Ζαννέτα Λυσικάτου: Στις συναντήσεις που έγιναν με τους υπουργούς τις ημέρες των κινητοποιήσεων τα ζητήματα που βάλαμε ήταν οι προσλήψεις, οι μονιμοποιήσεις, οι εργολάβοι, η χρηματοδότηση, οι μισθοί. Κανείς δεν δεσμεύτηκε ότι θα ικανοποιήσει τα αιτήματα των εργαζομένων. Δεν υπάρχουν λεφτά ήταν η απάντηση στο αίτημα για αύξηση της χρηματοδότησης. Τα περί προσλήψεων που είπαν είναι σταγόνα στον ωκεανό, σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν για να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν. Το ΕΣΥ κλείνει 40 χρόνια λειτουργίας και πλέον παίρνουν μαζικά συνταξιοδότηση όσοι πρωτοδιορίστηκαν τότε.

Όλοι έφεραν το θέμα ότι η Κομισιόν παραφυλάει και με την πρώτη δυστοκία θα φέρουμε μνημόνια. “Ούτε ένα ευρώ δεν πρόκειται να δώσουμε” ειπώθηκε πολύ χαρακτηριστικά. Στη συζήτηση με τον Χατζηδάκη άνοιξε από τη μεριά μας το που μπορούν να βρεθούν τα λεφτά. Ότι μπορούν να κοπούν από τους εξοπλισμούς. Να κοπούν από τα Ραφάλ και τα F-35. Αλλά οι επιλογές τους είναι ξεκάθαρες. Περικοπές, όχι ενίσχυση, για την Υγεία, προκειμένου να μπορούν να παίρνουν πολεμικά αεροπλάνα.  

Αλλά και σε άλλα. Το αν θα κρατικοποιηθεί το Παιδοογκολογικό για παράδειγμα. Όχι, ήταν η απάντηση. Αν θα ξηλωθούν οι εργολάβοι. Όχι, η απάντηση. Τίποτα από αυτά δεν θέλουν να αγγίξουν. Οι ιδιώτες φίλοι τους να αρπάζουν φιλέτα.

Αργυρή Ερωτοκρίτου: Όντως η ΝΔ προεκλογικά έδωσε υποσχέσεις για την Υγεία. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης είπε ότι είναι “προσωπικό στοίχημα” η στήριξη της Υγείας. Αλλά είναι εξώφθαλμο όλο αυτό το διάστημα ότι έλεγε ψέματα. Αυτό που θέλει να κάνει δεν είναι η στήριξη της δημόσιας Υγείας, αλλά της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας στην Υγεία. Η ΟΕΝΓΕ γίνεται δέκτης καταγγελιών από κάθε γωνιά της Ελλάδας. 

Όσον αφορά τα ράντζα η κυβέρνηση θεωρεί λύση τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Τι γίνεται πρακτικά; Στον Ευαγγελισμό π.χ τελειώνει μια εφημερία κι ένα μέρος των ασθενών διακομίζονται σε ιδιωτικές κλινικές. Με ένα νοσήλειο που είναι πολλαπλάσιο από το κόστος νοσηλείας σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και απ' την άλλη βλέπουμε αυτό που γινόταν και στην πανδημία. Ο ιδιωτικός τομέας να παίρνει τα πιο ελαφριά περιστατικά, φορτώνοντας όλα τα βαριά περιστατικά στα δημόσια και μάλιστα πολλές φορές ασθενείς που εστάλησαν στον ιδιωτικό τομέα να επιστρέφουν άρον άρον στα δημόσια νοσοκομεία.

Η ουσία του προβλήματος δεν έχει αλλάξει και μπορεί να αλλάξει μόνο με μαζικές προσλήψεις σε όλες τις βαθμίδες της Υγείας και με άνοιγμα των κλειστών νοσοκομείων. Η Πολυκλινική που δουλεύω πρόσφερε κάποτε 150 κρεβάτια, πριν υποβαθμιστεί σε παράρτημα του Ευαγγελισμού. 150 κρεβάτια είναι παραπάνω από τα ράντζα που έχει ο Ευαγγελισμός.

