Η τελευταία εισβολή του ισραηλινού στρατού στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν ήταν κτηνώδης. Ακόμη και ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγκάστηκαν να βγάλουν ανακοινώσεις καταγγελίας για τα εγκλήματα και την παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας. Η τριήμερη επιδρομή (3 με 5 Ιούλη) άφησε πίσω της 12 νεκρούς Παλαιστίνιους και Παλαιστίνιες, ανάμεσά τους τρία παιδιά.
Τρεις χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν άρον άρον τα σπίτια τους και τώρα επιχειρούν να επιστρέψουν για να δουν τον καταυλισμό τους διαλυμένο. Όσοι δεν κατάφεραν να φύγουν, αναγκάστηκαν να κοιμούνται στον δρόμο, μέσα σε συντρίμμια. Δύο χιλιάδες ισραηλινοί στρατιώτες εισέβαλαν στον καταυλισμό, κατέλαβαν τα σπίτια και ενώ εξαπέλυαν βία κατά πάντων, διέλυαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Μέχρι και 80% των σπιτιών στον καταυλισμό υπέστησαν καταστροφές από την εισβολή. Εκτός από τους πυραύλους και τις βόμβες, μπουλντόζες σάρωναν τους δρόμους για να καταστρέψουν το δίκτυο του ηλεκτρικού και του νερού.
Ο καταυλισμός της Τζενίν είναι καταυλισμός προσφύγων του 1948. Κατέφυγαν εκεί Παλαιστίνιοι όταν το Ισραήλ επέβαλε με τη βία την ύπαρξή του σε βάρος των ντόπιων και ανάγκασε εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους να εγκαταλείψουν τις πόλεις και τα χωριά τους. Στον καταυλισμό ζουν 15 χιλιάδες Παλαιστίνιοι, ενώ η έκταση δεν ξεπερνάει το μισό τετραγωνικό χιλιόμετρο. Ακόμη και σε σύγκριση με άλλα σημεία της Παλαιστίνης, έχει από τα ψηλότερα επίπεδα φτώχειας και ανεργίας.
Οι Ισραηλινοί επιτέθηκαν με drone και με ελικόπτερα, ενώ για να επιβάλουν τον έλεγχό τους στις πυκνοχτισμένες πολυκατοικίες, περνούσαν από σπίτι σε σπίτι κατεδαφίζοντας τους τοίχους.
Ήταν η τρίτη εισβολή στη Τζενίν μέσα στη χρονιά, μετά το Γενάρη και τον Ιούνη. Η Παλαιστίνια δημοσιογράφος του Αλ-Τζαζίρα δολοφονήθηκε στον καταυλισμό της Τζενίν από το Ισραήλ το Μάη του 2023.
Η Τζενίν είναι σύμβολο της ανυπότακτης Παλαιστινιακής αντίστασης. Το 2002, στη διάρκεια της Δεύτερης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα, εκεί εξελίχθηκε μια από τις μεγαλύτερες ισραηλινές επιθέσεις και κόστισε τη ζωή σε πάνω από 50 Παλαιστίνιους. Η πρόσφατη επέμβαση είναι η μεγαλύτερη από το 2002.
Από το 2002 πολλά έχουν αλλάξει, αλλά οι λόγοι της εξέγερσης έχουν πολλαπλασιαστεί. Τότε, η “διεθνής κοινότητα” έλεγε πως η μαχητική Αντίσταση όπως στη Τζενίν έμπαινε εμπόδιο στην υλοποίηση των συμφωνιών του Όσλο που υποτίθεται θα οδηγούσε σε ένα παλαιστινιακό κράτος δίπλα στο ισραηλινό. Η πραγματικότητα εξελίχθηκε αντίστροφα. Η Τζενίν υποτίθεται ανήκει στον Τομέα Α της Δυτικής Όχθης και θα είχε περάσει στον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής. Όμως, το Ισραήλ μέσα σε αυτά τα χρόνια διέλυσε την οποιαδήποτε ενότητα της Δυτικής Όχθης. Οι Παλαιστίνιοι ζουν στριμωγμένοι σε μικρές νησίδες τσιμέντου, μία από τις οποίες είναι η Τζενίν, περικυκλωμένοι από τείχη, στρατό και υποδομές του Ισραήλ, χωρίς καν πρόσβαση στα χωριά ή στις άλλες “νησίδες”. Το Ισραήλ έχει τον έλεγχο της τροφής, του νερού, των φαρμάκων, του ηλεκτρικού. Ενώ μπορεί και εισβάλλει με έναν από τον πιο ισχυρούς στρατούς του κόσμου για να επιβάλει την “τάξη”, όταν κρίνει ότι μια περιοχή έχει γίνει “σφηκοφωλιά τρομοκρατίας”, όπως αποκάλεσε ο πρωθυπουργός Νετανιάχου τη Τζενίν.
Μαχητές/τριες
Πριν από 20 χρόνια μόνο η Λωρίδα της Γάζας ήταν με αυτό τον τρόπο αποκλεισμένη από παντού. Τώρα ολόκληρη η Δυτική Όχθη είναι κομμένη σε λωρίδες. Γι’ αυτό και οι μαχητές και οι μαχήτριες της Τζενίν, στην πλειονότητά τους παιδιά 20 χρονών, έχουν σήμερα πολύ μεγαλύτερο κύρος από την ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής. Ο κόσμος πέταξε με τις κλωτσιές από τις κηδείες τους πρώτους εκπροσώπους της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) που πήγαν για να παραστούν στις κηδείες στη Τζενίν. Τους φώναζαν “προδότες” και “ντροπή”, ενώ είχαν πετροβολήσει και το τοπικό κτίριο της ΠΑ. Ο πρόεδρος της ΠΑ, Μαχμούντ Αμπάς, με δυσκολία κατάφερε να μιλήσει σε πλήθος, όταν επισκέφθηκε τη Τζενίν λίγες μέρες αργότερα.
Δεν υπάρχει πλέον ούτε ίχνος από τις ψεύτικες ελπίδες για λύση “δύο κρατών”. Το Ισραήλ αποκτηνώνεται όλο και περισσότερο. Αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους σαν άψυχη μάζα που πιέζει όλο και περισσότερο και σε μικρότερους θύλακες. Ενώ στην κυβέρνηση της χώρας υπάρχει πλέον μια ακροδεξιά συμμαχία. Ένας καταδικασμένος ρατσιστής και τρομοκράτης είναι “υπουργός εθνικής ασφάλειας”. Όλες αυτές οι αλλαγές έχουν προκαλέσει τη μεγαλύτερη πολιτική κρίση στην ιστορία του Ισραήλ. Την Τρίτη 18 Ιούλη ξαναξεκίνησαν οι “μέρες αναταραχής” που καλεί η αντιπολίτευση για να εμποδίσει τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος από τον Νετανιάχου και την ακροδεξιά. Ωστόσο, δεν πρόκειται για κάποιο καθεστώς εξαίρεσης για το Ισραήλ. Είναι η λογική εξέλιξη ενός κράτους που έχει στη ρίζα του την ρατσιστική καταπίεση και τον διωγμό των ντόπιων. Όσοι υπερασπίζονται το δίκιο πρέπει να σταθούν στο πλευρό της Τζενίν και ολόκληρης της Παλαιστίνης.