“Το πιο πιθανό είναι ότι ο πόλεμος θα συνεχίζεται με κάποιες ανακαταλήψεις χωριό το χωριό από την Ουκρανία, αλλά καμιά δραματική αλλαγή δεν θα υπάρξει μέχρι η λάσπη του φθινοπώρου και το ξεκίνημα ενός ακόμη χειμώνα να κάνουν την κίνηση των τεθωρακισμένων πολύ δύσκολη. [...] Μια ακόμη χρονιά πολέμου μας επιφυλάσσει το 2024.”
Ο φιλοπόλεμος Τύπος, όπως το περιοδικό Εκόνομιστ που κάνει την παραπάνω πρόβλεψη, προετοιμάζει το έδαφος για τουλάχιστον ακόμη μια χρονιά πολέμου, με τις γραμμές του μετώπου να μετακινούνται ελάχιστα. Γι’αυτό και η πολυεθνική “συνάντηση για την ειρήνη” που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Ουκρανίας στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας δεν ήταν παρά ένα θέατρο με μόνο στόχο να ζυγιστούν οι διεθνείς ισορροπίες.
Μακριά από τα σαλόνια και τους σαουδάραβες πρίγκιπες, εκεί που πραγματικά εξελίσσεται ο πόλεμος, υπάρχουν τρεις αλλαγές. Η πρώτη είναι η επιβεβαίωση ότι η περιβόητη θερινή ουκρανική αντεπίθεση δεν έχει προκαλέσει την παραμικρή αλλαγή. Μπορεί κάθε μέρα οι Ουκρανοί στρατηγοί να ανακοινώνουν ανακαταλήψεις χωριών, αλλά το συνολικό έδαφος το οποίο έχουν πάρει πίσω είναι 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μια περιοχή ίση με την Πάρο. Συγκριτικά, τα εδάφη τα οποία διεκδικεί πίσω η Ουκρανία (αθροίζοντας και αυτά που η Ρωσία άρπαξε το 2014) αντιστοιχούν σε μια έκταση ίση με της Ελλάδας.
Η δεύτερη είναι ότι ακριβώς επειδή το μέτωπο κινείται ελάχιστα, οι επιθέσεις στα μετόπισθεν γίνονται όλο και πιο άγριες. Η Ουκρανία διατυμπανίζει ότι τα ντρόουν της μπορούν να φτάνουν πλέον βαθιά στη Ρωσία. Χτύπησε ρωσικό τάνκερ στη Μαύρη Θάλασσα και απειλεί ότι πλέον θα βάλει στο στόχαστρο όλες τις ρώσικες εξαγωγές καυσίμων. Η Ρωσία από τη μεριά της ανεβάζει αντίστοιχα τη βία με τρομοκρατικές επιθέσεις στις πόλεις. Οι βόμβες διασποράς, οι οποίες είναι απαγορευμένες σε πάνω από 100 χώρες, χρησιμοποιούνται πλέον και από τις δυο πλευρές. Οι ΗΠΑ από τον Ιούνη έστειλαν τέτοιου είδους βόμβες στην Ουκρανία μετά τις διαμαρτυρίες για έλλειψη εξοπλισμών ενόψει καλοκαιριού.
Η τρίτη εξέλιξη είναι η κατάρρευση της συμφωνίας για τα σιτηρά. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων προειδοποιεί για εκτίναξη των τιμών στα μεγαλύτερα επίπεδα εδώ και πάνω από δέκα χρόνια. Η παγκόσμια τιμή στα σπορέλαια, το κριθάρι, το καλαμπόκι και το σιτάρι επηρεάζεται έντονα από τις εξελίξεις στην Ουκρανία που ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς. Οι φτωχότερες χώρες του κόσμου ετοιμάζονται για σοκ και πείνα.
Το γεγονός ότι το λιμάνι της Οδησσού είναι πλέον κλειστό για εξαγωγές, ρίχνει το βάρος στο Δούναβη και στις χερσαίες εξαγωγές. Όμως στρατιωτικοί αναλυτές προβλέπουν πλέον πιθανές επιθέσεις και στα λιμάνια του Δούναβη από πλευράς Ρωσίας ενώ και η Ουκρανία βάζει στο στόχαστρο τις ρώσικες εξαγωγές. Η υποκρισία όσον αφορά τα σιτηρά σπάει κόκκαλα, μιας και την ίδια στιγμή που η ΕΕ καταγγέλλει τον Πούτιν για το τέλος της συμφωνίας, είναι η κατά τα άλλα φιλοουκρανική κυβέρνηση της Πολωνίας που μπλοκάρει τις εισαγωγές ουκρανικών σιτηρών, επειδή ρίχνουν τις τιμές για τους Πολωνούς αγρότες.
Κρεατομηχανή
Η μόνη σταθερά είναι ότι το μέτωπο παραμένει μια κρεατομηχανή στην οποία στέλνονται φαντάροι για να σκοτωθούν, ενώ αυξάνονται οι συγκρίσεις με τα αμετακίνητα μέτωπα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα κομμάτι της άρχουσας τάξης έχει επενδύσει τόσα στην επικράτηση της Ουκρανίας σε αυτόν τον πόλεμο που ακόμη και τη συνάντηση στη Τζέντα τη θεωρεί επικίνδυνη. Στα κυρίαρχα ΜΜΕ η παρουσία της Κίνας, της Ινδίας και αφρικανικών χωρών στη συνάντηση με την Ουκρανία παρουσιάζεται σαν νίκη του Ζελένσκι. Όμως, στο περιοδικό Foreign Policy, δύο αναλυτές ενός αμερικάνικου θινκ-τανκ λένε πως η Τζέντα είναι το ανάλογο των συναντήσεων της Ντόχας, που κατέληξαν στην ήττα και τη φυγή των Αμερικάνων από το Αφγανιστάν. Αντί η Ουκρανία να τραβήξει τις ουδέτερες χώρες προς τη μεριά της, αυτές θα απαιτήσουν μια “ανέντιμη” συμφωνία ειρήνης με τον Πούτιν.
Οπότε τι απομένει; Ο Εκόνομιστ το λέει καθαρά: Η Δύση πρέπει κάνει υπομονή με τους Ουκρανούς και κυρίως να δώσει: “όπλα, όπλα και άλλα όπλα, περισσότερα πυραυλικά συστήματα Himar μεγάλου βεληνεκούς, και κατά προτίμηση πυραύλους Αtacms, περισσότερες οβίδες, περισσότερα ντρόουν, πολύ περισσότερο εξοπλισμό αποναρκοθέτησης, περισσότερες βόμβες διασποράς και περισσότερες σφαίρες. Το καλύτερο θα ήταν να σταλούν περισσότερα τανκς και πολεμικά αεροσκάφη. Οι πύραυλοι αεράμυνας είναι κρίσιμοι, καθώς η Ρωσία συνεχίζει να χτυπάει τις ουκρανικές πόλεις[...] Ολα αυτά χρειάζονται λεφτά. Το συνολικό κόστος στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας προς την Ουκρανία ως τώρα είναι 200 δις δολάρια. Είναι καλό ποσό, αλλά συγκριτικά με τη Ρωσία που έχει ΑΕΠ 2 τρις, οι υποστηρικτές της Ουκρανίας έχουν ΑΕΠ 55 τρις. Η Δύση πρέπει να συνηθίσει να ξοδεύει τέτοια ποσά μέχρι να αντιμετωπιστεί ο Πούτιν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο”.