Εν ολίγοις πολλές μεγαλόστομες εξαγγελίες και στην πράξη προώθηση του ιδιωτικού τομέα και τίποτα άλλο. Κι αυτό δεν κρατάει τα πράγματα στάσιμα. Χειροτερεύει την κατάσταση στη δημόσια Υγεία.

Χρίστος Αργύρης: Τα πρόσφατα περιστατικά ξυλοδαρμού και προπηλακισμού του προσωπικού από συνοδούς ασθενών σε Γεννηματά και Ευαγγελισμό, οι πυρκαγιές (!) στο νοσοκομείο της Νίκαιας κλείνουν τον μήνα Αύγουστο με τον χειρότερο τρόπο… Στο Δαφνί έβγαλαν τον καύσωνα χωρίς αιρ κοντίσιον. Στο ΝΙΜΤΣ που είναι και στρατιωτικό νοσοκομείο γίνεται μάχη μεταξύ των ασθενών για τους ανεμιστήρες. Στο Αγρίνιο λένε στους ελάχιστους ακτινολόγους του νοσοκομείου να κάνουν εφημερίες και στην Άρτα. 

Η Υγεία είναι η τρανή απόδειξη αυτού που λέγαμε ότι η κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές λέγοντας ψέμματα. Η ιδιωτικοποίηση είναι ο παρονομαστής.

“Χρειάζεται να πούμε, όμως, ότι οι απεργίες μας έχουν παίξει ρόλο να βάλουν φρένα στην υλοποίηση των προθέσεών τους. Χάρη σε αυτές έχουμε ακόμα δημόσια και δωρεάν Υγεία ακόμα κι αν δέχεται επιθέσεις”.  

Λέτε ότι η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Υγείας. Με ποιό τρόπο το κάνει;

Χρίστος Αργύρης: Δεν θα σου βάλουν ένα Πωλείται στο Γεννηματάς για παράδειγμα κι έλα πλήρωνε από την τσέπη σου. Το κάνουν με άλλους τρόπους. Ένα παράδειγμα είναι η προώθηση των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων. Υπάρχει έλλειψη σε ακτινολόγους και δεν μπορεί να γίνει μια αξονική; Στείλε ασθενείς στη Βιοϊατρική, στο Ιατρικό, στο Therapis κ.ο.κ. Κι έτσι οι κλινικάρχες τρώνε τα λεφτά των ταμείων. Λεφτά των ίδιων των ασφαλισμένων. Ένα δημόσιο νοσοκομείο μπορεί να κάνει π.χ μαγνητική προστάτη δωρεάν. Ένα ιδιωτικό θα πάρει εκατοντάδες ευρώ.

Ζαννέτα Λυσικάτου: Η ιδιωτικοποίηση έχει επιχειρηθεί σε διάφορα κομμάτια μέσα στα νοσοκομεία. Δεν το έχουν καταφέρει συνολικά και σε αυτό έχει παίξει ρόλο το κίνημα των υγειονομικών. Ωστόσο πράγματι αυτό που βάζει ο Χρίστος ισχύει. Στις εφημερίες μπαίνουν ιδιωτικά νοσοκομεία για να καλύψουν τα κενά. Έχει αρχίσει η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Τα απογευματινά χειρουργεία και τα απογευματινά ιατρεία που είναι επί πληρωμή είναι ένα άλλο παράδειγμα.

Ευρύτερα κάνουν χρόνια τώρα την προσπάθεια να βάλουν το προσωπικό του ΕΣΥ να σκέφτεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Στα πρότυπα του NHS της Βρετανίας με μάνατζερ που είναι υπεύθυνοι ώστε να έχει έσοδα το νοσοκομείο. Ή με το παράδειγμα της Ελβετίας όπου υπάρχουν αλγόριθμοι στα Επείγοντα με βάση τους οποίους δουλεύει το ιατρείο. Η ιατρική χάνει το χαρακτήρα της ως ιατρική κι ο ασθενής γίνεται πελάτης που αυτός ή η ασφάλειά του θα αφήσει λεφτά. Έτσι αλλάζει συνολικά η προσέγγισή του και η θεραπεία του. Θέλουν να βάλουν το προσωπικό στη διαδικασία να κοστολογεί οικονομικά κάθε ιατρική του πράξη.  

