή, κατάφεραν να αλλάξουν την εικόνα σε μία σειρά από σωματεία και συλλόγους εργαζομένων. Να δυναμώνουν τα σωματεία όταν οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ προσπαθούσαν να τα έχουν σε κατάσταση διάλυσης και συνδιαλλαγής με τις διοικήσεις και το Υπουργείο και να ανατρέπουν αρνητικούς εκλογικούς συσχετισμούς οργανώνοντας τη βάση των εργαζομένων με επιτροπές αγώνα, γενικές συνελεύσεις, απεργιακές επιτροπές.
Γι' αυτό ο δρόμος για το “νέο” ΕΣΥ της ΝΔ προϋποθέτει το τσάκισμα αυτού του συνδικαλισμού. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να δούμε τη δίωξη της πλειοψηφίας στο σωματείο του “Έλενα” από τους μειοψηφικούς συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ που αμφισβητούν την νομιμότητα της πλειοψηφίας (!) μέχρι τη δική μου δίωξη από τη διοίκηση του Ευαγγελισμού. Από την άλλη η προσπάθεια γίνεται και μέσα από τις συνεργασίες στα υψηλά κλιμάκια των ομοσπονδιών. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να αρνείται κατηγορηματικά τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ αλλά η “συγκυβέρνηση” στις κρίσιμες ψηφοφορίες στα συνδικάτα της Υγείας μεταξύ ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ αναβαθμίζεται κάθε μέρα. Παγώνη (ΝΔ) και ΠΑΣΚΕ χέρι-χέρι καταψήφισαν την απεργιακή κινητοποίηση στην ΕΙΝΑΠ για τις 14 Ιούνη αλλά μειοψήφησαν. Πλειοψήφησαν όμως στην ΠΟΕΔΗΝ και εμπόδισαν η απεργία των γιατρών να απλωθεί και στους υπόλοιπους υγειονομικούς. Το στοίχημα της “σταθερότητας” που βάζουν οι από πάνω κερδίζεται και με τέτοιες συμμαχίες.
Κάθε απεργιακή μάχη, που έφτασε να γίνεται τουλάχιστον μία το μήνα, ανέδειξε τρία κεντρικά αιτήματα. Αυτό των μαζικών προσλήψεων, τουλάχιστον στην αναπλήρωση των κενών οργανικών θέσεων που φτάνουν τις 36.000. Καταλαβαίνετε πώς ακούγονται οι εξαγγελίες της ΝΔ για 10.000 προσλήψεις σε βάθος τετραετίας όταν τα κενά είναι τετραπλάσια. Το αίτημα αυτό συμπληρώνεται από τη διεκδίκηση για μονιμοποίηση όλων ανεξαιρέτως των συμβασιούχων. Το δεύτερο είναι το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων με αύξηση του κρατικού προϋπολογισμού για τη δημόσια Υγεία. Το τρίτο είναι οι επιτάξεις του ιδιωτικού τομέα.
Ποια είναι η συμβολή της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς σε αυτές τις μάχες;
Σ' αυτά τα αιτήματα η συμβολή μας ήταν και είναι καθοριστική. Και στο πώς τα παλεύουμε αλλά και πώς αυτά είναι η άμεση λύση στα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε. Αυτούς τους μήνες τα νοσοκομεία έχουν έλλειψη της ενδοφλέβιας μορφής ενός πολύ κοινού και φθηνού φαρμάκου. Του διουρητικού με την εμπορική ονομασία Λασίξ. Ο Άδωνις Γεωργιάδης χαιρόταν που οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες κάνουν μέχρι και εξαγωγές αλλά αδιαφορεί για το ότι λείπει ένα τόσο βασικό φάρμακο.
Η κρατικοποίηση της φαρμακοβιομηχανίας χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά της και η λειτουργία της κάτω από των έλεγχο των εργαζομένων στο φάρμακο, αλλά και των υγειονομικών, μπορεί να εξασφαλίσει επάρκεια στα φάρμακα που έχουμε ανάγκη. Με τον ίδιο τρόπο τα αιτήματα για άνοιγμα των κλειστών νοσοκομείων. Πολύ σωστά τα σωματεία στη ζώνη του Περάματος ξανά βάζουν το ζήτημα να ανοίξει το Κέντρο Υγείας της περιοχής. Την ίδια στιγμή οι μάχες ενάντια στο ρατσισμό και το δικαίωμα των προσφύγων και των μεταναστών στην Υγεία είναι βασικές στη δουλειά της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως οι μάχες κατά του σεξισμού και της καταπίεσης των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ.
Αυτά τα βήματα και τα αιτήματα που οργανώνουμε είναι που στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και είναι μέτρα που δένουν τους αγώνες του σήμερα με την συνολική προοπτική για μια κοινωνία που θα λειτουργεί με κέντρο τις ανάγκες μας και όχι το κέρδος. Μια κοινωνία που τον έλεγχο θα τον έχουν αυτοί που δουλεύουν και όχι οι κάθε λογής παρασιτικοί μανατζαρέοι και καπιταλιστές.