Ο Μίμης δεν ήταν απλά ένας ιστορικός του εργατικού κινήματος. Ήταν ταυτόχρονα και δάσκαλος, με την έννοια ότι αυτά που έγραφε είχαν και επιμορφωτικό χαρακτήρα. Δεν ήταν ένας από καθέδρας διανοούμενος, που ήξερε απ’ έξω όλες τις παραγράφους του μαρξισμού, αλλά αυτός που είχε παλέψει στον στίβο της κοινωνικής ζωής, που αξιοποιούσε και εφάρμοζε τον μαρξισμό, στο συνδικάτο, στην πολιτική οργάνωση, στη γειτονιά, στην απεργία, στην επανάσταση, στην καθημερινή πάλη για ζωή. Καταλάβαινε ότι αν η θεωρία του σοσιαλισμού δεν εφαρμόζεται στην πράξη, τότε είναι αδύνατο να κατανοηθεί μέσα από τα εγχειρίδια. «Μπορεί να την μάθει κάποιος αλλά δεν θα τη γνωρίσει ποτέ», έλεγε στο τέλος της Εισαγωγής του πολυδιαβασμένου φυλλαδίου του, «Περί Σοσιαλισμού».
Ο Μίμης, αυτό το κείμενο, το δημοσίευσε τον Απρίλιο του 1974, στη Γερμανία, όπου είχε διαφύγει για να μην συλληφθεί από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Επί της ουσίας επρόκειτο για μαθήματα-σεμινάρια, που είχε κάνει στη Γερμανία όταν συνεργαζόταν με το ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα), το οποίο ήταν η αντιδικτατορική οργάνωση που είχε δημιουργήσει ο Α. Παπανδρέου. Το ίδιο κείμενο, με τίτλο, «Για το Σοσιαλισμό», δημοσιεύτηκε ανυπόγραφο στη δεκαπενθήμερη εφημερίδα «Αγωνιστής» (1975/4-5), την οποία έβγαζε η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ. Να θυμίσουμε ότι ο Μίμης ήταν, τότε, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ και υπεύθυνος του Κέντρου Μελετών Διαφώτισης (ΚΕΜΕΔΙΑ). Ο λόγος, όπως μου είχε πει, που δημοσίευσε το άρθρο ανυπόγραφο είναι για να μην προκαλέσει κάποιους στο ΠΑΣΟΚ, που ήταν αντιτροτσκιστές. Για τον Μίμη μέτραγε πιο πολύ η διάδοση των απόψεων, παρά η πατρότητά τους.
Διαβάζοντας την Εισαγωγή διαπιστώνουμε μία ακόμη παράμετρο της σκέψης του Μίμη. Εκεί, με πολύ συνοπτικό τρόπο, παρατηρούμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε τον μαρξισμό: ως εργαλείο κοινωνικής δράσης και απελευθερωτικής δυναμικής. Όμως, έχοντας την αντίληψη του μαρξισμού ως εργαλείου, καταλάβαινε ότι αυτό το εργαλείο μπορεί και «να το χρησιμοποιήσουμε λάθος». Ή είναι δυνατόν «να μην ξέρουμε να το χρησιμοποιούμε καλά, όπως και μια μηχανή, όπως και οποιοδήποτε άλλο εργαλείο».
Και, πώς μπορούμε να κάνουμε καλή χρήση του εργαλείου μαρξισμός; Μα, με το «να μελετάμε αυτήν τη μέθοδο για να δίνουμε καλύτερες εξηγήσεις στα φαινόμενα», και τα φυσικά, αλλά πολύ περισσότερο, σε αυτά που μας ενδιαφέρουν, τα κοινωνικά φαινόμενα.
Ο Μίμης ήταν άνθρωπος της πράξης και το απόδειξε. Και το μήνυμα που θέλει να δώσει από αυτό το κείμενο είναι πως «ο Μαρξισμός δεν εννοείται ανεξάρτητα από την δράση». Γι’ αυτό, δικαίως κατατάσσουμε τον Μίμη στους οργανικούς διανοούμενους της εργατικής τάξης.
Δημήτρης Κατσορίδας, ΙΝΕ ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