Χρειάζεται να πούμε όμως ότι οι απεργίες μας έχουν παίξει ρόλο να βάλουν φρένα στην υλοποίηση των προθέσεών τους. Χάρη σε αυτές έχουμε ακόμα δημόσια και δωρεάν Υγεία ακόμα κι αν δέχεται επιθέσεις.  

Αργυρή Ερωτοκρίτου: Η κυβέρνηση έχει φτιάξει τις συνθήκες ώστε σε πολλές περιπτώσεις ο ιδιωτικός τομέας να είναι μονόδρομος.

Να φέρω δυο παραδείγματα: Η κυβέρνηση έχει υπογράψει συμβάσεις με ιδιωτικά ασθενοφόρα για τη μεταφορά των ασθενών από τα νοσοκομεία στο σπίτι τους όταν παίρνουν εξιτήριο. Λίγα χρόνια νωρίτερα όταν έδινες εξιτήριο σε έναν ασθενή που δεν είχε μέσο να πάει σπίτι του έκανες κλήση στο ΕΚΑΒ κι ερχόταν ένα διαθέσιμο ασθενοφόρο κι έκανε αυτή τη δουλειά. Η υποστελέχωση του ΕΚΑΒ όμως σήμαινε ότι ένας ασθενής μπορεί να έμενε ακόμα και τέσσερις μέρες παραπάνω από την ημέρα που οι γιατροί έκριναν ότι μπορεί να πάει στο σπίτι του. Η κυβέρνηση αντί να αντιμετωπίσει την υποστελέχωση με προσλήψεις κι αγορά ασθενοφόρων έκανε συμβάσεις με τους ιδιώτες.

Άλλο παράδειγμα. Ζητάμε από τον ασθενή να φέρει μια πολύ απλή εξέταση. Π.χ έναν υπέρηχο νεφρών. Όταν για να κλείσει ραντεβού με το 1535 σε ένα δημόσιο νοσοκομείο προκειμένου να κάνει την εξέταση μπορεί να σημαίνει τρεις μήνες μετά, ενώ σε ένα ιδιωτικό εργαστήριο μπορεί να το κάνει σε τρεις μέρες, καταλαβαίνετε ότι η επιλογή είναι μονόδρομος.

Αυτά είναι έμμεση ιδιωτικοποίηση. Δεν αφήνουν άλλη διέξοδο στον κόσμο από το να καταφύγει στον ιδιωτικό τομέα παρότι έχει χρυσοπληρώσει τη δημόσια Υγεία.  

Και δεν είναι μόνο οι εξετάσεις. Χρειάζεται να μιλήσουμε και για το φάρμακο. Για μήνες ολόκληρους τα δημόσια νοσοκομεία είχαν έλλειψη από τα φθηνότερα και τα πιο κοινά φάρμακα. Την ίδια περίοδο που ο Άδωνις Γεωργιάδης περηφανευόταν για τα τεράστια ποσοστά κερδών των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, δεν είχαμε το πιο απλό διουρητικό σε ενδοφλέβια μορφή στα δημόσια νοσοκομεία.  

Η ατζέντα των διεκδικήσεών σας δεν περιορίζεται στην αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις. Τι άλλο περιλαμβάνει;

Χρίστος Αργύρης: Τουλάχιστον 40% αυξήσεις στους μισθούς μας. Τόσος είναι ο μέσος όρος της μείωσης των μισθών από το 2010 και μετά. Σε μας τους γιατρούς είναι ακόμα περισσότερο. Δεν μπορούμε να υπερεφημερεύουμε και ταυτόχρονα να μη βγάζουμε οικονομικά το μήνα. Βγάλαμε αφίσσα σαν Συντονιστικό Νοσοκομείων με σύνθημα “Θέλουμε αυξήσεις όχι εξοπλισμούς”. Θέλουμε μαζικές προσλήψεις και μονιμοποιήσεις. Τα κενά ξεπερνούν τους 40 χιλιάδες υγειονομικούς. Δυο Ραφάλ λιγότερα να πάρει, εξοικονομούνται τα λεφτά για να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι. Πόσο μάλλον αν τελειώνουμε συνολικά με τα εξοπλιστικά προγράμματα. Φτάνουν και περισσεύουν για να καλυφθούν τα κενά και να χρηματοδοτηθεί συνολικά το δημόσιο σύστημα Υγείας.  

Τα αιτήματα για αυξήσεις – προσλήψεις – μονιμοποιήσεις – χρηματοδότηση μπαίνουν σε αντιπαράθεση με τις βασικές επιλογές της κυβέρνησης και του συστήματος. Είτε ο πλούτος που παράγουμε θα πηγαίνει προς όφελος της εργατικής τάξης και της νεολαίας, είτε για να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

Είναι όλα δεμένα. Η αντίσταση στο ξεπούλημα, το να είναι η Υγεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν και πλήρως στελεχωμένη και αξιόπιστη, με τα αιτήματα για προσλήψεις και μονιμοποιήσεις εργαζομένων που μπορούν και ζουν αξιοπρεπώς από την εργασία τους. Γιατί έχει να κάνει με αυτό που κανονικά θα έπρεπε να ισχύει, ότι άπαξ και πηγαίνεις ως ασθενής σε ένα δημόσιο νοσοκομείο να αφήνεσαι στα χέρια των ειδικών και να μη σε απασχολεί τίποτα. Τώρα μόνο αυτό δεν ισχύει. Σε νοιάζει το αν έχεις λεφτά μπας και χρειαστεί να πας για οποιαδήποτε εξέταση στο ιδιωτικό, μήπως και χρειαστείς αποκλειστική νοσοκόμα γιατί δεν υπάρχουν αρκετές κλπ.

Δεν περιμένουμε τίποτα από τους διαλόγους με την κυβέρνηση. Αυτά θα τα επιβάλουμε με τους αγώνες μας.

Ζαννέτα Λυσικάτου: Είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και φαίνεται από τις πιο μεγάλες επιλογές μέχρι τις πιο φαινομενικά μικρές. Στον Ευαγγελισμό είχαμε τις προάλλες κινητοποίηση γιατί μπορεί να έχουμε ελλείψεις σε χίλια δυο πράγματα αλλά παρήγγειλαν ένα σωρό μηχανήματα για να χτυπάμε κάρτες. Αυτοί που πραγματικά δεν δουλεύουν έρχονται να ασκήσουν πιέσεις στο προσωπικό που εξοντώνεται στη δουλειά. Ο ίδιος ο Χρυσοχοΐδης μας είπε ότι τα προβλήματα προκύπτουν από την τεμπελιά των εργαζομένων. Αυτό δεν σηκώνει καν συζήτηση. Ο κόσμος όλος ξέρει τι επικρατεί στα νοσοκομεία και είναι εξοργισμένος. Οι προσλήψεις και η μονιμοποίηση όλων είναι μονόδρομος. Κι εμείς που δουλεύουμε στα νοσοκομεία να αποφασίσουμε πως θα κατανεμηθεί το προσωπικό, πως θα οργανώνονται τα επείγοντα, να αποφασίζουμε για όλα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία του νοσοκομείου. Γιατί αυτοί δεν έχουν ιδέα.

Αργυρή Ερωτοκρίτου: Ταυτόχρονα βάζουμε και την υπεράσπιση των σωματείων μας. Η κυβέρνηση για να υλοποιήσει τις επιθέσεις της βάζει στόχο το χτύπημα του συνδικαλισμού. Χρειάζεται απειθαρχία σε αυτά που πάνε να επιβάλλουν. Απειθαρχία στο να δουλεύεις τριπλάσια από όσο ορίζει ο νόμος, στο να κάνεις αλλότρια από το αντικείμενό σου, στο να δέχεσαι ό,τι αντιεπιστημονικό θέλουν τα υπουργεία και οι κυβερνήσεις. Για να μην επικρατήσει αυτή η απειθαρχία κινούνται με πολύ επιθετικό τρόπο απέναντι στα σωματεία. Προσπαθούν καμία καταγγελία να μη δημοσιοποιείται, να μην υπάρχει καμία συλλογική απάντηση. Και χρειάζεται να μην τους κάνουμε το χατήρι και να επιμείνουμε στις συλλογικές απαντήσεις. Θέλω να τονίσω το “συλλογικές”, γιατί πολλές φορές το τελευταίο διάστημα διαβάζουμε για παραιτήσεις συναδέλφων. Καταλαβαίνω ότι οι παραιτήσεις είναι μια αντίδραση ενός κόσμου που λέει ότι υπάρχει και ένα όριο στο χτύπημα της αξιοπρέπειάς μας. Μπορεί να δημιουργούν θόρυβο αλλά αυτό που ενοχλεί περισσότερο την κυβέρνηση είναι η συλλογική και οργανωμένη αντίσταση. Οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις που ανοίγουν στην τοπική κοινωνία τα ζητήματα. Αυτά είναι που φοβούνται πραγματικά και γι' αυτό και όλες οι συνδικαλιστικές διώξεις που βλέπουμε. Και στην περίπτωσή μου, αλλά και στην περίπτωση του Έλενα που στέλνουν ένα ολόκληρο σωματείο στα δικαστήρια και σε πάρα πολλά άλλα παραδείγματα. Ψήφισαν τον νόμο Χατζηδάκη, δεν μπόρεσαν να τον εφαρμώσουν και η υπεράσπιση του συνδικαλισμού είναι ένα διαρκές μπρα ντε φερ με την κυβέρνηση που κρίνεται καθημερινά.

“Τα νοσοκομεία στα οποία υπάρχει δραστήριο σωματείο, επιτροπή αγώνα, γίνονται συνελεύσεις, είναι νοσοκομεία που οι εργαζόμενοί τους συνεργάζονται καλύτερα και στη δουλειά. Όπου δεν υπάρχει αυτό και κυριαρχεί η εξατομίκευση και η εξάντληση τελικά καταλήγει εις βάρος και των ασθενών”.

 Συγκρουστήκατε απεργιακά με την κυβέρνηση από τις πρώτες ημέρες της επανεκλογής της. Ποια είναι η συνέχεια που προτείνει το Συντονιστικό Νοσοκομείων;

Ζαννέτα Λυσικάτου: Έχουμε μπροστά μας το Σεπτέμβρη το διήμερο στη Θεσσαλονίκη με την απεργιακή κινητοποίηση των νοσοκομείων, την παραμονή της ΔΕΘ, όπου θα γίνει και γενικό συμβούλιο της ΠΟΕΔΗΝ από το οποίο θέλουμε νέα απεργιακή κλιμάκωση. Φυσικά τη διαδήλωση των συνδικάτων την επόμενη μέρα που οργανώνουμε να είναι μαζική. Και μέχρι τότε αλλά και μετά χρειάζεται να συνεχίσουμε με συνελεύσεις κι επιτροπές αγώνα σε κάθε νοσοκομείο και με απεργιακές κινητοποιήσεις. Υπάρχουν κινητοποιήσεις σε πολλά νοσοκομεία καθ' όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Είναι ένας αγώνας διαρκείας και θέλουμε και οι ομοσπονδίες να μπουν μπροστά με νέες απεργίες κλιμακώνοντας τη σύγκρουση με την κυβέρνηση.

Οι συνάδελφοι/ισσες στα νοσοκομεία έρχονται αντιμέτωποι με τις συνθήκες εργασίας τους και ταυτόχρονα έχουν την εμπειρία του πόσο καταστροφική είναι η κυβέρνηση όπως είδαμε για παράδειγμα με τις πυρκαγιές. Ξέρουμε πολύ καλά ότι χωρίς κινητοποίηση δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.

Θέλω να βάλω και μια άλλη διάσταση. Στα νοσοκομεία που υπάρχει δραστήριο σωματείο, επιτροπή αγώνα, γίνονται συνελεύσεις, είναι νοσοκομεία που οι εργαζόμενοί τους συνεργάζονται καλύτερα και στη δουλειά. Όπου δεν υπάρχει αυτό και κυριαρχεί η εξατομίκευση και η εξάντληση τελικά καταλήγει εις βάρος και των ασθενών. Όπου υπάρχει συλλογική δράση των εργαζομένων δημιουργείται κι ένα αντανακλαστικό αλληλεγγύης και καλύτερης επικοινωνίας σε αυτό που επιλέξαμε να σπουδάσουμε και να εργαστούμε: την περίθαλψη των ασθενών. Σε μια τέτοια διαδικασία βλέπουμε να γίνονται και άλματα συνειδησιακά σε πολύ κόσμο που καταλαβαίνει ότι εμείς και ξέρουμε και μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο.

Χρίστος Αργύρης: Οργανώνουμε την αντίσταση και την οργή σε κάθε χώρο δουλειάς. Να έχουμε κινητοποιήσεις σε κάθε νοσοκομείο και αυτές οι κινητοποιήσεις να συνδέονται και να γενικεύονται από τα συνδικάτα μας σε πανυγειονομικές απεργίες. Αυτή είναι η προοπτική το επόμενο διάστημα, ακόμα πιο έντονα απ' ότι συμβαίνει τώρα. Αυτό σημαίνει επιτροπές αγώνα παντού που θα κατευθύνουν όλη την οργή που επικρατεί, στην οργάνωση της μάχης. Γι' αυτό χρειαζόμαστε και δυνατή επαναστατική αριστερά στο κέντρο αυτών των προσπαθειών σε κάθε νοσοκομείο. Για να τραβήξουμε κι όλη την υπόλοιπη αριστερά και να αναγκαστεί και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε αγωνιστική κλιμάκωση.

Αργυρή Ερωτοκρίτου: Για να χρηματοδοτηθεί η Υγεία χρειάζεται να μπουν ιεραρχήσεις πολύ συγκεκριμένες. Εμείς λέμε ότι η Υγεία δεν μπορεί να κοστολογείται. Οφείλει να είναι ένας τομέας που δεν θα βγάζει κέρδος. Πρέπει να φύγουμε από την αντίληψη των κοστολογημένων προγραμμάτων. Είναι ενάντια στη δημόσια Υγεία να μιλάς για κοστολόγηση. Το λέω αυτό γιατί δεν είναι αποδεκτό το 2023 εργαζόμενοι και ασθενείς να είναι μέσα στον καύσωνα χωρίς αιρ κοντίσιον, κόσμος να πεθαίνει στα νησιά γιατί δεν έχει ασθενοφόρα. Όπως δεν είναι αποδεκτό να πληρωνόμαστε με 11 μισθούς γιατί η εφορία που πληρώνουμε ισοδυναμεί με ένα μηνιάτικο.

Δεν αποδεχόμαστε να μην μπορούμε να κάνουμε την επιστήμη μας. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ορθολογισμός και ανεξάρτητη επιστήμη. Τα πάντα μπαίνουν κάτω από τις προτεραιότητες των διοικήσεων και των υπουργείων. Αυτό σημαίνει ότι τα συνδικάτα και οι ομοσπονδίες πρέπει να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις μέχρι τη νίκη. Θέλουμε 30 χιλιάδες προσλήψεις; Δεν θα σταματήσουμε τις απεργίες μέχρι να το καταφέρουμε. Και ξέρουμε από την εμπειρία μας σαν Συντονιστικό ότι αυτό προϋποθέτει την οργάνωση από τα κάτω. Έχει συγκεκριμένα βήματα. Ενημέρωση τμήμα – τμήμα, συζήτηση συνάδελφο – συνάδελφο, στην κατεύθυνση ότι με τις κινητοποιήσεις θα επιβάλουμε ότι ο επόμενος προϋπολογισμός θα έχει δραματική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια Υγεία κι ότι όλες οι διεκδικήσεις μας θα ικανοποιηθούν.

O Χ.Αργύρης. η Ζ.Λυσικάτου και η Α.Ερωτοκρίτου μίλησαν στον Στέλιο Μιχαηλίδη